- Kultura jest systemem adaptacyjnym człowieka, sposobem przystosowania się człowieka do natury.

- Jest tworem sztucznym, który nie wystarcza jako twór jednostkowy, musi należeć do zbiorowości, która wytwarza granice i elementy.

- Kultura ma wymiar materialny i duchowy, które się przenikają.

Kultura nie wyczerpuje się poprzez materię.

- Kultura jest uwarunkowana czasowo i przestrzennie, jest to ciągły proces powstawania i zanikania

- Kultura ewoluuje, gdyż jest zbiorem zjawisk wyuczonych, jest przekazywana (edukacja).

Wszystkie w/w cechy muszą występować jednocześnie.

Potrzebne badania:

• Głęboka, jakościowa analiza komunikacji masowej

• Proste do zastosowania narzędzia i techniki badawcze

• Zdyscyplinowanie metodologiczne (interdyscyplinarność, a nie eklektyzm)

• Poszerzenie spektrum interdyscyplinarnego, uzasadniona wieloelementowość

• Intersubiektywność, sprawdzalne konkluzje

Zadania medioznawcy:

-klucz do analizy i opisu wizualności, która przeważa. Zmienia się tryb komunikacji mediów z odbiorcą, prosument (odbiorca spontaniczny, interaktywny, zmienny).

- rozwiązać problem obiektywizacji obrazu w mediach

- problem polisemii współczesnych mediów, wieloznaczność

- zwiększająca się autonomia odbiorców

- problem hybrydyzacji, utraty odrębności gatunkowych przekazów medialnych, mieszanie gatunków i rodzajów. Hybrydy należy doprecyzować, tak by miały swe stabilne miejsca, punkty węzłowe.

- telewizyjny model odbioru jako nadrzędny, metamedium (niecybernetyzowany)

- syntetyczność, powierzchowność, zrywanie z tradycjami regułami epistemologicznymi.

- konwergencja mediów, międzynarodowa, międzykulturowa, społeczeństwa diasporyczne (własne obyczaje i tożsamość + asymilacja konieczna, nowy typ nomadyzmu)

- inter i metatekstualność współczesnych mediów, relacje intertekstualne

- polityczny wymiar treści i form medialnych (pozornie niezwiązane z polityką)

- reklama jako hipermedium

Problemy medioznawstwa:

1.Odkrywanie i opisywanie perswazyjnego wymiaru dyskursów medialnych.

2.Odkrywanie, w jaki sposób media wyrażają interesy grup społecznych i jednostek (interesy polityczne, ekonomiczne, społeczne, etc).

3. Analiza i odkrywanie, w jaki sposób w treści mediów ujawnia się nierówny dostęp różnych jednostek i grup społ. do wiedzy, nierówność komunikacji, brak demokracji.

4. Odsłona relacji władzy wpisanej w dyskursy mediów.

5. Denaturalizacja obrazu świata w mediach, kwestia neutralności, oczywistości, zdrowego rozsądku, opisu i interpretacji świata.

6. Odnalezienie i wykazanie związku takiego obrazu świata z tendencjami, zmianami, procesami kulturowymi i społecznymi. (brak internetu - zacofanie, globalizacja, ekologia).

7. Usytuowanie zawartości mediów na tle zmian technologicznych i epistemologicznych. (zmiana organizacji myślenia o świecie).

8. Szukanie miejsca treści medialnych na tle długiego trwania kultury.

Cechy gier:

1.Gry są środowiskami ergodycznymi o funkcjach ludycznych. (ergodyczność - każde użycie powoduje nowy ciąg znaczeń)

2.Produkty multimedialne

3.Wirtualność, świat wirtualny

4.Hybrydyzacja rodzajowo-gatunkowa

5.Fabuły potencjalne

6.Współkreowane skupiska znaczeń i sensów

7.Twory niegotowe, nieskończone

Sposoby komunikacji językowej nabierają cech interdyscyplinarnych gier:

