9. Odpady niebezpieczne w odpadach komunalnych.
W strumieniu odpadów komunalnych na ogół , zawsze w niewielkich ilościach występują odpady niebezpieczne. Są to zużyte baterie, świetlówki, przeterminowane lekarstwa, opakowania po farbach i lakierach, środkach ochrony roślin, osady z oczyszczalni ścieków, odpady medyczne i inne. Najlepszym sposobem ich utylizacji jest termiczne przekształcenie(spalanie). Z racji zawartych w odpadach związków chloru, siarki, metali ciężkich wymagają one szczególnych warunków spalania , aby uniemożliwić tworzenie rakotwórczych związków. Dotyczy to zwłaszcza temperatury spalania, która nie powinna być niższa niż 900°C, a także czasu przetrzymywania spalin w tej temperaturze (min. 2 sekundy).
W konstrukcjach pieców do spalania odpadów niebezpiecznych znajdują się komory dopalania gazów, umieszczone za właściwym paleniskiem. W komorze dopalania następuje rozkład gazów, par i pyłów uniesionych przez strumień gazów z pierwszego paleniska. Dopalanie gazów jest szczególnie istotne w przypadku substancji toksycznych, dla których wymagany stopień rozkładu wynosi 99,999%. Instalacje do spalania niebezpiecznych odpadów przemysłowych przystosowane są do unieszkodliwiania odpadów o konsystencji od stałej do ciekłej, dlatego wyposażone są w niezależne układy do podawania odpadów do komory paleniskowej.
__________________________________________________________________________________________
11. Kompostowanie
Kompostowanie jest metodą przeróbki odpadów bazującą na naturalnych procesach biochemicznych, jakie zachodzą w glebie. W sztucznie stworzonych warunkach w kompostowniach możliwe jest zintensyfikowanie tych procesów i stosunkowo szybkie przekształcenie odpadowej mieszaniny organicznych substancji w nawóz organiczny - kompost z wydzieleniem jako ubocznych produktów dwutlenku węgla i pary wodnej, a więc związków powstających również w procesach glebowych. Istotną rolę w unieszkodliwianiu odpadów metodą kompostowania odgrywają procesy mineralizacji i humifikacji.
Procesom rozkładu substancji organicznej z udziałem tlenu towarzyszy wydzielanie ciepła, a w efekcie masa przerabianego materiału ogrzewa się do temperatury, jaką tolerują jedynie organizmy termofilne, cenne dla dalszych stadiów kompostowania, giną natomiast organizmy chorobotwórcze oraz nasiona chwastów.
W efekcie procesu kompostowania otrzymuje się materiał stabilny, unieszkodliwiony pod względem sanitarno-epidemiologicznym, stanowiący cenny nawóz organiczny, zasobny w substancje organiczne i mineralne składniki odżywcze dla roślin.
Unieszkodliwianie odpadów w procesie kompostowania następuje przez:
1) stabilizację substancji organicznej w wyniku procesów humifikacji, butwienia, murszenia i zwęglania,
2) wytworzenie w masie kompostowanych odpadów temperatury powyżej 55°C, w której giną organizmy patogenne,
3) wytworzenie substancji antybiotycznych przez rozwijające się w drugiej fazie kompostowania pleśnie, stanowiące dodatkowy czynnik niszczący organizmy patogenne.
Zalety kompostowania, wskazujące na jego przydatność w nowoczesnym systemie gospodarki odpadami:
1) recyrkulacja na dużą skalę rozkładalnych organicznych składników odpadów komunalnych,
2) zmniejszenie o 30-50% ilości odpadów kierowanych na składowiska,
3) unieszkodliwianie odpadów pod względem sanitarno epidemiologicznym,
4) technologie kompostowania są sprawdzone, realne do stosowania,
5) metoda jest do przyjęcia pod względem ekonomicznym,
6) produkt kompostowania jest wartościowym materiałem, przydatnym do wielu celów, jest między innymi bazą substancji humusowych niezbędnych dla zapewnienia urodzajności gleb (w Polsce ok. 60% gleb ma niedomiar humusu),
7) kompostowanie stanowi podstawowy element każdego rzeczywiście zintegrowanego systemu gospodarki odpadami.
16. Techniczne i społeczne uwarunkowania lokalizacji składowiska
- połączenia komunikacyjne - dojazd do składowiska
- układ istniejących cieków wodnych i zbiorników - odległość od składowiska, różnica poziomów zwierciadła wody i posadowienia składowiska
- poziom wód gruntowych - stateczność i wytrzymałość podłoża składowiska
- zbocza o maksymalnym pochyleniu 10° - zapobieganie erozji i wypłukiwaniu przez wody opadowe
- tereny zalewowe - bezpieczna odległość i różnica poziomów
- rodzaj podłoża - stateczność i zabezpieczenie składowiska
- kierunek wiatru - zapewnienie ochrony osiedli mieszkalnych
- przewidywana ilość odpadów - zaplanowanie odpowiedniej wielkości składowiska
- bezpośrednie sąsiedztwo - np. sąsiedztwo lasu może skutecznie osłaniać przed niekorzystnym kierunkiem wiatru
- odległość od osiedli mieszkalnych - ewentualne protesty mieszkańców
- zachowanie estetyki krajobrazu
Lokalizacja składowiska ziemnego musi uwzględniać wymagania dotyczące:
odległości od granicy składowiska od obszarów zamieszkanych i rekreacyjnych, drog wodnych, zbiorników wodnych oraz innych obszarów, np. rolniczych lub miejskich;
obecności wód podziemnych, wód przybrzeżnych i stref chronionej przyrody na danym obszarze;
warunków geologicznych i hydrogeologicznych na danym obszarze;
ryzyka powodzi, zapadnięć i osunięć terenu na danym obszarze;
ochrony przyrody i dziedzictwa kultury na danym obszarze;
17. Organizacja i zabezpieczanie składowisk
Prawidłowy projekt składowiska zwierać powinien wszystkie elementy które przewidziane są w ustawach dotyczących składowania odpadów. Niezbędne jest więc uzyskanie wszystkich danych dotyczących WSZYSTKICH ODDZIAŁYWAŃ dla danego składowiska. Wszelkie niedopatrzenia jakie powstaną zostaną ujawnione dopiero po jakimś czasie działania składowiska, najczęściej wówczas niemożliwe staje się naprawienie tych błędów lub też koszt naprawienie popełnionych błędów jest bardzo duży.
Czynniki działające na składowisko można podzielić na fizyczne, chemiczne oraz biologiczne. Zabezpieczenie składowisk odpadów polega głównie na uszczelnieniu którego celem jest uodpornienie składowiska na działalność czynników fizycznych, chemicznych oraz biologicznych. Raczej nie ma takiej możliwości aby któryś z czynników występował sam bez pozostałych, należy przyjmować że oddziaływanie następuje w kombinacji wszystkich trzech czynników.