Ochrona praw człowieka -wykład 5 listopada 2010r.
Dr Paweł Jaros
Karta Narodów Zjednoczonych została podpisana w San Francisco 21 czerwca 1945r.
Obejmuje 11 artykułów.
Sama nazwa Karta Narodów Zjednoczonych nawiązuje do nazwy Stanów Zjednoczonych. W niektórych artykułach używana jest nazwa Organizacja Narodów Zjednoczonych -głównie jednak używa się na świecie nazwy Narody Zjednoczone. U nas w Polsce przyjęła się nazwa Organizacja Narodów Zjednoczonych.
Karta narodów Zjednoczonych została sporządzona w 5 językach: angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim.
Wprowadzenie zmian do zapisów Karty jest utrudnione. Można wprowadzić zmianę, ale poprawki należy odróżnić od rewizji Karty. Poprawki można wprowadzić na podstawie uchwały Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych powziętej większością aż 2/3 głosów oraz ratyfikacji tych poprawek przez 2/3 członków, w tym przez wszystkich stałych członków Rady Bezpieczeństwa. Natomiast rewizję jeszcze trudniej -rewizja Karty wymaga specjalnej konferencji członków ONZ, zwołanej na podstawie decyzji Zgromadzenia Ogólnego większością 2/3 głosów, ale także większością (już wtedy którychkolwiek) 9 członków Rady Bezpieczeństwa (RB liczy 15, a tu potrzeba 9). I uchwalona w ten sposób zmiana Karty uzyska swoją moc prawną po ratyfikacji przez 2/3 członków ONZ i wszystkich członków RB. Czyli jeszcze trudniej niż w przypadku poprawek. Trzykrotnie wprowadzono poprawki do Karty -w 1963r. zmiana art. 23 i 27, chodziło o zwiększenie liczby członków RB z 11 do 15 członków (czyli do stanu aktualnego) i wtedy też zmieniono zasady głosowania w RB; w tym samym roku doszło do zmiany art. 61 i chodziło o zwiększenie liczby członków Rady Gospodarczo -Społecznej z 18 do 27 (z tym, że weszło to w życie 25 czerwca 1965r.); następne poprawki weszły w 1965r. i chodziło o poprawkę do art. 109 czyli o zwiększenie wymagań dotyczących większości głosów w RB z 7 do 9 (było to powiązane ze zwiększeniem liczby członków RB) -ta poprawka weszła w życie 12 czerwca 1968r. Kolejna poprawka nastąpiła w 1973r. gdzie zwiększono liczbę członków Rady Gospodarczo -Społecznej do 54 -weszła w życie 24 września 1977r.
Przepisy Karty dotyczące mocy obowiązującej maja pierwszeństwo przed postanowieniami innych umów międzynarodowych. Mają w związku z tym wyższe miejsce w hierarchii tych przepisów prawa. W art. 103 jest stwierdzenie, ze w razie sprzeczności między zobowiązaniami członków ONZ wynikającymi z niniejszej karty a ich zobowiązaniami wynikającymi z innych umów międzynarodowych zobowiązania wynikające z Karty mają pierwszeństwo.
Karta składa się z 19 rozdziałów i preambuły.
