Konspekt wykładu 2 (A.Jóźwikowska)
ZBIORY
Zbiór liczb rzeczywistych z dołączonymi do niego symbolami ![]()
i ![]()
nazywamy
rozszerzonym zbiorem liczb rzeczywistych i oznaczamy ![]()
.
Przyjmujemy:
Jeżeli x jest liczba rzeczywistą
a) ![]()
,
![]()
,
![]()
.
b) Jeżeli ![]()
, to ![]()
![]()
.
c) Jeżeli ![]()
, to ![]()
![]()
.
Niech A będzie dowolnym niepustym podzbiorem zbioru R,![]()
.
Zbiór A nazywamy ograniczonym z góry, jeżeli istnieje liczba M taka, że
![]()
.
Kresem górnym zbioru nazywamy najmniejsze z ograniczeń górnych tego zbioru.
Kres górny oznaczamy ![]()
, czytamy supremum A.
![]()
.
Dla zbioru nieograniczonego z góry przyjmujemy, że ![]()
.
Nie należy mylić kresu górnego zbioru z największą liczbą w zbiorze, którą -jeżeli istnieje-oznaczamy ![]()
. Oczywiście ![]()
istnieje wtedy i tylko wtedy, gdy ![]()
i wówczas ![]()
Analogicznie:
Zbiór A nazywamy ograniczonym z dołu, jeżeli istnieje liczba m taka, że
![]()
.
Kresem dolnym zbioru nazywamy największe z ograniczeń dolnych tego zbioru.
Kres dolny oznaczamy ![]()
, czytamy infimum A.
![]()
.
Własności kresu górnego
Jeśli ![]()
, to
a) ![]()
,
b) jeśli ![]()
, to w zbiorze A istnieje element większy od b,
c) jeśli ![]()
, to ![]()
.
Otoczeniem punktu ![]()
o promieniu r (![]()
) nazywamy zbiór
![]()
Otoczeniem plus nieskończoności nazywamy przedział otwarty ![]()
, gdzie a jest dowolną liczbą.
Otoczeniem minus nieskończoności nazywamy przedział otwarty![]()
, gdzie a jest dowolną liczbą.
Sąsiedztwem punktu ![]()
o promieniu r (![]()
) nazywamy zbiór
![]()
![]()
Punkt a nazywamy punktem skupienia zbioru A, jeżeli w każdym sąsiedztwie punktu a istnieją punkty należące do zbioru A.
ILOCZYN KARTEZJAŃSKI
Niech A i B będą dowolnymi niepustymi zbiorami.
Iloczynem kartezjańskim ![]()
zbiorów A i B nazywamy zbiór par uporządkowanych ![]()
takich, że ![]()
i ![]()
![]()
![]()
Ciągi Liczbowe
Funkcję odwzorowującą zbiór liczb naturalnych N w zbiór liczb rzeczywistych R ![]()
nazywamy ciągiem liczbowym (nieskończonym) i oznaczamy ![]()
gdzie ![]()
.
Ciągi monotoniczne
Ciąg ![]()
jest
![]()
![]()
![]()
![]()
.
Ciągi ograniczone
Ciąg ![]()
jest:
![]()
![]()
![]()
![]()
Granica ciągu
Ciąg zbieżny do granicy skończonej
Def 1:
Liczbę g nazywamy granicą ciągu ![]()
, jeżeli spełniony jest warunek
![]()
.
dla dowolnej liczby dodatniej ![]()
istnieje liczba ![]()
taka, że wszystkie wyrazy ciągu o wskaźnikach większych od ![]()
różnią się od g mniej niż o ![]()
.
Zapisujemy ![]()
lub ![]()
.
Zwrot „Prawie wszystkie wyrazy ciągu” oznacza wszystkie wyrazu ciągu z wyjątkiem co najwyżej skończenie wielu.
Def 1a:
Liczbę g nazywamy granicą ciągu ![]()
, jeżeli w dowolnym otoczeniu liczby g leżą prawie wszystkie wyrazy tego ciągu.
Ciąg, który ma granicę (skończoną) nazywamy zbieżnym.
Zbieżność ciągu oznacza istnienie skończonej granicy tego ciągu.
Ciąg, który nie ma granicy skończonej nazywamy rozbieżnym.
Ciągi rozbieżne
Def 2:
Ciąg ![]()
nazywamy rozbieżnym do ![]()
jeżeli
![]()
dla dowolnej liczby A istnieje liczba ![]()
taka, że wszystkie wyrazy ciągu o wskaźnikach większych od ![]()
są większe od liczby A.
Def 3:
Ciąg ![]()
nazywamy rozbieżnym do ![]()
, jeżeli
![]()
![]()
Zapisujemy
![]()
lub ![]()
.
![]()
lub ![]()
.
Mówimy, że ![]()
, (![]()
) jest granicą niewłaściwą ciągu.
Istnieją ciągi rozbieżne (czyli takie, które nie mają skończonej granicy), które nie są rozbieżne ani do ![]()
ani do ![]()
.
Przykład. Ciąg ![]()
jest rozbieżny.
Rachunek granic skończonych
Tw.
Jeżeli ![]()
i ![]()
, to
1. ![]()
2. ![]()
3. ![]()
przy założeniu, że ![]()
.
Tw. 1
Jeśli ciąg jest zbieżny, to ma dokładnie jedną granicę.
Tw. 2
Jeżeli ciąg jest zbieżny, to jest ograniczony.
Wniosek
Ciąg, który nie jest ograniczony jest ciągiem rozbieżnym.
Uwaga! Twierdzenie odwrotne nie zachodzi.
Ciąg ograniczony, może być ciągiem rozbieżnym.
Tw. 3
Jeżeli ciąg jest monotoniczny i ograniczony, to jest zbieżny.
Liczba Eulera e*2,718281...
Niech ![]()
Dowodzi się, że ciąg 
jest rosnący i ograniczony, a więc zbieżny.
Granicę tego ciągu oznaczamy literą e.

Można wykazać, że e jest liczbą niewymierną. ![]()
. Logarytm o podstawie e nazywamy logarytmem naturalnym i oznaczamy symbolem ln.
7