Zabiegi zimne miejscowe

• Oziębianie przy użyciu ciekłego chlorku etylu - Jest on stosowany do znieczulenia w małych zabiegach chirurgicznych oraz urazach sportowych.

• Zabiegi miejscowe przy użyciu gazów chłodzących - Do tego celu używa się specjalnych urządzeń. Składają się one ze zbiornika na gazy chłodzący wyposażonego w wentyl, który połączony jest z elastycznym przewodem zakończonym dyszą. U wylotu dyszy temp. gazu wacha się od -100 do -180^OC. W czasie zabiegu należy wykonywać ruchy okrężne, aby uniknąć odmrożenia. W przypadku zabiegu nad stawem poleca się wykonywanie ruchów czynnych w czasie oziębienia, a po jego zakończeniu intensywnych ćwiczeń ruchowych. Czas zabiegu w zależności od wskazań trwa od 1-3 min. i może być 3 razy dziennie.

Wskazania głównie związane są z wpływem przeciwzapalnym, przeciwbólowym, przeciwobrzękowym oraz zmniejszającym napięciem mięśni.

Wskazania:

- choroby narządu ruchu (stany po urazach, obrzęki po złamaniu, ostre zapalenia tkanek miękkich),

- choroby gośćcowe (RZS, stany bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej),

- choroby układu nerwowego (nerwobóle nerwów obwodowych, rwa kulszowa i rwa ramienna w stanie ostrym i stany zmorzonego napięcia mięśni),

- okres początkowy zakrzepowego zapalenia żył,

- obrzęk limfatyczny konczyny górnej po mastektomii,

- oparzenia,

- ostry ból zęba,

- stan po zabiegach chirurgicznych w obrębie jamy ustnej.

Przeciwwskazania:

- stany nadwrażliwości na zimno,

- choroby, w których jest ono czynnikiem wywoławczym,

- zespól Raynauda,

- zespół Sudecka,

- zmiany skórny popromienne,

- zapalenie miedniczek nerkowych i pęcherza moczowego,

- stany wyniszczenia i osłabienia,

- odmroziny.

• Ogólna terapia zimnem (kriokomora) - Kriokomora składa się z dwóch pomieszczeń: przedsionka (temp. -60^OC) oraz komory właściwej (od -110 do -160^OC). Czynnikiem powodującym schłodzenie kriokomory jest ciekły azot. Przed pierwszym wejściem do komory pacjent przechodzi kwalifikacje lekarską, a bezpośrednio przed każdym zabiegiem ma mierzone ciśnienie tętnicze krwi. Po wejściu do przedsionka pacjent wraz z obsługą przebywa w nim kilkanaście sekund, następnie przechodzi do komory właściwej. Pacjenci wchodzą w strojach kąpielowych, drewniakach, ciepłych skarpetach, rękawiczkach, czapkach oraz maseczkach zakrywających usta i nos. W kriokomorze należy stale się poruszać (wymachy rąk, nóg). Powietrze w kriokomorze jest pozbawione zanieczyszczeń oraz wilgotności. Czas pobytu w kriokomorze wynosi od 2-3 min., a zakres stosowanych temperatur od -110 do -160^OC. Zabieg powoduje spadek temp. na tułowiu o ok. 3^OC, a na kończynach o ok. 12^OC. Temp. wnętrza ciała nie zmienia się. Po określonym czasie pacjent opuszcza kriokomorę i udaje się na kinezyterapię. Po zabiegu pacjent czuje ciepło, jest rozluźniony, w znacznie mniejszym stopniu odczuwa ból. Obserwuje się również lepszy nastrój. Wszystkie te czynniki powodują, że pacjent może wykonywać ćwiczenia, które w normalnych warunkach sprawiałyby mu trudność. Efekt ten utrzymuje się przez ok. 3 godz.

Wskazania:

- RZS,

- ZZSK,

- łuszczycowe zapalenie stawów,

- dyskopatia,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów,

- stany pourazowe,

- zmiany wynikłe z przeciążenia narządu ruchu,

- odnowa biologiczna.

Przeciwwskazania:

- klaustrofobia,

- nadwrażliwość na zimno,

- niewydolność układu krążenia i oddechowego,

- stany gorączkowe,

- zmiany zakrzepowe, zatorowe i zapalne w układzie naczyniowym,

- zmiany miażdżycowe tętnic uniemożliwiające reakcję naczyniową

- otwarte rany i owrzodzenia.

---