Psychologia kliniczna
Temat: Podstawowe terminy i zagadnienia .
Psychologia kliniczna- jest dziedziną psychologii stosowanej ,które poszukują praktycznych zastosowań, zasad, odkryć i teorii psychologicznych w różnych obszarach życia.
Psychologia dziecka, Psychologia młodzieży, psychologia osoby dorosłej -uzupełniają się np. zaburzenie osoby dorosłej ma źródło już w dzieciństwie
Psychologia kliniczna zajmuje się:
- utożsamianiem z psychologią zaburzeń
-zainteresowanie psychologii klinicznej są szersze od psychopatologii
Obszary zainteresowań: -psychopatologia (psychologia zaburzeń, dziedziczy związki z chorobą i nienormalnością a także zdrowiem i normalnością.
Zadania:
-opis zdrowych i zaburzonych funkcji psychicznych i somatycznych
-opis adaptacyjnych i dezadaptacyjnych zachowań
-wyjaśnianie przyczyn zdrowia i zaburzeń oraz opis biopsychospołecznych mechanizmów
-określenie zasad postępowania związanego z ochroną zdrowia oraz pomocą psychoterapeutyczną.
3 główne zadania psychologii klinicznej: DIAGNOZA, PSYCHOTERAPIA, PREWENCJA
NIENORMALNOŚĆ
-cierpienie
-trudności w prawidłowym przystosowaniu się
-nieracjonalność i dziwaczność
-nieprzewidywalność i utrata kontroli
-wyrazistość i niekonwencjonalność
-dyskomfort obserwatora
-naruszanie ideałów i norm moralnych
NORMALNOŚĆ:
-pozytywne nastawienie do siebie
-wzrost i rozwój osobisty
-autonomia
-adekwatne postrzeganie rzeczywistości
-kompetencje w działaniu
-pozytywne stosunki interpersonalne
NORMY PSYCHOLOGII KLINICZNEJ:
-NORMA ILOŚCIOWA (STATYSTYCZNA)
-związana z wynikiem pomiaru danej cechy,
-odzwierciedla rozkład danej cechy populacji
-rozkład cechy w populacji uzyskuje się przy pomocy procedur statystycznych
-normy przeciętne czyli średnia wartości danej cechy stanowi normę.
-wynik jest normalny wtedy kiedy nie jest ani niższy ani wyższy od wyniku przeciętnego w danej populacji
-dopuszczalna różnica mieści się w zakresie jednego odchylenia standardowego
-wyniki średnie uzyskują około 2/3 zdolnej populacji
-wyniki pozostałych osób (1/3 badanej populacji ) wykraczają poza przyjęte granice wyników przeciętnych tj. poza umowę
-w znaczeniu statystycznym normą jest także wielkość cechy , która występuje najczęściej , a taka cecha która występuje rzadko nie mieści się w granicach normy.
-NORMA SPOŁECZNO- KULTUROWA
-Wiąże się z istniejącym w danej grupie czy społeczności wzorem człowieka typowego ,prezentującego zachowania powszechne , zgodnie ze zwyczajami ustalonymi konwencjami.
-odnosi się do sposobu pełnienia ról wyznaczonych w danym społeczeństwie oraz radzenia sobie z wymaganiami kultury i oczekiwaniu społeczeństwa
-norma społeczno- kulturowa oznacza zgodność z normami moralnymi i prawnymi normami
-wszelkie odstępstwa od ustalonych społecznie wzorów określa się jako dewiacja
Norma społeczno- kulturowa ma charakter relatywny.
-NORMA TEORETYCZNA
-zgodność cech osobowości przyjętym modelem, wzorcem osobowości
-wzorzec idealny określany jest w oparciu o twierdzenia zawarte w teoriach naukowych na temat społecznego , psychicznego i somatycznego funkcjonowania człowieka.
-norma teoretyczna umożliwia opracowanie skutecznych programów działań korektywnych i terapeutycznych.
