Obsługa ruchu turystycznego

Zadania dla turystyki na poszczególnych szczeblach administracji

Administracja rządowa - centralna, rozwiązania systemowe, programowe, ustawowe z zakresu turystyki.

Szczebel regionalny

• Marszałek województwa:

- zadania nie zastrzeżone dla innych organów administracji rządowej.

Szczebel lokalny

• Samorządy powiatowe, miejskie, gminne:

- stymulowanie lokalnej gospodarki turystycznej.

Definicje i słownik podstawowych wyrażeń używanych w turystyce

• impreza turystyczna, wycieczka, impreza lokalna, cykliczna, impreza fakultatywna, impreza zlecona, impreza grupowa, indywidualna, pobytowa, wolna akwizycja, survival, program imprezy, czarter, allotment, voucher, transfer, teczka imprezy, numer imprezy,rejestr, osobonocleg

Zasady organizacji produktu turystycznego

• Etapy organizacji imprezy turystycznej.

Etap 1. Przygotowanie:

- idea i pomysł,

- programowanie,

- kalkulowanie,

- zamawianie świadczeń.

Etap 2. Sprzedaż:

- opracowanie koncepcji reklamy,

• przygotowanie komunikatów wprowadzających imprezę do sprzedaży,

- prowadzenia sprzedaży.

Etap 3. Realizacja:

- przygotowanie do realizacji imprezy,

- realizacja imprezy turystycznej.

Etap 4. Rozliczenie:

- zasady rozliczenia imprezy turystycznej

Program imprezy

• Dobrze opracowany program imprezy turystycznej, dostosowany do potrzeb klienta to podstawa jego zadowolenia = sukces organizatora

Etap 1. Przygotowanie imprezy

• Wady występujące w programach imprez:

• świadczenia noclegowe i żywieniowe niedostosowane do programu imprezy,

• „schematyczność” programów,

• przeładowanie programu,

• niezaspokojenie potrzeb turystów,

• „czas” transportu do czasu trwania imprezy.

Etap 1. Przygotowanie imprezy cd.

• Idea i pomysł:

• rodzaj imprezy a zapotrzebowanie rynku.

• Programowanie imprez turystycznych:

• cechy dobrego programu imprezy,

• celowość, wykonalność, skuteczność i operatywność, komunikatywność, możliwość wyboru alternatyw.

Ogólne zasady programowania imprez turystycznych

• Dostosować program do składu społecznego grupy.

• Odpowiedni wybór form wypoczynku.

• Cele dydaktyczne w programowaniu.

• Cele krajoznawcze a aktywność turystów.

• Właściwy dobór form kulturalnych i rozrywkowych

Ogólne zasady programowania imprez turystycznych cd.

• Aktywność ruchowa w programie imprezy.

• Unikać przeładowania programu imprezy.

• Poprzez programowanie imprez stwarzać możliwość twórczego przeżywania, kontemplacji.

• Zachować prawidłowe proporcje pomiędzy zwiedzaniem a odpoczynkiem.

Czynniki determinujące program imprez turystycznych

• Stopień zaawansowania turystycznego

• Teren

• Czas trwania imprezy

• Zainteresowania turystów

Programowanie imprez objazdowych

• Zasady programowania:

• program w ciągu dnia ok. 10 godzin,

• zwiedzanie obiektów 5-6 godzin w 2 blokach,

• planowany czas wolny ok. 5 godzin,

• przerwy w trakcie jazdy autokarem ok. 30 min.,

• zwiedzanie miasta max. do 4 godzin,

• posiłki, śniadanie 1g., obiad i kolacja po 1,5g.,

• nie przeładowywać programu.

Nośniki tworzące programy imprez turystyki motywacyjnej

• Wyjątkowe obiekty noclegowe

• Wydarzenia o wielkiej randze- kulturalne , sportowe, gospodarcze

• Spotkania z wybitnymi osobowościami

Programowanie imprez religijno-pielgrzymkowych

Cele podróży, miejsce:

- uważane za święte,

- kultu związane z bóstwem,

- kultu związane ze świętego,

- sanktuarium ,cudowny obraz, figura.

