Pytania były tak jak mówił: PP,FF,PF,FP, ale nie wszystkie parę było do wyboru z odpowiedziami i do wypełnienia. Nie pamiętam ile było pytań, na dwie i poł strony A4, z tym, że dość z dużymi odstępami. To, co zaznaczyłam na czerwono tak pobieżnie zapamiętałam na co zwrócić uwagę. Pytania składały się z dwóch członów, ale nie pamiętam, które z którym się łączyło.

Psychologia kliniczna - młoda gałąź psychologii, od 1896, Lightner Witner założył Klinikę Psychologii w Stanach Zjedn. Ameryki Północnej. Postulował by kształcenie psychologów obejmowało nie tylko kształcenie teoretyczne ale i praktyczne. Przedstawił koncepcję metody klinicznej - istotą było operacjonizowanie metody klinicznej na praktyczne zastosowanie z pacjentem - praca z przypadkiem

Kształcenie Uniwersyteckie Psychologów - Case study - nauka na konkretnym przypadku - łączenie teoretycznej wiedzy z praktyczną

Było takie twierdzenie, coś w tym sensie: psychologia kliniczna czerpie tylko i wyłącznie z psychoanalityki Freuda jako jedynej nauki.

Nurt I psych. klinicznej- powoływano się na Zygmunta Freuda, czyli uznano za właściwe podejście psychoanalityczne, jeśli chodzi o zrozumienie i wyjaśnienie zaburzeń psycho-somatycznych, psychologicznych oraz dokonywanie diagnozy obydwu zaburzeń

Nurt II- krytyczny do podejścia Case study, nurt empiryczny. Polska - Barbara Zeigomik starała się łączyć podejście eksperymentalne z podejściem klinicznym tworząc patopsychologię eksperymentalną. W Europie zwraca się głównie uwagę na rolę eksperymentu klinicznego.

Definicja Psychologii Klinicznej w Polsce

To dziedzina badań praktyki, która zajmuje się zaburzeniami czynności psychicznych i ich uwarunkowaniami.

Psychologia klin. ma bardzo duży związek z filozofią

Wszystkie języki psychologiczne jakimi się posługujemy dokonują antropologicznych założeń:

Człowiek jest albo Aktywny albo Bierny A-B

Człowiek jest albo dobry albo zły D-Z

Jak ma wyglądać relacja między jednostką a społeczeństwem J-S

Nurt behawioralny - nurt przeźroczysty jeśli chodzi o założenia aksjologiczne.

Człowiek jest ze swej natury Aktywny i Dobry i to ma duży wpływ na to jakie będą relacje Jednostka - Społeczeństwo.

Psychologia kliniczna ma również silny związek z naukami medycznymi, socjologią, pedagogiką i naukami przyrodniczymi.

Podejście w zakresie etiologii, psychologii zwierząt. Badania nad teorią przywiązania i więzi dowodzą, że podobne badania są u szympansów i u człowieka. Żeby człowiek mógł prawidłowo funkcjonować to dziecko do 3 roku życia powinno mieć kontakt z matką. Jeśli tego nie ma to wynika z tego problem społeczny - nie potrafi wiązać więzi z innymi, bo był zraniony w tym okresie np. był w żłobku, odłączony od matki.

Psych. Kliniczna jako dziedzina psychologii stosowanej ma silne powiązania z działami psychologii teoretycznej - psych. osobowości, psych. rozwojowa, psych. społeczna .

Współcześnie mówi się, że istnieje wiedza społecznie responsywna (wiedza będąca odpowiedzią na potrzeby społeczne). W ramach tej wiedzy psychologowie zaczęli zajmować się problematyką: przemocy, terroryzmu, kataklizmu, wsparcia społecznego, zdrowymi i społecznymi aspektami starzenia się (gerontopsychologia kliniczna)

Drogi rozwoju psychologii klinicznej:

psychologia kliniczna dzieci psychologia kliniczna człowieka

i młodzieży dorosłego

Zagadnienia psychologii zaburzeń psychicznych stanowią główny nurt badań i praktyki.

