DYDAKTYKA KATECHETYCZNA

Pedagogika nauka o wychowaniu mająca na celu oddziaływanie na wychowanka w jego rozwoju.

• jedno z podstawowych pojęć pedagogiki;

• jeden z działów pedagogiki

• z gr. didacticos - pouczający didoski - uczeń.

• początkowo sztuka uczenia, teraz należy to, co wiąże się z nauczaniem, uczeniem się,

• Kształceniem.

• w dydaktyce poddaje się szczegółowej analizie proces nauczania i kształcenia.

• jest nauka o kształceniu i samokształceniu.

• należy do nauk praktycznych

Na proces nauczania i uczenia składa się

1. Nauczanie - systematyczna praca nauczyciela z uczniami mająca na celu wywołanie zmian w zachowaniu, dyspozycjach i teorii. Jedna z cech nauczania jest przepływ informacji, jaki zachodzi miedzy nauczycielem a uczniem. Ważnym czynnikiem jest wiedza o wartościach moralnych, nauczanie wiąże się nie tylko z kształceniem, ale tez z wychowaniem.

2. Uczenie się -ciągły proces w toku, na którego podstawie powstają nowe formy zachowania lub zmieniają się formy wcześniej nabyte.

Nauczanie i uczenie są ze sobą ściśle powiązane. Dydaktyka służy wychowaniu kształtowaniu osobowości dochodzi do sprężenia zwrotnego nauczyciel naucza uczeń przyjmuje oraz nauczyciel otrzymuje sygnał na ile to dotarło do ucznia.

FUNKCJE:

1. Diagnostyczna - dostarczenie wiedzy o stanie rzeczy ostrzejącym w obrębie jej badań

2. Prognostyczna - prawidłowość procesów rządzących procesem

3. Instrumentalna technika - zajmuje się środkami, metodami celów dydaktycznych.

Dydaktyka jest teorią nauczania i uczenia się. Zajmuje się celami, treścią, procesem, metodami, środkami i organizacja nauczania

Pojecie katecheza wywodzi się z pojęcia katecheo- pouczać, wołać z góry

Katecheza towarzyszy kościołowi od początków Jego istnienia. Katecheza wysiłki w celu formowania uczniów w zrozumieniu, ze Jezus jest Bogiem i doprowadzenie ludzi do zbawienia. Ważne żeby nie zatrzymać się na obszarze wiedzy.

Dydaktyka katechezy

• Istnieje w obszarze innych nauk

• Jest nauka szczegółową

Jeden z działów katechetyki wchodzi w zakres nauk teologicznych- Teoria nauczania, uczenia się związana z przekazem religijnym. Do jej zainteresowań należy

Wykorzystując badania z psychologii pedagogiki

- stara się odkryć i określić prawidłowości występujące w procesie katechizowania.

• jest nauka o kształceniu jego celach, środkach i organizacji

Zajmuje się:

1. Formowaniem celu i zadań katechezy

2. Ustaleniem właściwych kryterium doboru treści

3. Określeniem form, metod oraz warunków realizowania procesu nauczania i uczenia się

4. Precyzowania sposobów wychowania i wtajemniczania

5. Opracowaniem środków dydaktycznych służących podnoszeniu efektywności procesu katechetycznego

6. Opracowaniem programu

7. Opracowaniem systemu zajęć pozalekcyjnych

Cele i zadania katechezy stanowią podstawowe składniki procesu nauczania. Cele rozpatrywane są zarówno od strony katechizowanego jak i katechety. Określony cel warunkuje dobór metod, środków dydaktycznych, treści cel to przyszły stan rzeczy, osobowości człowieka, do którego chcemy doprowadzić. Początkowo cel jest myślą po wykonaniu działań do tego celu zmierzamy. Celem każdego kształcenia jest wszechstronny rozwój intelektualny, emocjonalny. Istotny jest tez rozwój osobowości. W katechezie nadrzędnym celem jest doprowadzenie do spotkania z Jezusem. Do nadrzędnego celu prowadza cele szczegółowe- na dzień dzisiejszy. Dydaktyka katechetyczna zajmuje się celami na ta chwile i celami w wymiarze eschatologicznym. W oparciu o dyrektorium ogólne o katechizacji(1997) DOK - skrót o katechizacji w naszych czasach CT. Ogólna instrukcja katechetyczna DCG / OIK wydana po soborze watykańskim II

