Ostra niewydolność oddechowa
Niewydolność oddechowa
Sytuacja, kiedy układ oddechowy jest niezdolny do zapewnienia adekwatnej wymiany O2 i CO2 między otoczeniem a tkankami
Zaburzenia oddychania płucnego
Zaburzenia wentylacji
Zaburzenia dyfuzji
Zaburzenia ukrwienia kapilar płucnych
Hypoksja
Zaleganie CO2
Niewydolność oddechowa
Całkowita:
niedotlenienie + prawidłowa wartość CO2
pO2 =↓ pCO2 =N
Częściowa:
niedotlenienie + zaleganie CO2
pO2 =↓ pCO2 ↑
Niewydolność oddechowa - przyczyny
1. Choroby związane głównie z retencją CO2
A. Zaburzenie czynności ośrodka oddechowego:
hipowentylacja ośrodkowa
organiczne uszkodzenie ośrodka oddechowego (guz, udar)
zatrucia lekami
przedłużone działanie anestetyków
Niewydolność oddechowa - przyczyny
B. Upośledzenie mechaniki klatki piersiowej:
z. Guillan-Barré
stwardnienie rozsiane
miastenia
zapalenie rogów tylnych
ciężkie wyniszczenie
urazy rdzenia kręgowego
zatrucie jadem kiełbasianym
hipokaliemia
hipofosfatemia
leki zwiotczajace
Niewydolność oddechowa - przyczyny
niedoczynność tarczycy
otyłość
skolioza
wysięk otrzewnowy
wysięk opłucnowy
zwłóknienie opłucnej
złamanie żeber
Niewydolność oddechowa - przyczyny
2. Choroby związane głównie
z utrudnionym natlenieniem
odma opłucnowa
niedodma
zapalenie płuc
astma oskrzelowa
COPD
ARDS
zatorowość płucna
rozstrzenie oskrzeli
zwłóknienie płuc
Niewydolność oddechowa
1. Postać obturacyjna
2. Postać nieobturacyjna
restrykcyjna
hipodynamiczna
Niewydolność oddechowa - objawy
Bezdech
tachypnoe >35/min
duszność
oddech paradoksalny
pobudzenie, splątanie
tachykardia, nadciśnienie
sinica
uruchomienie dodatkowych mięśni oddechowych
Tachykardia
Wzrost pCO2 ↑
Wzrost wydzielania KA
Wzrost RR
Wzrost wydzielania KA
Wzrost pCO2
Bradykardia
Ośrodkowe podrażnienie nX
W skrajnym niedotlenieniu
Niewydolność oddechowa - rozpoznanie
Pulsoksymetria
gazometria krwi tętniczej - kwasica oddechowa ↓pO2, ↓pH, ↑pCO2, ↑HCO3
rtg klatki piersiowej
spirometria
tomografia komputerowa
badanie bakteriologiczne
Pulsoksymetria
Pomiar % wysycenia hemoglobiny tlenem na podstawie przepływu krwi
Ocena częstości tętna
Czujnik zakładany na opuszkę palca, płatek uszny, stopę u niemowląt, opaska na rękę u noworodków,niemowląt
Pulsoksymetria
Zalety:
Metoda nieinwazyjna
Pomiar ciągły
Nie wymaga kalibracji
Nie nagrzewa skóry
Możliwość pozostawania w jednym miejscu przez długi czas
Pomiar niezależny od pigmentacji skóry
Możliwość oceny zaburzeń rytmu serca, tzw deficytu tętna
Wady:
Brak możliwości pomiaru przy braku lub zmniejszeniu przepływu/↓ RR, ↓ temp, ucisk na tętnicę
Zaburzenia odczytu przy ↓ Hb, obecności Hb patologicznych
Zaburzenia odczytu u pacjentów poruszających się , niespokojnych
Pulsoksymetria
Prawidłowe wartości > 94 %
Saturacja mieszanej krwi żylnej
Ocena wysycenia tlenem w tętnicy płucnej
Możliwość bilansu tlenowego, ocena dowozu i zużycia tlenu
Hipoksemia - najczęstsze przyczyny
Zaburzenie V/Q - daremna wentylacja (zatorowość, obkurczanie łożyska płucnego)
wzrost przecieku nieutlenowanej krwi przez płuca Qs/Qt - daremna perfuzja (niedodma, obrzęk, odma), jeśli wynosi >30% nie można go skorygować zwiększeniem FiO2
Hipoksemia - najczęstsze przyczyny
Utrudniona dyfuzja
Hipowentylacja
Hiperkapnia
Przestrzeń martwa Vd/Vt = 0,33
w warunkach prawidłowych
anatomiczna przestrzeń martwa
Vd = 2ml/kg m.c.
