Zarządzanie jest swego rodzaju wędrówką przez chaos, konstruowaniem rzeczywistości z dostępnych zarządzającemu elementów: pomysłów, ludzi i relacji między nimi, instytucji formalno prawnych, środków materialnych(maszyn, urządzeń, budynków, materiałów, wyrobów gotowych itp.) i pieniężnych, a także praw do dysponowania nimi. Najbardziej ogólnym celem wszelkich organizacji jest przetrwanie i rozwój. Warunkiem koniecznym utrzymania ciągłości funkcji zarządzania jest istnienie wyodrębnionego z otoczenia obiektu zarządzania i by elementy tego obiektu odpowiadały na impulsy ośrodka kierowniczego. Istotą zarządzania jest panowanie nad różnorodnością i przekształcanie potencjalnego konfliktu we współpracę.
Skład zespołu zarządzającego: szybkie, elastyczne i adekwatne reakcje na zmieniające się sytuacje konkurencyjne wymagają, by ważne decyzje były podejmowane na stosunkowo niskich szczeblach.
Zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi. Jego celem jest takie współdziałanie wielu osób, które pozwala zneutralizować słabości oraz maksymalnie wykorzystać talenty i silne strony uczestników. Ludzie są najważniejszym zasobem organizacji.
Zarządzanie jest głęboko osadzone w kulturze. Musi uwzględniać uznawane przez daną społeczność normy właściwego zachowania, wartości, które pozwalają odróżnić zło od dobra, symbole, mity, legendy. Jednostki ludzkie są uczestnikami wielu kultur: narodowej, regionalnej, zawodowej, organizacyjne. Efektywne oddziaływanie na innych ludzi wymaga znajomości kultur, w których ci ludzie uczestniczą i szacunku dla tych kultur.
Zarządzane wymaga prostych i zrozumiałych wartości, celów działania i zadań, jednoczących uczestników organizacji. Wartości i cele powinny prowadzić do ich emocjonalnego zaangażowania. Takie ambitne zadania mają zdolność mobilizowania ludzi do wysiłku nawet wówczas, gdy początkowo wydają się mało realne.
Zarządzanie powinno doprowadzić do tego, by organizacja była zdolna do uczenia się, czyli adaptacji do zmiennych warunków oraz stałego doskonalenia się uczestników, a więc nabywania przez nich nowych umiejętności, możliwości, wzorców działania.
Zarządzanie wymaga komunikowania się, czyli obiegu informacji wewnątrz organizacji oraz wymiany informacji z otoczeniem, Najczęstszą formą pracy menedżera jest właśnie komunikowanie się: rozmowy, spotkania, narady, kontakty telefoniczne, przemówienia, wywiady, listy, pisma, notatki.
Zarządzanie wymaga rozbudowanego systemu wskaźników, pozwalających stale i wszechstronnie monitorować, oceniać i poprawiać efektywność działania. Istnieją zestawy powszechnie stosowanych wskaźników finansowych, ekonomicznych, rynkowych i społecznych. Wskaźniki te mierzą takie zjawiska, jak płynność finansową, stopę zwrotu zainwestowanego kapitału, usterkowość wyrobów, koszty operacji składających się na proces produkcyjny, rotację zapasów, absencję pracowników, fluktuację kadr i setki innych zjawisk.
Zarządzanie musi być jednoznacznie zorientowane na podstawowy i najważniejszy ostateczny rezultat, jakim jest zadowolony klient. W warunkach konkurencji jest to jedyny sposób na utrzymanie i zwiększenie udziału w rynku.
Role kierownicze:
Interpersonalne: reprezentant, przywódca, łącznik; informacyjne: monitor, rozdzielający informacje, rzecznik; role decyzyjne: przedsiębiorca, kierujący zaburzeniami, rozdzielający zasoby, negocjator.
Punktem wyjścia jest autorytet formalny i pozycja wynikająca z nominacji, która jest formalnym upoważnieniem właściciela do dysponowania zasobami firmy, czyli do zarządzania nią. Przepisy prawa regulują tryb powoływania i odwoływania osób zarządzających różnego typu organizacjami. Przepisy prawa określają też podmioty powołujące i dowołujące, a także uprawnienia osoby zarządzającej w stosunku do podległych jej osób i powierzonych jej zasobów.