W rozdziale I określono cele Narodów Zjednoczonych, w tym utrzymywanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. W rozdziale II zdefiniowano kryteria członkowstwa w ONZ. W rozdziale III do XV opisane są organy ONZ i ich uprawnienia. Sam rozdział III wymienia 6 głównych organów ONZ: Zgromadzenie Ogólne, RB, Rada Społeczno -Gospodarcza, Rada Powiernicza, Sekretariat wraz z Sekretarzem i Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości. Rozdział IV odnosi się do Zgromadzenia Ogólnego -odnosi się do jego funkcji, kompetencji, ustala zasady głosowania i cel Zgromadzenia Ogólnego. Rozdział V opisuje RB -ustala jej skład, funkcję, kompetencję, zasady głosowania postępowania. Rozdział VI opisuje uprawnienie RB ale do rozstrzygania do pokojowego załatwienia sporów. Natomiast rozdział VII też opisuje uprawnienia RB ale do wprowadzania sankcji ekonomicznych, dyplomatycznych i militarnych jak również użycie siły w tym siły zbrojnej do rozstrzygania sporów. Rozdział VIII zawiera zasady zawierania porozumień regionalnych i kompetencje RB w tym zakresie. Rozdział IX opisuje uprawnienie ONZ w zakresie współpracy ekonomicznej i społecznej. W rozdziale X w odniesieniu do uprawnień w zakresie współpracy ekonomicznej i społecznej jest przedstawiona Rada Społeczno -Gospodarcza -jej skład, funkcje, uprawnienia, zasady głosowania. Rozdziały XII i XIII opisują system powiernictwa, który jak pamiętamy nadzorował proces dekolonizacji w związku z tym powołano Radę Powierniczą -jej kompetencje w ramach tego systemu. Rozdział XIV to uprawnienia MTS, a rozdział XV zajmuje sie sekretariatem ONZ. XVI i XVII to postanowienia różne -one opisują zasady zintegrowania działalności organów ONZ z istniejącym już prawem międzynarodowym. Natomiast XVIII i XIX opisują poprawki, tryb poprawek, zasady ratyfikacji Karty i inne.
Karta nie zawiera katalogu praw człowieka, ale podnosi owe kwestie tak by je przywrócić i podkreślić -wartość i godność człowieka, ponadto preambuła wprost stanowi - postęp i poprawa warunków bytowych są niezbędnymi elementami do rozwoju praw człowieka. Można wspomnieć, że preambuła została wzorowana na preambule Konstytucji USA.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
jest bardzo istotnym dokumentem, w późniejszym czasie stała się podstawą do zbudowania Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych i Międzynarodowego Paktu Praw Społecznych, gospodarczych i kulturalnych. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka została uchwalona przez ZO ONZ w dniu 10 grudnia 1948r. w Paryżu. Jest to dokument o charakterze kluczowym i podstawowym dla rozwoju praw człowieka i ochrony praw człowieka.
Struktura
Składa się z 30 artykułów i preambuły. Została w niej wyrażona przede wszystkim wiara w podstawowe prawa człowieka -godność i wartość osoby ludzkiej oraz główne prawa mężczyzn i kobiet oraz dała wyraz swojej stanowczej woli w popieranie postępu społecznego i polepszenia warunków życia i większej wolności.
Art. 1 stanowi, że wszyscy ludzie są wolni, równi w swej godności i w swych prawach. W art. 2 mamy zawarte, że prawa, które są zamieszczone w deklaracji dotyczą wszystkich bez względu na różnicę rasy, koloru skóry, płci, języka, religii, poglądów politycznych lub innych przekonań, narodowości, majątku, urodzenia lub jakichkolwiek innych różnic. W artykule tym została sformułowana zasada niedyskryminacji. Art. 3 mówi nam, że każdy człowiek ma prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa swojej osoby. Art. 4 formułuje zakaz niewolnictwa, art. 5 natomiast zakaz tortur i nieludzkiego traktowania. Art. 6 mówi o uznaniu osobowości prawnej człowieka. Art. 7 mówi o ochronie przed jakąkolwiek formą dyskryminacji, w art. 8 mamy prawo do odwołania przeciw nieodpowiedniemu traktowania. W art. 9 zakaz arbitralnego aresztowania, zatrzymania lub wygnania z kraju. Art. 10 przyznaje prawo do bezstronnego sądu. W art. 11 formułuje zasadę -nie ma kary bez ustawy. Art. 12 zakaz ingerencji państwa w życie rodzinne i prywatne obywatela. Art. 13 każdy człowiek ma prawo do wolnego wyboru do miejsca zamieszkania i poruszania sie miedzy państwami. Art. 14 formułuje prawo do azylu, w art. 15 sformułowano prawo do posiadania obywatelstwa. Art. 16 prawo do dobrowolnego zawarcia małżeństwa między kobietą, a mężczyzną. Art. 17 prawo do własności, art. 18 prawo do wolności myśli, sumienia i religii. Art. 19 prawo do wolności poglądów i swobodnego ich wyrażania. Nie chodzi tylko o werbalizowanie swoich poglądów ale także wyrażanie poglądów przez taniec, przez sztukę i inne. Art. 20 prawo do wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania. Art. 21 to prawo do uczestniczenia w rządzeniu swym krajem bezpośrednio lub przez swobodnie wybranych przedstawicieli. Wiąże się to z prawem wolnego dostępu do służby publicznej. Chodzi tu o równość pod względem formalnym czyli każdy ma prawo być np. posłem i senatorem na takich samych zasadach. Prawo do zabezpieczenia społecznego i swobodnego rozwoju swojej osobowości to art. 22. Art. 23 to prawo do pracy, art. 24 to prawo do urlopu i wypoczynku. Art. 25 to prawo do godziwego życia, natomiast art. 26 prawo do oświaty. Art. 27 prawo do kultury, art. 28 to prawo do życia w rzeczywistości, która stosuje postanowienia deklaracji, nawiązuje do zasady urzeczywistniania praw człowieka. Chodzi o to aby prawa człowieka były rzeczywiste i skuteczne. Art. 29 mówi o możliwości ograniczenia praw i wolności i w jakich warunkach. Art. 30 zakaz działania, które by prowadziło do podważenia deklaracji.