PRZEDMIOT I ZADANIA PSYCHOLOGII KLINICZNEJ

Obszar zainteresowań psych. Klin. związany jest ze zdrowiem i chorobą, oraz problematyką zaburzeń, kryzysów jako zjawiskiem pomostowym pomiędzy zdrowiem a patologią. Zainteresowany jest sytuacjami, które warunkuja rozwój zdrowia albo rozwój patologii.

ZDROWIE----------------------------------------------------------------------------CHOROBA

KRYZYS

Psych. Klin. jako dziedzina badań zajmuje się opisem i wyjaśnianiem zaburzonego zachowania i przeżywania, określeniem jej psychospołecznych przyczyn oraz dostosowaniem tej wiedzy do diagnozy i wiedzy psychologicznej. Szersze ujecie psychologii społecznej wywodzi się z promocji zdrowia i prewencji zaburzeń - dziedzina badań i praktyki psychologicznej zajmująca się opisem i wyjaśnieniem zdrowych i zaburzonych form zachowania, przeżywania i funkcjonowania somatycznego, określania przyczyn zdrowia i zaburzeń oraz wypełnienia zadań praktycznych polegających na diagnozie zdrowia i zaburzeń w celu stosowania psychologicznych form pomocy.

Było coś o czynnikach ryzyka

WYKŁAD II

Jeden z najmłodszych działów psychologii klinicznej - psychologia zdrowia.

Trzy główne zjawiska złożyły się na wyodrębnienie psychologii zdrowia od psychologii klinicznej:

Pojawiły się czynniki ryzyka(charakter behawioralny - odkrycie w medycynie, że czynniki ryzyka są związane z behawioralnym aspektem, w skład tych czynników ryzyka wchodziły określone zachowania człowieka) - przekładały się na prawdopodobieństwo występowania danej choroby.

Istotnym zjawiskiem był brak postępów w medycynie leczniczej w radykalnej poprawie zdrowia

Zmiany w świadomości ludzi, które zaczęły zachodzić po II wojnie światowej. Ludziom zaczęło się dostatnio powodzić i zaczęli traktować zdrowie jako wartość. Zdrowie stało się dobrem po to by polepszyć jakość swojego życia. Uznano, że każdy człowiek jest odpowiedzialny za własne zdrowie i zdrowy styl życia. Taką postawę zaczęto promować do odpowiedzialności.

Definicja psychologii zdrowia:

Psychol. zdrowia to dziedzina wiedzy i praktyki, która zajmuje się wyjaśnieniem mechanizmów psycho-społecznych regulujących zachowania związane z utrzymywaniem oraz przywracaniem zdrowia

Jest włączeniem specyficznego dorobku wychowawczego, naukowego i zawodowego w dziedzinie psychologii do- promowania i zachowania zdrowia

-zapobiegania i leczenia chorób

- wykrywania etiologicznych i diagnostycznych wyznaczników zdrowia i choroby

- udoskonalenia systemu opieki zdrowotnej w tym kształtowania opieki prozdrowotnej

Psychologia zdrowia niesie za sobą potrzebę responsywności(odpowiedzi na potrzeby społeczne).

Najściślejszy związek psychologii zdrowia między innymi psychologiami zachodzi między psychologią psychosomatyczną a psychologią behawioralną.

U podłoża różnych koncepcji budowanych w ramach psychologii zdrowia leży założenie iż stan zdrowia poszczególnych jednostek lub całych społeczności pozostaje w ścisłym związku ze stylem życia człowieka.

Wzorce zachowania - mogą być korzystne lub szkodliwe dla zdrowia, ale podlegają naszej kontroli.