-Norma i Patologia tworzą kontinuum
-BIOMEDYCZNY MODEL ZDROWIA
-obowiązywał w naukach medycznych w xx wieku
-opiera się na kartezjańskim, tzn. charakterystycznym ujmowaniu człowieka
-dostrzegana jest choroba , nie jest zauważane zdrowie ,działanie mają charakter naprawczy najważniejsza jest diagnoza , zdefiniować jednostkę i podjąć działanie leczenia
-rolą człowieka chorego jest przyporządkowanie się całkowite zalecenia lekarza , który naprawia organizm
-zaburzenia psychiczne są chorobą ciała, stanowią wyraz dyskusji somatycznej (np. defektu anatomicznego, albo defektu chemicznego.
Wieloczynnikowa etiopatogeneza chorób psychicznych
Na kształtowanie się stanu chorobowego ma wpływ wiele czynników . Tworzą one konstelację patogenów , które wchodzą ze sobą w określane interakcje.
Grypy czynników:
1)czynniki somatogenne
a)czynniki toksyczne (leki, alkohol)
b)czynniki infekcyjne (zaburzenia świadomości)
2)czynniki psychogenne
a)sytuacyjno-środowiskowe
b)patologizujące struktury osobowości (np. niewłaściwe schematy poznawcze, reakcji emocjonalnych czy zachowań)
3)czynniki ekologiczne, klimatyczne, społeczno- kulturowe
a)brak zasobów do zaspokajania podstawowych wszystkich potrzeb
b)przeszkody , utrudnienia, szkodliwe bodźce
c)wzory zachowań antyzdrowych
DSM - IV - Diagnostyczny i Statystyczny Podręcznik Zaburzeń Psychicznych
ICD- 10- Zbiór książek wszystkich chorób
OŚ I- Zespoły kliniczne (klasyczne zaburzenia psychiczne : zaburzenia nastroju, schizofrenia, zaburzenia urojeniowe, zaburzenia lękowe, zaburzenia psychiczne, zaburzenia spowodowane substancjami psychoaktywnymi)
OŚ II -Zaburzenia rozwojowe, zaburzenia osobowości i upośledzenia umysłowe.
OŚ III- Ogólne uwarunkowania medyczne (m.in. urazy głowy, skutki przyjmowania substancji psychoaktywnych, leków, schorzenia układu nerwowego, oddechowego, schorzenia mózgu, zespoły genetyczne)
OŚ IV- Problemy psychospołeczne i środowiskowe (np. śmierć współmałżonka , utrata pracy, rozwód, przemoc seksualna i fizyczna, konflikty rodzinne, również kłopoty ekonomiczne, prawne konflikty w pracy itp.
OŚ V- Poziom funkcjonowania (określenie głębokości zaburzenia w skali GAF czy Skali Ogólnej Oceny Funkcjonowania
Temat: Źródła najczęstszych zaburzeń w okresie dzieciństwa , dorastania.
J.Bowlby- powiedział ze pierwsze 2 lata dziecka są krytyczne w relacjach przywiązania.
Typy relacji przywiązania :
1)Typ bezpieczeństwa przywiązania (rozstanie z matka nie zaburza prawidłowego funkcjonowania)
2)Typ lękowego przywiązania - lękowo- ambiralentre(reaguje na sytuacje rozstania przy ponownym spotkaniu początkowo przywiązują do matki, a potem z agresją odpychają. -lękowe- unikające (podczas rozstania dzieci nie przejawiają negatywnych emocji , a po jej powrocie wynikają możliwości zbliżenia się do niej.
Człowiek w relacji z osobą znaczącą kształtuje modele robocze :
-obraz relacji siebie
-obraz partnera relacji
-obraz samej relacji;
Temat: Zaburzenia lękowe okresu dzieciństwa i adolescencji.
Lęk i strach.
Wspólne cechy dzieci z lękowe.