Charakter prawny deklaracji
Co do charakteru prawnego deklaracji są podzielone poglądy -czy jest wiążąca czy nie. Niektórzy uważają, że trzeba tą deklarację traktować jak każdą inną deklarację czyli nie nadawać jej jakiegoś szczególnej mocy wiążącej i nie mówić, że ma moc wiążącą. Z reguły deklaracja jest dokumentem prawa międzynarodowego, ale takim, który poprzedza uchwalenie aktu prawa wiążącego -paktu, traktatu w którym państwa zobowiązują się do podjęcia jakiegoś określonego działania. W przypadku tej deklaracji było inaczej dlatego, że bardzo duża część tych przepisów został przejęta do innych paktów prawa międzynarodowego o znaczeniu zasadniczym. Ale w swym znaczeniu, które ma uzyskała olbrzymią liczbę ratyfikacji, a zatem stała sie dokumentem powszechnym. Nie tylko w nazwie ale również de facto. Niektórzy mówią w związku z tym, że ma charakter wiążący bo uzyskała status prawa zwyczajowego. Nawet oni czyli wyznawcy tego poglądu zaznaczają, ze odnosi się to wyjątkowo do tej deklaracji.
Międzynarodowa Karta Praw Człowieka zawarta w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych.
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych został przyjęty na konferencji ONZ w Nowym Yorku 16 grudnia 1966r. stanowi podstawę praw i wolności i zobowiązań państw wobec obywateli. Posiada charakter wiążący.
Struktura
Składa się z Preambuły i 5 części.
W preambule uznaje się przyrodzoną godność, uznaje się równe i niezbywalne prawa wszystkich członków wspólnoty ludzkiej, uznaje się, że przyrodzona godność stanowi podstawę wolności, sprawiedliwości i pokoju na świecie. „Nie wojna gwałci prawa człowieka, tylko tam gdzie sie gwałci prawa człowieka tam dochodzi do wojny”.
Część pierwsza mówi o zasadzie samostanowienia i przyznaje narodom prawo do swobodnego rozporządzania dla swoich celów swoimi bogactwami i zasobami naturalnymi. Część druga nawiązuje tutaj do zakazu dyskryminacji -mówi się, że stosowanie Paktu następuje bez względu na rasę, kolor skóry, płeć, język, religię, poglądy polityczne, narodowość, społeczność, urodzenie czy jakiekolwiek inne okoliczności. Strony (państwa) mają obowiązek zapewnić swoim obywatelom podczas prowadzenia (…bełkot) takie zasady, które ułatwiają stosowanie paktu, przede wszystkim zapewnić na drodze regulacji prawnych. Art. 4 w przypadku gdy wyjątkowe niebezpieczeństwo publiczne zagraża istnieniu narodu i zostało ono urzędowo ogłoszone państwa strony niniejszego paktu mogą podjąć kroki mające na celu zawieszenie stosowania zobowiązań wynikających z niniejszego paktu w zakresie ściśle odpowiadającym wymogom sytuacji pod warunkiem, że kroki te nie są sprzeczne z innymi ich zobowiązaniami wynikającymi z prawa międzynarodowego i nie pociągają za sobą dyskryminacji z powodu rasy, koloru skóry, języka religii i pochodzenia społecznego. Art. 4 zawiera klauzulę derogacyjną czyli możliwość zawieszenie mocy obowiązującej niektórych praw człowieka w uzasadnionych przypadkach.
