Organizując proces nauczania - uczenia się nauczyciel określa: tematykę, cele, przewidywane efekty, sposoby sprawdzania i oceny osiągnięć uczniów. Do realizacji określonych celów dobiera odpowiednie metody.
Metoda nauczania jest sposobem kierowania przez nauczyciela procesem uczenia się dla osiągnięcia podstawowych celów w zakresie wiadomości, umiejętności, postaw / W. Skawiński 1980/. Wielostronne uczenie się oparte na przyswajaniu informacji z różnych źródeł, odkrywaniu, przeżywaniu i działaniu wymaga doboru zróżnicowanych metod nauczania.
Metody aktywizujące to grupa metod nauczania, które charakteryzuje to, że w procesie kształcenia aktywność uczniów przewyższa aktywność nauczyciela.
Stosowanie metod aktywizujących w procesie dydaktycznym sprzyja pogłębieniu zdobytej wiedzy, jej operatywności i trwałości. Dzieci muszą myśleć podczas wykonywania podjętych działań. Angażują się emocjonalnie; są aktywne w sferze percepcyjnej, ruchowej, werbalnej i emocjonalno- motywacyjnej. Wykorzystując metody aktywne, uczymy dzieci właściwych stosunków międzyludzkich, zrozumienia, tolerancji.
W trakcie przeprowadzania zajęć z wykorzystaniem metod aktywnych należy pamiętać o kilku zasadach:
Nie wykluczamy nikogo z zabawy, dlatego, że czegoś nie wie lub nie potrafi.
Nie dzielimy uczniów na lepszych gorszych.
Jeżeli ktoś nie ma ochoty się bawić, nie zmuszamy go.
Nauczyciel także uczestniczy w zabawie.
Każdy ma prawo do popełniania błędów.
METODA PROJEKTÓW
Metoda ta polega na wykonaniu przez uczniów projektu, czyli zadania. Jest ono realizowane przez uczniów samodzielnie, ale jest przygotowane i koordynowane przez nauczyciela. To on określa merytoryczne ramy projektu, a uczniowie sami wybierają sobie temat projektu. Projekty mają odpowiadać zainteresowaniom ucznia i wiązać działalność praktyczna z umysłową, rozwijać samodzielność, uczyć zbierania danych, korzystania ze źródeł, prezentowania wyników. Projekty wykonujemy najczęściej grupowo w dłuższym czasie. Oceniając projekt bierzemy pod uwagę:
- wybór tematu,
- korzystanie z różnych źródeł informacji,
- integrowanie wiedzy z różnych dziedzin,
- rozplanowanie pracy między członków grupy,
- prezentację projektu,
- samoocenę pracy uczestników.
Kula śniegowa
Kula śniegowa, zwana też dyskusją piramidową, często jest wykorzystywana do definiowania pojęć. Metoda ta pozwala każdemu uczniowi na sprecyzowanie i zaprezentowanie własnego zdania (definicji, stanowiska), poznanie zdania innych, a także daje możliwość przedyskutowania danego pojęcia, uściślenia jego rozumienia, negocjowania zapisu. Tego rodzaju praca zmusza uczniów do dyscyplinowania własnej wypowiedzi i bardzo świadomego posługiwania się słowem.
Sposób przeprowadzania:
Uczniowie siedzą w kręgu lub przy stolikach. Każdy z nich otrzymuje jedną małą kartkę.
Każdy uczeń indywidualnie pisze definicję podanego pojęcia, np. „lekcja”.
Uczniowie łączą się w pary, przedstawiają sobie nawzajem własne definicje i tworzą jedną wspólną - na kolejnej, większej kartce.
Pary łączą się w czwórki, ustalają wspólne stanowisko, po czym zapisują na kartce.
Czwórki łączą się w ósemki i tworzą wspólną definicję (kolejna kartka).
Ósemki tworzą szesnastki, ustalają wspólne stanowisko i zapisują je na dużej kartce (może być plansza).
Szesnastki prezentują wynik pracy całej klasie.
Uwaga:
Jeśli klasa jest mniej liczna, poprzestajemy oczywiście na mniej licznych grupach, np. ósemkach.
Bezpiecznie jest, gdy w efekcie pracy całej klasy powstają dwie definicje, a nie trzy - unikamy wówczas sytuacji potencjalnej przewagi dwóch podobnych definicji nad trzecią odmienną.
