Cauda equina
Czym jest zespół końskiego ogona u psów?
Zespół końskiego ogona jest chorobą spowodowaną uciskiem na nerwy rdzeniowe. Czasami o chorobie mówi się „zwyrodnienie kręgosłupa owczarków niemieckich”, gdyż najczęściej spotykana jest właśnie u psów tej rasy. Oprócz nich, w grupie ryzyka znajdują się także psy dużych ras, np. dog niemiecki, bokser, rottweiler.
Przyczyny
Przyczyną choroby jest zwężenie kanału rdzeniowego między ostatnim kręgiem lędźwiowym a kością krzyżową. Powoduje to ucisk na nerwy rdzeniowe, które prowadzi zapalenia, niedokrwienia i w końcu trwałego uszkodzenia włókien nerwowych.
Najczęstsze choroby, prowadzące do zwężenia kanału rdzeniowego:
- bakteryjne zapalenie kręgów,
- dyskopatia,
- nowotwory kręgosłupa,
- zmiany zwyrodnieniowe kręgów lędźwiowych i kości krzyżowej,
- urazy (złamania, zwichnięcia),
- wrodzone wady kręgosłupa.
Objawy
Objawy pojawiają się u psów pomiędzy 3 a 7 rokiem życia. Wyjątkiem są psy z wrodzonymi wadami budowy kręgosłupa, gdyż u nich pierwsze objawy mogą wystąpić już w 8-10 miesiącu życia.
Schorzenie to jest chorobą postępującą, z upływem czasu nacisk na nerwy zwiększa się, co jest przyczyną coraz to większych uszkodzeń. Objawy choroby pojawiają się bardzo powoli, z miesiąca na miesiąc pogarszając się. U niektórych psów występują wszystkie objawy naraz, u innych - tylko część, bądź nawet tylko 1 symptom choroby.
Główne objawy zespołu końskiego ogona:
- ból w okolicy lędźwiowej,
- ból jednej lub obu tylnych kończyn,
- ból podczas podnoszenia ogona powyżej zadu,
- ból podczas wysiłku (np. skok, wstawanie),
- piszczenie, skomlenie lub wycie spowodowane bólem,
- osłabienie tylnych kończyn,
- problemy ze wstawaniem,
- problemy z chodzeniem (plątanie się nóg),
- kulawizna jednej lub obu tylnych kończyn (czasem okresowa),
- w zaawansowanym stanie: zanik mięśni, problemy z oddawaniem moczu i kału,
- całkowite porażenie (niedowład) kończyn.
Diagnozowanie
Ciężko jest zdiagnozować zespół końskiego ogona, gdyż objawy mogą występować również przy innych chorobach. Aby to zrobić, należy przeprowadzić ogólne badanie kliniczne, badanie ortopedyczne i neurologiczne. To ostatnie daje możliwość całkowitego potwierdzenia zespołu końskiego ogona. Następnie, wykonuje się zdjęcie RTG oraz rezonans magnetyczny, który ukazuje dokładny wygląd rdzenia kręgowego.
Leczenie
W przypadku zespołu końskiego ogona leczenie można przeprowadzić w dwojaki sposób: nieoperacyjnie (zachowawczo) lub operacyjnie. Wybór metody zależy od objawów choroby i stopnia jej zaawansowania.
Leczenie nieoperacyjne (zachowawcze) - stosuje się je w przypadku, gdy choroba przebiega dosyć łagodnie i nie ma poważnych zaburzeń neurologicznych. Polega ono na podawaniu zwierzęciu leków przeciwbólowych i ścisłym ograniczeniu ruchu (na okres 4-6 tygodni spacery ograniczone do minimum). U psów, u których wystąpiło zapalenie kręgów, podaje się dodatkowo przez długi czas (6-8 tygodni) antybiotyki. Lekarze zalecają również wykonywanie specjalnych ćwiczeń, które wspomagają mięśnie tylnych kończyn.
Leczenie operacyjne - stosuje się je u psów, u których: choroba trwa kilka miesięcy, wystąpiły poważne zaburzenia neurologiczne, leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów bądź są ono krótkotrwałe, stan zdrowia szybko się pogarsza i pojawiają się kolejne, coraz bardziej poważne objawy. Zabieg polega na poszerzeniu kanału rdzeniowego i usunięciu ucisku na nerwy. Chirurg usuwa operacyjnie fragmenty kręgów i ewentualnie zmienione dyski. Najlepsze rezultaty uzyskuje się u psów z krótką historią choroby, gorsze - u tych z długą, jednak i u jednych i u drugich zabieg przynosi ulgę od bólu i całkowicie likwiduje nacisk na nerwy. W okresie rekonwalescencji stosuje się silne środki przeciwbólowe i rygorystycznie ogranicza aktywność ruchową psa na okres 6 tygodni.