Wzorce zachowania

Kontrola woli wpływ kontekstu

Odpowiedzialność człowieka kontekst społeczno-kulturowy

Podejście indywidualistyczne podejście socjologiczno-antropologiczne

Główne obszary zainteresowań p.zdrowia:

Promocja zdrowia - prewencja, promocja edukacja

Zmaganie się z chorobą i cierpieniem - zastanawia się jak obraz choroby np. chor na raka wpływa na jakość życia tego człowieka

Jak ludzie reagują w sytuacjach trudnych np. przygotowanie do operacji

Zmiany paradygmatów

Paradygmat - model, schemat uprawiania nauki.

Model na którym opiera się współczesna psychologia zdrowia i psychologia kliniczna to paradygmat bio-psycho-społeczny - to człowiek jest całością i ciało i psychika są ze sobą ściśle powiązane i na siebie wpływają (cielesny umysł). Nasz umysł jest głęboko somatyczny. Uwzględnia się wpływ społeczno-kulturowy człowieka.

Podejścia psychologiczne, które są narzędziami

Podejście behawioralne - rygorystyczno -empiryczne. Badamy to co jest bezpośrednio do zaobserwowania.

- warunkowanie klasyczne - Pawłow

- warunkowanie instrumentalne - Skinnner

Po to, aby umieć jasno określić jakie zachowania będą wzmacniane a jakie wygaszane.

	Wprow. bodziec	Usuwanie bodźca
Bodziec +	Wzmocnienie pozytywne albo nagroda	kara
Bodziec -	kara	Wzmocnienie negatywne

Podejście poznawczo behawioralne - mamy osobę i na nią działa jakiś bodziec reakcji S. działa zmienna „nowa wewnetrzma”. Tą zmienna jest to, co się dzieje w umysle. Z punktu widzenia tego podejścia bardzo istotna jest ocena myśli i wyobrażeń , które istotne są z nabywaniem i eliminowaniem zachowań odnoszących się do stanu zdrowia pacjenta.

Podejście psycho-fizjologiczne - koncentruje się miedzy badaniem związków procesów psychicznych i procesów fizjologicznych. Procesy psychiczne wpływaja na procesy fizjologiczne.

Podejście systemowo -rodzinne - przyjęcie stwierdzenia, że nie zawsze możemy zrozumieć system obserwując zachowania jego poszczególnych członków, ponieważ system jest czymś więcej niż sumą składających się nań elementów

Podejście egzystencjalno-fenomologiczne - koncentruje się na podstawowych właściwościach ludzkiego doświadczenia na poziomie egzystencjalno - fenomologicznym.aspekt zjawisk, które my doświadczamy. Człowiek jest w stanie dobrze przeżyć swoje życie wtedy kiedy jest głęboko świadomy własnej śmiertelności momento Mori - carpen diem /pamiętaj o śmierci - chwytaj dzień/

. Prawdziwy wybór jest wtedy, kiedy człowiek doświadcza swoich ograniczeń.

Podejście holistyczne - kładzie nacisk na aspekt duchowy jako technika lecząca osadzona w religii.

Formy terapii, które są stosowane w ramach psychologii zdrowia i psychologii klinicznej.

Było jakieś stwierdzenie i trzeba było zaznaczyć jaki to rodzaj terapii. W jednym pytaniu zaznaczyłam, że terapia ekspresyjna, a w innym pytaniu - terapia behawioralna,

Behawioralny model terapii - zakłada iż wiele problemów zdrowotnych to albo wyuczone zachowania, albo są efektami wpływów takich zachowań. Główne założenia: można zmienić zachowania metodami warunkowania. Pomiar - samoobserwacja zachowań przez pacjenta. Rejestracja objawów bólowych

Modyfikacja zachowania

- wybiórcze wzmacnianie - wzmacniamy nieregularnie, bo regularne wzmacnianie daje mniejsze efekty

- wygaszanie - przestajemy wzmacniać zachowanie

- karanie - zastosowanie powoduje wygaszanie zachowania nieporzadanego

- wprowadzenie kontroli bodźców

Terapia poznawczo - behawioralna - rola myśli i wyobrażeń w tworzeniu problemowych stanów psychicznych i fizycznych. Od naszych myśli i wyobrażeń zależy czy jesteśmy przygnębieni, zalęknieni czy rozgniewani.

