Politechnika Lubelska	Laboratorium Napędu Elektrycznego
w Lublinie	Ćwiczenie nr 12
Kramek Dariusz Korzeń Mariusz Kłos Marcin Kowalczyk Marek		Semestr VI	Grupa ED 6.3	Rok akad. 2009/2010
Temat ćwiczenia: Rozruch silnika prądu stałego w funkcji czasu.			Data wykonania 02.03.2010	Ocena:

1. Cel ćwiczenia.

`Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą oraz zjawiskami zachodzącymi przy rozruchu silnika prądu stałego za pomocą rozrusznika rezystorowego.

2. Schemat układu pomiarowego:

Obwód silnoprądowy:

3. Schemat układu sterowania:

W - wyłącznik ; Z - załącznik ; 1S , 2S , 3S - cewki styczników

1PC , 2PC - cewki i styki przekaźników czasowych

3. Charakterystyki otrzymane z oscyloskopu:

Zależność prądu rozruchowego w funkcji czasu silnika prądu stałego podczas rozruchu za pomocą wtrącenia dodatkowej rezystancji w obwód twornika (układu stycznikowo-przekażnikowego do sterowania rozruchem silnika).

Zależność prędkości obrotowej w funkcji czasu silnika prądu stałego podczas rozruchu za pomocą wtrącenia dodatkowej rezystancji w obwód twornika (układu stycznikowo-przekażnikowego do sterowania rozruchem silnika).

4. Wnioski.

Jak wiadomo mamy trzy podstawowe sposoby rozruchu silnika prądu stałego. Rozruch możemy dokonywać poprzez regulację napięcia linii zasilającej, przez obniżenie prądu wzbudzenia a także przez wtrącenie w obwód twornika dodatkowej rezystancji. Rozruch bezpośredni nie jest stosowany gdyż wprowadza negatywne skutki zarówno w sieci zasilającej(duże obciążenie sieci) jak i w pracę silnika- może doprowadzić do uszkodzenia silnika co jest efektem występowania na jego wale bardzo dużych przyspieszeń i momentów dynamicznych oraz bardzo dużych prądów płynących przez obwód twornika.

W wykonanym ćwiczeniu mieliśmy okazję zapoznać się z rozruchem poprzez wtrącenie dodatkowej rezystancji. Naszym zadaniem było zaprojektowanie i podłączenie układu rozruchowego składającego się z rezystorów i układu przekaźnikowo-stycznikowego (układ sterowania). Rezystory włączyliśmy w szereg z twornikiem i wraz z upływem czasu rozruchu były kolejno zwierane, aż do zakończenia rozruchu silnika i rozpoczęciu pracy w warunkach znamionowych(na charakterystyce naturalnej).

Układ sterowania składał się z zespołu styczników i przekaźników czasowych które to sterowały pracą rezystorów. Początkowo rezystancja jest ustawiona na maksymalną(wszystkie rezystory włączone). Stycznik 1S służył do załączania obwodu głównego i był podtrzymywany przez styk pomocniczy 1S1. Podanie napięcia na układ sterowania jest równoznaczne z zasileniem cewek przekaźników czasowych(styki 1S i 2S są zwarte(styki bierne)). Po odliczeniu czasu ustawionego na przekaźniku 1PC następuje załączenie jego styku 1PC (styk czynny) następnie załączenie stycznika 2S a co za tym idzie zwarcie pierwszego z rezystorów włączonych w obwód twornika. Po odliczeniu czasu na drugim przekaźniku czasowym następuje w ten sam sposób jak poprzednio zwarcie rezystora drugiego. Podczas pracy silnika przekaźniki czasowe są w stanie beznapięciowym a styczniki są pod napięciem.

Dodatkowe rezystory włączone w obwód powodują straty mocy ale zabezpieczają silnik i dzięki nim możliwy jest rozruch, a ponadto są one włączane tylko podczas rozruchu , a następnie są zwierane.

Naszym zadaniem było także dobranie optymalnych wartości rezystancji R1 i R2 oraz czasów załączania przekaźników czasowych. Uzyskane wyniki przedstawione są na charakterystykach. Można z nich zaobserwować jak prąd rozruchowy został ograniczony na kolejnych sekcjach rozrusznika i po jakich odstępach czasu następowało załączenie rezystorów R1 i R2.

---