Dom i rodzina jako wartości - motyw powracający w literaturze różnych epok.
Pojęcie domu rodzinnego i rodziny kojarzy się nam najczęściej z poczuciem bezpieczeństwa i miłością, jaka jeśli nawet nie jest, to powinna być podstawową wartością jednoczącą wszystkich członków połączonych więzami krwi, lub prawa.Literatura wielokrotnie ukazywałą przykłady takich „gniazd rodzinnych”, które kształtowały osobowość bohatera, niezależnie od tego, czy były one pozytywne, czy negatywne.
Pierwsze obrazy idealnego domu znajdujemy w literaturze renesansu, gdzie poeci potrafili docenić zarówno kobietę jako obiekt miłości, matkę gospodynię, ale przede wszystkim jako „strażniczkę świętego ognia rodzinnego”.Następne epoki przedstawiały już fikcyjne, ale bardzo pełne obrazy domów rodzinnych, w których bohaterowie dorastali i do których wracali po latach, jeśli nie w rzeczywistości to przynajmniej tęsknili i stosowali się do wzorców, które z tych domów wynieśli.To właśnie polski romantyzm przedstawił nieszczęśliwego bohatera, który „szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie”, a przecież ogromna ilość wielkich dzieł literatury polskiej powstała w czasie, gdy w ojczyźnie nie było szczęścia, bo nie było wolności.120 lat zaborów objęło trzy duże epoki literackie, które zajmowały się nie tylko problematyką narodową, ale także wzorcami osobowości ludzkiej, która w ogromnej mierze kształtuje przecież dom rodzinny.
Romantyzm polski