Błędy myślowe - mit powinności polega na tym, że człowiek opira się na zestawieniu sztywnych zasad określających jego funkcjonowanie. Całe jego życie wpływa pod znakiem powinności - musisz. Narzędzia:

- wywiad z pacjentem,

- technika samoobserwacji - pacjent robi sam notatki na temat objawu

- trening umiejętności - czego dany pacjent ma się nauczyć

- Burza mózgów

-zatrzymywanie myśli

- uczenie nowych umiejętności

- trening relaksacyjny

W pytaniu trzeba było od siebie napisać, wypełnić lukę, coś, że terapia ekspresyjna opiera się na teorii….. oraz teorii……….

Terapia ekspresyjna - u podłoża wszelkich objawów leżą ukryte uczucia lub impulsy. Dwa głowne podejścia

- model oparty na teorii nieświadomego konfliktu

Impuls lub uczucie pozostają ukryte wtedy kiedy ich wyrażenie prowadzi do wewnętrznego konfliktu. Taki impuls ma zazwyczaj charakter impulsywny lub seksualny i jest przeżywany jako niebezpieczny i impuls ma charakter agresywny. Mamy do czynienia tu z bardzo silnym super ego. Dochodzi do olbrzymiego napięcia emocjonalnego. Ego w tym przypadku wybiera rozwiązanie kompromisowe którym jest objaw.

Objaw poza kontrolą super ego w sposób symboliczny zaspokoić te impulsy agresywne.

Każdy objaw pozbawia nas dużego zakresu naszej wolności swobody. / teoria oparta na nieświadomym konflikcie/.

Objawy wywodzą się z konfliktów, których nie jesteśmy świadomi np, np. bóle serca, bóle kręgosłupa, bóle głowy itp. - te objawy somatyczne mogą występować u niektórych osób zamiast emocji.

Jeśli impulsy nie są rozładowywane w ośrodkach móżdżkowych zawiadujących nieświadomością zostają rozładowane za pomocą innych układów np. układu ruchowego/motorycznego/. Rozładowanie za pomocą układu ruchowego prowadzi do takich zachowań nazywanych acting aut, czy działań realizujących ukryty impuls bez świadomości powrotu.

Action aut np. kiedy ktoś nagle zaczyna objawiać niepokój ruchowy, zaczyna płakać i wychodzi - tu następuje rozładowanie tego nieświadomego impulsu. Jeśli jesteśmy świadomi tych naszych impulsów wtedy mamy możliwość wyboru i sami decydujemy co mamy z nimi zrobić. Inną drogą rozładowania tych naszych impulsów może prowadzić przez układ limbiczno - podwzgórzowy, który to układ podwzgórzowy zawiaduje emocjami, a także wydzielaniem hormonów i jest tez silnie powiązany z układem odpornościowym. Osoba, która nie potrafi wyrażać uczuć może mieć nadciśnienie, choroby związane z układem krążenia.. osoby, którew maja tendencje do obciążania układu limbiczno-podwzg. Nieświadomymi konfliktami powinny ćwiczyć się w uswiadamianiu sobie tych impulsów i wyrażanie ich w sposób symboliczny, co prowadzi do osłabienia i rozpuszczenia objawów i zwiększa przestrzeń wolności człowieka.

