Utrata przytomności, Ratownictwo


Utrata przytomności, czyli brak świadomości i kontaktu ze światem zewnętrznym, następuje z powodu zaburzenia ukrwienia mózgu, zaburzenia regulacji cieplnej, zatrucia, zaburzenia wewnętrznego, urazów mechanicznych i krwawienia. Może trwać kilka minut, a nawet dni. Utratę przytomności różnicuje się z omdleniami, które trwają krótko, do 5 minut, a utrata zaś dłużej niż 5 minut. U ludzi młodych najczęściej spotykane jest omdlenie wywołane krótkotrwałym niedokrwieniem mózgu. Proste omdlenie to niecałkowita utrata przytomności, po której chory dochodzi w pełni do siebie.

1. Przyczyny utraty przytomności

Najczęstszą przyczyną utraty przytomności są:

W wyniku utraty przytomności może nastąpić niedrożność dróg oddechowych, wywołana opadaniem nagłośni i języka do tylnej ściany gardła, a także zalanie dróg oddechowych śliną bądź treścią żołądkową.

Najczęstszymi objawami utraty przytomności jest to, że osoba ta:

2. Zapobieganie i leczenie utraty przytomności

Stopień utraty przytomności ocenia się według skali Glasgow (GCS).

Skala Glasgow (ang. Glasgow Coma Scale - GCS) jest używana w medycynie w celu oceny poziomu świadomości. Początkowo wprowadzono ją w celu umożliwienia szybkiej oceny stanu pacjentów po urazie głowy i wstępnego ustalenia rokowania. Obecnie jest powszechnie stosowana zarówno w medycynie ratunkowej, jak i do śledzenia zmian poziomu świadomości pacjentów w czasie leczenia.

Ocenie podlega:

Otwieranie oczu

4 punkty - spontaniczne

3 punkty - na polecenie

2 punkty - na bodźce bólowe

1 punkt - nie otwiera oczu

Kontakt słowny:

5 punktów - odpowiedź logiczna, pacjent zorientowany co do miejsca, czasu i własnej osoby

4 punkty - odpowiedź splątana, pacjent zdezorientowany

3 punkty - odpowiedź nieadekwatna, nie na temat lub krzyk

2 punkty - niezrozumiałe dźwięki, pojękiwanie

1 punkt - bez reakcji

Reakcja ruchowa:

6 punktów - spełnianie ruchowych poleceń słownych, migowych

5 punktów - ruchy celowe, pacjent lokalizuje bodziec bólowy

4 punkty - reakcja obronna na ból, wycofanie, próba usunięcia bodźca bólowego

3 punkty - patologiczna reakcja zgięciowa, odkorowanie (przywiedzenie ramion, zgięcie w stawach łokciowych i ręki, przeprost w stawach kończyn dolnych)

2 punkty - patologiczna reakcja wyprostna, odmóżdżenie (odwiedzenie i obrót ramion do wewnątrz, wyprost w stawach łokciowych, nawrócenie przedramion i zgięcie stawów ręki, przeprost w stawach kończyn dolnych, odwrócenie stopy)

1 punkt - bez reakcji

Uwzględnia się najlepszą uzyskaną odpowiedź w każdej kategorii. Łącznie można uzyskać od 3 do 15 punktów, ale należy zaznaczyć z jakich składowych powstał wynik (np. GCS 12: 3/4 + 4/5 + 5/6).

Na podstawie skali Glasgow zaburzenia przytomności najczęściej dzieli się na:

GCS 13-15 - łagodne

GCS 9-12 - umiarkowane

GCS 6-8 - brak przytomności

GCS 5 - odkorowanie

GCS 4 - odmóżdżenie

GCS 3 - śmierć mózgowa

Należy uwzględnić sytuacje, w których ocena w skali Glasgow jest utrudniona. Do najczęstszych należą: intubacja - pacjent przytomny nie toleruje rurki intubacyjnej, a wynik GCS ≤ 8 stanowi wskazanie do intubacji, a także rozważenie inwazyjnego pomiaru ciśnienia wewnątrzczaszkowego (ICP;) niedowład lub porażenie - pacjent nie porusza się z innego powodu. Skala Glasgow może być stosowana u dzieci, które już dobrze mówią, tj. od 4 roku życia. U mniejszych dzieci stosuje się Pediatryczną Skalę Glasgow. W przypadkach urazu głowy, utrata choćby jednego punktu w skali GCS, jest jednym ze wskazań do wykonania tomografii komputerowej (CT) głowy.

Przytomność można ocenić także w badaniu neurologicznym, sprawdzając reakcje chorego na polecenia i bodźce. Jeśli jest w pełni przytomny, odpowiada poprawnie na pytania. Gdy reaguje dopiero na głośniejsze zawołania bądź silne bodźce, można mówić o płytkim zaburzeniu przytomności. Gdy nie ma z nim kontaktu, nie reaguje na bodźce i krzyki, jest całkowicie nieprzytomny. Jeśli jesteśmy świadkami utraty przytomności, nie powinniśmy:

W tej sytuacji należy:

Gdy zdarzy się nam stracić przytomność, powinniśmy po odzyskaniu przytomności udać się do lekarza w celu wykonania badań, takich jak: EKG, glikemia, badania laboratoryjne, m.in. badanie morfologii itp., oraz badania obrazowe TK głowy. Badania te pomogą w zdiagnozowaniu przyczyny, a co za tym idzie, w przyszłości pomogą nam uchronić się przed podobną sytuacją.

3. Pierwsza pomoc przy utracie przytomności

Podczas udzielania pierwszej pomocy ratownik wykonuje następujące czynności:

Po 30 minutach, jeśli zajdzie taka potrzeba, należy położyć poszkodowanego na drugim boku oraz wezwać specjalistyczną pomoc ratunkową.

Utrata przytomności



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Utrata przytomności, ratownictwo medyczne
Utrata przytomnoci, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
Rat. Med W3 - utrata przytomności, - PIERWSZA POMOC - ZDROWIE, - Ratownictwo Medyczne, Ratownictwo
Ratownictwo medyczne, Konspekt-utrata przytomności, Zatwierdzam:
utrata przytomnosci u dzieci
utrata przytomności, Działy, Neurologia, materiały
Utrata przytomno ci
W2 Zaburzenia przytomności, Ratownictwo Medyczne, Materiały ze studiów, Medycyna Ratunkowa
utrata przytomnoci
PIERWSZA POMOC - UTRATA PRZYTOMNOŚCI, PIERWSZA POMOC
04 Zasłabnięcie i utrata przytomności
C6 Utrata przytomnosci Padaczka
Utrata przytomności
Utrata przytomności, Proces diagnostyczno - leczniczy - ŚCIGALSKA, II sem
Utrata przytomnosci mat
utrata przytomnosci
pierwsza pomoc utrata przytomności

więcej podobnych podstron