Drodzy Rodzice!

Ilekroć słyszę na holu naszego przedszkola utarte pytania: „Co dzisiaj jadłeś na obiad?”, „Byłeś grzeczny?”, czy „Z kim się dzisiaj bawiłeś?”, to żal mi serce ściska, że nie słychać zapytania „Co dziś narysowałeś?”, „Gdzie jest twoja praca - pokaż mi ją?”. Fakt. Poprawne zachowanie w grupie czy zjedzony posiłek są bardzo ważne, ale od dawna wiadomo, że nie samym chlebem człowiek żyje.

Dlatego, w kolejnych 3 częściach artykułu poświęconego twórczości plastycznej dziecka w wieku przedszkolnym, będę Was - Drodzy Rodzice - przekonywać o jej doniosłym znaczeniu.

I tak:

• Część I - dzisiejsza- dotyczyć będzie roli twórczości plastycznej w życiu dziecka;

W kolejne poniedziałki będą się ukazywać pozostałe części artykułu, a dotyczyć one będą:

• Część II - Charakterystyki twórczości plastycznej dziecka w każdym roku życia od 3 - 7 lat,

• Część III - Psychologicznej analizy rysunku dziecka, ze szczególnym uwzględnieniem postaci ludzkiej,

• Część IV - Terapeutycznej roli twórczości plastycznej dziecka.

Już dziś serdecznie zachęcam do lektury wszystkich części mojego artykułu. Może to pozwoli Tobie Drogi Czytelniku spojrzeć na skromne wystawki prac naszych przedszkolaków z zupełnie innej, jeszcze lepszej strony. Zapraszam.

Cz. 1

* * *

Nasze przedszkole oferuje dzieciom możliwość działania poprzez różne formy. Te działania mogą mieć charakter odtwórczy lub twórczy. Do działań odtwórczych możemy zaliczyć wszystkie działania matematyczne, przyrodnicze, przy muzyce jak śpiew i taniec, recytację wierszy itd.

Jednak tylko w zakresie działalności plastycznej dziecka rozwija się jego twórczość własną, indywidualną, osobistą.

Chodzi o to, że każda piosenka czy wierszyk jest odtwarzana, jest kopią przekazu nauczycielki czy pani rytmiczki. Zaś wykonywana praca plastyczna „na” lub „bez” tematu jest indywidualnym, niepowtarzalnym, osobistym i twórczym arcydziełem dziecka.

Arcydziełem, które przejawia możliwości artystyczne dziecka w sposób bardzo subiektywny.

Dlatego arcydzieło nie może być negowane, krytykowane. Jeżeli jego zrozumienie jest dla nas za trudne, co jest zupełnie zrozumiałe, bo jakby nie spojrzeć MY DOROŚLI pochodzimy zupełnie z innego wymiaru - może zbyt sztywnego wymiaru - i mamy prawo do wątpliwości... A ponieważ zadaniem wątpiącego jest pytać... Dlatego mamy prawo zapytać młodego artystę - naszego przedszkolaka „A ta niebieska kulka to, co to jest?” I wtedy z pewnością usłyszymy jakąś uzasadnioną odpowiedź. Wysłuchajmy jej uważnie - to ważne!

Może przy okazji podam taki mały zbiór dobrych rad... RODZICU!

• Ciesz się z każdej wykonanej pracy plastycznej swojego dziecka.

• Rozmawiaj na jej temat - pytaj.

• Nie oceniaj w kategoriach: ładna - brzydka czy też dobra - zła, bo każda praca jest ładna i dobra. Sam fakt, że praca jest wykonana już jest wielkim dobrem, a poziom artystyczny to zupełnie odrębny temat.

• Zachwycaj się dziełem, ale nie bądź bezkrytyczni. Róbmy to delikatnie.

• Podtrzymuj wiarę artysty we własne siły. Mów widzę, że się starałeś.

• Daj szansę samodzielnego wykonania pracy plastycznej.

• Doceniaj wytwory plastyczne swojego małego artysty np. zorganizuj Domowy Album czy Galerię w dziecięcym pokoju.

• Nie zmuszaj np. do rysowania, lecz zachęcaj ze wszystkich sił.

• Jeśli dziecko nie znosi kredek, to może polubi farby... daj mu szansę.

• Jeśli coś Cię dziwi czy niepokoi w pracach plastycznych dziecka porozmawiaj z nim o tym, bądź z nauczycielem czy lekarzem np. okulistą.

* * *

ROLA TWÓRCZOŚCI DZIECKA JAKO:

• Forma zabawy. Bowiem dla samego dziecka szeroko pojęta twórczość plastyczna jest źródłem przyjemności i radości. Jest pociągającą działalnością - blisko spokrewnioną z zabawą. I nawet jeśli początkowo nowy przedszkolak ma opory przed wykonywaniem dzieł różnymi technikami plastycznymi, to z czasem odkryje płynącą z tego radość i zacznie tworzyć. Bo, nie da się ukryć, że w przedszkolu można malować farbami na różne sposoby, rysować węglem czy kredą - a na to mama nie zawsze pozwoli w domu.

• Kształtowanie charakteru. Już wcześniej wspomniałam, że wykonywanie prac plastycznych wpływa na rozwijanie i podtrzymywanie wiary we własne siły i możliwości dziecka. Już w 5 czy 6 roku życia dziecko zaczyna porównywać swoje prace z tymi wykonanymi przez rówieśników. Wtedy często słyszę - nie udało mi się! Nie należy dziecka zbyt przekonywać, że jego praca jest wykonana super, jeśli ma ono odmienne zdanie i to pokrywa się z rzeczywistością. Wtedy sprawdzonym wyjściem, które stosuję w swojej pracy, jest zapytać dziecko: chcesz nową kartkę?, chcesz narysować jeszcze raz?. W takich chwilach dzieci bardzo często wykorzystują daną szansę powtórzenia wykonania pracy i ambitnie to czynią - czym również kształtują swój charakter. Dzięki temu stają się: uważne, skoncentrowane, ambitne, staranniejsze, wytrwałe, uparte w dążeniu do celu i wierzą we własne możliwości.

• Źródło estetycznej radości. Ukończenie pracy plastycznej, szczególnie tej wymagającej dużego zaangażowania, dostarcza dziecku dumy i satysfakcji. A przez to jest źródłem zadowolenia.

• Kształtowanie rozwoju umysłowego. Poprzez działania plastyczne dziecko w przedszkolu kształtuje swoją wyobraźnię, pamięć, poszerza wiedzę o przedmiotach, o przyrodzie, o technice, kształtuje umiejętność spostrzegania nawet najdrobniejszych detali, rozwija umiejętność analizy i syntezy np. rysując postać człowieka wyodrębnia w myśli jego części ciała czy ubrania (analiza). Po czym je scala w jedną postać, kolejno je zaznaczając na kartce (synteza). To przygotowuje dziecko do czytania i rozwija jego matematyczne umiejętności.

• Kształtowanie rozwoju ruchowego. Chodzi tu szczególnie o motorykę - ruchy dłoni. Umiejętność prawidłowego chwytu czy nacisku palcami musi być kształtowana już od najmłodszych lat, co też się czyni w naszym przedszkolu dla lepszego przygotowania dzieci do pisania.

Zapraszam do lektury następnych części.

mgr Magdalena Chilińska

pedagog- specjalista nauczania początkowego i wychowania przedszkolnego, socjoterapeuta

nauczycielka w grupie 5-latków

---