Programowanie imprez dla dzieci i młodzieży

• Zasady programowania:

• odpowiedzialność organizatora (osoby niepełnoletnie),

• budowa programu, głównie imprez pobytowych (kolonie).

Budowa programu kolonii (przykład 1 dnia)ю

7.30 - pobudka

- 7.35-7.50 gimnastyka poranna

- 7.50-8.20 toaleta poranna

- 8.20-8.30 apel poranny

- 8.30-9.00 śniadanie

- 9.00-12.00 zajęcia prog. 1

- 12.00-13.30 zajęcia progr.2

- 13.30-14.30 obiad

Zalety i wady środków transportu w organizacji imprez turystycznych - autokar

• Wady:

- wydłużenie czasu imprezy,

- ograniczenia w ilości bagażu,

- uciążliwość przy przekraczaniu granicy,

Autokar cd.

• Wady:

- możliwość awarii,

- ograniczenia wynikające z godzin pracy kierowcy,

- niedogodności wynikające z długości podróży.

Samolot

• Wady:

- wysoka cena przelotu,

- ograniczenia w programowaniu imprezy,

- dojazd do lotniska,

- korekta programu w czasie imprezy praktycznie niemożliwa.

Samolot cd.

• Wady:

- konieczność korzystania z dodatkowego transportu,transfer i realizacja programu,

- konieczność przenoszenia bagażu przy transferach,

- lęk przed podróżą samolotem.

Pociąg

• Wady:

- ograniczenia co czasu i kierunku wyjazdu,

• konieczność korzystania z dodatkowego transportu,

• transfer i realizację programu,

Pociąg cd.

• Wady:

- konieczność przenoszenia bagażu przy transferach,

- korekta programu w czasie imprezy praktycznie niemożliwa.

Statki i promy

• Wady:

- długi czas podróży,

- ograniczenia co czasu i kierunku wyjazdu,

-konieczność korzystania z dodatkowego transportu, transfer i realizację programu,

Statki i promy cd.

• Wady:

- konieczność przenoszenia bagażu przy transferach,

- korekta programu w czasie imprezy praktycznie niemożliwa,

- lęk niektórych klientów przed podróżą statkiem.

Kalkulacja imprezy turystycznej

Kalkulacja powinna być przejrzysta, czytelna i łatwa do zrozumienia przez innego pracownika biura.

Zasady kalkulacji imprez turystycznych

• Elementy kalkulacji:

KŚ + [(MB + SA) +P] = CIT

KŚ- koszty świadczeń,

MB- marża biura,

SA- stawka akwizycyjna,

P- podatek VAT,

CIT- cena imprezy turystycznej.

Koszty świadczeń

• Rodzaje kosztów:

- koszty stałe: koszt pilota, koszt przewodnika, opłaty rezerwacyjne, usługi wykupione w czarterze,

- koszty zmienne: koszt wyżywienia, bilety wstępu i komunikacyjne, usługi wykupione w allotmencie,

- koszt miejsca bezpłatnego.

Marża biura

• Powinna pokryć:

• koszty związane z organizacją imprezy,

• cześć kosztów prowadzenia biura,

• zapewnić zysk.

Czynniki wpływające na wielkość marży

• Konkurencja na rynku.

• Stabilność cen kosztów imprezy.

• Popyt na imprezę.

• Sezonowość i termin realizacji.

• Rodzaj imprezy.

Stawka akwizycyjna

• Rodzaj imprezy a stawka akwizycyjna.

• Czynniki wpływające na wielkość stawki:

• popyt na imprezę,

• rodzaj imprezy.

• Stawka procentowa, kwotowa.

