Bitumiczne pokrycia dachowe

Bitumiczne pokrycia dachowe ze względu na swoje właściwości i możliwości zasto-sowania są popularnymi materiałami bu-dowlanymi. Ich trwałość szacuje się na-wet na kilkadziesiąt lat. Nie sprawiają także trudności podczas układania da-chów o bardzo wyszukanych kształtach. W przeciwieństwie do swojej poprzedni-czki - dobrze wszystkim znanej szarej papy - są ładne i wytrzymałe.

Wspólną cechą, od której wzięła się nazwa omawianych materiałów jest użycie do produkcji wodoszczelnej masy asfaltowej czyli bitumu. Do  grupy pokryć bitumicznych zaliczamy:

• papy

• dachówki bitumiczne (gonty bitumiczne)

• bitumiczne płyty faliste

• pokrycia bezspoinowe czyli powłoki bitumiczne

Papy służą jako warstwy wierzchnie pokryć dachowych różnych obiektów, choć ze względów estety-cznych są coraz rzadziej używane w budynkach mieszkalnych. Dachówki bitumiczne znajdują zasto-sowanie przede wszystkim na dachach domów jednorodzinnych. Bitumiczne płyty faliste służą jako pokrycie dachów budynków mieszkalnych, hal przemysłowych, obiektów sportowych i rolniczych. Wykorzystuje się je też do renowacji dachów. Z bitumicznych płyt falistych wykonuje się także ele-wacje. Pokrycia bezspoinowe wykorzystywane są najczęściej w budynkach użyteczności publicznej. Podstawową zaletą pokryć bitumicznych jest niewielka masa.

Przeciętna masa pokryć bitumicznych

Nazwa materiału	Masa kg/m²
papa asfaltowa	3-7
dachówka bitumiczna	7-16
bitumiczna płyta falista	3-3,5
bezspoinowa powłoka	3-7

Pokrycia bitumiczne znajdują zastosowanie na dachach o każdym kącie nachylenia i zróżnicowanym kształcie. Układanie nie wymaga używania specjalistycznego sprzętu. Odpowiednio przygotowane podłoże, zapewniona wentylacja i układanie według zaleceń producenta, pozwolą na długą eksplo-atację bez konieczności konserwacji.
Materiały na pokrycia sprzedawane są z akcesoriami należącymi do systemu. Zalicza się do nich zakończenia krawędzi szczytowych, uszczelniacze, gąsiory, świetliki, wywietrzniki i wywiewniki wentylacyjne.

Masy asfaltowe nasączające pokrycie powodują, że materiał jest szczelny, odporny na starzenie oraz działanie niskich i wysokich temperatur oraz promieni UV. W zależności od rodzaju użytego bitumu, pokrycie jest mniej lub bardziej trwałe. Typy mas asfaltowych bitum modyfikowany polimerami, którego przekształcenie polega na dodaniu do asfaltu polimeru określanego skrótem APP lub SBS. Modyfikowany asfalt ma wysoką odporność na starzenie, działanie wysokich i niskich temperatur oraz związków chemi- cznych. Jest mało wrażliwy na działanie promieni UV, wytrzymały na odkształcenia, jest elastyczny i  łatwo się go układa; bitum modyfikowany mineralnie jest przekształcony przez dodanie do asfaltu mączki chlorytowo-serycytowej, która poprawia odporność na starzenie i działanie promieni UV; bitum oksydowany (oksydacyjny, dmuchany) czyli utleniany, bitum jest poddawa- ny nadmuchowi sprężonego gorącego powietrza lub pary wodnej. Dzięki temu ma wy- sokie parametry temperatury mięknienia i łamliwości. Utlenianie asfaltu przeciwdziała kruszeniu się powłoki. Asfalt oksydowany ma jednak odporność w mniejszym przedzia- le temperatury niż modyfikowany

Papa asfaltowa

Papa składa się z:

• osnowy - warstwy nośnej, która decyduje o właściwościach mechanicznych czyli ela-styczności i wytrzymałości na rozciąganie. Najczęściej na osnowę składa się welon z włó-kien szklanych, włóknina poliestrowa, folie z tworzyw sztucznych lub w przypadku pap tradycyjnych - tektura,

• warstwy przeciwwilgociowego asfaltu - masy bitumicznej,

• foli antyadhezyjnej - warstwy spodniej papy, która chroni zwiniętą papę przed skle-jeniem się,

• posypki - warstwy wierzchniej wykonanej z talku, piasku lub łupków. Posypka (podobnie jak w innych pokryciach bitumicznych) chroni przed nadmiernym nagrzewaniem i promie-
  niami ultrafioletowymi. Dzięki temu pokrycie jest trwalsze, odporniejsze na starzenie
  i mniej narażone na uszkodzenia. Dostępna jest w różnych kolorach.