• Odchodzenie od linearności

• Odchodzenie od uporządkowania przyczynowo skutkowego

• Odchodzenie od klasycznych norm poprawnościowych

• Brak założonego przesłania odautorskiego

• Eliptyczność komunikatów

• Łączliwość w materii komunikacyjnej, łączenie kodów werbalnych i ikonicznych

• Innowacyjność stylistyczna i leksykalna

Strategie decyzyjne:

1.Zasada największego bezpieczeństwa

2.Zasada najmniejszego zawodu

3.Zasada największej zdobyczy

4.Zasada braku dostatecznej racji

5.Zasada pewnego-w-niepewnym

Orientacje badawcze sieci

1. Jakie formy działania komunikacyjnego są wpisane w sieć i jakim podlegają zmianom? - Analiza dyskursywno-retoryczna - koncentracja na zawartości stron bardziej niż na elementów strukturalnych. Definicja tego, co tekst konstytuuje. Zjawisko wzajemnego linkowania. Wizja sieci jako kolekcji tekstów jest zbyt prosta, ludzie postrzegają teksty jako prymarne. Linki jako skojarzeniowe relacje zmieniają, re-definiują informacje, zwiększają i ograniczają dostęp do informacji. Znaczenie zawartości stron=znaczenie linków.

2. W jaki sposób sieć ułatwia lub ogranicza działanie użytkowników? Metody analizy strukturalnej i analizy komponentów i narzędzi. Podstawową jednostką jest pojedynczy serwis. Narzędzia i komponenty w obrębie serwisu.

3. W jaki sposób za pomocą tekstów i linków odtwarzane są i mediatyzowane relacje między producentami sieci i relacje producenci-użytkownicy? Relacyjność hiper-połączeń. Analiza działa komunikacyjnych dokonuje się na wielu stronach pomiędzy wieloma autorami sieci według metod ze studiów socjokulturowych.

10 cech funkcjonalnego interfejsu:

1. Konsekwencja, stosowanie jednakowych elementów w różnych miejscach serwisu

2. Możliwość stosowania skrótów, nawigacja, uproszczenie procedur

3. Sprzężenie zwrotne - każda czynność użytkownika ma spotkać się z reakcją systemu

4. Grupowanie czynności - łączenie pewnych zachowań

5. Odwracalność czynności, możliwości łatwego powrotu do stanu sprzed wykonania danej czynności

6. Panowanie nad systemem

7. Spójność, projektowanie tak, aby w chwili procesu projektant sytuował siebie na miejscu przyszłego użytkownika

8. Adaptowalność - możliwość przystosowania się interfejsu do różnych grup użytkowników

9. Oszczędność - zapewnienie użytkownikom możliwości wykonania czynność w jak najmniejszej ilości kroków

10. Ustrukturyzowanie prezentowanych informacji

Amy Jo Kim - piramida potrzeb ludzkich

-potrzeby fizjologiczne (dostęp do systemu, utrzymanie własnej tożsamości w sieciowej wspólnocie)

-potrzeby bezpieczeństwa (zabezpieczenie przed atakami hakerów, zapewnienie prywatności)

-potrzeby społeczne (przynależność do całej wspólnoty sieciowej, przynależność do grup)

-potrzeby szacunku i uznania (potrzeba wnoszenia własnego wkładu do wspólnoty sieciowej, poczucia bycia rozpoznawanym)

-potrzeby samorealizacji (przyjmowanie i odgrywanie takich ról, które umożliwiają rozwijanie indywidualnych umiejętności i uzyskiwania nowych możliwości rozwoju)

Shirky - publiczność medialna i wspólnota

Publiczność:

-zawsze tworzona (z góry na dół)

-nowi odbiorcy komunikatów są automatycznie włączani do działającej struktury społecznej