Podatek

• Zasada naliczania podatku VAT:

• imprezy krajowe,

• imprezy zagraniczne wyjazdowe i przyjazdowe.

• Stawka podatku w zależności od rodzaju imprezy.

Zasady kalkulacji imprez w zależności od ich podziału

• Elementy niezbędne do wykonania kalkulacji:

• impreza krajowa: program imprezy, umowa z dostawcami usług lub wysokość kosztów,

• impreza zagraniczna wyjazdowa i przyjazdowa:program imprezy, wysokość kosztów świadczeń, tabela kursów walut.

Wpływ czarteru na organizację i cenę imprezy turystycznej

• Wielkość ryzyka czarteru.

• Możliwość prowadzenia polityki cenowej zależnej od popytu.

• Możliwość dysponowania usługą.

• Niższa cena usługi.

• Łatwość tworzenia oferty.

Wpływ kursu dewiz na cenę imprezy zagranicznej przyjazdowej i wyjazdowej

• Zasady wyboru waluty rozliczenia i ceny imprezy z kontrahentem zagranicznym.

• Współpraca z bankiem.

• Zasada wyliczenia przelicznika dewizowego.

Zamawianie świadczeń

• Elementy zamówienia:

• ilość i rodzaj usług,

• sposób zamówienia świadczeń,

• termin anulowania bądź zmian,

• ceny z podziałem na sezon i posezon,

• sposób rozliczenia i płatności,

• zasada dysponowania miejscami (czarter, allotment, zapytanie-potwierdzenie).

Etap 2. Sprzedaż

• Opracowanie koncepcji reklamy:

• w zależności od rodzaju imprezy,

• segmentu odbiorców,

• sposobu dystrybucji dla klienta.

Etap 2. Sprzedaż c d.

• Przygotowanie komunikatów wprowadzających imprezę do sprzedaży:

• budowa katalogu biura podróży, część składowe katalogu,

• zasady przygotowania materiałów reklamowych ( ulotki, broszury).

Etap 2. Sprzedaż cd.

• Prowadzenie sprzedaży:

• wybór kanału dystrybucji produktu turystycznego w zależności od jego rodzaju,

• kanał bezpośredni,

• kanał pośredni.

Etap 3. Realizacja imprezy

• Przygotowanie do realizacji imprezy:

• dokumentacja grupy, teczka imprezy,

• odprawa pilota.

• Realizacja imprezy turystycznej:

• odpowiedzialność pilota w czasie imprezy.

Etap 3. Rozliczenie imprezy

• Metody rozliczenia imprezy:

• rozlicza osoba , która ją organizowała,

• osoba, która organizowała, fakturuje inna osoba,

• rozlicza i fakturuje wyspecjalizowana jednostka.

Biuro podróży

• pełnej, rzetelnej informacji o świadczonych usługach,

• przedstawienia kilku wariantów nabywanej oferty,

• fachowej porady w zakresie wyboru usług.

Funkcje organizatora i agenta turystyki w zaspokojeniu potrzeb turysty:

- zakup, odległych w przestrzeni i czasie świadczeń,

- zakup „z jednej ręki” odpowiedniego pakietu usług spełniającego potrzeby turysty,

- oferowanie zestawów usług różnorodnych,

- możliwość wyboru spędzenia czasu wolnego.

Korzyści turysty korzystającego z usług organizatora i agenta turystyki:

- wygoda związana ze sposobem nabycia usług,

- wcześniejsze zagwarantowanie usług,

- możliwość wyboru odpowiedniego zestawu usług

- obniżenie ryzyka trafienia w niewłaściwy zestaw usług,

- oszczędność czasu wolnego- gdyby sam podjął się zorganizowania podroży. Wpływ organizatora i agenta turystyki na wielkość popytu danego rynku turystycznego:

- kreacyjny wpływ OT i AT na potrzeby podróży,

- świadome oddziaływanie marketingowe na rynek w celu pozyskania nowych grup klientów,

- możliwości w zakresie kształtowania poziomu cen całkowitych pakietu turystycznego.