Cele zadań katechizacji:

• Rozwijanie poznania wiary

• Wychowanie liturgiczne

• Formacja moralna

• Nauczanie modlitwy

• Wychowanie do życia wspólnotowego

• Wprowadzenie do misji kościoła

Cele katechezy

1. Szczegółowe rozwijanie poznania wiary.

Katecheza powinna prowadzić do zrozumienia o planie wiary. Chodzi o poznanie swojej wiary.

Celem katechezy jest rozeznanie, poznanie swojej wiary.

2. Wychowanie liturgiczne

Katecheza powinna prowadzić do liturgii, celem nadrzędnym jest komunia z Chrystusem. Liturgia jest celem nadrzędnym katechezy. Powinna prowadzić do zrozumienia symboli związanych z liturgia. Każdy symbol powinien być zrozumiany. Powinno to prowadzić do tego żeby liturgia stała się bardziej klarowna.

3. Formacja moralna

Celem katechezy jest przekazywanie postaw Chrystusa. Punktem odniesienia dla katechezy powinno być Kazanie na Górze. Katecheza łączy się z postawami człowieka. Cala sfera związana z moralnością człowieka powinna być celem katechezy.

4. Nauczanie modlitwy

Komunia z Chrystusem ma prowadzić do modlitwy. Nauka modlitwy powinna prowadzić do tego, aby modlić się uczuciami, które posiada Jezus. Katechetyka jest przesiąknięta modlitwą. Modlitwa powinna mieć miejsce podczas katechezy. Katecheza powinna nauczyć modlić się.

5. Wprowadzenie do życia wspólnotowego

Wychowanie do postaw takich jak pokora, troska o innych to kwestia upomnienia braterskie,

Miłość braterska, wspólna modlitwa, troska o wymiar ekumeniczny

6. Wprowadzenie do misji Kościoła

Katecheza musi być otwarta na dynamizm Kościoła. Przygotowanie uczniów do działania. Wzbudzanie powołań zakonnych i kapłańskich

Trzy ogólne cele katechetyki

• Wtajemniczenie /Inicjacja

To wprowadzenie do udziału w misterium- tajemnicy, jaką jest plan powzięty przez Boga w Jego odwiecznym upodobaniu, aby wszystkich ludzi doprowadzić do wiary i zbawienia przez zespolenie ich w jednym, żywym organizmie Ciała Mistycznego. Nie jest to tylko wprowadzenie do obrzędów sakramentalnych, ale integracja ze wspólnotą/ Kościołem. Polega na pomocy w :

-uświadomieniu faktu przynależności do Kościoła

-doprowadzeniu do akceptacji tego stanu przez osobistą wiarę

-przeżywaniu kolejnych etapów wejścia we wspólnotę, mocniejszym i widoczniejszym scalaniu się z nią.

Wtajemniczenie ma charakter wielopłaszczyznowy, nie polega tylko na przygotowaniu do przyjęcia sakramentów czy do pełniejszego ich przeżywania. Jest to element, który ma przenikać cały proces katechizacji. Katechizowany ma zmierzać do osobistego zaangażowania się, ma osobiście wziąć udział w procesie pogłębiania związku z Chrystusem.

Osoba katechety- od jego świadectwa, otwarcia na Słowo Boże, przekonania o prawdzie, którą głosi, uzależniona jest skuteczność procesu nauczania. Doświadczenie osobiste umożliwia dawanie świadectwa. Wiara katechety jest punktem odniesienia i oparcia dla wiary katechizowanych.

Celem inicjacji jest odkrycie przez katechizowanego jego ontycznego związku ze wspólnotą Kościoła. Poprzez zgłębianie prawdy o Kościele zgłębia się też prawdę o sobie samym, odczytanie swojego miejsca i zadań w Kościele, zaangażowanie się w nie umożliwią realizację samego siebie, stworzą twórcze warunki rozwoju i samodoskonalenia.