-nadwrażliwość -nieśmiałość -bojaźliwość -strach nie związany z rzeczywistym zagrożeniem -ogólne poczucie nieudolności -zaburzenie snu - lęk przed szkołą
DSM-IV
-zaburzenia lękowe dzieciństwa i okresu dojrzewania są podobne
Rozpoznanie zaburzeń lękowych-9,7% spełnia kryteria znacznie przeważają dziewczęta
Lękowe zaburzenie separacyjne:
-skrajny lęk przed rozłąką z osobą do której dziecko jest najbardziej przywiązane np.z matką
-występuje u 45% dzieci
-dzieci mają poczucie braku pewności siebie, obawiają się nowych sytuacji , są niedojrzałe jest na swój wiek
-zaburzenie nie jest uporczywe po 4 latach 44%dzieci się poprawiło.
Mutyzm wybiórczy
-prezentuje się niemożnością mówienia w specyficznych sytuacjach społecznych (np.szkole, grupie towarzyskiej)
-dotyczy tylko tych dzieci, które w rzeczywistości mają zdolność mowy i zrozumienia języka
-zaburzenia trwają dłużej niż 1 miesiąc i nie jest to pierwszy miesiąc szkoły
-przeszkadzają przystosowania do systemu edukacyjnego lub w ogóle przystawaniu społecznym
-występuje najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym
-we wszystkich warstwach społecznych
-około 30%badanych dzieci wcześniej wykazało oznaki nieśmiałości
Przyczyny:
-czynniki genetyczne
-czynniki kulturowe i związane z uczeniem się
-mutyzm jest związany z lękiem społecznym =zaburzenie o podłożu lękowym= leczenie :terapia rodzinna
Przyczyny zaburzeń lękowych:
-Wrażliwość konstytucjonalne (wrodzone). Dziecko łatwo uwarunkowuje się na bodźce awersyjne- łatwo reaguje zdenerwowaniem na najniższe rozczarowanie np .utratę zabawki
-w skutek wcześniejszej przebytych chorób, wypadków lub utraty (ból i cierpienie) w efekcie urazu spowodowanego takim doświadczeniem jest hospitalizacja, dzieci tracą pewność siebie
-rodzice nadmiernie lękowi nadopiekuńczy uwrażliwiają dziecko na niebezpieczeństwo i zagrożenia otaczającego świata. Nadopiekuńczość rodziców jest zarazem komunikatem o braku zaufania do możliwości dziecka w radzeniu sobie , co wzmacnia jego poczucie nieudolności.
-obojętność i brak zaangażowania rodziców ,dziecko niekoniecznie musi być odrzucone ale rodzice ani nie wspierają go w ćwiczeniach podstawowych umiejętności, ani w rozwiązaniu pozytywnego obrazu samego siebie.
Objawy lęku:
a)Zmiany fizjologiczne :
-zawroty głowy
-uderzenia gorąca
-suchość w ustach
-ucisk krtani
-napięcie i ból mięśni
-trudności w oddychaniu
-przyspieszone bicie serca
-zamglenie wzroku
-mdłości
-drętwienie kończyn
-mrowienie skóry
-dreszcze
b)myślenie
-błędne myślenie charakteryzuje się myśleniem katastroficznym np.:
-nie poradzę sobie
-zaraz upadnę
-chyba mam zawał
-zaraz zwariuję
c)stan emocjonalny
-poczucie:
-zdenerwowania
-niepokoju
-braku bezpieczeństwa
d)zachowanie
-obgryzanie paznokci
-stereotypowe ruchy motoryczne
-poprawianie przedmiotów
-spożywanie alkoholu
-używanie leków
Rodzaje zaburzeń lękowych u dorosłych:
-uogólnienie zaburzenia lękowego
-lęk paniczny
-fobie
-zaburzenia obsesyjno- kompulsywne (OCD)
Uogólnione zaburzenia lękowe:
Charakteryzuje się:
-przesadna troska o życie codzienne, utrzymuje się przez co najmniej 6 miesiecy
Troski wiążą się z:
-sprawami rodzinnymi 79%
-sprawy finansowe 50%
-pracą 43%
-własne choroby 14%
Zespół lęku uogólnionego :
Charakteryzuje się:
-nadmiernym i niekontrolowanym zamartwianiem się
-kiedy jedno źródło zmartwień zostaje zlikwidowane, zaraz pojawi się nowe
Strefa poznawcza:
-upośledzone przetwarzanie informacji -najważniejszym problemem jest zniekształcenie uwagi