Klauzula derogacyjna nie może dotyczyć następujących praw (prawa niederogowane):
prawo do życia,
zakaz tortur,
zakaz niewolnictwa i poddaństwa,
prawo do wolności i zakaz jej pozbawiania,
zakaz bezprawnego skazania,
nie można człowieka pozbawić osobowości prawnej,
wolność myśli, sumienia i wyznania.
Część trzecia zawiera podstawowe prawa obywatelskie i polityczne, które są zapisane w katalogu praw obywatelskich i wolności. Są to: zakaz tortur, zakaz dyskryminacji, wolność przed sądami, wolność sumienia i wyznania, prawa mniejszości, prawo do uczestniczenia w życiu publicznym.
Część czwarta ustanawia Komitet Praw Człowieka. Nakłada na państwa strony nakaz składania sprawozdań z wykonania tego paktu, właśnie na tej podstawie Polska składa sprawozdanie.
W części piątej jest określone, kto może podpisać pakt, w jaki sposób jest ratyfikowany, przepisy przejściowe i wprowadzające.
Do tego paktu były uchwalone dwa protokołu dodatkowe. One są bardzo ważne. 1 protokół był uchwalony razem z paktem czyli w roku 1968. Stanowi, że każdy obywatel może wnieść skargę na swoje państwo do Komitetu Praw człowieka. Czyli stanowi mechanizm skargi indywidualnej. Polska ratyfikowała ten Pakt i ratyfikowała pierwszy protokół, czyli nasi obywatele również mają to prawo. Natomiast drugi protokół z 15 grudnia 1989r. mówi o likwidacji kary śmierci. Polska ten protokół podpisała dopiero w 2000r. ale nie ratyfikowała go.
Te protokoły są bardzo ważne, bo będą również wchodziły w skład Międzynarodowej Karty Praw Człowieka.
Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych
Uchwalony razem z Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych w dniu 16 grudnia 1966r. Polska ratyfikowała go w 1978r.
Składa się z 5 części
Pierwsza część określa prawa narodów do samostanowienia, do swobody określenia swojego statusu politycznego i rozwoju gospodarczego, społecznego i kulturalnego jak i również bogactw naturalnych.
W drugiej części jest zawarta klauzula imitacyjna w art. 4 -czyli oznaczonym tym samym numerem co art. 4 w Międzynarodowym Pakcie Praw Politycznych i Obywatelskich ale tamten zawierał klauzule derogacyjne. Art. 4 państwa strony niniejszego paktu uznają, że korzystanie z tych praw zapewnione przez państwo zgodnie z niniejszym Paktem może być poddane przez państwo tylko takim ograniczeniom jakie przewiduje ustawa i tylko w stopniu w jakim to jest zgodne z istotą tych praw oraz wyłącznie w celu popierania powszechnego dobrobytu w społeczeństwie demokratycznym. Tutaj mówimy o ograniczeniu (limitacji), a nie pozbawianiu (derogowaniu).
Część trzecia to katalog praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych. Są to: prawo do pracy, prawo do sprawiedliwych warunków pracy, do sprawiedliwego wynagrodzenia, bezpieczeństwa, higieny, musi być zapewniona możliwość awansu, czasu wolnego, także jak prawo do tworzenia związków zawodowych, prawo do strajku, prawo do zabezpieczenia społecznego, prawo do odpowiedniego poziomu życia, ochrony zdrowia fizycznego i psychicznego i prawo każdego do nauki, w tym do bezpłatnego podstawowego nauczania. Również prawo do udziału w życiu kulturalnym i korzystania z postępu naukowego.
Część czwarta to zapewnienie przestrzegania praw uznanych w Pakcie przez zobowiązanie państwa strony do przedkładania sprawozdań sekretarzowi generalnemu ONZ. Nie ma tutaj mowy o mechanizmie skargi indywidualnej tylko mówi o sprawozdaniach.
