PODSTAWOWE ZASADY EDYTORSKIE
WYMAGANIA EDYTORSKIE PRAC DOKTORSKICH
Kolman Romuald, Zdobywanie wiedzy. Oficyna wydawnicza Branta. Bydgoszcz - Gdańsk 2004.
Kolman Romuald, Poradnik dla doktorantów i habilitantów. Wyd. 2. Ośrodek Postępu Organizacyjnego. Bydgoszcz 1996.
Mendel Tadeusz, Metodyka pisania prac doktorskich. Akademia Ekonomiczna w Poznaniu. Poznań 1995.
TYTUŁY
Rozdziały, podrozdziały, zagadnienia, podzagadnienia - bez kropki na końcu
Tytuł w ciągłości wiersza z kropką na końcu
Po polsku!
WYKAZ LITERATURY
Alfabetyczny
Sekwencyjny (przykład autora)
Rozdziałowy
Tematyczny
Rodzajowy
WYKORZYSTANIE BIBLIOGRAFII
Zasadność wprowadzania pozycji bibliograficznych (powołanie się w treści)
Liczebność
Częstość powołań
Reguła podawania źródeł (cytaty słowne, obce dane liczbowe, obce wzory)
Tabele i ilustracje
BIBLIOGRAFIA KSIĄŻKI
Nazwisko i pierwsza litera imienia autora (do trzech autorów), powyżej: i inni, duża liczba red. ....zak. Dwukropek lub przecinek
Tytuł książki zak. kropką
Część lub tom np.. Tom 4. (zak. Kropką)
Kolejność wydania za wyj. 1 np: Wyd.3.
Nazwa lub powszechnie znany skrót wydawcy, zakończony kropką
Miejscowość - bez znaku interpunkcyjnego na końcu
Rok wydania - na końcu kropka
BIBLIOGRAFIA ARTYKUŁU
Autor lub autorzy - jak przy książce
Tytuł artykułu
Tytuł czasopisma w pełnym brzmieniu w oryginale (bez skrótów)
Rok wydania
Oznaczenie woluminu liczbą arabską
(nr, z., t.)
Strony - cyfry arabskie, po skrócie s.
LITERATURA (przykłady)
1. Nazwisko I.:(,) Tytuł książki. Wyd. 2. wydawca. Miejscowość rok.
2. Nazwisko I.: (,) Tytuł artykułu. Nazwa czasopisma. Rok, nr X, s. Y-Z.
Tytuły książek i artykułów pismem pochyłym
POWOŁANIA LITERATUROWE
Jest to sposób oddzielania informacji stanowiących dorobek obcy, od informacji stanowiących dorobek własny:
Cytaty w cudzysłowiu;
Stwierdzenia (w odróżnieniu od cytatów własnymi słowami;
Zapożyczone dane liczbowe;
Zapożyczone wzory;
Tabele (na końcu tytułu tabeli);
Rysunki (na końcu podpisu pod rysunkiem).
PRZYPISY
Numer przypisu przed znakiem interpunkcyjnym - jak uważa Z. Mikołajczyk1.
Po cudzysłowie, po znaku zapytania, po wykrzykniku, no.: Jak stwierdza B. Nogalski, definiując zmianę jako „Przejście organizacji ze stanu dotychczasowego do stanu innego, jednoznacznie odmiennego”2.
L. Krzyżanowski, Podstawy zarządzania organizacjami. Wyd. 2. PWN. Warszawa 1985. s. 20.
M. Karwowski, Patriota chemii. Forum Akademickie. 2002, nr 12, s. 48.
Tamże s. 15.
L. Krzyżanowski, wyd. cyt., s, 27
W tekście, w nawiasie kwadratowym (nr pozycji/s)
RYSUNKI
Umowna, zwyczajowa nazwa wszelkich graficznych ujęć treści. Są to schematy, rysunki konstrukcyjne, wykresy, fotogramy.
Jednoczęściowe i wieloczęściowe
TRAFNOŚC UJĘCIA GRAFICZNEGO
Ilość materiału ilustracyjnego
Zasadność zamieszczenia pozycji ilustracyjnych
Rzeczowość treści ilustracji
Staranność wykonania ilustracji
Samodzielność (autorstwo)
RYSUNKI (SCHEMATY, WYKRESY, ZDJĘCIA?)
Czego dotyczą?
Nr i opis na dole
Źródło (jeśli trzeba)
Odniesienie do tekstu (rys. 2.1)
Nie stosować: ryc., fot., fig., czy il.
TABELE (NIEPOPRAWNIE TABLICE)
Opis tabeli (u góry)
Numeracja wg rozdziałów
Wykaz tabel?
Nawiązanie do tekstu (tab. 2)
Kolumny i wiersze tytułów
TRAFNOŚĆ UJĘCIA TABELARYCZNEGO
Zasadność ujęcia fragmentu informacji
Rzeczowość treści
Liczebność (nie wszystkie wyniki badań muszą być umieszczane)
WYLICZANIE:
przy pomocy myślnika lub innego znaku,
kolejną liczbą arabską,
każda pozycja zak. średnikiem lub przecinkiem, na końcu kropka,
typowe zwarte wyliczenia - na początku wiersza małą literą,
jeżeli choć jedna pozycja zawiera dwa zdania oddzielone kropką to wiersze rozpoczynamy dużą literą,
nie przesadzać (lepiej zastosować inną formę prezentacji).