Radionamiernik VHF.

Radionamiernik VHF (VHF direction finder - VHF DF lub VDF) jest urządzeniem naziemnym, którego zadaniem jest określenie kąta między północnym kierunkiem lokalnego południka magnetycznego a linią namiaru statku powietrznego (radialem). Rolę pokładowej części systemu pełni radiostacja komunikacyjna samolotu, która w czasie namierzania musi być przełączona na nadawanie.
Ponieważ do pełnego określenia pozycji samolotu potrzeba minimum dwóch linii namiaru, radionamierniki VHF pracują sprzężone po dwa lub więcej, ze wspólnym urządzeniem wskaźnikowym. Często wskaźnik jest rozbudowanym urządzeniem, wyświetlającym linie namiaru na mapie. Na lotniskach wojskowych często stosuje się wyświetlanie linii namiaru VHF na ekranie wskaźnika radiolokacyjnego typu P.

Linie namiaru z czterech radionamierników, wyświetlone na mapie.

Do radionamierzania przeznaczona jest częstotliwość 130 MHz, ale niektóre lotniska sportowe (w Polsce np. Krosno) używają częstotliwości zapasowej 122.7 MHz. Warto wiedzieć że transmisja radiowa służąca radionamierzaniu ma bardzo wysoki priorytet - jest trzecia po sygnałach o niebezpieczeństwie (MAYDAY) i depeszach dotyczących zdrowia i życia osób (PAN PAN).

Radionamiernik VHF jest zwykle urządzeniem lotniskowym. Procedura podejścia według VDF (zwana także metodą QDM) polega na tym, że pilot sam prowadzi nawigację na podejściu na podstawie kątów radionamiaru, uzyskanych od operatora VDF.
Na lotniskach wojskoych dostępna jest także tzw. procedura QGH, polegająca na wektorowaniu statku powietrznego przez kontrolera, korzystającego z radionamiernika.
Niektóre kraje utrzymują sieć radionamierników VHF, prowadzących stały nasłuch na lotniczej częstotliwości 121,5 MHz. Kanał ten jest używany przez statki powietrzne w niebezpieczeństwie. Na tej częstotliwości działają także automatyczne nadajniki ratownicze.

Dokładność typowych radionamierników VHF wynosi +/-2°, z tym że jest ona w dużym stopniu zależna od lokalizacji - w zakresie VHF rzeźba terenu może mieć duży wpływ na propagację fal radiowych.
Informacji o namiarze radionamiernika VHF udziela się w jednej z czterech klas dokładności:

• klasa A - z dokładnością do +/-2°,

• klasa B - z dokładnością do +/-5°,

• klasa C - z dokładnością do +/-10°,

• klasa D - z dokładnością >10°.

Wadą radionamierników VHF jest nieciągłość pomiaru. Najszybsze układy radionamierników dokonują pomiaru w ciągu 2 do 3 sekund. Zaletą jest możliwość korzystania z namiarów przez każdy statek powietrzny dysponujący radiostacją komunikacyjną VHF. No i "dawnych wspomnień czar".
Dawne radionamierniki były zbudowane z odbiornika radiowego i obracanej ręcznie lub mechanicznie anteny kierunkowej. W urządzeniach z ręcznym napędem anteny rolę wskaźnika pełniła wskazówka sztywno umocowana do masztu.

Obecnie spotyka sie prawie wyłącznie wielokanałowe radionamierniki z antenami fazowanymi (zwanymi także systemem Adcocka). Mają one nieruchome zespoły anten, gdzie pary anten poszczególnych kanałów są umieszczone naprzeciwlegle na obwodzie koła. Na środku umieszcza się pojedyńczą antenę, z której jest brany sygnał uruchamiajacy pomiar (ktoś nadaje czy nie). Namiar na samolot jest wyznaczany na podstawie różnicy faz sygnału odbieranego przez poszczególne anteny.

Początek formularza

Dół formularza

Jacek Tomczak - Janowski.

01-Jul-1998
Akt. 06-03-2004

---