Omawiając wpływ czynników endokrynologicznych na psychikę człowieka, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim wpływ samych gruczołów wydzielania wewnętrznego. Wpływ każdego gruczołu na procesy regulacyjne organizmu można rozpatrywać w relacji: nadczynność - niedoczynność.
Do gruczołów mających największy wpływ na zachowanie się człowieka należą: gruczoły nadnercza, tarczyca, trzustka, gruczoły płciowe ( gonady ).
Gruczoły nadnercza wydzielają hormony zwane adrenaliną i noradrenaliną, które wpływają na stany emocjonalne. Badania wykazały, że w sytuacjach stresowych gwałtownie wzrasta poziom adrenaliny we krwi. Patologiczna niedoczynność gruczołów nadnercza objawia się apatią, depresją, niezdecydowaniem. Natomiast nadczynność gruczołów nadnercza charakteryzuje się stałym podnieceniem oraz skłonnością do irytacji. Wynika z tego, iż poziom adrenaliny i noradrenaliny we krwi stanowi wskaźnik stopnia intensywności stanów emocjonalnych.
Duży wpływ na zachowanie człowieka wywiera gruczoł tarczycy, wydzielający toksynę. Niedoczynność tarczycy powoduje głębokie upośledzenie umysłowe - kretynizm, zaś nadczynność objawia się lękiem, szybką zmiennością nastrojów, stałym napięciem.
Hormon insuliny wydzielany przez trzustkę, pośrednio wpływa na stany psychiczne człowieka, prowadząc od nadmiernej pobudliwości do głębokiej apatii.
Gruczołami mającymi największy wpływ na zachowanie agresywne i skłonność do dominacji są gonady. Najaktywniejszy jest męski hormon - testosteron