wentylacja pęcherzykowa VA
VA = f (Vt - Vd)
Wentylacja pęcherzykowa
Tachypnoe prowadzi do zmniejszenia wentylacji pęcherzykowej
VA = f (Vt - Vd)
Jeżeli wentylacja minutowa wynosi 6 l
u chorego 70 kg (Vd=140 ml)
Ostra niewydolność oddechowa - leczenie
Tlenoterapia
czynna
bierna
DO2=CI x (1,3 x Hb x SaO2)+0,0031 x PaO2
Krzywa dysocjacji hemoglobiny
Krzywa dysocjacji hemoglobiny
Krzywa dysocjacji hemoglobiny
Krzywa dysocjacji hemoglobiny
Przesunięcie w prawo (kwasica, hiperkapnia, wzrost temperatury) - przy danym PaO2 mniejsza ilość tlenu jest związana z hemoglobiną, więcej tlenu uwalnia się do tkanek (efekt Bohra)
Przesunięcie w lewo (zasadowica, hipokapnia, hipotermia, niedobór 2,3 DPG) - przy danym PaO2 większa ilość tlenu jest związana z hemoglobiną, mniej tlenu jest oddawane tkankom
Systemy podawania tlenu
Cewniki donosowe 1-5 0,21-0,4
maski twarzowe 8-15 0,4-0,6
maski Venturiego 4-12 0,3-0,5
maski bez oddechu
zwrotnego 4-10 0,4-1,0
respirator 20-100 0,21-1,0
Toksyczność tlenu
Toksyczne zredukowane metabolity - wolne rodniki - O2-, H2O2, OH-
One powodują peroksydację lipidów, uszkadzają błony komórkowe, surfaktant
Należy unikać FiO2>0,6
Niedodma absorpcyjna
Zniesienie hipoksycznego napędu oddechowego u pacjentów z COPD
Zwłóknienie pozasoczewkowe u noworodków
Nawilżanie i ogrzewanie mieszaniny oddechowej
Po co?
Bo:
wysychają błony śluzowe
czynność rzęsek jest zahamowana
zalega wydzielina
powstają ogniska niedodmy
powstają owrzodzenia błony śluzowej
dochodzi do skurczu oskrzeli
dochodzi do infekcji
Nawilżanie i ogrzewanie mieszaniny oddechowej
32oC, wilgotność względna 80%
nawilżacze
filtry
kondensatory wilgotności - „sztuczne nosy”
Fizykoterapia
Drenaż ułożeniowy (uniesienie górnej połowy ciała u pacjentów po operacjach, u chorych wentylowanych respiratorem z patologią jednego płuca - ułożenie na boku - gorsze płuco ma być wyżej)
oklepywanie
masaż wibracyjny
Fizykoterapia
Ćwiczenia oddechowe - dmuchanie
w butelkę z wodą
nauka oddychania przeponą
zachęcanie do kaszlu
nebulizacja
odsysanie treści żołądkowej i poprawa perystaltyki
obniżanie temperatury ciała
Wentylacja mechaniczna - wskazania
Jeżeli oddech własny pacjenta nie wystarcza do utrzymania adekwatnej wentylacji pęcherzykowej (PaCO2>55 -60mm Hg, Vd/Vt>0,6)
jeżeli PaO2<60 mm Hg podczas oddechu przez maskę twarzową , gdzie FiO2>0,5
Wskazania do wentylacji