Fobie :
Diagnoza :
-lęk jest niewspółmierny z obiektywnym zagrożeniem
-osoba zdaje sobie sprawę , że lęk jest przesadny
-ma niekorzystny wpływ na funkcjonowanie osoby
Zachorowalność :
-6 osób na 100 przejawia reakcje foniczne
Rodzaje :
-proste (specyficzne- przedmiot lęku wyraźnie określony)
-fobie zwierzęce- strach przed zwierzętami
-fobie dotyczące sytuacji występujących w naturze (np., lęk przed burzą)
-fobie sytuacyjne-strach przed określonymi sytuacjami (lęk przed lotem samolotem)
-fobie związane z krwią i zastrzykami
Przyczyny :
-zastępcze wzmocnienie (tzn. poprzez obserwowanie i uczenie się reakcji lękowej od drugiej osoby)
-ewolucyjne korzyści-aby poznać niebezpieczeństwo
Psychologiczne teorie lęku:
-podejście behawioralne:
-lęk jest wyuczoną lub uwarunkowaną klasycznie reakcją, która powstaje przez skojarzenia lęku z pewną sytuacją lub przedmiotem
-pacjent zauważa że ucieczka od przykrej sytuacji przynosi ulgę
-następuje wnikanie lęku przez omijanie pewnej sytuacji lub jakiegoś przedmiotu
Leczenie :-systematyczna desentyzacja
Agorafobia
-jest to lęk przed zatłoczonymi ulicami, jazdą autobusem, pociągiem lub samochodem albo staniem w kolejce
-często związane z lękiem panicznym- pojawienie i utrzymanie agorafobii jest często poprzedzane napadami paniki.
Zespół paniki z agorafobią:
-u wielu osób cierpiących na lęki paniki rozwija się agorafobia -lek przed znalezieniem się w takiej sytuacji z której ucieczka może być utrudniona.
Przyczyny:
-genetyczna-ludzie różnią się tym że niektórzy wykazują zwiększoną gotowość do pobudzenia ukł. autonomicznego
Przygotowanie ewolucyjne:
-są niezwykle ważne powody ,z punktu widzenia ewolucyjnego, abyśmy byli ostrzegani o różnych zagrożeniach ,szybko, aby stworzyć możliwości ucieczki
-reakcja alarmowa-mechanizm walki lub ucieczki
Zanurzanie:
-kluczem do pokonania lęku jest stawienie czoła objawami
-najłatwiej przez bezpośredni kontakt, zwłaszcza umożliwiający zrewidowanie założenia, że zdarzy się coś okropnego
-zanurzanie jest przeciwieństwem metod stosujących stopniowy kontakt
-daje również dobre a nawet czasem lepsze efekty niż systematyczna desentyzacja
Fobia społeczna:
-trwały lęk przed jedną lub wieloma sytuacjami społecznymi w których osoba czuje się wystawiona na widok publiczny
-obejmuje: -lęk przed publicznym przemawianiem branie udziału w szkolnym przedstawieniu
-lęk związany z poczuciem zażenowania lub ośmieszenia się
-sytuacje są unikane lub osoba wytrzymuje je pod wielkim stresem
-w znacznym sposób zmniejsza zdolność osoby do uczestniczenia w życiu towarzyskim które jest zasadniczym elementem wieku dorastania
Fobia szkolna:
-zaczyna się zazwyczaj w połowie okresu dorastania. Powodując poważne zaburzenia w codziennym życiu oraz reakcji społecznych
-u dzieci przesadny lęk nie jest koniecznym warunkiem dla rozpoznania fobii społecznej
Teoria behawioralna:
-pacjent obserwuje osobę w trakcie wykonywania czynności , której sam nie jest w stanie podjąć
-wiedząc że nic złego się nie dzieje pacjent będzie się mniej obawiał w podobnych sytuacjach
-pacjenta stopniowo wprowadza się w ćwiczenia które go oswajają z sytuacją lękową aż do zmniejszenia tej sytuacji
Terapia behawioralna:
-proces wygaszania leży u podłoża oddziaływania wszystkich rodzajów terapii
-każda z metod prowadzi do utrzymywania pacjenta w zasięgu obecności fobicznego obiektu w ten sposób dochodzi do wygaszenia strachu.