-o jej charakterze decyduje rozmiar, mniejsza rola jednostki

-istotna jakość działania jej członków, reguły zewnętrzne, te same narzędzia

-można nią łatwo sterować, narzucać ideologię

-stabilna i stała, głębokie technologie (technologia trudna w obsłudze, skomplikowana, podział na kulturę wysoką i niską)

Wspólnota:

-rozwija się w dużym stopniu sama

-nowi członkowie muszą się z nią zintegrować, wspólnej starania

-jej charakter opiera się na kompromisie między rozmiarem a ukierunkowaniem, w miarę rozwoju kolejne podziały i wyłanianie nowych wspólnot

-ważniejsze uczestniczenie w grupie społecznej niż jakość

-odporna na próby ingerencji, wielokierunkowe komunikowanie uczestników, spójność na innym poziomie

-ulega ciągłym transformacjom, rozwój zależy od płytkich technologii, łatwe w obsłudze

Komunikologia: przełom lat 30 i 40 XXw.

Szkoła frankfurcka: (Horkeheimer, Adorno, Marcuse)

Amerykański pragmatyzm społeczny: John Dewey, G.H. Mead, Charles Cooley

Ojcowie nauki o komunikowaniu: Harold Laswell (podejście politologiczne), Kurt Lewin (podejście małych grup), Paul Lazarsfeld (podejście sondażowe), Carl Hovland (podejście eksperymentalne)

Nurt empiryczny, amerykański: metody socjologii i psychologii

Nurt europejski (ekonomia polityczna, hermeneutyka literacka, filozofia)

Szkoła Chicagowska: Robert E. Park, Ermest Burgess, Robert McKenzie, G..H. Mead, Florian Znaniecki, interakcjonizm symboliczny

Szkoła Palo Alto: E. Hall, P. Watzlawick, Ray Birdwhistell

Prasoznawstwo: twórca terminu Stanisław Jarkowski, 1938 Towarzystwo wiedzy o prasie, po wojnie - Polski Instytut Prasoznawczy, 1956 OBP, Ośrodek Badań Prasoznawczych, „Zeszyty Prasoznawcze”

Rosyjska szkoła formalna: od IWŚ do lat 30tych, oparcie nauki o literaturze na lingwistyce, praktyka - myślenie w kategoriach strukturalizmu i semiologii, W. Propp, W. Szkłowski, J. Tymianow

Strukturalizm: pojęcie od De Saussure'a, Jakobson, aby badać fakt kulturowy należy określić prawa systemu, system literatury to układ norm i konwencji wspólnych dla nadawcy i odbiorców, kod

Socjologia prasy: kryteria częstotliwości, zasięgu, wydawcy, tematyki, adresata, poziomu, funkcji; źródła prasy - listy, raporty, listy kupieckie, korespondencja prywatna, ulotki, biuletyny handlowe; pojęcie socjologia prasy - Karl Bucher 1884, Lipsk;

Max Weber: postulował nadanie naukom społecznym ścisły i obiektywny charakter, precyzyjny język, szerokie badania historyczno-porównawcze

McQuail: prasa partyjno-polityczna, prasa prestiżowa, prasa popularna

Propaganda: E.Lee, McLung - ABC propagandy; propaganda biała, czarna, szara; E. Aronson, A. Pratkanis (nowoczesna propaganda); propaganda wizualna, reklama, informacja wizualna; propaganda polityczna, wojenna;

Radioznawstwo: radio (Popow, Marconi - wynalazcy): jeden zmysł, medium gorące, intymność, osobisty kontakt, towarzyszy w codziennych czynnościach, równouprawnienie kulturowe, dociera w dalekie odległości, łatwość odbioru

Socjologia filmu: Panofsky, J.P Meyer, A. Tudor, Dieter Prokop

Socjologia telewizji: od 1950 badania, Jane Feuer: badania estetyczne, rytualne, ideologiczne; funkcje: informacyjna, edukacyjna, wychowawcza, komunikatywna, rozrywkowa

Amerykański funkcjonalizm: Talcott Parsons, Robert Merton, Paul Lazarsfeld

5

---