Porównać założenia aktywnej i pasywnej polityki fiskalnej. Zaprezentować symulację obu polityk.
Polityka fiskalna obejmuje wszystkie posunięcia rządu w sferze wpływów i wydatków budżetowych. Głównie odnosi się to do decyzji dotyczących wydatków i podatków. Spełnia ona dwie podstawowe funkcje:
Zapewnia finansowanie i kształtowanie wydatków publicznych z jednej strony oraz zapewnia funkcjonowanie systemu podatkowego, gromadzącego środki na ten cel z drugiej strony.
Polityka fiskalna rządu może mieć charakter polityki aktywnej lub pasywnej.
polityka aktywna:
Polityka oparta na teorii Keynes'owskiej, mówiącej że rynek sam nie jest w stanie zagwarantować dobrobytu dla każdego podmiotu gospodarczego ponieważ nie zauważa mniej opłacalnych przedsięwzięć dlatego państwo powinno stymulować popyt poprzez wydatki w inwestycje, których nie zauważa rynek zapewniając dzięki temu ogólny dobrobyt.( funkcja alokacyjną)
Wystepują tu 2 rodzaje wydatków: wydatki państwa tradycyjnego (obrona, służba zdrowia) i wydatki państwa dobrobytu (transfery)
Państwo mając polityką fiskalną jako narzędzie do działania jest w stanie stymulować wzrost zatrudnienia oraz stabilizować gospodarkę na poziomie produkcji bliskim pełnemu wykorzystaniu czynników wytwórczych dzięki możliwości ustalenia stopy podatkowej czy zmiany poziomu wydatków
redystrybucyjną rolą państwa, która polega na gromadzeniu wpływów z podatków i wykonywaniu wydatków w postaci transferów modyfikujący tym samym podział dochodu narodowego między podmioty gospodarcze.
Występują tu pewne problemy ponieważ to rząd podejmuje decyzje o formie ingerencji polityki fiskalnej musi upłynąć czas zanim problem zostanie zauważony następnie zanim zostaną wprowadzone pewne działania oraz zanim działania przyniosą zamierzony skutek
Polityka pasywna:
opiera się na założeniu neoklasycznym , że to rynek jest najlepszym i najtańszym środkiem gwarantującym dobrobyt i ingerencja rządu powinna być ograniczona do minimum.
Rynek sam wie najlepiej jak zaalokować środki tak aby dało to najlepsze efekty
Uznaje automatyczne stabilizatory koniunktury takie jak podatek dochodowy jako główne narzędzia swojego działania. Dzięki nim gospodarka sama stabilizuje się na poziomie dochodu narodowego zapewniającym wysokie zatrudnienie i dzieje się to bez straty czasu oraz bez ingerencji rządu
Symulacja:
W momencie kiedy zaczyna się w gospodarce recesja zaczynają działać automatyczne stabilizatory koniunktury dzięki którym spadek produkcji nie jest aż tak dotkliwy. Zmiany te występują automatycznie wiec wstrząsy nie są aż tak odczuwalne dzięki czemu rynek może szybko zareagować. Jest to wystarczające działanie dla polityki pasywnej. Polityka aktywna oprócz wykorzystania automatycznych stabilizatorów koniunktury może także zwiększyć wydatki państwa stymulując popyt dzięki czemu dochody rosną. Wiąże się to także z powstaniem deficytu budżetowego. Jednak dobrze prowadzona polityka fiskalna potrafi zmniejszyć deficyt strukturalny.