- rzeczową,

- społeczną,

- czasową,

- przestrzenną

Wpływ działalności organizatora i agenta turystycznego na podaż usług:

- na ostateczny kształt tej części oferty danego rynku, która jest objęta działalnością OT i AT,

- znaczenie usług biur podróży dla wytwórców usług cząstkowych,

- oddziaływanie podmiotów OT i AT na istniejącą i przyszłą podaż usług cząstkowych i jej strukturę.

Znaczenie usług OT i AT dla wytwórców usług cząstkowych:

(Sposoby dotarcia klienta na teren działania wytwórcy usług cząstkowych):

- turysta sam dotarł do danego wytwórcy przypadkowo, gdy ten nie prowadzi żadnych działań marketingowych,

- turysta dotarł do wytwórcy, gdy ten prowadzi na rynku popytu określone działania marketingowe.

Wpływ organizatorów podróży na podaż rynku turystycznego

Organizatorzy zmuszani przez konkurencję na rynku , poszukują:

- nowych atrakcyjnych rodzajów i form ofert turystycznych,

- inspirują nowe kierunki wyjazdów,

- kreują nowe formy ruchu i obsługi,

- konstruują nowe specjalistyczne programy.

Wpływ biur podróży na otoczenie połeczno gospodarcze:

- wzrost możliwości akumulacyjnych podmiotów gospodarczych,

- wzrost zatrudnienia i dochodów ludności,

- zwiększenie wpływów budżetu państwa i budżetów terenowych

Zakres usług Agencji Turystycznej

- sprzedaż pakietów turystycznych organizowanych przez inne podmioty,

- sprzedaż biletów na różne środki transportu, rezerwacja miejsc w środkach transportu, pośrednictwo w wynajmie autokarów, samochodów osobowych, zamawianie pojazdów,

- sprzedaż oraz rezerwacja noclegów w różnego typu obiektach,

- sprzedaż usług żywieniowych ( np. w postaci bonów),

• sprzedaż usług instytucji kulturalnych, rozrywkowych, sportowych, itp.

• skup i sprzedaż walut obcych oraz wystawienie i realizacja czeków podróżnych,

• usługi handlowe np. sprzedaż map turystycznych, przewodników, itp.

Czynności organizatorskie Organizatora Turystyki

• rozpoznanie popytu i podjęcie decyzji co do segmentów rynku i form obsługi na jakie organizator nastawi swoja działalność,

• przygotowanie konkretnej oferty programów,

• zabezpieczenie potrzebnych do realizacji imprez usług cząstkowych, ( imprez krajowych i zagranicznych wyjazdowych i przyjazdowych)

• podjęcie decyzji co do sposobów i form sprzedaży imprez na rynku

• realizacja imprez turystycznych

• finansowe rozliczenie należności od klienta i zobowiązań wobec dostawców i agentów

Etapy organizacji podmiotów turystycznych ( OT i AT)

• formalności związane z założeniem przedsiębiorstwa,

• najem lub kupno odpowiednich lokali i ich wyposażenie w odpowiedniej lokalizacji,

• nawiązanie kontaktów z dostawcami usług lub zawarcie umowy agencyjnej,

• zatrudnienie odpowiednio wykwalifikowanych pracowników,

• prowadzenie bieżącej działalności biura.

Przewodnictwo i pilotaż rzewodnik

Definicja:

Przewodnik turystyczny - osoba zawodowo oprowadzającą turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz udzielającą o nich informacji.

Do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie wycieczek oraz fachowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach.

Rodzaje przewodników:

Górski - dla określonych obszarów górskich,

Miejski - dla poszczególnych miast,

Terenowy dla poszczególnych województw, regionów oraz tras turystycznych.

Uprawnienia przewodników górskich dzielą się na trzy klasy w zależności od stopnia trudności tras i wycieczek.

