Jeleniec jest wioską starą.

Pierwsze wzmianki o tej

wsi możemy znaleźć w do-

kumencie Jana Długosza

z 1444r. Autor przypusz-

cza ,że miejscowość istnia-

ła już w XIV w. Nazwa

najprawdopodobniej od

jeleni zamieszkujących

pobliskie lasy.

W połowie XVIII w. w Jeleńcu wzniesiono świą-

tynię, której fundatorem był właściciel dóbr jelenieckich

- Antoni Jezierski. Kościoł

w stylu barokowym wznie-

siono w latach 1742 - 52

Kilkanaście lat później

do Jeleńca sprowadzono

o.o. Bernardynów.

W 1829r. majątek Jeleniec

przeszedł na własność ro-

dziny Dmochowskich. Kla-

sztor przylegający do koś -

cioła, po kasacji zakonu stał się ich domem.

Jerzy i Jadwiga Dmochowscy

zbudowali w Jeleńcu drugi

dom . Dekret o reformie rolnej

który zmusił ich do opuszczenia

rodzinnego gniazda w Ziemi

Łukowskiej i udania się na tuła-

czkę sprawił , że w nowym do-

mu nigdy już nie zamieszkali

W okresie okupacji majątek

Jeleniec nastawił się na masowe

żywienie ludności i opiekę nad uchodźcami zdążającymi na wschód. Podjęto również ryzyko

tajnego nauczania. Obejmowało

ono młodzież z rodziny Dmochowskich i młodzież wiej-

ską. Nauczycielami były osoby

wysiedlone lub warszawiacy.

W lipcu 1944r. Jeleniec został

wyzwolony spod okupacji .Część

z ziemi dawnego majątku Dmo-

chowskich przekazano małorol-

nym i bezrolnym chłopom, a z

pozostałej części utworzono

Państwowe Gospodarstwo Rolne

---