Tlen może być podawany za pomocą jednego z poniższych urządzeń:
Przez cewnik donosowy. Przy podawaniu tlenu przez cewnik donosowy przy przepływie 1-6 l/min osiąga się stężenie tlenu w granicach 25-45%. Metoda jest użyteczna u przytomnych pacjentów z p.o.ch.p, u których nie doszło do zatrzymania krążenia. U tych pacjentów napęd oddechowy zależy jedynie od receptorów wrażliwych na prężność tlenu. Metoda ta nie jest zalecana podczas resuscytacji, gdyż nie zapewnia odpowiednio wysokich stężeń tlenu w powietrzu wdechowym, do jej stosowania konieczna jest obecność własnej czynności oddechowej pacjenta, a ilość dostarczanego tlenu zależy od głębokości oddechu.
Z użyciem prostej (standardowej) maski twarzowej. Jest to maska wykonana z tworzywa sztucznego, zaopatrzona po bokach w otwory umożliwiające oddychanie powietrzem atmosferycznym, wzbogaconym w tlen. Do wypełnienia przymocowanego do niej worka oddechowego konieczne jest stosowanie przepływu tlenu rzędu 5 l/m; w celu osiągnięcia stężenia 40-60% tlenu w powietrzu oddechowym należy stosować przepływ z prędkością 8-10 l/min. Ograniczenia w zastosowaniu maski podczas zatrzymania krążenia są takie same jak w razie używania cewnika donosowego.
Maska Venturiego. Maska Venturiego przypomina maskę twarzową, lecz umożliwia dokładniejsze dawkowanie tlenu. Jest przydatna u przytomnych pacjentów z p.o.ch.p., u których niezbędna jest ścisła kontrola stężenia podawanego tlenu. Ograniczenia w zastosowaniu maski Venturiego u pacjentów z zatrzymaniem krążenia są takie same jak w razie korzystania z cewnika donosowego i standardowej maski twarzowej.
Maska twarzowa z zastawką zapobiegającą oddechowi zwrotnemu. Zastawka jednokierunkowa zapobiega mieszaniu się powietrza atmosferycznego i wydychanego ze 100% tlenem znajdującym się w zapasowym worku oddechowym. Aby metoda była skuteczna, pacjent musi mieć zachowany własny oddech , maska musi ściśle przylegać do twarzy chorego, chorego worek oddechowy być w pełni wypełniony tlenem (konieczne jest w tym celu zastosowanie przepływu 10-15 l/min). Maska z zastawką bezzwrotną stanowi metodę pierwszego rzutu umożliwiającą dostarczenie pacjentowi z zachowanym oddechem własnym tlenem w stężeniach osiągających 100%.
Wentylacja z użyciem worka oddechowego zastawką umożliwia ręczne prowadzenie wentylacji zastępczej i zapewnienie określonej objętości oddechowej. Zestaw składa się z maski z nadmuchiwanym obrzeżem, zastawki bezzwrotnej, zastawki wydechowej bezciśnieniowej oraz samorozprężalnego worka odechowego z rezerwuarem tlenu, umożliwiającego - przy przepływie stężenia tlenu bliskiego 100%.
Intubacja dotchawicza jest optymalną metodą utrzymania drożności dróg oddechowych, umożliwiającą prowadzenie wentylacji . Intubacja dotchawicza umożliwia podanie 100% tlenu bezpośrednio do tchawicy.