Część piąta zawiera sposób ratyfikacji i wejście w życie paktu.
Posiada charakter wiążący.
Dopiero w roku 2009r. uchwalono protokół dodatkowy do tego Paktu Gospodarczego gdzie Komitet ds. gospodarki, społeczeństwa i kultury został wyposażony w mechanizm skargi indywidualnej, ale jeszcze nie wszedł w życie bo nie może doczekać się odpowiedniej liczby ratyfikacji.
Problematyka jaka była poruszana w Komitecie Praw Człowieka podczas okresowego sprawozdania Polski z wykonania Paktu Politycznego. Polska uczestniczyła podczas setnej sesji Komitetu Praw Człowieka w Genewie, który miał miejsce w dniach od 11 do 19 października 2010r. razem z Salwadorem, Jordanią, Belgią i Węgrami.
Salwador -zagadnienia jakie były poruszane podczas Posiedzenia Komitetu Praw Człowieka podczas tej sesji -zwracano przede wszystkim uwagę na niewyjaśnione zaginięcia zwłaszcza w kontekście odsunięcia oficerów policji od obowiązków służbowych w związku z naruszaniem przez nich praw człowieka. Chodziło także o rekompensaty jakie ma państwo Salwador wypłacić ofiarom tych zaginięć i skrócenie czasu naprawienia krzywdy. To stawiano jako punkt pierwszy jeżeli chodzi o nie przestrzeganie praw człowieka lub też kłopoty z przestrzeganiem praw człowieka w tym kontekście. Po drugie pamiętajmy o zastosowaniu -prawa ludności rodzimej, a więc zapewnienie jej dostępu do wody, ziemi ojczystej, także konieczność zapewnienia ludności rodzimej pełnej informacji jej praw i to na wszystkich poziomach. Po trzecie -problem dotyczy aborcji -i tutaj padała kwestia długoletnich wyroków więzienia za aborcję wobec kobiet, czyli te kobiety, które dokonały aborcji były karane nawet do 30 lat więzienia. Poza tym u nas jak pamiętamy aborcja jest w kilku przypadkach usprawiedliwiona, ale w żadnym wypadku kobieta nie jest karana. Chodziło też o zapewnienie odpowiednich warunków szpitalnych dla tych kobiet i o ściganie lekarzy za dokonanie aborcji. Następny problem to to, że Ameryka to jest społeczeństwo patriarchalne, w rodzinie dominuje raczej ojciec i tu pojawia się przemoc wobec kobiet w kontekście utrzymywania stereotypów i patriarchalnego modelu w całym społeczeństwie. odniesiono to do braków centrów pomocy i wsparcia, któryby oferowało środki zaradcze dla kobiet ofiar przemocy domowej i nieskuteczne ściganie sprawców oraz nie wykonywanie orzeczonych kar wobec sprawców. Następnie rzucało się w oczy mocno zagadnienie związane z przeludnieniem w więzieniach i zbyt długim jednocześnie zatrzymywaniem przedprocesowym (tymczasowe aresztowanie). Powstał też problem licznych gangów zagrażających bezpieczeństwu i w związku z tym konieczność reformy wymiaru sprawiedliwości w odniesieniu do karalności przestępstw, zasad odpowiedzialności karnej, a także naprawy błędów sądowych, ale tak przeprowadzonych żeby to było w zgodzie z zasadą niezależności sądów.