- model oparty na teorii relacji z obiektem. - zakłada, że w toku rozwoju człowieka na pierwszym etapie swego rozwoju musi dokonać seperacji od matki. Dziecko uswiadamia sobie, że jest kimś innym niż matka. Rodzi się uczucie odrębności od matki 5-6 m. ż. Od tej pory dziecko zaczyna funkcjonować wg zasady relacji. Proces rozwoju polega na tym, że dziecko uwewnętrznia poprzez swoje doświadczenia w relacji z matką obraz siebie i obraz matki. Uwewnętrznienie siebie w relacji z matką nazywa się self obiekt. To jaka była ta relacja ma wpływ na przyszłość ile było tych elementów pozytywnych a ile negatywnych. To będzie rzutowac, czy będzie się przejawiać postawa wobec świata na nieufności czy na ufności. Relacja self- obiekt jest fundamentalna dla przyszłego funkcjonowania człowieka.

Przykłady:

- nie dochodzi do oddzielenia self- obiektu. Dziecko nie seperuje się. Osoby nie mają zdolności do budowania relacji, często chorują na psychozy, bo nie potrafią tworzyć więzi.

-dochodzi do oddzielenia self - obiektu, ale z jakiś powodów ma charakter bardzo zagrażający, bo jest nitrwała relacja. Znika i się pojawia. Osoby przejawiaja zaburzenie z pogranicza, które funduja innym, blisko-daleko. Wokół siebie maja aurę niepokoju.

- faza paranoidalna- schizoidalna. Wszelkie impulsy agresywne umieszczamy na zewnatrz. Kiedy dochodzi do fazy seperacji jest zdolność do pomieszczenia w sobie impulsów agresywnych. Wychodzimy poza postrzeganie świata w relacjach dobry - zły potrafimy rozdzielić obiekt na dobry i zły- zjawisko rozczepienia.

Faza depresyjna - tendencja, ż postrzegamy obiekt jako troche dobry, troche zły.

Paranoiczny - my dobrzy, oni źli

- dziecko zaczyna się motorycznie od matki oddzielać - motoryka, kiedy dziecka zaczyna chodzić. Na tym etapie istotne jest to jak one są blisko siebie. Słowem kluczowym jest opieka i kontrola popędowości. Kiedy kontrola jest nadmierna - osoby te mają tendencje do perfekcjonizmu itp. np. super czysty. Brak natomiast opieki i kontroli powoduje u osób brak wiary w siebie, tendencje do stanów depresyjnych. Osoba nie ma zaufania. Powstaje bardzo duża agresja np. bezduszny sędzia.

Relacja z obiektem decyduje czy będziemy mieli zdrowy i stabilny aparat psychiczny, czy będziemy mieli stabilne więzi z innymi ludźmi, jak będziemy gospodarowac nasza popędowością, seksualnością poprzez takie, a nie inne struktury charakteru.

INTERWENCJA KRYZYSOWA

Definicja 1. jest specyficzna metoda oddziaływania psychologicznego. Kompetencje w zakresie int. Kryzys. należą do psychologa.

2. jest metodą systemowego interdyscyplinarnego, wielowątkowego oddziaływania na osobę w sytuacji kryzysu.

Podejście interdyscyplinarne oznacza, że w przypadku klasycznej int.kryzysowej mamy do czynienia ze współpracą zespołu ludzi.

3. jest odrębna dziedziną psychologii zdrowia z własnymi założeniami i rozstrzygnięciami teoretycznymi.

Korzenie interw.kryzys. podobne do zjawisk psychologii zdrowa

Antyhospitalizm - analizowano szpitale, które postrzegano negatywnie

Instytucja utrwala sytuację bezradności i przez rozwiązanie systemowe stygmatyzuje - z chorego psychicznie staje się osobą chorą psychicznie - pacjentem wiecznym. Pogłębianie się stygmatu wariata.

Antypsychiatria - udowodniono, że psychiatrzy stosując leczenie farmakologiczne działają na poziomie medycznym gdzie przypisany lek ma leczyć, ale też uświadamia na poziomie psychologicznym - często nieświadomie dbają o komfort.

Każdy interwent dokonuje diagnozy sytuacji kryzysowej. Patrzy na ile są systemowo naruszone prawa człowieka

Ocena kryzysu i ocena znaczenia tego kryzysu - dwa pozi omy diagnozy

czy u danej osoby wystąpił kryzys?

