.
Rezydencja słynie z bogato zdobionych wnętrz. Na szczególną uwagę zasługuje główna klatka schodowa z największym na świecie malowidłem plafonowym. Pałac otaczają ogrody w stylu barokowym.
Budowę rezydencji ukończono w 1744, ale prace nad wystrojem wnętrz trwały do roku 1780. Freski na klatce schodowej, malowidła w Sali Cesarskiej oraz w kościele przypałacowym wykonane zostały przez Giovanni Battista Tiepolo, najsłynniejszy malarz fresków XVIII wieku.
Rezydencja to prawie 400 pomieszczeń. Na szczególną uwagę zasługują klatka schodowa, kościół dworski oraz utrzymane w dekoracyjnym stylu rokoko frankońskiego: Sala Biała , Komnata Cesarska ,Gabinet Luster oraz pokój wenecki.
Na sklepieniu głównej klatki schodowej znajduje się, największe na świecie malowidło sufitowe. Fresk przedstawia cztery kontynenty: Europę, Amerykę, Azję i Afrykę.
Sala Biała, słynąca z białych stiukowych dekoracji, silnie kontrastuje z wielobarwnymi malowidłami klatki schodowej i Sali Cesarskiej. Salę Cesarską zdobią freski nawiązujące do historii Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Malowidło na suficie przedstawia przybycie do miasta Beatrycze Burgundzkiej, przyszłej żony Fryderyka I Barbarossy. Na ścianie południowej znajduje się fresk przedstawiający ich ślub. Komnatę otaczają pomniejsze sale reprezentacyjne, z których najcenniejszą jest Gabinet Luster. Ściany gabinetu zbudowane są z tafli szyb, których tylna strona została poddana szczególnej obróbce artystycznej, pozwalającej na bezpośrednie wkomponowanie malowideł w lustra.
W południowo-zachodnim narożniku pałacu znajduje się, perfekcyjnie wkomponowany w bryłę pałacu. Budowla zaskakuje kurwaturą wnętrz. Ołtarz zdobią malowidła Tiepola Wniebowzięcie Maryi oraz Upadek zbuntowanych aniołów.
Wokół rezydencji roztacza się utrzymany w stylu barokowym tarasowy ogród, w którym znajdują się liczne rzeźby Johanna Petera Wagnera przedstawiające postaci mitologiczne