Brak oddechu
Częstość oddechów > 35/min
Wentylacja mechaniczna - wskazania
Jeżeli pacjent nie jest w stanie utrzymać prawidłowej czynności „pompy wentylacyjnej” płuc:
VC<15 ml/kg (norma 65-75)
VT<4ml/kg (norma 6 ml/kg)
maksymalne ciśnienie wdechu>-25 cm H2O (norma74-100 w wartościach ujemnych)
Przy stosowaniu wentylacji zastępczej, wspomaganej - konieczna intubacja,
po kilku dniach - korzystniejsze wykonanie tracheostomii
Wczesne powikłania intubacji
uszkodzenie zębów,
aspiracja wydzieliny z jamy ustnej,
intubacja do przełyku,
krwawienie z nosa, tylnej ściany gardła,
przesunięcie rurki do oskrzela
Późne powikłania intubacji
Zaleganie wydzieliny,
zatkanie rurki,
uszkodzenie krtani, tchawicy
zapalenie zatok obocznych nosa (>25%)
Uszkodzenie krtani, tchawicy jako późne powikłanie intubacji
Przyczyny:
mechaniczne drażnienie śluzówki (przełykanie, ruchy oddechowe, kaszel)
ucisk rurki lub/i jej mankietu powodujący niedokrwienie warstwy podśluzówkowej, martwicę.
Najczęściej uszkodzenie dotyczy:
okolicy strun głosowych, chrząstek nalewkowatych
tylnej ściany głośni
okolicy podgłośniowej, pierścieni tchawicy
Uszkodzenie krtani, tchawicy jako późne powikłanie intubacji
Ciśnienie w mankiecie ma być
< 20 mm Hg, a rurka nie może być ani za mała ani za duża.
Czas trwania intubacji a częstość powikłań
5-10 dni 4%
10-24 dni 14%
Zalety tracheostomii
Lepsza tolerancja przez pacjenta
mniejsza przestrzeń martwa
łatwiejsze odsysanie wydzieliny
i pielęgnacja jamy ustnej
możliwość odżywiania doustnego
brak powikłań w obrębie krtani
możliwość mówienia
lepsza stabilizacja rurki
Wady tracheostomii
Procedura zabiegowa
krwawienie, krwiak
odma opłucnowa, śródpiersiowa
zakażenie
zwężenie tchawicy
przetoka przełykowa
Częstość powikłań jest mniejsza przy wykonaniu tracheotomii przezskórnej.
Podział respiratorów::
Ciśnieniowozmienne
Objętościowozmienne
Sterowane przepływem
Wentylacja mechaniczna jest wentylacją ciśnieniem dodatnim
Wentylacja mechaniczna
Co to jest opór?
ΔP
R= czyli ΔP = R x V
V PIP - Ppl = R x V
Opór dróg oddechowych u pacjentów zaintubowanych wynosi 4-6 cm H2O/l/s
Co to jest podatność?
Jest to zmiana objętości towarzysząca zmianie ciśnienia
V V
Cstat = czyli Ppl =
Ppl Cstat
U pacjentów wentylowanych mechanicznie prawidłowa podatność statyczna płuc wynosi 50-70 ml/cm H2O
Od czego zależy ciśnienie szczytowe?