Czy zagraża ona sobie lub innym?

Czy osoba jest w stanie funkcjonować w zwykłych rolach życiowych i czy nie zachodzi niebezpieczeństwo wypadnięcia poza te role poza dotychczasowe środowisko społeczne.

Założenia i cele interw. Kryzysowej

Odrzucenie paradygmatu medycznego na rzecz społeczno-kulturowego

Postulat rozpatrywania problemów jednostki na tle kontekstu społeczno-kulturowego

Należy traktować kryzys jako sytuację, która łączy się z ryzykiem przerwania bądź zagrożeniem przerwania funkcjonowania więzi społecznych

W model interwencyjny wpisane jest przekonanie o konieczności prowadzenia na szeroka skalę działań prewencyjnych

Celem interw. Kryzysowej jest tworzenie sieci oparcia instytucjonalnego oraz podejmowanie działań społeczno-politycznych nastawionych na zmianę

Osoba kryzysująca uczestniczy w interwencji na zasadach partnerskich

Kryzys

Stres - pewnego rodzaju wydarzenie, które wymusza zmianę zachowania lub przeorganizowania aktywności

Stres dzielimy na bodźce: eustresowe(przyjemne) i dystresowe(negatywne).

Na poziomie reakcji fizjologicznej nie ma znaczenia czy bodziec jest przyjemny czy negatywny, bowiem liczy się siła stresowa.

W psychologii mamy 3 podstawowe kategorie stresu (każdy stres psychologiczny jest wydarzeniem, który jest ujety z perspektywy subiektywnej osoby):

1. Stres psychologiczny w związku z tym, że my nie wiemy co mamy robić; rozwój i uczenie się

2. Brak stresu - gdy człowiek wie co ma robić, ale nie rozporządza środkami

3. Kategoria takich wyzwań, że musimy sięgnąć do nadzwyczajnych sposobów radzenia sobie

Eksperyment Holmes-roy ( siła stresu, 80-100 wydarzenie, które wywołuje największy stres)

Faza stresu:

- faza mobilizacji

-faza odporności

-faza wyczerpania

Kryzys - sytuacja, kiedy siła zmian, która płynie dystresowo jest tak wielka, że człowiek nie potrafi sobie z tym poradzić. Kryzys jest szczególnym rodzajem stresu. Kryzys to stres, który cechuje się:

1. wysokim poziomem napięcia emocjonalnego ( napięcie może trwać od kilku godzin do 6 tygodni). Sam kryzys nie jest zjawiskiem patologicznym. Jest naturalną reakcją każdego człowieka

2. Napięcie jest przeżywane lekowo. Lek jest związany z pierwszym prawem biologicznym z perspektywy subiektywnego podejścia jednostki (pierwsze prawo biologiczne - każdy żywy organizm walczy do zachowania własnego życia, drugie prawo biologiczne - żeby się rozwijać)

3. Występuje chaos uczuć (gniew, euforia, niepewność, autoagresja, poczucie winy, zamętu

4. Wystepuje stan nierównowagi psychicznej mającej znaczenie przełomowo i zwrotne. Na poziomie subiektywnym człowiek ma poczucie, że rozstrzyga się dalszy bieg jego życia, jego kierunek i jego sens. Po kryzysie nic nie będzie takie jak przed kryzysem.

5. Kryzys jest wydarzeniem, które zagraża integralności osoby i dotyka jej tożsamości ( poczucie stałości, ciągłości, powtarzalności)

Poczucie ciągłości - poczucie, ze życie nasze jest w pełni zachowane w przeciwieństwie do zaburzeń, które mają charakter patologiczny - stany psychotyczne.kryzys, który nie jest patologią nie narusza poczucia ciągłości.

Stałość - ulega zachwianiu poczucie stałości.