W sprzedaży dostępne są dwa rodzaje pap asfaltowych:

• tradycyjne - mają małą zawartość modyfikowanej masy asfaltowej. Składają się z osno-
  wy tekturowej i welonu szklanego. Tektura budowlana charakteryzuje się niską wytrzyma-
  łością mechaniczną oraz małą odpornością na działanie mikroorganizmów i pleśni. Dlatego papy tradycyjne nawierzchniowe, mimo że zalicza się je do pokryć, są stosowane dzisiaj zazwyczaj jako podkład pod dachówkę lub blachodachówkę. Papy te mogą być mocowane mechanicznie za pomocą papiaków lub specjalnych szpil do więźby dachowej. Do podłoża betonowego papę przykleja się lepikiem;

• termozgrzewalne - produkowane na bazie asfaltów modyfikowanych i oksydowanych, mają lepsze parametry techniczne niż papy tradycyjne. Osnowa wykonana jest z welonu szklanego, tkaniny szklanej lub poliestrowej. Prosty jest także sposób montażu. Najczę-
  ściej są mocowane metodą termiczną, polegającą na podgrzaniu papy palnikiem gazowym.

Papę układa się na dachach o małym spadku, na pełnym poszyciu. Może to być podkład  asfaltowy, betonowy, stalowy i drewniany.

Przed ułożeniem pokrycia należy wykonać obróbki blacharskie połączeń dachu ze ścianami, nad-budówkami, wzdłuż naroży dachu oraz wokół komina. Obróbkę należy tak wykonać, aby woda w miejscu załamań swobodnie spływała nad połączeniami i nie zaciekała pod pokrycie. Przed uło- żeniem pokrycia należy także zamocować rynny dachowe i wywietrzniki wentylacyjne.

Dachówki bitumiczne

Gont bitumiczny to odpowiednio uformowany pas wy-
cięty z papy asfaltowej. Dzięki wcięciom, pasmo wy-
gląda jak zespół kilku przylegających dachówek.
W zależności od rodzaju wcięcia, dachówki mogą mieć różne kształty. Najczęściej spotykane to: prostokąt, trójkąt, karpiówka, łuska, trapez, sześciokąt, classic, master i dachówka złożona z dwóch sklejonych warstw.

Budowa pokrycia:

• osnową jest włóknina szklana lub mieszanka włókniny szkła i tworzyw sztucznych, zabez-pieczona przeciwwilgociową masą bitumiczną.

• wierzchnią warstwą jest folia metalowa lub częściej spotykana gruboziarnista posypka mineralna, barwiona na różne kolory. Może być również odpowiednio cieniowana, dając wrażenie trójwymiarowości pokrycia. Obok walorów estetycznych, barwienie uodparnia na działanie czynników chemicznych i wpływów atmosferycznych. Posypka nie kruszy się
  i nie blaknie pod wpływem promieni słonecznych, mrozów ani kwaśnych deszczów.

• spodnia powierzchnia dachówki może być pokryta drobnoziarnistą posypką (piasek kwarcowy, talk lub inny materiał sproszkowany) albo folią z tworzywa sztucznego. W ten sposób zabezpiecza się elementy ułożone na sobie, przed sklejaniem się podczas składo-wania. Dzięki paskom klejącym umieszczonym na spodzie, w wyniku nagrzewania przez słońce, gonty bitumiczne po ułożeniu samoistnie się sklejają. Proces ten nazywa się wul-kanizacją.

Dachówki bitumiczne można układać jedynie na pełnym podłożu, wykonanym z desek lub materiałów drewnopochodnych, na przykład płyty wiórowej V-100 lub OSB czy sklejki wodoodpornej. Powierz-chnia poszycia musi być równa i sucha - wilgotność nie może przekroczyć 21%. Deski poszycia nale-ży zaimpregnować środkiem grzybobójczym i ognioochronnym. Na powierzchnię 1 m² układa się od 6 do 9 pasów.
Do montażu dachówek bitumicznych potrzebne są: młotek lub zszywacz, miarka, szczotka dekarska, poziomica, nóż lub nożyce dekarskie, listwa do docinania, szpachelka, klej albo kociołek do podgrze-wania lepiku.

---