Rola reprezentacyjna: polega na funkcjach ceremonialnych, które służą tworzeniu właściwego klimatu kontaktów wewnątrz i na zewnątrz organizacji oraz promowaniu pozytywnego obrazu firmy i jej szefa.
Rola przywódcy: polega na wytyczeniu celów, mobilizacji zespołu do ich osiągnięcia oraz na stworzeniu zespołowi organizacyjnych i materialnych warunków działania.
Funkcja łącznika: polega na ułatwianiu i organizowaniu kontaktów ważnych dla prawidłowego funkcjonowania firmy. Dotyczy to zwłaszcza stosunków z zewnętrznym otoczeniem.
Monitoring polega na przeszukiwaniu otoczenia i wnętrza organizacji w celu uzyskania ważnych informacji.
Rola rzecznika: zarządzający informuje otoczenie organizacji o jej sprawach. Jest to jeden z ważnych elementów public relations.
Rola przedsiębiorcy wiąże się z wprowadzeniem innowacji i podejmowaniem skalkulowanego ryzyka.
Rola przeciwdziałającego zakłóceniom
Rola rozdzielającego zasoby
Rola negocjatora.
Menedżer doskonały:
Menedżer- osoba, której podstawowym zadaniem jest realizacja procesu zarządzania. Musi bć sprawny i skuteczny.
Pełnienie funkcji menedżera wymaga pewnych cech psycho-fizycznych. Menedżer musi być odporny na zmęczenie, zdolny do wykonywania bardzo zróżnicowanych zadań w całkowicie nienormowanym czasie pracy, który rzadko trwa krócej niż 10-12h dziennie. Konieczna jest podzielność uwagi, a zarazem zdolność do koncentracji i szybkiego reagowania. Praca menedżera obfituje w stresy i przeciążenia, sukcesy przeplatają się z porażkami.
Zarządzanie wymaga specyficznej motywacji. Potrzebna jest silna motywacja osiągnięć prestiżowych i materialnych, potrzeba władzy, a zarazem szczypta szaleństwa: wielkie ambicje dla firmy i dla siebie, zamiłowanie do ryzyka i związanych z nim emocjo, ale także motywacja stwarza podstawy do narzucenia sobie morderczego tempa pracy i żelaznej samodyscypliny.
Menedżerowie muszą chcieć, umieć i lubić oddziaływać na innych ludzi. Z pewną przesadą można powiedzieć, że instrumentalne traktowanie innych ludzi jest ich zawodem, Oznacza to przede wszystkim zdolność do empatii, czyli wczuwania się w motywy, postawy i emocje innych ludzi, a zatem rozumienia dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej.
Zarządzanie wymaga pewnych kwalifikacji intelektualnych. Najważniejszą z nich jest umiejętność szybkiego uczenia się, poznawania nowych rzeczy, opanowywania nowych umiejętności. Szybko zmienia się bowiem otoczenie firmy u wynikające stąd szanse i zagrożenia. Dobra orientacja w ekonomicznym, społecznym, politycznym i prawnym otoczeniu przedsiębiorstwa wymaga z kolei szerokich horyzontów i stale aktualizowanej, choć z konieczności eklektycznej, wiedzy z różnych dziedzin.
Nie jest prawdą, ze menedżer nie musi niczego dokładnie umieć i potrafić osobiście wykonać. Funkcja menedżera wymaga bardzo wielu konkretnych umiejętności: znajomość języków obcych, umiejętność obsługi komputera, umiejętność przekonywania, rozumienie i samodzielne tworzenie instrumentów organizacyjnych, biegła znajomość dokumentacji księgowej czy finansowej, opanowanie zasad i procedur uczestnictwa na rynku kapitałowym, finansowym i walutowym; umiejętność posługiwania się statystycznymi technikami analizy danych.
Zarządzający musi umieć celowo dysponować swymi osobistymi zasobami, których powinien używać na rzecz organizacji, ale których nie da się znormalizować ani zmierzyć. Najważniejsze z nich to czas, energia, reputacja. Regułą musi być oszczędne gospodarowanie tymi zasobami i przeznaczanie ich na realizację celów najważniejszych.