teoretyczne podstawy wychowania kolos, szkoła


Dziedziny wychowania: specyficzne rodz wychowania które wkraczają w różne sfery rzeczywistości

WYCHOWANIE ESTETYCZNE : jeden ze składników wychowania i wielostronnego kształcenia rozumiany jako ogół świadomych oddziaływań i działań własnych wychowanka, w których wartości estetyczne i artystyczne wykorzystuje się do pogłębiania życia uczuciowego, rozwoju aktywności twórczej i samoekspresji wychowanka oraz umożliwienia mu kontaktu z różnymi dziedzinami sztuki. Niektórzy teoretycy wychowanie estetyczne utożsamiają z wychowaniem do sztuki i przez sztukę (przez umysł, działanie).

Wychowanie estetyczne młodego człowieka kształtowane jest przez trzy elementy:

1.poznania

2. mowy;

3. działania, które z kolei kształtują: uczucia, zainteresowania, chęć zgłębiania poznania wiedzy. (Ten proces nazywamy wzrastaniem człowieka w sferę estetyczną danej dziedziny sztuki.)

Nazwa „wychowanie estetyczne” pojawiło się na przełomie XVIII i XIX w. Wprowadził je Fryderyk Schiler (1759-1805) autor pracy pt: „Listy o estetycznym wychowaniu człowieka”

Wychowanie estetyczne może być realizowane:

-muzyka: śpiew, gra na instrumentach, słuchanie muzyki (percepcja), tworzenie

-plastyka: rysowanie, rzeźbienie, ceramika, projektowanie graficzne, fotografia artystyczna

-literatura: poezja, proza, satyry, dramaty, komedie

-teatr: przedstawienia dramatyczne, komediowe, operetka, opera

-film: historyczny, dokumentalny, przyrodniczy, biograficzny(spełnia funkcje poznawcze)

-architektura

Irena Wojnar wyodrębnia dwa stanowiska rozumienia funkcji wychowania estetycznego człowieka:

*Kształcenie do sztuki - węższe znaczenie wychowania estetycznego. Jest to „kształtowanie wrażliwości i kultury koniecznej do przeżywania, poznawania i oceny zjawisk estetycznych” Najczęściej występuje w procesie edukacyjnym dzieci i młodzieży.

*Wychowanie przez sztukę - szersze rozumienie wychowania estetycznego odnoszące się do kształcenia pełnej integralnej osobowości człowieka nie tylko w sferze wrażliwości estetycznej. Obejmuje także oddziaływanie na sfery:

-intelektualną (wzbogacanie wiedzy i myślenia osobistego)

-moralno-społeczną (zdobywanie podstaw oceny moralnej i umiejętności rozumienia sytuacji ludzkich)

-jest to także rozwijanie wyobraźni i pobudzanie dyspozycji twórczej

Funkcje sztuki:

-f. estetyczna - sztuka wychowuje, uczy, nakłania, uwidacznia pewne wzorce postępowania

-f. komunikacyjna- artysta przez swe dzieło porozumiewa się z odbiorcą

-f. poznawcza -odbiorca poznaje nie tylko dzieło, ale też historię przodków, poprzez dzieła może się „przenieść” do świata ówczesnego.

-f. estetyczna, wychowawcza i edukacyjna - wskazuje na wzorce i normy postępowania czyli wychowuje i uczy, kształtuje świadomość

-f. religijno-magiczna- normy etyczne, dzieła sztuki pobudzają uczucia. Muzyka, obrazy, rzeźby, architektura służą religii, ale też czerpią z niej tematykę swoich dzieł.

-f. emocjonalna - przejawia się zarówno w postawie twórcy i w wyrażanych przez niego uczuciach. Najsilniej przejawia się w muzyce i tańcu.

-f. terapeutyczna - sztuka leczy, duchowe oczyszczenie (katharsis) muzykoterapia, poezjoterapia

- kulturoterapia i asteterapia - wykorzystuje określone wytwory kultury, (uspokaja, wycisza=kulturoterapia)

-f. ludyczna, zabawowa- pozwala się rozprężyć i odstresowac , zagospodarowanie wolnego czasu (taniec, muzyka)

-f. identyfikacyjna i integracyjna - sztuka integruje i wykazuje przynależności do pewnej grupy społecznej (lekarze, harcerze, muzycy)

-f. użytkowa -jest to sztuka, która posługujemy się na co dzień (rzemiosło, architektura, przedmioty codziennego użytku, ale także satyra, muzyka taneczna)