Osoba, która doświadczyła kryzysu może powiedzieć o sobie jestem tą samą osobą, ale nie jestem taką sama osobą.

6. Gwałtowne obniżenie odporności psychicznej na skutek blokowania się, wyczerpywania się środków zaradczych ( nie potrafię, nie mam siły)

7. Kryzys jest takim poziomem stresu, w którym człowiek uswiadamia sobie taka role stresu z napotkanymi trudnościami i znaczeniem sytuacji zagrażającej z punktu widzenia potrzeb jednostki, a srodkami zaradczymi dostępnymi dla niej w tej sytuacji (poczucie absurdu, bezradności

1. Kryzys jako rodzaj stresu ma charakter złozony ponieważ dotyczy całego życia i funkcjonowania człowieka

2. Kryzys ma charakter całościowy ponieważ rozgrywa się na wszystkich możliwych płaszczyznach funkcjonowania człowieka/fizycznej, emocjonalnej, poznawczej, społecznej…../

3. Kryzys powiązany jest z podstawowymi wartościami jednostki /wartości powiązane z czymś motywującym, popychającym/

4. Kryzys zawsze wiąże się z doświadczeniem utraty kontroli, kiedy człowiek nie może sam z siebie znaleźć wyjścia, rozwiązania

5. Stresor, który prowadzi do kryzysu człowieka nie aktywizuje kryzysu sam z siebie, ale wymaga specyficznej interpretacji wypadków krytycznych

6. Ocena ryzyka wystąpienia kryzysu zależy od indywidualnej odporności na stres - dyspozycja, która ma charakter biograficzny i wiąże się z osobistą podatnością na stres i wiąże się z możliwością adaptacyjną

Im bardziej ktoś jest kreatywny tym większe są jego możliwości adaptacji.

Jak ludzie przeżywają kryzys?

W momencie kiedy dochodzi do kryzysu na poziomie biologicznym dochodzi do stanu rozstrojenia na poziomie emocjonalnym. Człowiek w kryzysie może przeżywać stan bezradności i beznadziejności, przerażenia. To przerażenie krystalizuje się na obawie całkowitej utraty kontroli. Człowiek obawia się stracić kontrolę nad funkcjami fizjologicznymi - pozom emocjonalny. Następuje załamanie i upośledzenie zwykłej zdolności

- dochodzi do zniekształcenia percepcji polegające na tym, że widzimy zagrożenie tam gdzie go nie ma

- silna koncentracja na szoku - poczucie utraty i rozbicia własnej tożsamości

Zachowania nietypowe

- zachowania, które przeszkadzają z korzystania z pomocy

KRYTERIA OBIEKTYWNNE

1. Możliwość wskazania wydarzenia krytycznego, który wywołało kryzys /szczególnie silny stres/

2. Nagłe i nieoczekiwane wystąpienie stanu nierównowagi

3. Załamanie się dotyczczasowych wzorów zachowania

4. Wystąpienie subiektywnego dyskomfortu psychicznego

5. Stosunkowo szybkie ustąpienie stanu nierównowagi

l. A. Hoff - w swoim modelu podłoża kryzysu

Są trzy aspekty podłoża kryzysów

Nie ma związku przyczynowo-skutkowego, ale że możemy mówić o pewnym prawdopodobieństwie wpływu czynników

W zależności od rodzajów kryzysów, któryś z tych aspektów podłoża musi być dominujący

1. Aspekt sytuacyjny. Tu mamy taką kategorię kryzysów, które są niemożliwe do opanowania przez prewencję wprost/kiedy dochodzi do katastrofy bądź kataklizmu, powódź - kiedy dochodzi do ekstremalnych sytuacji - coś czego się przewidzieć nie da - strata/ katastrofa - niedopatrzenie człowieka, kataklizm - ni z winy człowieka.

