CHOROBA TIKÓW

1. R. Mazur „Podstawy kliniczne neurologii”

EPIDEMIOLOGIA:

• najczęściej dzieci w wieku szkolym

ETIOLOGIA:

•

PATOGENEZA:

• być może nadmierna inerwacja dopaminergiczna brzusznej części prążkowia

• ta struktura połaczona jest anatomicznie i czynnościowo z układem limbicznym, co może być przyczyną częstego współwystępowania tików z zespołem nadmiernej aktywności i zaburzeniami uwagi (ADHD) i zespołem obsesyjno - kompulsywnym (OCD)

OBRAZ KLINICZNY:

• tiki są to szybko powtarzające się ruchy

• podział tików :

• tiki kloniczne (stereotypowe) i tiki dystoniczne (znacznie wolniejsze, przetwałe)

• tiki proste (dotyczące 1 grupy mięśniowej np. mruganie, unoszenie brwi, chrząkanie) i tiki złożone (dotyczą różnych mięśni, prowadzą do skomplikowanych ruchów)

ROZPOZNANIE:

•

RÓŻNICOWANIE:

•

LECZENIE:

• zasady :

• problemem nie jest jak leczyć, ale czy leczyć (skutki leczenia mogą być gorsze niż sama choroba)

• neuroleptyki :

• pimozyd

• haloperidol

• klozapina

• sulpiryd

• leki wypłukujące dopaminę z zakończeń presynaptycznych :

• klonidyna

• tetrabenazyna

• leki blokujące kanały wapniowe :

• diltiazem

• wstrzykiwanie toksyny botulinowej :

- w tikach obejmujących niewielkie grupy mięśniowe

POWIKŁANIA:

•

ROKOWANIE:

•

PROFILAKTYKA:

•

PATRZ TEŻ:

• choroba Gilles De La Tourette

2

---