-w pamięci zostaną przyswojone nowe informacje w skutek nowego doświadczenia
Farmakologiczne leczenie lęku:
FOBIE
-beuzodiazepiny (relanium) -leki uspokajające są często wypisywane w zaburzeniach lękowych
-one tylko chwilowo zmniejszają objawy ale też mogą uzależniać
-leki antydepresyjne są używane z większą skutecznością
OCD- ZABURZENIA OBSESYJNO -KOMPULSYWNE
-charakteryzuje się trwałymi powtarzającymi się przekonaniami wyobrażeniami lub impulsami które są natrętne wydaje się bezużyteczne i często kłopotliwe
-zachowanie w zaburzeniu pochłania dużo czasu
-objawy istotne utrudniają funkcjonowanie w codziennym życiu i stosunki z innymi
Obsesje
-natrętne, irracjonalne, niepokojące i inkluzyjne myśli, które przebijają się do świadomości ,których trudno, jest się pozbyć lub je ignorować i które wywołują poważny lęk
-często są bardzo mocno nasycone emocjami
Kompulsje:
-powtarzanie i pozornie bezcelowe działanie wykonywane w stereotypowy sposób, których celem jest pozbycie się lęku wywołanym obsesyjnym myśleniem
-wykonywanie czynności w ściśle określonym porządku
-wielokrotne sprawdzenie tego samego
-częste mycie rąk
- liczenie i dotykanie przedmiotów
Różnice między myślenie obsesyjnym a działalnością kompulsywną:
-działalność kompulsowa służy do złagodzenia lęku i napięcia
-nie sprawia ona przyjemności
-opieranie się kompulsji powoduje wzrost napięcia i lęku.
OCD
-występuje u co najmniej 45% populacji
-zaczyna się zazwyczaj w kresie dorastania
-mężczyźni =kobiety
-objawy muszą powodować zauważalne cierpienie i znaczenie dezorganizować życie
Terapia ekspozycyjna : jest bardzo podobna do systematycznej desensytyzacji
-pacjent musi wchodzić w sytuację które wychowują zachowanie aż musi się oprzeć tym zachorowaniom
-najczęściej stosowanym leczeniem farmakologicznych z powodu OCD są leki antydepresyjne i antypsychotyczne
-nietypowe zachowania
Temat :Depresje
Objawy fizjologiczne:
-zaburzenia snu: bezsenność lub nadmierna senność
-brak apetytu lub utrata wagi ciała ,nadmierny apetyt
-utrata energii, przemęczenie, osłabienie
-spowolnienie motoryczne
-zaparcia, bóle, dolegliwości fizyczne
Objawy emocjonalne:
-trwałe obniżenie nastroju :przynajmniej2 tygodnie)
-uczucie głębokiego smutku , bezradność, beznadziejność, brak optymizmu co do przyszłości
-Anhedonia- utrata zdolności odczuwania przyjemności
Objawy depresji: ZACHOWANIA
-niechęć do wykonywania zwyczajnych czynności w tym kontaktów społecznych
-zaniedbanie siebie , rodziny,bliskich, ważnych spraw ,obowiązków pracy
-próby samobójcze
