ORIGAMI C.D.
Możemy wyróżnić kilka etapów składania form:
demonstracja papierowego modelu
badanie dotykowe formy (dzieci dotykają, manipulują, odginają koła, kwadraty, trójkąty na modelu, badając zmysłem dotyku kształt formy)
komponowanie własnego modelu
wybór figur o odpowiednich kształtach, kolorach i wielkościach
naklejanie modelu tak, aby elementy odginały się
Origami klasyczne - reguły:
modele otrzymujemy przez składanie kartki papieru bez użycia kleju, nożyczek
figury składamy na gładkiej, równej powierzchni
wszystkie zgięcia i złożenia wykonujemy czysto i dokładnie
zaczynamy zawsze od złożenia formy podstawowej
wszystkie opisane etapy wykonujemy w podanej kolejności
zawsze bierzemy pod uwagę poprzedni i następny krok w opisie
po każdorazowym zagięciu model dokładnie układamy we wskazanej pozycji
Zadaniem sztuki origami w edukacji jest ukształtowanie u ucznia umiejętności i nawyków niezbędnych do podejmowania działalności w każdej dziedzinie życia.
Należą do nich:
dokładność i precyzja działania
koordynacja receptora wzrokowego i ruchu dłoni (prawa i lewa strona rozwija odpowiednią koordynację ruchów gałek ocznych)
umiejętność pracy w oparciu o instrukcję, odczytywanie symboli z diagramów
umiejętność rozpoznawania i nazywania figur geometrycznych oraz ich elementów: kwadrat, prostokąt, trójkąt, bok, wierzchołek, krawędź
rozwija myślenie twórcze, konstrukcyjne, wyobraźnie przestrzenną, sytuacyjną, wyczucie proporcji
umiejętność rozpoznawania i nazywania kolorów
uczy prostoty, estetyki
wymaga koncentracji i dyscypliny
ćwiczy cierpliwość w pracy z materiałem i samym sobą
doskonali precyzje ruchów rąk, pozwala na wyrobienie drobnych mięśni palców
angażuje emocjonalnie: daje poczucie zadowolenia, buduje poczucie własnej wartości
uczy logicznego myślenia
uczy krytycyzmu w stosunku do własnej pracy
PAPIERNICTWO
Historia papieru
około 3500 lat p.n.e Egipcjanie papirus, tj. materiał z włókien rośliny o nazwie cibora (Cyberus papyrus) - łodyga w przekroju ma „trójkąciki”
pergamin, tj. materiał ze specjalnie wyprawianej skóry z cieląt, ostów i owiec
na Dalekim Wschodzie do pisania używano jedwabiu (wyczeski jedwabne - zew. poplątana warstwa nitek kokonu jedwabnika), otrzymany papier był miękki, kiepskiej jakości i drogi
otrzymany tą samą metodą papier na bazie włókien konopnych był tani i łatwy do pozyskania
Wynalazcą właściwego papieru jest chiński minister Caj Lun (ok. 105 r.n.e.).
Papier ten wyrabiany był z odpadów konopi, szmat, starych sieci rybackich, z włókien drzewa morwowego oraz bambusa (w IV wieku papier produkowano ręcznie również z bawełny).
Kolejność czynności przy ręcznej produkcji papieru:
ubijanie składników z dodatkiem wody w kamiennym moździerzu w celu uzyskania papki
rozcieńczanie i czerpanie sitem
prasowanie i suszenie na słońcu
wygładzanie kamieniem
Z biegiem czasu:
sito z tkaniny zastąpiono sitem bambusowym
używano skrobi jako środka klejącego oraz barwników
Sztuka wytwarzania papieru zawędrowała z Chin do Korei i Japonii (610 n.e. papiernie) -> w 751 r.n.e. po bitwie nad rzeką Talas Arabowie wzięli do niewoli papierników i w ten sposób zdobyli wiedze o produkcji papieru
Pierwsi produkcją papieru w Europie zajęli się Hiszpanie (IX w.). Do produkcji wykorzystywali szmaty konopne, lniane. Pierwszy młyn papierniczy w Europie powstał w 1144 roku koło Walencji.
Muzeum papiernictwa w Dursznikach Zdroju.
Produkcja papieru w Europie:
Od Hiszpanii przez Włochy, południową Francję rozszerzało się nowe rzemiosło powoli na całą Europę.
Papier służył początkowo do celów sakralnych (chrześcijańskie pisma, obrazki z żywota Jezusa, modlitwy odpustowe dla pielgrzymów).
Po wynalezieniu druku ruchomymi czcionkami przez Gutenberga ok. 1446r. papier zyskał na znaczeniu przy upowszechnianiu książek i czasopism (wykorzystywanie odzieży po zmarłych na dżumę).
Kolejne młyny papiernicze w Austrii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Anglii, Polsce, Szwecji, Ameryce (Stan Pensylwania).
W Polsce ręczną produkcję papieru rozpoczęto w Gdańsku (1473r.) oraz w Prądniku Czerwonym pod Krakowem (1491r.). Obecnie dzielnica Kraków - Kleparz.
Pierwszy młyn papierniczy w Polsce powstał w 1493r. w Prądniku Czerwonym.
W 1670 roku odkryto tzw. „holendra” czyli maszynę do cięcia i rozdrabniania surowca, która zastąpiła wykorzystywane dotychczas ubijarki.
Wynalazcą maszyny produkującej nieprzerwaną wstęgę papieru we Francji w 1799r. był Nicolas-Lauis Robert.