Kto nie zaliczy trzech kartkówek, musi pisać egzamin „0”, a jeśli i jego nie zaliczy, to idzie od razu na poprawkę i tam są te 3 pytania, które były na „zerówce”. Prof. Rembisz prosi do siebie po 2 osoby i zadaje im po jednym z tych pytań.. Kto ma szczęście, to może sam sobie wybrać pytanie, na jakie chce odpowiedzieć.

Izokwanta - linia stałego produktu.

Izokwanta jest zbiorem możliwych kombinacji nakładu czynników 1 i 2 akurat wystarczających do wytworzenia danej ilości produktu.

Izokwanty są oznaczone ilością produktu, jaka im odpowiada, a nie poziomami użyteczności (jak to jest w przypadku krzywych obojętności).

Dobra pośrednie:

a) ∆X₁/∆m<0 - wzrost dochodu powoduje spadek popytu na dane dobro.

b) ∆X₁/∆P₁>0 - wzrost cen powoduje wzrost popytu na dane dobro (też dla luksusowych dóbr) - efekt Giffena - jeśli ktoś ma b.niskie dochody i gdy rośnie cena danego dobra, i gdy wzrostowi danego dobra towarzyszy wzrost popytu na dane dobro to oznacza, że jest to dobro pośrednie.

Warunki równowagi konsumenta:

a) Muszą być spełnione zasady: Równowagi, Konkurencji i Racjonalności.

b) Konsument jest w stanie równowagi wtedy i tylko wtedy, gdy poziom ceny jest równy poziomowi użyteczności.

P₁=∂U/∂X₁ P₂=∂U/∂X₂ --> [Author:M] (***)

Warunki równowagi producenta:

a) Producent znajduje się w optimum wtedy i tylko wtedy, gdy krańcowa stopa substytucji = krańcowej produkcji.

b) I warunek: ∆K/∆L= ∂Y: ∂L/∂Y: ∂K

II warunek: ∆K/∆L= -C_L/C_K

III warunek - porównanie dwóch poprzednich:

∆K/∆L= ∂Y: ∂L/∂Y: ∂K = C_L/C_K

Równowaga producenta jest osiągana wtedy, gdy:

- cena czynnika pracy jest finansowana przez jego wydajność;

- zysk jako wynagrodzenie czynnika kapitału jest finansowany przez jego produktywność.

Równowaga rynku jest osiągana zawsze przy różnym poziomie popytu i podaży; czynnikiem przywracającym stan równowagi są ceny.

Dobra substytucyjne - zastępują się w zaspokajaniu tej samej potrzeby.

a) ∆X₂/∆X₁<0 - wzrost konsumpcji jednego dobra powoduje spadek drugiego dobra.

b) ∆X₁/∆P₁>0 - wzrost ceny jednego dobra substytucyjnego powoduje wzrost popytu na drugie dobro.

Dobra komplementarne - potrzeby uzupełniają się wzajemnie.

a) ∆X₁/∆X₂>0 - wzrost popytu na jedno dobro powoduje wzrost popytu na drugie dobro.

b) ∆P₁/∆X₂<0 - spadek ceny jednego dobra komplementarnego powoduje wzrost popytu na drugie dobro.

Dobra normalne - im większy dochód, tym więcej kupujemy.

a) ∆X/∆m>0 - wzrasta dochód to i wzrasta popyt na dane dobro

b) ∆X₁/∆P₁<0 - gdy cena spada, to popyt na dane dobro rośnie.

Efekt Veblena - gdy cena rośnie, to popyt też rośnie. Jest to proces demonstracji, czyli dotyczy to dobra luksusowego, im droższe, tym większy jest na nie popyt.

Efekt Słuckiego - wyodrębnił efekty dochodowe i cenowe wzrostu popytu. Wzrost popytu jest wynikiem:

- spadku cen (spadku dobra komplementarnego, wzrostu dobra substytucyjnego - efekt cenowy);

- wzrostu dochodów;

- zmian innych uwarunkowań (np. gust).

Na egzaminie „0” w roku akademickim 2009/2010 były pytania:

1. Co ilustruje Izokwanta?

2. Jaka jest zależność ceny i popytu przy dobrach pośrednich?

3. Wymienić warunki równowagi konsumenta.

---