Rodzina
Motyw rodziny w literaturze
Motyw rodziny obecny jest w literaturze od wieków. Jest on bardzo bliski każdemu
człowiekowi, gdyż w rodzinie najczęściej doświadczamy życzliwości, bliskości, uczymy się miłości,
wzajemnej odpowiedzialności. To właśnie ona sprawia, że czujemy się dobrze i bezpiecznie. Podstawą
każdej rodziny jest wzajemna życzliwość i miłość, której w wymienionych poniżej przykładach łatwo się
doszukać.
Motyw rodziny w Piśmie Świętym
Pierwszą rodzinę założyli Adam i Ewa. W Starym Testamencie rodzina jest podporządkowana władzy
mężczyzny. To on sprawował opiekę nad żoną i dziećmi, a także nad starszymi rodzicami. Adam i Ewa
mają dwóch synów Kaina i Abla. Kain zabija Abla, gdyż jest zazdrosny, że jego ofiary są milsze Bogu. Jest
to przykład nienawiści, która wdziera się pomiędzy dwóch braci, powodując rozłam w rodzinie.
W Nowym Testamencie rodzinę tworzą Józef, Maryja i Jezus. Są oni nazywani świętą rodziną. Jezus
było otaczany troską i miłością przez swoich rodziców, którzy są przykładem kochających i świętych
ludzi.
Motyw rodziny w Trenach Jana Kochanowskiego
Treny to cykl utworów poświęconych zmarłej córce poety - Urszuli. Są to utwory o charakterze
lamentacyjnym, wyrażają żal i rozpacz po śmierci dziecka. To najbardziej osobiste dzieło poety.
Stanowią przede wszystkim pomnik wystawiony zmarłemu dziecku, lecz są także wyrazem bolesnego
doświadczenia przez los, zrujnowania ideałów człowieka renesansowego, kryzysu światopoglądowego i
prób jego przezwyciężenia. Kochanowski ma do siebie żal, że nie potrafił uchronić ukochanej córki
przed śmiercią. Nie może pojąć, jak śmierć, zabierając dziecko wcześniej niż rodziców, mogła tak
pogwałcić podstawowe prawa natury. Utwory ukazują miłość i silne więzy rodzinne, łączące ojca ze
zmarłą córką. Treny pokazują także dramat, jaki przeżywała cała rodzina po stracie najmłodszego
członka.
Motyw rodziny w Pieśni świętojańskiej o Sobótce
Jan Kochanowski w swojej pieśni Panny XII przedstawia obraz szczęśliwej rodziny ziemiańskiej. Tej
wygodnej egzystencji sprzyja natura, zgodnie z jej rytmem toczy się całe życie. Żona jest wzorową
gospodynią dbającą o dom i pomagającą w nadzorowaniu majątku ziemskiego. Dzieci wychowywane są
w rodzinnej atmosferze, uczy się je okazywania szacunku starszym. Mają za przykład rodziców, którzy
darzą się wzajemną miłością i szacunkiem. Kochająca się rodzina ceni ponad wszystko cnoty moralne,
nie zabiega o pomnożenie majątku. Wszyscy czują się szczęśliwi, ciesząc się z tego, co dał im los i
poprzestając na tym, co zdobyli własną pracą.