Chrześcijańska inicjacja to włączenie w Misterium Paschalne Chrystusa- nie można o tajemnicy Jego śmierci i zmartwychwstania jedynie informować, trzeba wprowadzić w ich przeżywanie. Stosowanie metod liturgicznych, nabożeństw paraliturgicznych może to umożliwić.

Wtajemniczenie to także wprowadzenie do obrzędów sakramentalnych. Katecheta ma ukazać liturgię żywą i spontaniczną, ma wdrożyć katechizowanych do pełnego i czynnego uczestnictwa w sakramentach.

Wychowanie do modlitwy to jedno z podstawowych zadań katechezy. Uczniów należy wprowadzić do samodzielnej i autentycznej modlitwy /jej warunkiem jest wyciszenie wewnętrzne i otwarcie się na działanie Boga/.

Nauczanie / kształcenie/ cel dydaktyczny

W procesie katechetycznym wiedza religijna służy przede wszystkim życiu, kształtowaniu cech. Katecheza ma prowadzić do stopniowego zrozumienia całej prawdy o Bożym planie. Katecheza to nie tylko żywe przylgnięcie do Boga, ale także zgoda rozumu i woli na prawdę objawioną. Nauczanie wiary jest ukierunkowane ku przyszłości, ku życiu wiecznemu. Wiedza religijna ma funkcję służebną wobec rozbudzanej wiary, ale nie można pominąć jej znaczenia. Jest ona potrzebna, by znaleźć pytania rodzące się w czasie refleksji nad zgromadzonymi doświadczeniami. Miedzy nauczaniem wiedzy religijnej i nauczaniem wiary nie może być sprzeczności. Wiara i wiedza powinny się wspierać, obie są darem Boga. Nie można mówić, ze nauczanie jest dziełem człowieka, a wiara dziełem Boga. Treści wiary nie mogą stać się punktem docelowym katechezy, należy je przekazywać tak, by uczeń na ich podstawie odnajdywał siebie, umacniał swoją tożsamość i otwierał się szerzej na perspektywy życiowe.

Treści współczesnego nauczania związane są z źródłami:

• Pismo Święte - podstawowe źródło

• Liturgia - szczyt życia kościoła norma nauczania • Tradycja

• Życie chrześcijanina

Wychowanie

Polega na podejmowaniu działań kształtujących osobę wychowanka, nie można go ograniczać do wymiaru religijnego, jest ono integralną formacją chrześcijańską kształtującą osobowość ucznia, ma za zadanie kształtowanie jego postaw wobec otaczającego świata.

Poznawane i odkrywane przez ucznia normy moralne mają być wskaźnikami postępowania, które określają granice działań i zachowań. Ich źródłem jest Objawienie Boże.

Jednym z ważniejszych zadań katechezy jest podejmowanie formacji moralnej rozumianej jako nawrócenie do Jezusa Chrystusa.

Właściwa realizacja celów kształcenia decyduje o skuteczności wychowawczej. W realizacji celu wychowawczego katecheta powinien uwzględnić naturalne dobro człowieka, jego sytuację życiową, doświadczenie religijne, poszukiwania i niepokoje. Wychowanie moralne zmierza do nauki przestrzegania prawa Bożego oraz rozwoju chrześcijańskiej doskonałości., w życiu społecznym zmierza do przestrzegania prawa Bożego regulującego stosunki międzyludzkie.

Kształtowanie sumienia to jeden z podstawowych składników wychowania moralnego. Wymaga wprowadzenia w dziedzinę dobra i zła oraz odkrywania zobowiązań pełnienia dobra./rozróżnienie na sumienie habitualne i aktualne/.Proces kształtowania sumienia łączy się z całą egzystencją człowieka.

Taksonomia celów i zadań katechezy

Pochodzi od gr. taxsis układ porządek. Chodzi o uporządkowanie celów kształcenia, spójny system. Każdy z celów ma spójny system, zajmuje się porządkowaniem celów. Wśród tych celów chcemy stworzyć jeden wspólny system.