Od
oporu
podatności
przepływu
objętości
Wentylacja objętościowo-zmienna, czyli wentylacja o programowanej objętości
Tryby oddechowe:
Wentylacja zastępcza
Wentylacja wspomagana
Oddech własny z dodatnim ciśnieniem końcowowydechowym
Wspomaganie ciśnieniowe
Wspomaganie przepływem
Dodatnie ciśnienie końcowowydechowe
Rozpoczęcie wentylacji mechanicznej
Rodzaj wentylacji (kontrolowana, wspomagana)
częstość oddechów (12-14/min, ale pod kontrolą kapnografii, pulsoksymetrii, PIP)
objętość oddechowa (ok.10 ml/kg)
Pamiętaj o podatności rur łączących
4 ml/cm H2O
n.p. PIP =20 cm H2O, Vt=700 ml to rzeczywiste Vt = 700 - 20 x 4=620 ml
Rozpoczęcie wentylacji mechanicznej
FiO2 ≥ 0,3
przepływ wdechowy 30-40l/min
I : E - 1:2
PEEP (positive end expiratory pressure)
PEEP (dodatnie ciśnienie w końcowej fazie wydechu)
PEEP powoduje
otwarcie pęcherzyków płucnych, a następnie utrzymuje je w stanie otwarcia
zwiększa czynnościową pojemność zalegająca (FRC)
upowietrznienie niedodmowych obszarów płuc (rekrutacja pęcherzyków)
zmniejszenie przecieku płucnego
zapobiega zapadaniu się pęcherzyków
w końcowej fazie wydechu
poprawia V/Q
zwiększa powierzchnię wymiany gazowej
Wpływ wentylacji dodatnim ciśnieniem na układ krążenia (preload)
Wpływ wentylacji dodatnim ciśnieniem na układ krążenia (afterload)
Niekorzystne działanie PEEP
Zmniejszenie rzutu serca (↓powrotu żylnego, bo ↑ciśnienia w klatce piersiowej)
↓ RR, ↓ perfuzji serca, nerek, trzewi
↑ciśnienia śródczaszkowego (utrudnienie odpływu z żył szyjnych)
↑ ADH
Optymalny PEEP to taki, które poprawia utlenowanie krwi, nie wpływa znacząco na objętość wyrzutową serca, czyli zwiększa DO2.
Zwykle stosuje się PEEP 5-10 cm H2O
Aby poprawić rzut serca w czasie stosowania wentylacji z PEEP należy:
zoptymalizować wypełnienie łożyska naczyniowego (prawo Franka - Starlinga !)
stosową leki inotropowe (dopamina, dobutamina)
Wentylacja wspomagana - SIMV (Synchronized intermittent mandatory ventilation)
Zalety SIMV
Unikanie zasadowicy oddechowej
zmniejszenie zapotrzebowania na sedację i środki zwiotczające
obniżenie średniego ciśnienia w drogach oddechowych
przyspieszenie odłączenia od respiratora
zapobieganie zanikom mięśniowym
Wady SIMV
Wzmożenie pracy oddychania
zmęczenie mięśni oddechowych
zwiększone ryzyko dekompensacji układu krążenia (zwiększenie zapotrzebowania na tlen)
Powikłania wentylacji mechanicznej
Zmniejszenie rzutu serca (↓powrotu żylnego, bo ↑ciśnienia w klatce piersiowej)
↓ RR, ↓ perfuzji serca, nerek, trzewi
↑ciśnienia śródczaszkowego (utrudnienie odpływu z żył szyjnych)
↑ ADH
↑ płucnego oporu naczyniowego
barotrauma (należy unikać PIP>40 cm H20)
CPAP (continuous positive airway pressure)
Korzystne działanie CPAP
Poprawa oksygenacji, bo ↑ FRC
ułatwiony stałym przepływem gazów wdech, zmniejszenie wysiłku oddechowego
mniejsze zapadanie się drobnych oskrzelików podczas wydechu, bo jest ciągłe ciśnienie dodatnie w układzie
poprawa upowietrznienia niedodmowych partii płuc
zmniejszenie przecieku płucnego
normalizacja V/Q
CPAP - wskazania
Pourazowe stłuczenie płuc
pooperacyjne zaburzenia wymiany gazowej(niedodma, zwłaszcza po zabiegach w nadbrzuszu)
obrzęk płuc
zapalenie płuc
odzwyczajanie od wentylacji mechanicznej
IRDS
CPAP - powikłania
Podobnie jak PEEP (związane ze ↑ ciśnienia w klatce piersiowej)
gromadzenie powietrza w przewodzie pokarmowym
zapalenie spojówek
