Metody oceny etapów trenowania niezależnie od zaawansowania rozwojowego, Notatki AWF, Biomechanika


Paweł Woźniak ,

V r. studia zaoczne trenerskie

Metody oceny etapów trenowania niezależnie od zaawansowania rozwojowego

Piłka nożna należy do dyscyplin sportu, która stawia przed zawodnikami wysokie wymagania w zakresie zdolności wysiłkowych. Podczas gry w piłkę nożną zawodnicy wykonują pracę o zmiennym natężeniu. W przebiegu meczu występują nierównomierne obciążenia fizyczne i arytmiczna kolejność okresów pracy i wypoczynku. Średnio każdy zawodnik wykonuje w czasie meczu około 100 sprintów (trwających 3-6 sekund i obejmujących w sumie 2500 do 3000 metrów). W pozostałych okresach gry poruszanie się piłkarza ma charakter umiarkowany, w którym to czasie przebiega około 5000 metrów. Reszta meczu to przestoje lub marsz, w których zawodnik pokonuje około 1000 metrów. Ogólny dystans przebiegnięty podczas jednego spotkania wynosi 9000 metrów, z czego 24% pokonywane jest z prędkością maksymalną, 49% z umiarkowaną, a 27% w marszu

Podczas meczu o przeciętnej intensywności gry wydatek energetyczny wynosi około 1kJ/min/kg masy ciała. Zużycie węglowodanów wynosi wówczas 200 gram i więcej. Energia dostarczana jest głównie przez procesy tlenowe, natomiast fazy o bardzo wysokiej intensywności (sprinty) wiążą się również z zaangażowaniem procesów beztlenowych. W tych warunkach występuje wzrost stężenia kwasu mlekowego we krwi, którego stężenie osiąga 5-9 mmol / l. Zmniejszają się rezerwy alkaliczne krwi, obniża się wskaźnik oddechowy, wzrasta ilość leukocytów, obniża się wydalanie moczu. Temperatura ciała podwyższa się, dochodzi do wzmożonej potliwości i ubytku płynów co prowadzi do znacznych strat ciężaru ciała podczas meczu piłkarskiego wynoszących 2-3 kg. Deficyt płynów powoduje między innymi spadek zdolności wysiłkowej o około15%. Częstość skurczów serca wzrasta do 160-200 uderzeń/min, ciśnienie waha się między 170/65 do 200/50, a dług tlenowy mimo wzrastającej wentylacji płuc (60-120 l/min) sięga 10-20 litrów

W celu skutecznego zaprogramowania treningu piłkarza, należy uwzględnić różnice w adaptacji fizjologicznej organizmu, w zależności od wieku sportowca. Przygotowanie planu treningowego z uwzględnieniem cech właściwych dla każdego wieku wymaga różnych metod oceny.

Aby ocenić stan wytrenowania sportowca można przeprowadzić testy, mające na celu określenie jego możliwości fizjologicznych: zarówno tlenowych (VO2max) jak i beztlenowych oraz możliwości neuromięśniowych, szybkości i przyspieszenia, siły i celności strzałów, skoków, jednym słowem wszystkich cech bardzo ważnych dla piłki nożnej. Bardzo ważne jest dokonanie pomiarów siły dynamicznej (skoki, zmiana pozycji itp.), zdolności mobilizacji (częstotliwość i synchronizacja bodźców) i innych czynników.

Bez względu na zaawansowanie wiekowe najczęściej stosowanym testem określającym wydolność beztlenową, parametry fosfagenowe i glikolityczne to: test Wingate. Za pomocą tego testu oceniamy moc i pojemność fosfagenową świadczącą o możliwościach szybkościowych zawodnika, oraz moc glikolityczną, która ocenia szybkość uruchamiania zasobów glikogenowych i przejście w strefę przemian tlenowych. W teście tym również określamy wielkość zakwaszenia, parametry równowagi kwasowo - zasadowej i gazometrię krwi. Określenie tych cech jest niezbędnym czynnikiem w programowaniu poszczególnych zadań w cyklu treningowym niezależnie od zaawansowania rozwojowego. Testy wydolności tlenowej opierają się na pomiarze maksymalnego poboru tlenu (VO2max) oraz progów przemian metabolicznych. Najczęstszą modyfikacją testów maksymalnych stosowanych w piłce nożnej jest zastosowanie testu progresywnego lub pulsacyjnego. Pierwszy pozwala na prześledzenie zdolności adaptacyjnych zawodnika do zwiększających się obciążeń i wyznaczenia progów metabolicznych metodą wentylacyjną, drugi określa zdolności przystosowawcze do zmiennego charakteru wysiłku w piłce nożnej i pozwala na oznaczenie progów przemian metodą bezpośrednią ( krwawą). Zawsze przydatna w ocenie efektów treningowych jest ocena zmian parametrów równowagi kwasowo - zasadowej, przesunięcia jonowe czy gazometria krwi. Wyżej wymienione testy , to testy laboratoryjne, w praktyce stosuje się także testy terenowe, z elementami typowymi dla danej dyscypliny sportu. W piłce nożnej np. przebieżki z piłką, dryblingi , przyspieszenia, strzały na bramkę itp.

Wszystkie wymienione metody kontroli stosuje się bez względu na stopień zaawansowania rozwojowego stosując tylko indywidualizację zastosowanych obciążeń testowych.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
13 Metody oceny liczebności i zagęszczenia; Dynamika populacji; strategie rozwoju
Psychologia - Etapy rozwojowe, Notatki AWF, Psychologia
Psychologia - Etapy rozwojowe, Notatki AWF, Psychologia
Metody oceny postawy ciał od? do8
Metody oceny postawy ciała od7 do7
2 Wspolczesne metody oceny rozwoju biologicznego (konspekt)
Metody oceny rozwoju fizycznego dzieci, Metody oceny rozwoju fizycznego dzieci
Pediatria. Metody oceny rozwoju fizycznego dzieci, Wykłady, PEDIATRIA
Wyk. 03 Metody oceny rozwoju fizycznego, Lekarski, Propedeutyka pediatrii, Wykłady
Metody oceny postawy ciała?lej od8 do7
metody oceny wieku rozwojowego, UCZELNIA
Pojęcie normy rozwojowej, wady rozwojowe i metody oceny rozwoju biologicznego dziecka
Metody oceny i rozwoju pracowników
Metody oceny rozwoju fizycznego Marian Krawczyński
Metody oceny i rozwoju pracowników(1)
obiektywne metody oceny postawy ciała (win 1997 2003)

więcej podobnych podstron