Cel operacyjny

Próbujemy skoncentrować cel nauczyciela. Próbujemy dowiedzieć się, co uczeń wie i co zrobi z wiedza po skończonej lekcji, aby umiał podjąć jakiekolwiek działanie. Cele operacyjne odnoszą się do konkretnej jednostki katechetycznej.

Taksologia celów, hierarchizacja

Celem - fundamentalnym - nadrzędnym jest komunia z Chrystusem do tego powinna prowadzić wszystkie wysiłki katechezy.

Cele ogólne:

• nauczanie

• wychowanie

• wtajemniczanie

Cele bezpośrednie:

• poznanie wiary• Wychowanie liturgiczne• Formacja moralna• Nauczanie modlitwy• Wprowadzanie do misji Kościoła• Wychowanie do życia wspólnotowego

Cele szczegółowe ( katechetyka określa dla potrzeb danej godziny lekcyjnej w oparciu o temat):

• dydaktyczny• Wychowawczy (oba w ujęciu tradycyjnym)

Zasady dydaktyczne

Określone normy postępowania sprzyjające realizacji danego celu. Żeby móc realizować te cele, trzeba podać określone zasady. Katalog zasad jest bardzo obszerny i bogaty.

Zasady nauczania

Formy postępowania dydaktycznego, których przestrzeganie pomaga nauczycielowi zaznajomić uczniów z podstawami usystematyzowanej wiedzy, rozwijać ich zdolności i zainteresowania poznawcze wdrążać do samokształcenia

ZASADY KATECHETYCZNYCH ODDZIAŁYWAŃ

1. Wierności Bogu i człowiekowi

2. Chrystocentryzmu

3. świadomego i wielostronnego aktywnego udziału w katechezie uczniów

4. Poglądowości

5. Przeżyciowości

6. Systematyczności, logicznej kolejności i stopniowania trudności

7. Samodzielności

8. Operatywności wiedzy

9. Wiązania teorii z praktyka

10. Ograniczonego związku modlitwy z katecheza

11. Indywidualizacji i uspołecznienia

12. Efektywności

13. Nauczania wychowującego

14. Podmiotowego traktowania ucznia

15. Właściwego stosunku interpersonalnego

16. Systemowosci

17. Nauczania egzeplarycznego

18. Korelacji

Ad.1.

Naczelna zasada katechetyczna. Została sformułowana w dokumentach katechetycznych. Ma swoje zastosowanie, co do treści i przekazu

Treść wierna Bogu:

Chrystocentryzm Antropocentryzm trzy zasady chrześcijaństwa Teocentryzm

Podkreśla żywotność nauki chrześcijańskiej. Zmierza do zapewnienia mu dojrzałości w wierze.

Katecheta ma być wierny nauce, która reprezentuje. Katecheta jest na służbie człowiekowi i nauce • • zachowanie wierności. Bogu i człowiekowi.

Ad.2.

Przekazywanie wiary chrześcijańskiej jest przede wszystkim głoszeniem prawdy o Jezusie Chrystusie, które ma prowadzić do wiary w Niego. (KKK 425) Chrystus i to, co z Nim związane jest przedmiotem katechezy. W centrum katechezy jest Jezus Chrystus.

Chrystocentryzm

W wewnętrznej istocie katechezy znajduje się osoba Jezusa Chrystusa. Istotą katechezy jest pomagać pójść za Chrystusem i komunia z Nim. Jezus Chrystus istota zbawienia, przedstawianej katechezy. Orędzie ewangeliczne jest słowem Bożym. To, co przekazuje katecheza jest nauka Jezusa. Chrystocentryzm zobowiązuje do przekazania tego, co Jezus • nauczał o Bogu, szczęściu życiu moralnym nie zmieniając niczego z jego treści. Dok 9. Celem katechezy jest zjednoczenie z Chrystusem.

KKK - 428 - każdy, kto przepowiada musi pamiętać ze słowo, które przekazuje nie jest nasze.