-f. symboliczna - wytwór będący symbolem wyraża prawdy uniwersalne

Działania edukacyjne nauczyciela kształtujące wrażliwość plastyczną:

1.linia

2.faktura

3.kolorystyka

4.dynamika - siła wyrazu plastycznego

5.harmonia - współgranie wszystkich elementów

Wymagania stawiane wychowaniu estetycznemu:

1. kształtowanie postawy otwartego umysłu

2. umożliwianie przejawiania aktywności twórczej

3. wzbogacanie wiedzy o dorobku kulturowym

4. uprzystępnianie dzieł sztuki

5. rola nauczyciela w wychowaniu estetycznym(inspirator partner do dyskusji i współdziałania)

6. korzyści ze środków masowego przekazu.

Wychowanie estetyczne w poglądach filozofów i estetyków starożytnych.:

Pitagoras - (570-497) najbardziej wychowująca jest muzyka. Jest oznaką harmonii wszechświata. Matematykę przyrównuje do muzyki - obie muszą mieć logikę rozwiązań.

Platon - (427-347) najlepsza jest poezja, poeta jest pośrednikiem między bogami a ludźmi, przez niego przemawiają bogowie

Arystoteles - (384-322) przeżycia dramatyczne ze sztuki są źródłem oczyszczenia (katharsis) wewnętrznego i wzbogacenia. Korzystny jest wpływ muzyki-jest ona elementem oczyszczenia. Człowiek oczyszczony z sytuacji życiowych przez sztukę ma łatwiejsze, szczęśliwsze życie. Ale żeby zadziałało człowiek musi chcieć współpracować z utworem.

Dla wyciszenia się dzieci można im puszczać muzykę spokojną, poważną. Muszą skupić się na skojarzeniach, spróbować stworzyć jakiś np. obraz wg nastroju utworu. Rozpatrywanie utworu winno odbywać się w kategoriach:

-aparat wykonawczy, tytuł, powstanie dzieła

-treści muzyczna utworu: przebieg linii melodycznej, harmonia

-treści poza muzyczne : skojarzenia z tematyką muzyczną i pokrewnymi dziedzinami sztuk

Docenianie roli sztuki nowożytnej i współczesnej:

Shaftesbury - (1671-1713) przekonany o bliskości piękna i dobra; ważność przeżyć estetycznych i moralnych(nie ma różnicy między nimi). Źródłem wychowania estetycznego jest kontakt z dziełem sztuki, który upiększa ludzkie dusze.

Immanuel Kant - (1724-1804)dostrzegał istotną różnicę między pięknem a dobrem, przeżyciem estetycznym a moralnym. Piękno jest tym co się nam podoba ale nie przez wrażenia czy pojęcia ale z subiektywną koniecznością , w sposób bezpośredni. Trzeba z nią obcować.

Franciszek Schiller - (1759-1805) dobitnie podkreślał rolę sztuki i pierwszy raz wprowadził nazwę wychowania estetycznego, utożsamiał sztukę z zabawą(przyjemnością) i upatrywał w niej najlepszego wychowawcę człowieka. Uważał, że sztuka jest czynnikiem wyzwolenia.

XX,XXI w.

Ważna rola przeżyć ludzkich sztuki- nowe wychowanie - reprezentanci podkreślają ważną rolę przeżyć związanych z pięknem i sztuką. Ich prace wskazują na ważną rolę sztuki w kształtowaniu wizerunku współczesnego człowieka wrażliwego na krzywdę, piękno, prawdę i dobro.

Do grona teoretyków(reprezentantów Nowego Wychowania) zaliczamy: Dewey, Celestyn Frenet , Maria Montessori, a w Polsce: Maria Gołaszewska, Roman Ingarden, Strużewski, Władysław Szuman, Władysław Tatarkiewicz, Irena Wojna

Odbiorcą sztuki może zostać twórcą ale twórca zawsze zaczynał jako odbiorca.

Szuman mówił o upowszechnianiu, udostępnianiu, i uprzystępnianiu sztuki.

Twórczość jako dzieło nie posiada jednolitej definicji:

1.jako dzieło (nowość, oryginalność)

2.jako proces

3.jako zespół zdolności(właściwości)intelektualnych, bądź zespół cech osobowościowych

4.jako zespół stymulatorów społecznych (klimat uwarunkowań twórczych)

Pietrasiński

Twórczość- twórczością jest każde dzieło wykraczające poza naśladownictwo. Może to być też technika, sztuka kulinarna.