uszkodzenie skóry twarzy
klaustrofobia i panika
Monitorowanie wentylacji mechanicznej
Ciśnienie(alarm okluzji, alarm rozłączenia)
Nagły wzrost ciśnienia w drogach oddechowych:
zagięcie rur
zagięcie rurki intubacyjnej
zatkanie światła rurki wydzieliną
przepuklina mankietu uszczelniającego
Monitorowanie wentylacji mechanicznej
Nagły spadek ciśnienia w drogach oddechowych:
rozłączenie
przeciek
opróżnienie mankietu uszczelniającego
nieprawidłowe działanie respiratora
Alarm okluzji - 10 cm H2O powyżej PIP
Alarm rozłączenia - 5 cm H2O powyżej PEEP
Monitorowanie wentylacji mechanicznej
Objętość, częstość oddechów i wentylacja minutowa
alarm bezdechu i włączanie wentylacji rezerwowej (>15s)
stężenie O2 w gazach wdechowych
temperatura gazów wdechowych
alarmy logistyczne (braku zasilania, niskiego ciśnienia gazu na wlocie)
alarmy o niezdolności respiratora do pracy (uszkodzenie układu kontroli elektronicznej lub mechanicznej)
Pooperacyjna niewydolność oddechowa
Pooperacyjna niewydolność oddechowa - leczenie
Monitorowanie saturacji krwi tętniczej w okresie pooperacyjnym (3 doby po operacji w nadbrzuszu, 4 po torakotomiach)
tlenoterapia
znieczulenie zewnątrzoponowe ciągłe
fizykoterapia
jak najwcześniejsza rehabilitacja
Stan astmatyczny
Skurcz oskrzeli
duszność wydechowa (pułapki powietrzne - ↑FRC), hiperkapnia
↓V/Q - hipoksja
zwiększona praca oddychania
tachykardia
↑ciśnienia w tętnicy płucnej
kwasica oddechowa
↓rzutu serca
Stan astmatyczny - leczenie
Tlenoterapia, jak najpóźniej respirator
nawodnienie
uspokojenie chorego (bez leków)
β - mimetyki w nebulizacji (salbutamol, terbutalina)
β - mimetyki we wlewie (Salbutamol 0,5 mg, a następnie 5-20 μg/min, Terbutalina 0,5 mg s.c.)
bromek ipratropium (Atrovent) w nebulizacji
Stan astmatyczny - leczenie
hydrocortison 200 mg co 6h, metylprednisolon 50-125 mg co 6h
aminofilina - kontrowersyjna, 3 mg/kg przez 30 min, infuzja 0,5 kg/h
adrenalina 0,2-1,0 mg i.v
MgSO4 - bolus 4g, wlew 0,4g/h
halotan
ketamina
Odma opłucnowa
Zamknięta - otwór, przez który przedostało się powietrze zamyka się (może nie wymagać interwencji)
otwarta - po urazie klatki piersiowej (ciśnienie w opłucnej = ciśnieniu atmosferycznemu, płuco nie może się rozprężyć)
wentylowa - powietrze dostaje się do opłucnej w czasie wdechu, nie wydostaje się w czasie wydechu, spadnięcie płuca, przesunięcie śródpiersia w stronę zdrową, ucisk na serce i duże naczynia, zmniejszenie rzutu, zatrzymanie krążenia
Odma opłucnowa - objawy
Nagła i szybko narastająca duszność
nadmierne wypełnienie żył szyjnych
odgłos opukowy, brak szmeru pęcherzykowego po stronie odmy
tachykardia
rtg brak rysunku płucnego, przesunięcie śródpiersia na stronę zdrową
Odma opłucnowa - postępowanie
Odmę wentylową należy jak najszybciej zamienić w odmę otwartą (wkłuć igłę w II lyb III międzyżebrzu).
Nie wolno podłączyć chorego z podejrzeniem odmy do respiratora przed jej odbarczeniem
wprowadzić dren do jamy opłucnej
i połączyć z układem ssącym (drenaż czynny lub bierny)
Odma opłucnowa - postępowanie
Drenaż bierny - dren do słoja z wodą, ustawionego co najmniej 50 cm poniżej klatki piersiowej
drenaż czynny - powietrze jest usuwane czynnie,
jeżeli uzyska się rozprężenie płuca, należy zacisnąć dren, wykonać rtg klatki piersiowej. Jeśli płuco jest prawidłowo rozprężone, dren można usunąć 12-24h po zaciśnięciu drenu
Odma opłucnowa - drenaż czynny
1
1