Cele Wspólnej Polityki Rolnej


Cele Wspólnej Polityki Rolnej:

Zasady Wspólnej Polityki Rolnej:

Posługując się kryterium głębokości i skali interwencji, można wyróżnić cztery rodzaje organizacji rynków:

Na wspólnotowych rynkach rolnych istnieją w zasadzie trzy rodzaje cen:

Ważnym instrumentem regulacji wspólnego rynku jest skup interwencyjny. W krajach leżących w naszej strefie klimatycznej odbywa się on od 1 listopada do 3 maja. Dotyczy to większości krajów Wspólnoty.

Na terytorium Wspólnoty obowiązują jednolite ceny skupu. Są to ceny hurtowe wypłacane przedsiębiorstwu organizującemu skup. Cena dla producenta jest pomniejszona o marże pobieraną przez firmę magazynującą zboże.

Cena interwencyjna jest tylko formalnie ceną jednolitą. W rzeczywistości jest zróżnicowana w zależności od rodzaju i jakości zboża. Cena ta jest systematycznie, w każdym miesiącu trwania skupu podwyższana o stałą kwotę, po to, aby uniknąć spiętrzeń podaży i uczynić skup bardziej płynnym

Następnym i coraz ważniejszym instrumentem regulacji wspólnego rynku rolnego są dopłaty bezpośrednie. Są one formą rekompensaty za obniżenie cen interwencyjnych i mogą być przyznawane producentom zbóż, bydła rzeźnego, hodowcom krów mamek i jałówek ras mięsnych.

Płatności bezpośrednie są wypłacane producentom na ich wniosek w zamian za zmniejszony dochód.

Uzyskanie tej pomocy jest obwarowane koniecznością przestrzegania zasad ochrony środowiska, może być także uzależnione od przeznaczenia części gruntów do odłogowania.

Instrumentem reglamentacji podaży produktów rolnych są kwoty produkcyjne, które obowiązują w sektorach cukrowniczym i mleczarskim. Kwoty określają maksymalne wielkości produkcji objęte gwarancją skupu. Ich przekroczenie uruchamia działanie zasady współodpowiedzialności finansowej producentów.

System kwot produkcyjnych przyczynia się do administracyjnego ustalenia wielkość produkcji, nie pozwala na elastyczne dostosowanie krajowej produkcji do zmiennych potrzeb, utrudnia ewolucje w sektorach objętych limitowaniem.

Dzięki niemu udało się jednak w skali Wspólnoty zlikwidować nadwyżki produkcyjne. Ustalenie kwot produkcji mleka dla każdego gospodarstwa umożliwia gospodarstwom małym utrzymanie się na rynku. Czyli sprzyja rozproszeniu produkcji, co jest ważne ze względów środowiskowych, stwarza bowiem barierę dla kumulacji zanieczyszczeń związanych z hodowlą bydła.

Na obszarze całej Wspólnoty ze środków przeznaczonych na WPR finansuje się następujące programy: przechodzenie na wcześniejsze emerytury, pomoc dla obszarów słabo rozwiniętych lub z ograniczeniami środowiskowymi, zalesień, ochrony środowiska naturalnego w rolnictwie.

Pomoc inwestycyjna dla gospodarstw rolnych ma się przyczynić do wzrostu ich dochodów i poprawy warunków bytowych rodzin rolniczych. Mogą ja otrzymać tylko ci farmerzy, którzy maja wymagane kwalifikacje i przedstawią wiarygodny program poprawy efektywności gospodarstwa, uwzględniający warunki ochrony środowiska.

Pomoc dla młodych rolników może być przyznana tym, którzy nie ukończyli 40 roku życia, mają wystarczające kwalifikacje, nie prowadzili wcześniej własnego gospodarstwa, a to które zamierzają objąć, spełnia kryteria efektywnościowe i ochrony środowiska.

Wcześniejszą emeryturę może otrzymać rolnik, który bezpośrednio przed osiągnięciem wieku uprawniającego do jej otrzymania, czyli 55 lat, co najmniej 10 lat prowadził gospodarstwo. Jego następca musi posiadać wymagane kwalifikacje rolnicze.

Europejski Fundusz Rolny Gwarancji współfinansuje:

Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) wspiera zrównoważony rozwój obszarów wiejskich na terenie całej Wspólnoty, uzupełniając polityki wsparcia rynku i wsparcia dochodów w ramach WPR, polityki spójności i polityki rybołówstwa.