Objawy depresji: MYŚLENIE
-charakteryzuje się negatywnym myśleniem
-niska samoocena
-subiektywne odczucie lub dowody zmniejszenie zdolności myślenia niemożności podjęcia decyzji
-obwinienie siebie ,nadmiernie lub nieadekwatne poczucie winy
-brak zainteresowań
-nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie
Triada depresji -3 schematy poznawcze dotyczy:
1-siebie
2-świat
3-przyszłość
Postrzega w sobie przewagę cech negatywnych . krytykuje siebie , negatywnymi myślami
Świat jako wrogi, niebezpieczny, stwarzający różne trudności z którymi nie potrafi sobie poradzić
Negatywny sposób myślenia o przyszłości wszystko jest na nie
Rodzaje zaburzeń nastroju:
-wielki zespół depresyjny
-depresja dystymiczna (długotrwałe stany łagodnej terapii)
-depresja dwubiegunowa (nastrój waha się pomiędzy euforią a depresją)
-cyklotymia (łagodniejsze wahania nastroju niż w depresji dwubiegunowej)
Depresja -epidemiologia:
-kobiety chorują dwa razy częściej niż mężczyźni
-częstość w populacji ogólnej 10- 15%
-szczyt zachowań 4 i 5 dekada życia
-najczęstsza choroba przewlekła w populacji ogólnej
Etiologia depresji. Różne modele:
-psychoanalityczna perspektywa
-pola steru w depresji u dzieci
-behawioralne i poznawcze koncepcjie
-biologiczne
Podejście Psychologiczne:
-nie można powiedzieć że jest tylko jedno podejście psychoanalityczne odnośnie rozwoju zaburzeń depresyjnych
-większość psychoanalitycznych pojęć odnośnie depresji podkreśla istotny rolę straty (kogoś lub czegoś) w rozwoju depresji
-ta strata może być rzeczywista np. kiedy dziecko traci jedno z rodziców poprzez śmierć rozwód lub separację oraz bardziej symboliczne, kiedy rodzice wycofują uwagę wsparcia oraz aprobaty w stosunku do dziecka
Rola stresu:
-niektóre badania sugerują że depresja może być wynikiem przeżywania istotnych zmian życiowych
-głównie mówi się tu o negatywnych wydarzeniach takich jak: separacja i rozwód rodziców oraz śmierć osoby bliskiej w rodzinie
-badania potwierdzają istotne relacje pomiędzy zgromadzeniem negatywnych wydarzeń życiowych dzieci a depresją
-różne czynniki mogą wpływać i modyfikować te relacji
Podejście Poznawczo- behawioralne
Bech podkreślił rolę czynników poznawczych w rozwoju depresji.
Osoba z depresją przejawia schematy poznawcze które wpływają na jej negatywny wizerunek siebie, całego świata i przyszłość (triada poznawcza)
Teoria Wyuczonej Bezradności
Podstawową przyczyną źródłem depresji jest oczekiwanie: osoba spodziewa się że będą jej się przydarzały same negatywne zdarzenia i że nie ma sposobu by im zapobiec.