Pilot wycieczek

Definicja: - Pilot wycieczek - osoba towarzyszącą, w imieniu organizatora turystyki, uczestnikom imprezy turystycznej, sprawującą opiekę nad nimi i czuwającą nad sposobem wykonania na ich rzecz usług.

Zadania:

- sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy,

- czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy,

- przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług,

- reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy.

Pilot wycieczek ma obowiązek potwierdzić klientowi przyjęcie reklamacji, a w wypadku jej niezałatwienia, przekazania jej niezwłocznie organizatorowi turystyki

Piloci nie dzielą się na rodzaje i klasy.

Warunki uzyskiwania uprawnień pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego

• Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia.

• Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która:

- ukończyła 18 lat,

- ukończyła szkołę średnią,

- posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,

- nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,

- odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek.

Badania lekarskie

Osoba:

• ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek podlega badaniom lekarskim wstępnym,

• posiadająca takie uprawnienia - badaniom okresowym.

Przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek, który nie przedstawi właściwemu marszałkowi województwa aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nie może wykonywać zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek. Sankcją jest cofnięcie uprawnienia.

Organizatorzy szkoleń dla pilotów wycieczek i przewodników

Szkolenie mogą prowadzić jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej marszałka województwa właściwego ze względu na ich siedzibę lub miejsce zamieszkania, które:

- do prowadzenia zajęć teoretycznych dysponują kadrą wykładowców posiadających wykształcenie wyższe,

- do prowadzenia zajęć praktycznych dysponują kadrą instruktorów posiadających udokumentowaną praktykę w zakresie wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w wymiarze co najmniej 50 dni w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie upoważnienia,

- zapewnią warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnianiem dokumentacji szkolenia.

Potwierdzeniem posiadania praktyki jest zaświadczenie wydane przez organizatora turystyki lub jednostkę organizacyjną powierzającą zadania odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.

Upoważnienie do organizowania szkoleń wydaje się na przeprowadzenie jednego szkolenia lub na stałe.

Kontrola organizatorów szkoleń

Marszałek jest upoważniony do kontroli organizatorów szkoleń w zakresie:

- spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania upoważnienia,

- zgodności prowadzonej działalności z wydanym upoważnieniem.

Kontroli dokonują osoby imiennie upoważnione przez marszałków.

W razie stwierdzenia uchybień marszałek może wezwać organizatora szkolenia do ich usunięcia w wyznaczonym terminie, pod rygorem cofnięcia upoważnienia.

Cofnięcie upoważnienia do szkolenia oraz stwierdzenie jego prowadzenia bez wymaganego upoważnienia następuje w formie decyzji administracyjnej.

Organizator szkolenia, któremu cofnięto upoważnienie do szkolenia, a także organizator szkolenia, który prowadził szkolenie bez wymaganego upoważnienia, nie może uzyskać upoważnienia w okresie 3 lat od daty wydania decyzji o cofnięciu upoważnienia lub o stwierdzeniu prowadzenia szkolenia bez wymaganego upoważnienia.

Egzaminy

Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez marszałka właściwego ze względu na:

- obszar uprawnień - dla przewodników turystycznych,

- miejsce organizacji kursu - dla pilotów wycieczek.

Do komisji egzaminacyjnych powołuje się przedstawicieli stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz organizacji zrzeszających organizatorów turystyki, a także przedstawiciela wojewódzkiego konserwatora zabytków, jeżeli na obszarze objętym uprawnieniami, o które ubiega się kandydat na przewodnika turystycznego, znajdują się obiekty zabytkowe i muzea. Można także powołać także nauczycieli akademickich specjalizujących się w dziedzinie turystyki.

Za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek oraz za sprawdzenie znajomości języka obcego przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek pobiera się opłaty.