Twórczość jako proces: poznawanie tajemnic twórczości musi prowadzić przez analizę procesu twórczego, jego mechanizmu, przebiegu czynności uwewnętrznionych i zewnętrznych w czasie, czyli poprzez fazy, etapy tego procesu.

Dzieło:

jest nowe, oryginalne, niepowtarzalne, ma społeczną przydatność, generatywność (energia tkwiąca w dziele, są wieczne-mity greckie). Im większa doza nowości tym dłużej trwa akceptacja (Kopernik).

II aspekty najważniejsze dla nauczyciela dającemu dziecku zadanie:

-co ono myśli, czuje

-co będzie efektem końcowym

Proces twórczy: szereg uwarunkowanych czynności psychicznych i fizycznych mniej lub bardziej uświadomionych przez podmiot twórczy, czyli dziecko w wyniku czego następuje ekspresja własnej osobowości poprzez dokonywanie zabiegu przekształcania rzeczywistości zewnętrznej i własnego „ja” (myślenie, pamięć, uwaga, potem zaczyna działać ruchowo, ekspresyjnie. Jest to subiektywne).

WYCHOWANIE MORALNE: ogół oddziaływań zmierzających do ukształtowania i wzbogacenia wszechstronnego rozwoju jednostki, dziecka, ucznia, człowieka. Jest procesem ciągłym.

Wychowanie moralne wg. Okonia: ogół świadomych oddziaływań wychowawczych i działań własnych wychowanka, których celem jest ukształtowanie dyspozycji psychicznych warunkujących zachowanie moralne jednostki jako członka zbiorowości ludzkiej.

Do dyspozycji tej zalicza się wrażliwość na wartości moralne i motywację jako czynniki warunkujące zgodność postępowania jednostki z pełnioną przez nią rolę społeczną oraz cechy charakteru jak (uczciwość, sprawiedliwość, spolegliwość - możliwość darzenia zaufaniem, dzielność, przekonania moralne, ideały , uspołecznienie)

Wychowanie moralne wg Łobockiego: zapoznanie dzieci i młodzieży z normami określającymi ludzkie powinności oraz wartościami potrzebnymi do określenia, akceptowania i przyjęcia do realizacji w życiu codziennym.

Dziedziny wychowania moralnego:

-moralne

-estetyczne

-seksualne

-patriotyczne

-umysłowe

-religijne

-zdrowotne

Wychowanie moralne jest realizacją wychowawczą w znaczeniu:

*opisowym : może być realizowane poprzez formę(dyskusja, rozmowa, wyrażenie własnych stanowisk) -jeśli dzieci same coś opiszą łatwiej pojmą dany problem niż kiedy będziemy im moralizować

-oceniającym czyli normatywnym = wskazuje normy, pokazuje dlaczego zachowanie jest niewłaściwe

Potrzeba wy chowania moralnego:

-wielość kultur, ideologii i religii przez to potrzebne jest poznanie różnic innych.

-utrata poczucia własnej egzystencji, analfabetyzm moralny(sam wyznacza sobie normy), dostarczanie drogowskazów(człowiek nie może żyć sam trzeba pomagać)

-stępienie wrażliwości moralnej i etycznej ludzi (brak obiektywnych ocen podczas oglądania filmów, czasopism) i ich bezkrytyczny odbiór przez dzieci

Sposoby wychowania moralnego:

-metoda perswazji

-metodą klasyfikowania wartości(arkusz wartości np. dlaczego wartość pomagać)

-metoda rozumowania moralnego

WYCHOWANIE SEKSUALNE: (prorodzinne, do życia w rodzinie, do miłości - wg Łobockiego)

Współcześnie przez wychowanie seksualne rozumie się ogół oddziaływań i wpływów zmierzających do kształtowania u dzieci i młodzieży postawy szacunku i rozumienia wobec przedstawicieli płci przeciwnej oraz takich uczuć wzajemnych, które są warunkiem wytwarzania się prawidłowych relacji między dziewczętami i chłopcami.