Ad.3

Najważniejsza zasada działania dydaktycznego. Psychologia uświadamia nam ze istotnym elementem rozwoju człowieka jest nasza aktywność. Nie może być mowy o aktywności, jeżeli nie wzbudzi się aktywności:

• Emocjonalnej

• Intelektualnej

• Werbalnej

• Sensomotorycznej

Aktywizacja polega na stymulowaniu wszystkich czynności składających się na proces dydaktyczny, na integrowaniu czynności, kierowaniu nimi.

Zasada aktywacji decyduje o wszelkim uczeniu się.

DOK 183 - w katechezie katechizowany podejmuje zadanie ćwiczenia się w wierze - młodzi nie mogą być tylko przedmiotem katechezy, ale powinni być uznani za jej czynny podmiot.

Emocjonalne - pozytywne uczenia się i przetwarzania.

Motyw - stan emocjonalny pobudzający do działania, Pozytywne to zaciekawienie, zainteresowanie i zadowolenie z osiągniętych wyników, a negatywne: lęk, strach, obawa, zagrożenie.

- Przezywanie treści nauczania - gdy nie wywołują treści nauczania np. nudy, zniecierpliwienia, a wiadomości podane są w sposób uporządkowany i z ekspresją.

- Aktywność emocjonalna - pobudza uczniów do włączenia w proces nauczania, uzyskuje się ją m.in. przez stworzenie sytuacji problemowej.

Intelektualne - pobudzenie ucznia do twórczego, samodzielnego myślenia, wyciągania wniosków; w nauczaniu poszukującym i problemowym rozwija się myślenie produktywne i samodzielne, przebiegające na drodze dedukcyjnej - wnioskowanie, dowodzenie, konkretyzowanie, i indukcyjnej- analizy, syntezy, uogólnienia, wyjaśniania.

Aktywizację intelektualną rozwija się poprzez pracę z tekstem, refleksję nad własnym postępowaniem, układaniem modlitw etc.

Sensomotoryczna - realizuje się ją poprzez organizowanie spostrzegania uruchamiającego wszystkie narządy zmysłów oraz działania- planszy, mapy, obrazki, figurki, wycinanki etc.

Werbalna - związana z pisaniem, czytaniem, słuchaniem i mówieniem, uczniowie mają okazje do dyskusji, wymiany opinii, sądów i poglądów. Problemowy przekaz wiadomości.

Ad.4. Poglądowość:

Zwana zasadą bezpośredniości jest najwcześniej sformułowaną zasadą. Jan Amos Komeński - jej twórca nazwał ją złotą zasadą. Ta zasada determinuje uczących żeby, co mogli udostępnili zmysłom. Chcieli wyeliminować werbalizm. - by zrozumieć słowa trzeba je skojarzyć z rzeczywistością, którą wcześniej lub równocześnie powinien uczeń obejrzeć. Poznawanie rzeczywistości na podstawie obserwacji, myślenia i praktyki.

To poznanie jest warunkiem poznania rzeczywistego. Zasada domaga się aktywizowania uczniów emocjonalnie, intelektualnie, nawet praktycznie. Należy uwzględnić wiek ucznia, jego właściwości psychofizyczne, zasób doświadczeń, stopień umiejętności samodzielnego prowadzenia i opisu wyników obserwacji wydarzeń, zjawisk oraz formułowania wniosków. /obrazy, modele, wykresy, tabelki, organizowanie ćwiczeń i eksperymentów/. E.g. u dzieci występuje myślenie konkretno- obrazowe, dlatego tłumacząc im prawdę o Trójcy św. nie należy uciekać się do pomocy obrazów. Dzieci nie odróżnią zamiaru artysty od rzeczywistego obrazu Boga. Ergo; słowa PŚ, świadectwa postaci biblijnych i ludzi, którzy doświadczyli Bożego działania w swoim życiu będą lepsze, stosowniejsze.

Ad.5. Przeżyciowość:

Przeżycia to silne procesy świadomości, w których człowiek zostaje głęboko i w całej swojej osobowości poruszony przez jakąś wartość. Wartość ta musi być przeżyta w sposób bezpośredni i posiadać charakter egzystencjalny. Zadaniem katechezy jest dostarczenie przeżycia wartości religijnych, a nie tylko poprzestanie na przekazie słownym.