Krzyżewska Jadwiga:,, Aktywizujące metody i teczniki w edukacji wczesnoszkolnej”
Sternberg Robert: ,,Jak nauczyć dzieci myślenia”
Moim zdaniem nowatorskie podejście do procesu dydaktyczno - wychowawczego, (przez co rozumiem także korzystanie z metod) pozwala dzieciom bez strachu i lęku myśleć o szkole. Pobudzając wychowanków do twórczej aktywności, a nie wymagając od nich "wkuwania" na pamięć, uczynimy szkołę miejscem bardziej atrakcyjnym i przyjaznym, zarówno dla nas pedagogów jak i dla uczniów.
Literatura:
Brudnik E. "Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie"
Zakład Wydawniczy SFS
(Kielce 2000)
Press H.J "Przez zabawę do nauki, obserwacje i doświadczenia"
Wydawnictwo "Marba Crown"
roli, jaką innowacje (technologiczne i organizacyjne) odgrywają we wzroście gospodarczym; we współczesnych gospodarkach rośnie waga innowacji w stosunku do tradycyjnych czynników wzrostu gospodarczego, takich jak ziemia, kapitał i siła robocza; ekonomiści oceniają, że aż 2/3 wzrostu krajów rozwiniętych należy łączyć z wprowadzaniem innowacji.
z tzw. zjawiska niedoskonałości funkcji samoregulacyjnej rynku, który sam z siebie, bez wsparcia rządów, nie jest w stanie zapewnić innowacyjności gospodarki na optymalnym, z punktu widzenia społecznego (konkurencyjność gospodarcza, rozwój regionalny, wzrost zatrudnienia), poziomie,
nadmiernego wpływu gospodarki globalnej na lokalną, powodującego, na skutek unifikacji, zubożenie produktów o cenione wartości kultur lokalnych (regionów i narodów), co powoduje poczucie odrzucenia i wyłączenia gospodarczego u reprezentantów tych kultur.
Cel polityki innowacyjnej wymaga wykorzystywania odpowiednich środków i instrumentów z różnych obszarów takich jak:
edukacja - kształcenie na różnych poziomach, zwłaszcza kształcenie ustawiczne,
rozwój nauki poprzez granty, krajowe programy badawcze, itp.,
rozbudowa infrastruktury wspomagającej działalność innowacyjną - parki technologiczne, sieć pomocy technicznej dla małych i średnich przedsiębiorstw, centra innowacji i transferu technologii, giełdy innowacji,
informacja - ośrodki i sieci informacyjne, biblioteki,
usługi doradcze dla MŚP, zwłaszcza dla samozatrudniających się,
finanse - pożyczki, ulgi podatkowe, gwarancje i poręczenia kredytowe, kredyty pomostowe na przygotowanie i realizację projektów w ramach programów unijnych,
prawo i regulacje - kontrola monopoli, ochrona własności intelektualnej, i innych.
Skupimy się jednak na edukacji, gdyż nie ma skutecznej realizacji polityki innowacyjnej bez stosownych innowacji społecznych takich, jak kształtowanie kompetencji:
bycia przedsiębiorczym,
bycia kooperatywnym,
bycia nastawionym na zaspokajanie potrzeb drugiego człowieka,
bycia kształcącym się ustawicznie by doskonalić wyżej wymienione kompetencje.
Naszym celem jest inicjowanie poszukiwań takich informatycznych innowacji edukacyjnych, których realizacja może przyczynić się do kształtowania się wyżej wymienionych kompetencji.
Innowacje posiadają wiele definicji. Oczywiście, innowacja to coś nowego. Ale czy innowacją jest wiedzą o tym jak to nowe zrealizować, czy też jest realizacją tego co jest nowe? Np. czy innowacja stworzona na uczelni i tam "schowana do szuflady" jest innowacją czy też nią nie jest? Czy innowacja dopiero wtedy zaczyna żyć jako zdarzenie gdy jest wdrożona i wprowadzona na rynek?
Czym są innowacje? Można tu przytoczyć kilka, popularyzowanych przez Internet, sposobów rozumienia tego pojęcia”:
G.S. Altshuller, dostrzega w innowacji konieczność zachodzenia procesów twórczych i podkreślał związek innowacji z kreatywnością. Innowacja według niego jest złożonym zjawiskiem i zbiorem umiejętności, odmiennym sposobem organizowania, syntezy i wyrażania wiedzy, postrzegania świata i tworzenia nowych idei, perspektyw, reakcji i produktów.