Kontrola pilotów i przewodników

Organ kontroli - marszałek województwa

Zakres kontroli

- posiadanie uprawnień co do ich obszaru i ważności,

- poprawność wykonywania zadań przewodnika turystycznego i pilota wycieczek.

- zapewnienie przez organizatorów turystyki opieki przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek nad uczestnikami wycieczek.

Osoby dokonujące kontroli powiadamiają o stwierdzonych uchybieniach marszałka właściwego ze względu na miejsce dokonanej kontroli.

Zawieszenie uprawnień pilota wycieczek i przewodnika

Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek mogą być zawieszone za powtarzające się uchybienia w wykonywaniu zadań lub postępowaniu przewodnika turystycznego albo pilota wycieczek:

- jeżeli uchybienie stwierdzą osoby uprawnione do kontroli,

- w wypadku skarg potwierdzonych co do ich słuszności.

Zawieszenie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek może nastąpić na okres do 12 miesięcy. Przywrócenie zawieszonych uprawnień marszałek może uzależnić od zdania egzaminu sprawdzającego, obejmującego część lub całość zakresu umiejętności wymaganych od przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.

Egzamin sprawdzający przeprowadza komisja egzaminacyjna, powołana przez marszałka.

Cofnięcie uprawnień pilota wycieczek lub przewodnika

Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek cofa się, jeżeli przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek:

- zostanie skazany prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa umyślnego lub innego z wiązanego z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek;

- nie zda egzaminu sprawdzającego;

- wykonuje zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nie przedstawiając uprzednio właściwemu marszałkowi aktualnego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.

Obowiązki organizatorów turystyki

Organizatorzy turystyki, podlegający obowiązkowi uzyskania wpisu w Rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych”, organizujący wycieczki w kraju i za granicą, w których uczestniczy co najmniej 10 osób realizujących wspólny program, są obowiązani, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zapewnić uczestnikom:

- wycieczek w kraju - usługi przewodnika turystycznego oraz opiekę pilota wycieczek,

- wycieczek za granicą - opiekę pilota wycieczek posiadających odpowiednie uprawnienia.

Organizatorzy turystyki organizujący wycieczki:

- za granicą są obowiązani zapewnić opiekę pilota wycieczek posiadającego znajomość języka powszechnie znanego w kraju odwiedzanym lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym;

- dla turystów z zagranicy jest obowiązany zapewnić usługi przewodnika turystycznego i opiekę pilota wycieczek posiadających znajomość języka obcego umożliwiającą swobodny kontakt z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym.

Znajomość języków obcych

Znajomość języka obcego dokumentuje się :

- dyplomem ukończenia studiów filologicznych,

- dyplomem ukończenia nauczycielskiego kolegium języków obcych,

- świadectwem ukończenia szkoły z obcym językiem wykładowym za granicą,

- dokumentami określonymi w rozporządzeniu ministra właściwego ds. oświaty.

Osoby, które nie legitymują się ww. dokumentami mogą złożyć egzamin ze znajomości języka obcego przed komisją egzaminacyjną języków obcych.

Komisje egzaminacyjne języków obcych powołują marszałkowie spośród osób znajdujących się na liście ministra właściwego do spraw turystyki, ogłoszonej w formie obwieszczenia w dzienniku urzędowym urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw turystyki.

Prawa pilota

- prawo do wynagrodzenia,

- prawo do korzystania ze świadczeń w czasie realizacji imprezy turystycznej na równi z uczestnikami,

- prawo do dodatkowych świadczeń w czasie wykonywania funkcji pilota,

- prawo do noszenia odznaki pilota wycieczek.

Obowiązki pilota

- obowiązek udzielania informacji krajoznawczych,

- obowiązek pełnienia funkcji tłumacza,

- obowiązki handlowe i obywatelskie,

- obowiązek opieki nad grupą,

- obowiązek zapewnienia wszystkich świadczeń dla uczestników zgodnie z programem.