Ad.7. Samodzielność:

Nauczyciel powinien zmuszać ucznia do samodzielnej pracy, myślenia, do wyciągania wniosków, syntezy.

Zadaniem lekcji religii jest prowadzenie do kształtowania samodzielnego myślenia chrześcijańskiego, które wynika z rozpoznania wezwania Bożego. Należy uwzględnić zaangażowanie wewnętrzne, emocjonalne ucznia. Nauczyciel ma aktywizować twórcze myślenie, pobudzać do formułowania ocen, do dochodzenia do skojarzeń, do dostrzegania konsekwencji. Samodzielność działań i samodzielność myślenia.

Ad.11. Organiczny związek modlitwy z katechezą:

Modlitwa to element składowy katechezy. Dla katechezy dydaktycznej modlitwa stanowi ramy rozpoczęcia i zakończenia katechezy. Katecheza kerygmatyczna ma na celu wywołanie odpowiedzi człowieka na głos Boga, dlatego modlitwa staje się punktem szczytowym i niezbędnym składnikiem katechezy. Modlitwa to odpowiedź na wezwanie Boga i miejsce odczytywania Jego woli. Włączona powinna być w nią cała rzeczywistość egzystencjalna modlących się.

Ad.11.

Różnicowanie wymagań stawianych uczniowi, biorąc pod uwagę jego możliwości, warunki, które zmierzają do osiągnięcia celu. Domaga się takiego podejścia, by w ramach takiego samego zakresu treści zaangażować wszystkich uczniów. Katecheta musi widzieć wszystkich uczniów żeby rozpoznać stopień trudności. Uspołecznienie - racje grupowe; większych i trwalszych zmian w zachowaniu na jednostce dokona wpływ grupy.

Ad.12. Efektywność:

Należy tak organizować proces edukacyjny, aby uczeń uczył się z zainteresowaniem, spotykał się z nowymi treściami i kształtował nowe umiejętności.

Nauczyciel musi wiedzieć na ile jego działania są skuteczne, czy wiedza będzie trwała. Wiedza trwała łączy treści z doświadczeniem.

a) odpowiednie ukierunkowanie zainteresowań ucznia w celu przedstawienia nowego materiału, wytworzenie pozytywnych motywów uczenia się.

2. pod względem dydaktycznym i organizacyjnym tak przygotować zajęcia, by każdemu uczniowi zapewnić czynny udział.

3. wprowadzać ćwiczenia mające na celu utrwalenie materiału. należy je stosować, by sprawdzić czy wszyscy uczniowie zrozumieli dane zagadnienie- różne formy powtarzania: orientacyjne, gruntujące, uzupełniające, porządkujące i utrwalające.

4. stosować systematyczna kontrolę wyników nauczania i oceny pracy ucznia /wpływa korzystnie na trwałość jego wiedzy/.

5. przekazywanie informacji należy łączyć w układy logiczne, uczniów należy wdrażać do naukowej weryfikacji praw, zasad i reguł.

Ad.13.

Nauczanie nie może się zadowolić tylko i wyłącznie do przekazywania wiedzy, ale żeby uczeń przekazane wartosci znal za swoje. Nauczyciel ma być także wychowawcą, jego postawa, świadectwo mają kształtować osobowość ucznia. Katecheta jest także wychowawcą musi mieć na uwadze kształtowanie chrześcijanina. Wartości religijne powinne być przekazane uczniom jako ich osobista wartość.

Ad.14. Zasada podmiotowego traktowania ucznia:

W przeszłości uczeń był raczej przedmiotem procesu nauczania. Stworzenie warunków umożliwiających aktywne uczestnictwo ucznia w zajęciach, przesuniecie akcentu z wiedzy na sytuację człowieka, kontakt z uczniem. wychowanie nie może być „ urabianiem ” jednostki, ale procesem wspólnego podejmowania wysiłku na drodze dialogu. Odejście od dominacji i sterowania jednostką. Podmiotowość zakłada zachowanie równowagi między nauczycielem i uczniem.