Wychowanie seksualne zaczyna się wg Łobockiego od kształtowania właściwych relacji:

1.Regularne i okazjonalne rozmowy na temat wychowania seksualnego(rodzina, szkoła opiekunowie)

2.Potrzeba wych. seksualnego w szkole (niwelowanie braku tego wychowania w rodzinie), narastająca aktywność seksualna nastolatków

3.Zalety wych.seksualnego - stopniowe przyzwyczajanie uczniów do wiedzy o rozwoju własnego organizmu i płci odmiennej, niwelowanie i zapobieganie wulgaryzmom, odwoływanie się do programów wychowania seksualnego

4.wych. seksualne -zorientowanie biologiczne

Wniosek :unikać moralizowania, błędem byłoby nie dostrzeganie w popędzie seksualnym czegoś zakazanego gdyż jest to „cudowny dar natury”, o problemach seksu informuje się często zbyt wcześnie lub zbyt późno. Ten przedmiot musi prowadzić PEDAGOG SPECJALISTA.

WYCHOWANIE PATRIOTYCZNE:(obywatelskie) wdrażanie lub przyuczanie do umiłowania własnej ojczyzny i narodu, łącznie z gotowością do wyrzeczeń i ofiar dla nich. Kształtowanie postawy opartej na przywiązaniu i miłości do ojczystego kraju i solidarność z własnym narodem na miarę bezinteresownego postępowania dla wspólnego dobra.

Cel wychowania patriotycznego:

-przygotowanie wychowanków do służby własnemu krajowi

-kształtowanie przywiązania i miłości do kraju, jego przeszłości i teraźniejszości, poczucie odpowiedzialności za jego wszechstronny rozwój i miejsce wśród innych krajów (Okoń)

„Aby pokochać własną ojczyznę, jej przyrodę, dzieje trzeba je wpierw poznać” Bocheński

Pojęcia bliskie wychowaniu patriotycznemu:

* naród- zbiorowość ludzi powstała na gruncie wspólnoty, dziejów, kultury, języka odznaczająca się wspólną świadomością narodową czyli silnym poczuciem przynależności do narodu i solidarności z jego członkami.

*ojczyzna- kraj w którym człowiek się urodził lub spędził znaczną część swego życia, w którym mieszka lub czuje się związany emocjonalnie mimo przestrzennego oddalenia.

*kultura: składa się na nią całokształt duchowego i materialnego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalony i wzbogacony w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Kultura dzieli się na duchową i symboliczną.

Wskaźniki postawy patriotycznej:

-miłość do ojczyzny wielkiej i małej

-świadczenia na rzecz kraju

-poszanowanie rodaków i współobywateli

-zainteresowanie sprawami swego kraju

-gotowość do obrony własnego kraju

-oddawanie szacunku symbolice narodowej

Sposoby wychowania patriotycznego w szkole:

-lekcje i ich różnorodna tematyka źródłem treści wychowania patriotycznego

-organizowanie spotkań z ciekawymi ludźmi, wystaw, wycieczek, konkursów, olimpiad

Negatywne zachowania i cechy ujemne wobec patriotyzmu

-nacjonalizm, rasizm

-nadgorliwość w wych. patriotycznym (żywe tarcze)

-świadoma dewaluacja pojęć: naród, ojczyzna, honor

PODSTAWOWE ŚRODOWISKA WYCHOWAWCZE:wychowanie dziecka odbywa się w określonym środowisku wychowawczym

Środowisko wychowawcze:

Józef Pieter - to określony obszar działalności, na którym bodźce rozwojowe będą kontrolowane zgodnie z celem wychowawczym a równocześnie wywołującym trwałą zmianę w zachowaniu osobnika

Izabela Izdebska - to szeroko rozumiane środowiska życia dziecka ze swoim złożonym i skomplikowanym, niejednokrotnie trudnym do uchwycenia i określenia systemem podniet i bodźców rozwojowych zarówno o charakterze oddziaływań planowych jak i wpływów samorzutnych niezorganizowanych, niezamierzonych tak dodatnich jak i ujemnych

Edmund Trempała - to określony obszar działalności, na którym bodźce rozwojowe będą kontrolowane zgodnie z celem wychowawczym a równocześnie wywołują trwałą zmianę w wychowanku

Jan Szczepański - część środowiska społecznego i kulturalnego, która wywiera wpływ na wytwarzanie się trwałych postaw, poglądów, wiedzy, sposobów postępowania wychowanka.

Mieczysław Łobocki - do podstawowych środowisk wychowawczych zalicza: rodzinę, szkołę, grupę społeczną jako klasę, grupę rówieśniczą

RODZINA: jest pierwszą, fundamentalną, naturalną grupą w życiu dziecka. Staje się ono jej spokrewnionym członkiem od momentu poczęcia i narodzenia oraz pozostaje w nim do późnej starości; bądź należy do niej na mocy adopcji.