Jordania -inny krąg kulturowy religijnie i cywilizacyjnie. Prawa kobiet ale w kontekście poligamii, która w tym społeczeństwie dotyczy tylko 7 % jego członków. Wskazywano na przypadki bicia kobiet w ośrodkach zatrzymań czyli w aresztach no i o przemocy domowej opartej o płeć. Chodziło też o złagodzenie przepisów karnych w odniesieniu do przestępstwa cudzołóstwa. Za przestępstwo cudzołóstwa w niektórych krajach można być ukaranym nawet śmiercią. W Jordanii to przestępstwo cudzołóstwa odnosi sie tylko do notorycznego cudzołóstwa. Po trzecie -chodziło o ograniczenie umieszczania dzieci w ośrodkach zatrzymań do przypadków związanych z popełnieniem lub oskarżeniem o popełnienie przestępstwa. Chodziło o to, że te ośrodki nie mogą być traktowane jako swojego rodzaju ośrodki opiekuńcze. Dziecko pozbawione opieki nie powinno tam trafiać. Tam powinni trafiać tylko ci nieletni, którzy popełnili jakieś czyny, któryby się wiązały z przestępstwem czy oskarżeniem o przestępstwo. Wolność religijna i wolność wyrażania poglądów w kontekście zmiany zasad apostazji. Apostazja jest to kara za odstępstwo od religii, bardzo często karana śmiercią (szczególnie gdyby ten człowieka miał zmienić swoją religię na chrześcijaństwo). Podkreślano też przynależność do partii politycznych dopiero po osiągnięciu wieku 21 lat, czyli późno -chodziło o to aby złagodzić te zasady przynależności do partii politycznych. Ważnym też problemem Jordanii była odmowa służby wojskowej ze względu na swój wiek. Też takie zagadnienie -proces mianowania do międzynarodowych instytucji ochrony praw człowieka i finansowanie tych instytucji.
Belgia -chodziło o to aby skutecznie wprowadzać mechanizmy implementujące rekomendacje Komitetu Praw Człowieka i innych ciał traktatowych. Po każdym takim sprawozdaniu i po zbadaniu raportów Komitet przedstawia rekomendacje i zadania dla państw i na kolejnym sprawozdaniu odpytuje członków delegacji co się stało z naszą rekomendacją, jak załatwiliście problem, który poruszyliśmy, czy załatwiliście już tą sprawę, zlikwidowaliście mankament. Okazuje się, że Belgia nie wprowadziła mechanizmów, któryby implementowały czyli wprowadzały środki by pozawalały na wprowadzenie rekomendacji Komitetu Praw Człowieka, ale także innych ciał traktatu lizbońskiego. Zwracano uwagę również i to bardzo mocno na dyskryminację cudzoziemców. Chodziło o to, że należałoby, wg członków Komitetu, statusu cudzoziemca przez pryzmat prawa belgijskiego, a nie przez stosowanie do niego prawa kraju pochodzenia. I tu zwrócono uwagę, że mimo iż Belgia przyjęła wiele środków zaradczych -chodzi o szkolenie urzędników i policjantów -to nie przyniosły one poprawy. Zwrócono się także o liczby dotyczące przemocy domowej, których było brak w odpowiedzi na tzw. listę kwestii. Komitet przedstawia państwu taką listę kwestii prosząc o pisemną odpowiedź (ustosunkowanie się). I właśnie w tych odpowiedziach Belgia nie ustosunkowała się w ogóle do tej kwestii. Po czwarte pojawił się problem wysokiego bezrobocia kobiet w Belgii, niepełnosprawnych i zapewnienia im udziału w życiu publicznym -czyli pewnego rodzaju dyskryminacja kobiet i niepełnosprawnych. Ponadto chodziło o to aby Belgia podjęła środki przeciw seksistowakiemu przedstawianiu kobiet w mediach. Okazuje się bowiem, że poprzez takie seksistowskie pokazywanie kobiet w mediach traktuje się je nie do końca podmiotowo. Później chodziło o przeznaczanie większej liczby środków na przeciwdziałanie handlowi ludźmi i pomoc ofiarom -o doradztwo, środki integrujące, tymczasowe pozwolenie na pobyt, środki procesowe, któryby sprzyjały kobietom i ich dzieciom, kwestie monitorowania procedur deportacyjnych. Także w Belgii mimo podjętych środków wzrostu zjawiska antysemityzmu, ksenofobii, przemocy i rasizmu. I zwrócono też uwagę na konieczność zapewnienia aby dzieci w wieku 16 -18 lat nie były traktowane jak dorośli przez system wymiaru sprawiedliwości.