Proces Żałoby - Straty
Rozumienie przez dzieci
-0 -5 lat : -przyjmują egocentryczną perspektywę
-zdobywają pierwotne zaufanie
-rozumieją tylko teraźniejszość
-nie interesują się faktem śmierci osoby bliskiej
-przeżywają poczucie porzucenia w obliczu śmierci
-6-11 lat: -rozumieją że śmierć jest na zawsze
-kwestionują jej ostateczność i nieodwracalność
-robią wrażenie jakby zapomniały o fakcie śmierci
-11 i więcej: -rozumieją bardziej specyficzne wyobrażenie zrozumienia śmierci
-odbierają śmierć w sposób bliższy
-czują się zagubione jeśli dorośli nie są otwarci w informowaniu o ich śmierci
Etapy przeżywania żałoby
1, Faza wstrząsu i odrętwienie
2. Faza tęsknoty i poszukiwanie utraconego obiektu
3.Faza dezorganizacji i rozpaczy
4. Faza reorganizacji i odzyskiwania równowagi.
Prawidłowy
Faza 4 , strata wzmacnia nas ,stopniowa siła , przeżywanie emocji się zmniejsza ,potrafi mówić i wspominać osobę po imieniu ,nie ucieka od tematu zmarłego, stopniowo pozbywa się rzeczy osoby ,zmniejsza częstotliwość odwiedzania grobu
Nieprawidłowa
Nie kończy się nigdy , zatrzymuje się w 1 -3 fazie , smutek się nasila pozbywa się bardzo szybko rzeczy osoby zmarłej, nadmierne częste odwiedzanie grobu, unikanie tematu o osobie zmarłej
Wydłużające się złość na osobę zmarłą . im lepsza relacja z osoba to krótszy proces żałoby
Zasady pomagania osobie cierpiącej z powodu straty
NIE
1.nie pozwól by twoje poczucie bezradności zdominowało cię
2.nie mów jej że wiesz jak się czuje
3. nie mów co powinna czuć i zrobić
4.nie mów czegokolwiek co miałoby charakter oceny jej uczuć
5.nie obciążaj jej nadmiernym oczekiwaniem oraz zasadnymi powinnościami
6. nie zmieniaj tematu kiedy dotyczy on starty
7 nie omijaj tematu jej przeżyć związanym ze stratą
8 nie próbuj wskazać na pozytywne aspekty straty
9 nie używaj argumentu że pozostali jej jeszcze inni
10 niw mów że zawsze możesz mieć kogoś innego
11 nie mów żadnych komentarzy które mogłyby sugerować że osoba ponosi starty ze swojej winny
TAK
1.ważne byśmy byli potrzebni
2.okazywanie troski i uwagi
3 mówić że jest przykro współczuje ,przykro mi
4.wyrażanie żalu , bólu w takiej formie jaki osoba sobie życzy
5 podejmujemy rozmowę o szczególnej relacji
6 uspokoić osobę zaproponować szczególna pomoc
7 zacząć rozmawiać :1) rozmowa o faktach
2)eksplorowanie uczuć
3)relacje jak się zachowałeś co czułaś przyczyny nieobecności
4)zachować rytm codziennych czynności
5)okazywanie szczerości
Syndrom presyicydalny
1.Zawężenie życia psychicznej jednostki
a)zawężenie możliwości osobistych
-sztywne wzorce zachowań
-jeden wzór uczuciowy ,depresyjny lub lękowy
-dominacje jednego mechanizmu obronnego, autoagresji
b)zawężenie stosunków międzyludzkich
-dewaluacja istniejących stosunków
-strata prawdziwego przywiązania
-ilościowa redukcja stosunków międzyludzkich
-izolacyjna
c)zawężenie świata wartości
-przeważanie subiektywne niezgodne z prawdziwa opinia oceny wartości
-niewystarczające praktycznie urzeczywistnia wartości
2.Zachamowanie i skierowanie agresji deniaktywnej przeciwko sobie
-powtarzanie intensywnych potencjałów agresji
-potężne hamowanie ich rozładowywania wobec otoczenia
-rozładowywanie agresji tylko na płaszczyźnie własnego JA
3.Rojenie samobójcze
-fantazjowanie na temat bycia martwym
-wyobrażanie sobie aktu samobójczego
-zajmowanie się sposobem dokonania samobójstwa
-koncentrowanie się na określonej metodzie ze wszystkimi jej detalami
Symptomy autodestrukcji defor. Życia
1 .Ubytek i utrata sił ekspansywnych
-odkładanie wielu rzeczy na bok, unikanie ich
-eliminowanie wielu możliwości życiowych
-zawężenie przestrzeni życiowej
2. Strategia:
-utrwalenie sztywnych niezmiennych wzorców zachowań
-brak zdolności do przemian
-doznawanie wrażenia że mi się nie uda
3. Regresja :
-wzmożona zależność od otoczenia
-ukształtowanie się poczucia bycia niezrozumienia
-rozgoryczenie
Syndrom presyicydalny u dzieci
1 Faza. Wysyłanie sygnałów:
-wyizolowanie psychiczne i fizyczne ze swojego otoczenia
-informowanie otoczenia o swoich myślach na temat śmierci , planach samobójczych i formach skończenia z życiem
-desperackie próby poszukiwania współczucia , zrozumienia na płaszczyźnie emocjonalnej i relacjach
- komunikowanie osamotnienia , beznadziejności , wątpliwości światopoglądowych
2 Faza. Wydarzenia:
-przyzwyczajenie się do myśli o utracie życia , o własnej śmierci
-pustka egzystencjonalna , poczucie bezsensowności istnienia