- kategorie osobiste gdzie dochodzi do utraty zdrowia

- kategoria - strata interpersonalna /kto nam ginie w wypadku

2. Aspekt - kryzysy o charakterze stanów przejściowych

- stany przejściowe uniwersalne - wiążą się z kryzysowaniem w trakcie naturalnych cykli życiowych i faz rozwojowych. Rozwój każdego człowieka dokonuje się poprzez kryzys

Fazy rozwoju człowieka wg. koncepcji Ericka H. Eriksona

Etap I . Wiek niemowlęcy (0 - 1 r. ż.)
KRYZYS rozwojowy:postawa UFNOŚĆ A NIEUFNOŚĆ
Wartość: NADZIEJA

Etap II . wczesne Dzieciństwo (2 - 3 r. ż.)
KRYZYS : AUTONOMIA A WSTYD I ZWĄTPIENIE, niepewność
Wartość: siła WOLi

Etap III . Okres przedszkolny, Wiek zabawy (4 - 5 r. ż.)
KRYZYS : INICJATYWA A POCZUCIE WINY
Wartość: ZDECYDOWANIE /PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ, zdolności osiagania celów waznych

Etap IV . Wiek szkolny (6- 12 r. ż.)
KRYZYS : pracowitość A POCZUCIE NIŻSZOŚCI
Wartość: zdolność do współzawodnictwa, zdrowa rywalizacja

Etap V . okres dorastania, Wiek adolescencji (13 - 18 r. ż.) (19 - 22 r.ż.)
KRYZYS : TOŻSAMOŚĆ GRUPOWA A zagubienie w roli

Wartość: zdolność podejmowania zadań w świecie społecznym

Etap VI . Wczesna dorosłość (23 - 34 r. ż.)
KRYZYS
ZDOLNOŚCI DO budowania bliskich kontaktów a izolacja

Wartość: zdolność do budowania głębokich więzów partnerskich, zdolność do kochania i bycia kochanym

Etap VII Dorosłość (35 - 60 r. ż.)
KRYZYS :KREATYWNOŚĆ A ZAINTERESOWANIE SOBĄ, tworzenie czegoś I STAGNACJA
wartość: troska o innych ludzi, OPIEKUŃCZOŚĆ

Etap VIII .Dojrzałość, Późna dorosłość (pow. 65 r. ż.)
KRYZYS : INTEGRALNOŚĆ EGO /samoakceptacja/A DESPERACJA I ROZPACZ
wartość: MĄDROŚĆ, doświadczenie

Jest to koncepcja, która mówi, że człowiek rozwija się do końca swojego życia

Wśród kryzysów związanych z stanami przejściowymi sa szczególnie kryzysy, które wystepują w związku ze zmiana statusu społecznego np. ludzie, którzy awansują

III aspekt społeczno-kulturowy. O podłoża kryzysów w tym aspekcie pytano:

Jakie wartości obowiązują od poziomu mikro - do makro społecznego

- Pytamy o wzorce socjalizacji jakie są propagowane w rodzinie np. streoptypy, które zakładają generowanie nienawiści wobec grup społecznych, na ile szanuja odmienność i inność innych ludzi.

- czy na poziomie strukturalno-społecznym nie zachodzi sytuacja konfliktu pomiedzy rolami. Na ile jest możliwa samorealizacja w strukturze społecznej.

Oprócz tego było coś o kartezjańskim paradygmacie, który oddzielał ciało od psychiki. Trzeba było zaznaczyć, że paradygmat, który obecnie funkcjonuje to paradygmat bio-psycho-społeczny.

Było coś o treningu relaksacyjnym, do wyboru, ja zaznaczyłam - trening Jacobsona.

Było coś jeszcze o wartościach kryzysu do wypełnienia i jeszcze jakieś pytanie jaki stan towarzyszy w kryzysie….

Reszty nie pamiętam. Powodzenia.

8

Psychologia przemocy

Psychologia uzależnień

PSYCHOLOGIA ZDROWIA

Psychologia zaburzeń psychicznych - psychopatologia

---