Węgry -nielegalne działania fabrykowane w szczególności przeciwko mniejszości romskiej, brak należytej reakcji organów ścigania za naruszenia praw tej mniejszości. Węgry i Słowacja mają duży problem z mniejszością romską, a najbardziej z własną mentalnością w stosunku do tej mniejszości. Zwracano uwagę na nienawiści w stosunku do mniejszości romskiej, środki cywilne mające na celu zwalczenie tego zjawiska być powinny, ale także zwalczanie zjawiska mobilności publicznej w szczególności głoszonej przez funkcjonariuszy publicznych. Procentowy udział mniejszości narodowych w parlamencie Węgry to nie jest kraj jednolity narodowościowo tak jak Polska -tu występuje problem z mniejszościami. Środki podjęte celem uwzględnienia w działaniach legislacyjnych i wprowadzenia do konstytucji praw mniejszości narodowych i etnicznych w taki sposób aby to odpowiadało ich woli.
Kwestie jakie były poruszane przez Komitet Praw Człowieka w odniesieniu do Polski -też była mowa o nienawiści, ale w kontekście do osób, które wybrały opcję homoseksualną. Tu chodziło o to aby wyodrębnić w polskim kodeksie karnym przestępstwo dyskryminacji w oparciu o orientację seksualną. My nie wyodrębniliśmy i chyba nie mamy zamiaru dlatego, że w ten sam sposób będziemy traktować wszystkie inne formy dyskryminacji. Następna kwestia to była kwestia związana z szacunkiem i okazaniem czci dla osób zmarłych -chodziło o dewastację cmentarzy i to nie tylko żydowskich, ale również chrześcijańskich. Prawa dzieci -zwrócono uwagę na kilka przypadków stosowania przemocy przez funkcjonariuszy organów ścigania do wymuszania na dzieciach zeznań lub przyznania się do winy. W Polsce wyłączone jest stosowanie przemocy funkcjonariuszy w stosunku do dzieci w celu przyznania się do winy bo nasz system wyklucza pojęcie przyznania się do winy. W stosunku do nieletniego nie można mu przypisać winy, można mu przypisać jedynie zarzuty. Niemniej jednak istnieje bardzo wąski margines kiedy funkcjonariusz może taką przemoc zastosować, bo fizycznie on ma bardzo utrudniony kontakt z dzieckiem -przesłuchanie dziecka z reguły jest prowadzone przez sędziego, ale zdarza się i to zgodnie z prawem, że może być przez krótki czas przetrzymywane w policyjnej izbie dziecka. Może być też w pewnych sytuacjach przesłuchane przez policję. Prawdopodobnie kilka takich przypadków sie zdarzyło i dlatego trzeba naprawić tą kwestię. Później pojawiła się kwestia przetrzymywania w różnych instytucjach dzieci, nieletnich, małoletnich i tutaj jest rzeczywiście coś co powinniśmy naprawić. Była jeszcze jedna bardzo ważna sprawa związana z wolnością osobistą -chodziło o to aby każdy kto zostaje zatrzymany mógł natychmiast skorzystać z prawa do bezpłatnej pomocy prawnej -adwokata, obrońcy, prawnika i być o tym poinformowanym i to jeszcze w języku dla niego zrozumiałym. To były główne kwestie, które były poruszane w stosunku do Polski -było ich oczywiście więcej, ale te były najważniejsze.
Tu chodzi o sprawozdania, które państwo musi złożyć z wykonania postanowień Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. Do tego sprawozdania są składane sprawozdania alternatywne przez organizacje pozarządowe. W przypadku Polski taką organizacja jest Helsińska Organizacja Praw Człowieka, ale także jeżeli chodzi o prawa gejów to była to Kampania przeciwko homofobii. Były też i inne, ale one (tak jak kampania przeciwko homofonii) zajmowały się tak branżowo wycinkiem tylko praw człowieka, natomiast Helsińska Organizacja objęła tak jakby całość. I te organizacje przedstawiły swoje raporty do Komitetu Praw Człowieka, poza tym Komitet Praw Człowieka może bazować na wiedzy jaką wynosi ze skarg indywidualnych. Podczas tego przesłuchania delegacji Polskiej na sali są obecni przedstawiciele tych organizacji i zwrócić uwagę, że np. ta odpowiedź na piśmie to nie była wyczerpująca, może również podjeść w trakcie i zwrócić się z jakimś ustnym zapytaniem.
10