Rodzina pełni ważne funkcje dla utrzymania ciągłości biologicznej rozwoju psychospołecznej jednostki i społeczeństwa.

Funkcje rodziny:

1.prokreacyjna (biologiczna) - celem jest zrodzenie potomstwa zapewniającego społeczeństwu ciągłość biologiczną, zaspokojenie potrzeb miłości małżeńskiej

2.opiekuńcza - polega na udzielaniu pomocy członkom rodziny w sytuacjach i okolicznościach życiowych, gdy sami nie są w stanie zaspokoić swoich potrzeb

3.gospodarcza (ekonomiczna) - zapewnienie warunków utrzymania się członków rodziny przy życiu i dóbr materialno - bytowych

4.wychowawcza (socjalizacyjna) - wprowadza członków rodziny w życie społeczne, język ojczysty, kulturę, zwyczaje, wartości preferowane przez rodziców

5.stratyfikacyjna - gwarantująca członkom rodziny określony status życiowy, przynależność do określonej klasy czy grupy społecznej

Typologia rodzin:

-rodzina pełna = cała, rodzice i dzieci połączeni silną więzią emocjonalną

-rodzina rozbita = trwała nieobecność jednego z rodziców<rozwód, separacja, śmierć>

-zrekonstruowana = zawarcie nowego związku, adopcja

-zdezorganizowana = członkowie są w ciągłych konfliktach

-zdemoralizowana = pozostająca w konflikcie z prawem, z sąsiadami (brak więzi rodzinnych)

-niepełna zwana zastępczą = zajmowanie się dziećmi, rozwojem sierot lub takich dzieci, którymi nie mogą zajmować się rodzice naturalni

Style wychowania w rodzinie:

1.demokratyczny - koleżeńskie i partnerskie kontakty z dziećmi; liczenie się z ich potrzebami i zdaniem w podejmowaniu decyzji domowych; silna więź emocjonalna; dzieci są lepiej przygotowane do życia <niezależne, pomysłowe, poczucie obowiązku>

2. autokratyczny - duży dystans pomiędzy rodzicami i dziećmi; rodzice podporządkowują sobie dzieci, ważne są tylko ich racje, niedostrzeganie potrzeb dzieci; dzieci są nieśmiałe, żyją w lęku przed karą

3.liberalny -polega na pozostawieniu dzieci samym sobie; nie ingerowanie w ich sprawy, tolerancja aspołecznych zachowań; spełnianie zachcianek dzieci- które są oczkiem w głowie rodziców; dzieci przesadnie pewne siebie, egoistyczne

4.niekonsekwentny (okazjonalny) - brak spójności oddziaływań wychowawczych ze strony rodziców; zmienność i przypadkowość oddziaływań na dziecko, zależne od humoru rodziców

Przyczyny utrudnień wychowania w rodzinie:

-niedosyt miłości małżeńskiej i ojcowskiej w rodzinie

-brak uruchomienia procesów identyfikacji (z dalszymi krewnymi)

-słaba więź emocjonalna między rodzicami

-wadliwe postawy rodzicielskie :

- postawa unikająca i odtrącająca

- postawa nadmiernie wymagająca i zbyt chroniąca

Postawy rodziców wg M. Ziemskiej: negatywne i pozytywne.

*odtrącająca akceptacja (dziecko jako ciężar, jaki spoczywa na rodzicach)

*nadmiernie wymagająca uznanie praw dziecka (stawianie dziecku wygórowanych żądań)

*unikająca współdziałania( słabe przywiązanie rodziców do dziecka, obojętność uczuciowa)

*nadmiernie chroniąca rozumna, swobodna (zbyt duża opieka i pobłażliwość)

Szkoła jako instytucjonalne środowisko wychowawcze: szkoła jest podstawową instytucją w systemie edukacji. Zajmuje się kształceniem i wychowywanie dzieci, młodzieży i dorosłych stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie celów i zadań oraz koncepcji oświatowo - wychowawczych i programów. (Okoń)

Struktura organizacji szkoły:

1.placówki wychowania przedszkolnego

2.6-letnie szkoły podstawowe

3.3-letnie gimnazja

4.3-letnie licea ogólnokształcące; 4-letnie technika; 3-letnie szkoły zawodowe

5.szkoły policealne, czyli uzupełniające technika

6.studia: 3-letnie licencjackie + 2-letnie uzupełniające; 2-letnie magisterskie

7.4 - letnie studia doktoranckie

Rola dyrektora i nauczycieli w funkcjonowaniu szkoły:

-kierownicza, organizacyjna nadzorująca, edukacyjna, wychowawcza, opiekuńcza, zdrowotna, odpowiedzialność za misję szkoły

-współpraca z rodzicami, Komitet Rodzicielski, Radą Szkoły i środowiskiem lokalnym

Funkcje pełnione przez szkołę :

-dydaktyczna (kształcąca) = przekazanie wiedzy

-wychowawcza = kształtowanie postaw

-opiekuńczo = zaspokaja podstawowe potrzeby niezbędne dla prawidłowego rozwoju fizycznego i psychospołecznego uczniów

Niedomagania funkcjonowania szkoły i przeciwdziałanie:

1.preferowanie przez szkołę funkcji kształcącej

2.przeładowane programy nauczania

3.nadmiar tradycyjnych metod nauczania i słaba organizacja procesu nauczania

4.braki w przygotowaniu kadry nauczycielskiej (indywidualne sugestie studentów korygujące niedomagania szkoły)

5.przestarzała organizacja procesów nauczania

Zjawiska zachodzące w zespole wychowanków:

* Grupy formalne-zorganizowane są przez odpowiednie instytucje, mają określone zadania i

system kontroli.Są nimi np. społeczność szkolna, wchodzące w jej skład klasy, samorząd uczniowski

* Grupy nieformalne- powstają spontanicznie. Nie są one organizowane w sposób planowy i zamierzony. Spontaniczność tych grup przeważnie przesądza o ich krótkotrwałości; odznaczają się one tym samym niskim stopniem organizacji,

* Normy klasy szkolnej- normy wypracowane przez uczniów które są układem odniesienia i reguluje ich zachowanie w różnych sytuacjach.

* Spoistość- silne poczucie przynależności do grupy, „my” „nasi”; wzajemna życzliwość i serdeczność wszystkich uczestników; dążenie do osiągnięcia tego samego celu

Style kierowania wychowawczego:

Styl liberalny- wychowawca „powstrzymuje się od wszelkiej ingerencji w sprawy grupy, pozostawia jej członkom całkowitą dowolność, nie aktywizuje ich ani nie kontroluje

Styl autokratyczny- wychowawca decyduje, sprawuje kontrolę, podkreśla swoją pozycję, rozdziela zadania i sam ocenia ich wykonanie. Stosuje kary, nie nagradza lub czyni to bardzo rzadko. w klasie występuje wiele zachowań agresywnych

Styl demokratyczny- przekazywanie przez wychowawcę wielu funkcji do samodzielnego wykonania. Członkowie podejmują decyzje dot. spraw klasy, prowokuje dyskusje, członkowie sami kontrolują wykonywanie zadań.

2



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Szkola Waldorfska druk, teoretyczne podstawy wychowania
Szkoła jako instytucja totalna, Teoretyczne podstawy wychowania
7. Szkoła Waldorwska - Steiner, Teoretyczne podstawy wychowania
Szkola Waldorfska druk, teoretyczne podstawy wychowania
ped.społeczno - personalistyczna, teoretyczne podstawy wychowania
Forum - Moduł 2, Semestr I, Teoretyczne podstawy wychowania, Moduł 2
metody wychowania, Studia, ROK II, TEORETYCZNE PODSTAWY WYCHOWANIA, teoretyczne podstawy wychowania
TEORETYCZNE PODSTAWY WYCHOWANIA 03, teoretyczne podstawy wychowania
Dziedziny wychowania, opracowane tematy na teoretyczne podstawy wychowania
Łobocki Rozdział IV, Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna Uniwersytet Pedagogiczny Licencjat, Te
Wartości w życiu człowieka, NWSP, TEORETYCZNE PODSTAWY WYCHOWANIA, wartości w życiu czlowieka - TEOR
Teoretycznie podstawy wychowania ćwiczenia
teoretyczne podstawy wychowania
Łobocki Rozdział V, Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna Uniwersytet Pedagogiczny Licencjat, Teo
PEDAGOGIKA SERCA, Teoretyczne podstawy wychowania, ćwiczenia
Dwa rodzaje wychowania, Pedagogika- materiały, Studia Licencjackie, Semestr I, Teoretyczne podstawy
Metody oddziaływań grupowych, Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna Uniwersytet Pedagogiczny Lice

więcej podobnych podstron