Do innych zasadniczych elementów reformy Wspólnej Polityki Rolnej należą:



Wspomniane cele priorytetowe to:

Jak już zaznaczono, w miejsce dotychczasowych celów polityki regionalnej przyjęto trzy nowe cele:

W latach 2000 - 2006 programowanie pomocy realizowane było w ramach wymienionych trzech celów, nie mniej wieloletnie strategie uwzględniać musiały przede wszystkim zasadnicze priorytety tematyczne Unii.

Były nimi:

Instrumenty polityki regionalnej UE

Najważniejszymi instrumentami finansowymi polityki regionalnej UE są fundusze strukturalne. Do 2006 r. były to:

Duże znaczenie dla polityki regionalnej w Unii w okresie 1994 - 1999 odgrywały następujące Inicjatywy Wspólnotowe:

Zasady polityki regionalnej w Unii Europejskiej

Do głównych zasad polityki regionalnej w Unii Europejskiej należą:

Cel Konkurencyjność regionalna i zatrudnienie (EFRR, EFS) zmierza do umocnienia konkurencyjności i atrakcyjności regionów, jak również do zwiększenia zatrudnienia.

Czyni to w dwojaki sposób: po pierwsze, programy rozwoju, pomagające regionom w przewidywaniu i propagowaniu przemian gospodarczych poprzez innowacje i promowanie społeczeństwa opartego na wiedzy, przedsiębiorczości i ochrony środowiska, a także poprawę dostępności tych regionów.

Po drugie, wsparcie posłuży zwiększeniu liczby i poprawie jakości miejsc pracy dzięki przystosowaniu pracowników do zmian i inwestycjom w kapitał ludzki.



Deficyt budżetowy nie może przekraczać 3% PKB danego kraju
- Inflacja nie może być wyższa od poziomu wyznaczonego przez średnią inflację obliczoną dla trzech państw o najniższej inflacji powiększoną o 1,5 punktu procentowego
- Dług publiczny nie może przekraczać 60 % PKB danego kraju
- Długoterminowa stopa procentowa nie może być wyższa niż 2 punkty procentowe od średniej wielkości stóp procentowych w trzech państwach o najniższym poziomie inflacji
- Kurs walutowy powinien być stabilny przez dwa lata poprzedzające przestąpienie do UWG (dotyczy państw aspirujących do Strefy Euro)
- Wymóg niezależność banku centralnego

Szczególnie trudnym do spełnienia okazał się wymóg utrzymania w ryzach deficytu publicznego. W 2005 r. nawet liderzy integracji europejskiej, tj. Niemcy i Francja po raz czwarty z rzędu przekroczyły ustalone limity deficytu budżetowego i nie zostały za to ukarane.

1 stycznia 1999 wprowadzono do obrotu nową walutę euro. Do końca 2001 r. wspólna waluta obowiązywała jedynie w obrocie bezgotówkowym. W ciągu pierwszych dwóch miesięcy 2002 r. nastąpiła wymiana walut narodowych. Od 1 marca 2002 r. euro stało się jedynym legalnym środkiem płatniczym na obszarze Strefy Euro.

Spośród krajów członkowskich Wspólnoty do Strefy Euro nie weszły:

Od 1 stycznia 2007 r. do strefy euro jako pierwsza z nowych krajów weszła Słowenia. Od 1 stycznia 2008 r. wspólną walutę europejska przyjęły Marta i Cypr. Od 1.01 2009 r. Słowacja.




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Skutki przyjęcia przez Polskę wspólnej polityki rolnej UE
Polska w obliczu Wspolnej Polityki Rolnej, Materiały PSW Biała Podlaska, Integracja europejska
Podstawowe zasady Wspólnej Polityki Rolnej
Skutki przyjęcia przez Polskę wspólnej polityki rolnej UE
15 Prowadzenie Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej
Funkcjonowanie Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej
reforma wspólnej polityki rolnej UE
01 Funkcjonowanie Wspólnej Polityki Rolnej Unii
Moja Ocena Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej
04 Założenia Wspólnej Polityki Rolnej
Kompetencje w zakresie wspólnej polityki handlowej
Unia Europejska t1.32, Wspólna polityla rolna
ABC UE Wspólna polityka Wspólnoty Europejskiej (2003)
NAJWAZNIEJSZE WYDARZENIA ZWIAZANE Z POLITYKĄ BEZPIECZEŃSTWA UE, Bezpieczeństwo Wewnętrzne - Studia,
Wspólna polityka rolna
Wspolnota polityczna a Kosciol 2

więcej podobnych podstron