1. Skalę Pfunda:

1. wykorzystuje się do przedstawienia aktywności enzymatycznej miodów

2. służy do klasyfikacji barwy miodów

3. jej wysokie wartości są typowe dla miodów ze spadzi iglastej oraz gryczanego

4. stosuje się do określenia przewodności właściwej miodów

2. Sacharoza w miodzie

1. jej zawartość nie powinna przekraczać 5g w 100 g dla większości miodów

2. jej zawartość w miodzie rośnie po krystalizacji

3. jest zawarta w większej ilości niż glukoza i fruktoza

4. można ją oznaczyć jako różnicę zawartości cukrów redukujących po i przed inwersją lub metodami chromatograficznymi

3. W wyniku przegrzania miodu:

1. rośnie zawartość HMF

2. spada liczba diastazowa

3. barwa miodu staje się ciemniejsza

4. rośnie zawartość proliny w miodzie

4. Zawartość pyłku przewodniego w miodzie:

1. spadziowym powinna wynosić co najmniej 45%

2. oznacza się poprzez ocenę substancji nierozpuszczalnych w wodzie

3. jest podstawą do klasyfikacji miodów nektarowych odmianowych (np. lipowego, rzepakowego itp.) w których jego ilość w zależności od odmiany powinna wynosić nie mniej niż: 20-45%,

4. oznacza się poprzez obserwację mikroskopową

5. Zawartość wody w miodzie:

1. zgodnie z obowiązującymi przepisami wykonuje się metodą refraktometryczną

2. zgodnie z obowiązującymi przepisami wykonuje się metodą suszenia w 100-105°C

3. jeśli jest za wysoka może być przyczyną fermentacji miodu

4. nie powinna przekraczać 20%, za wyjątkiem miodów wrzosowego i piekarniczego

---