Peter Drucker określił innowację "…jako szczególne narzędzie przedsiębiorców, za pomocą którego ze zmiany czynią okazję do podjęcia nowej działalności gospodarczej lub do świadczenie nowych usług". Jest ona wg niego raczej pojęciem ekonomicznym lub społecznym niż technicznym.
Ch. Freeman pisze, że o innowacji możemy mówić wówczas gdy po raz pierwszy stanie się ona przedmiotem handlu czyli inaczej mówiąc zostanie sprzedana. Niestety Freeman nie określa od jakiej sprzedanej wartości czy wielkości należy uznać, że innowacja na stałe zaistniała na rynku.
W podręczniku Oslo Manual, przez innowacyjność rozumie się "zdolność przedsiębiorstw do tworzenia i wdrażania innowacji oraz faktyczną umiejętność wprowadzania nowych i zmodernizowanych wyrobów, nowych lub zmienionych procesów technologicznych lub organizacyjno - technicznych". Natomiast innowacyjność gospodarki to zdolność podmiotów gospodarczych do ustawicznego poszukiwania i wykorzystania w praktyce nowych wyników badań naukowych, prac badawczo - rozwojowych, nowych koncepcji, pomysłów i wynalazków. Można też ogólnie stwierdzić, że innowacyjność gospodarki jest wynikową innowacyjności poszczególnych podmiotów gospodarczych, jakimi są przedsiębiorstwa
Polski uczony J. Pajestka głosi, iż nie ma znaczenia, że produkty czy technologie (jako metody wytwarzania) znane są gdzie indziej; dla danego społeczeństwa, które ich wcześniej nie znało, są one bez wątpienia innowacjami (…) dla analizy procesów rozwojowych bardziej słuszne jest takie rozumienie "innowacji", w których innowacją jest nie tylko to, co jest absolutną nowością w skali światowej, ale to co jest nowością dla danego społeczeństwa.
Za “ojca” definicji innowacji można uznać J. Schumpetera, który twierdzi, że innowacja to istotna zmiana funkcji produkcji, polegająca na odmiennym niż uprzednio kombinowaniu tzn. łączeniu ze sobą czynników produkcji.
Ważne jest także pojęcie innowacyjności, którą postrzega się jako proces, którego wynikiem jest innowacja. Nieznany wcześniej produkt danego przedsiębiorstwa jest wynikiem jego innowacyjności. Jeśli zostanie wdrożony w praktyce stanie się innowacją. Innowacyjność jest więc zdolnością zastosowania aktu kreatywności, nowych idei, wynalazków, czego wynikiem jest innowacja.
Przyjmujemy, że innowacje są ofertami wprowadzania nowości w podmiotach gospodarczych i/lub na rynku. Nowości te muszą być jednak jakościowo różne od istniejących rozwiązań dotyczących produktów, procesów, technologii, zarządzania, czy kwalifikacji. Mogą one mieć charakter materialny lub niematerialny, a ich zamierzony efekt to polepszające sytuację gospodarczą zmiany technologiczne, organizacyjne, ekonomiczne, społeczne.
Będziemy propagować takie innowacje edukacyjne jak:
nauczanie ekspertowe,
strategia konsultacji,
internetowe giełdy powszechnej przedsiębiorczości,
metoda projektów,
metoda specyfikacji zadań informatycznych.
Zachęcamy do zapoznania się z materiałem Edwarda Bryniarskiego,“Informatyczne innowacje edukacyjne”, a także z takimi bestsellerami, jak:
G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Wydawnictwo Moderski i S-ka,Poznań 2000,
H. Bieniok i Zespół, Metody sprawnego zarządzania. Planowanie, organizowania, motywowanie, kontrola, Agencja Wydawnicza “Placet”, Warszawa 1997.
E. Parsloe, M. Wray, Trener i mentor. Udział coachingu i mentoringu w doskonaleniu procesu uczenia sie, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2002,
innowacja [G.S. Altshuller] złożone zjawisko i zbiór umiejętności, odmienny sposób organizowania, syntezy i wyrażania wiedzy, postrzegania świata i tworzenia nowych idei, perspektyw, reakcji i produktów.
[Tadeusz Szucki, „Encyklopedia marketingu”, wyd. I., Agencja Wydawniczo-Poligraficzna "Placet", Warszawa 1998]
Podział metod wg Okonia(1) i Kupisiewicza(2).
3.Wymagania treści kształcenia.
4.Taksonomia abc niemierki.
był podział na 2 rzędy w każdym po 2 pytania