Ad.15.

Świadome podjecie roli kierownika i przewodnika. Życzliwość - niesienie pomocy, poszanowanie osobistej godności, sprawiedliwość - ocenianie, zainteresowanie osobistymi problemami ucznia, chęć pomocy, umiarkowana tolerancja w stosunku do osobistych odczuć i poglądów ucznia, poważne traktowanie ucznia, samokrytycyzm.

Ad.16.

To, co się dokonuje na lekcji musi być uporządkowane. Element spontaniczności może mieć miejsce, ale nie może być główny, wszystko musi dokonywać się w ładzie. Realizacja w katechezie tej zasady przejawia się na trzy sposoby:

• Planowanie działności katechetycznej musi uwzględniać korelacje z innymi przedmiotami. Inne przedmioty powinny uwzględnić cel katechezy. Błędem jest brak korelacji; chodzi o pewien rodzaj powiązania z innymi przedmiotami

• Koncentrowanie struktury nauczania kolejnych lat wokół jednej idei

• Dobór treści pod kątem osiągnięcia zaplanowanego celu. Wywołanie w uczniu zaplanowanych zmian nie może ograniczać się tylko do przekazania treści. Dostosowanie treści do tego, czego akurat uczeń potrzebuje.

Ad.17.

Zakłada przeprowadzenie pewnej redukcji programu nauczania zawartego w programie szkolnym.

Może to się odbywać na dwa sposoby:

• Materiał przerobiona na sposób wzorcowy. Przekazanie tyle wiedzy ile to konieczne.

• egzemplaryczny wybór treści. Wybór tematów ważnych dla danego zagadnienia. Trzeba brać to, co jest konieczne w danym momencie. Nie przekazujemy od razu wszystkiego.

Tylko głupi mówi wszystko-dopowiedzenie od naszego wykładowcy

Ad.18. Korelacja:

Korelacja stanowi wzajemne powiązanie/współzależność. W sensie dydaktycznym oznacza działanie organizacyjne nauczyciela zmierzające do synchronizacji zbliżonych do siebie treści z innych przedmiotów. Podstawowym celem jest dokonanie integracji wiedzy w określonej dziedzinie.

Ogniwa nauki (struktura jednostki katechetycznej):

Podobieństwa katechezy do innych przedmiotów szkolnych:

• Czas trwania jednostki katechetycznej jest taki sam jak innych lekcji - 45 minut

• Pomoce dydaktyczne, zeszyty, podręczniki, prace domowe, cała sceneria szkolna jest taka sama

• Katecheza jak inne przedmioty stawia sobie cel dydaktyczny i wychowawczy

• Metody takie jak na innych lekcjach

Korelacja nauki religii z innymi przedmiotami

Korelacje - zespól zamienionych żądań prowadzący do wskazania wspólnych celów osiągnięć w ramach nauczaniatami: j

Dwie płaszczyzny korelacji: pierwsza, która polega na wewnętrznej integracji różnych aspektów nauczania religii /katechezy biblijnej, doktrynalnej, liturgicznej, moralnej, doświadczenia ludzkiego/, i druga- katecheza jako przedmiot szkolny pozostaje w związku z przedmiotami: j.polski, historia, biologia, wychowanie seksualne, informatyka, fizyka.

Katecheta powinien zapoznać się z materiałem programowym tych przedmiotów.

Źródła informacji pozaszkolnej to wiadomości o bardzo dużym ładunku emocjonalnym, należy z nich korzystać.

Zasady korelacji:

• Autonomia nauk - przedstawiając pewien system nauki nie możemy wyjść poza system metodologiczny

• Autonomii przedmiotów nauczania - zastosowania granic metodologicznych

Funkcje nauczania religii w dialogu interdyscyplinarnym w szkole wiążą się z prawidłami:

• integrująca

• uzupełniająca

• polemiczna

Zakres korelacji-nauczyciel religii powinien znać lektury swoich uczniów

---