Kiedy piszemy ch

• Gdy w innych formach tego samego wyrazu wymienia się na sz:

oddychać	dyszę	piechotą	pieszo
suchość	susza	wychodzić	wyszła
blacha	blaszka	krucha	kruszyć
piechur	pieszo	cicho	cisza
mucha	muszka	ucho	uszko

• Zawsze na końcu wyrazów, np. dach, duch, słuch, mech, gmach, loch, brzuch, proch, ruch, piach, strach, much, pieluch, Włoch, dobrych, płaczących, bramach, dachach, kościołach, gmachach, łachach, samochodach, gratach.

UWAGA!

Wyjątek stanowią wyrazy: druh i Boh (nazwa rzeki na Ukrainie).

• Zawsze po literze oznaczającej głoskę s, np. schemat, schab, schładzać, schnąć, schodek, schowek, schronisko, schrupać, schudnąć, schwytać, schyłek, wyschnąć.

• W wielu wyrazach, których pisownie trzeba zapamiętać:

chaber	chciwość	chłopiec	chwyt
chałka	chemik	chryzantema	kochać
chałupa	Chiny	chrzan	marchewka
chatka	chleb	chrząknąć	rachunki
chcieć	chluba	chwilka	uchwyt

Kiedy piszemy h

• Gdy w innych formach tego samego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych następują wymiany głoskowe:

h - g wahać się - waga

h - z błahy - błazen

h - ż druh - drużyna

• W cząstkach rozpoczynających wyrazy: hekto-, higro-, hiper-, hipo-, homo-, hydro-, np. hipermarket, hipoalergiczny, homogenizowany, hydrobudowa.

• W wielu wyrazach, których pisownię trzeba po prostu zapamiętać:

alkohol	handlarz	heroizm	hulajnoga
bohater	hańba	histeria	Podhale
czyhać	harcerz	historia	Sahara
hala	harmider	hojny	wehikuł
hałas	helikopter	hotel	zahaczyć

---