Odpowiedzialność pilota

- odpowiedzialność karna,

- odpowiedzialność służbowa,

- odpowiedzialność cywilna.

Formy zatrudnienia pilota

- umowa o pracę w biurze podróży,

- umowa zlecenia,

- działalność gospodarcza.

Informacja w turystyce

Informacja to treść wiadomości przekazywanej od nadawcy do odbiorcy, wyrażona w odpowiednim języku lub kodzie.

Informacja turystyczna to zarówno przekaz wiadomości, jak i zespół działań, przyczyniających się do sprawnego przemieszczania turystów w czasie i przestrzeni, ułatwiających optymalne wykorzystanie walorów turystycznych oraz bazy dostępnej dla turystów.

Charakter informacji turystycznej

Na etapie przygotowania- informacja funkcjonalna, która dotyczy podstawowych aspektów podróży, (czas i miejsce wyjazdu, rodzaj i środka transportu, długość trwania podróży, miejsce zakwaterowania, liczba noclegów itp.)

W pozostałych etapach-informacja przypominająca, dotycząca wiadomości zawartych w informacji funkcjonalnej (których stałe przypomnienie ma zapewnić jak najlepszą orientację w realizacji imprezy oraz jej prawidłowy przebieg)

Informacja turystyczna formalna- (świadczona za pomocą biur podróży, folderów reklam) oraz nieformalna (zdobyta na podstawie własnej wiedzy oraz informacji usłyszanych od innych osób)

Formy świadczenia informacji turystycznej

• wydawniczej - katalogi, przewodniki, foldery, mapy, poradniki, literatura specjalistyczna, encyklopedie,

• medialnej - telewizja, prasa, radio, Internet - portale turystyczne, komputerowe systemy informacji turystycznej,

• osobowej - pracownicy biur podróży, punktów informacji turystycznej, piloci, przewodnicy, piloci rezydenci, znajomi.

Informacja turystyczna powinna być:

• merytoryczna- treść informacji powinna by c dostosowana do zagadnień będących przedmiotem zainteresowania określonych grup użytkowników,

• pełna- o różnym stopniu szczegółowości i dostosowania do oczekiwań użytkowników,

• selektywna- umożliwiać budowanie łatwych i precyzyjnych zapytań oraz skutecznie i szybko odnajdywać informacje,

• prawdziwa- wiarygodność bazy danych,

• aktualna-informacja zdezaktualizowana jest tak samo oceniana jak informacja nieprawdziwa

Informacja turystyczna powinna być: (cd)

• łatwo dostępna - poprzez sieć punktów informacji czynnych całą dobę w kilku językach,

• jednoznaczna- nie budząca wątpliwości,

• zrozumiała - łatwo przyswajalna przez odbiorcę,

• prezentowana i interesujący sposób- przyczynia się do tego świadczenie jej w różnych formach, np. poprzez dźwięk, obraz, animację, tekst

System informacji turystycznej to:

• uporządkowany zbiór danych, służących organizatorom i konsumentom usług turystycznych, obejmujących: walory turystyczne, zagospodarowanie i usługi turystyczne, produkty turystyczne,

• system obejmujący sieć centrów i punktów informacji turystycznej,

• metodologia gromadzenia, przetwarzania, weryfikowania i udostępniania danych,

• jednolita organizacja następujących procesów: zbierania, gromadzenia, przetwarzania i upowszechniania informacji.

Odbiorcy informacji turystycznej

• turyści (także stali mieszkańcy miasta i regionu),

• animatorzy i promotorzy turystyki,

• twórcy i potencjalni twórcy produktu turystycznego,

• podmioty zarządzające atrakcjami turystycznymi,

• potencjalni inwestorzy w zakresie infrastruktury turystycznej i paraturystycznej,

• restauratorzy.

Odbiorcy informacji turystycznej cd.

• zleceniodawcy usług turystycznych,

• piloci i przewodnicy wycieczek turystycznych,

• autorzy przewodników turystycznych,

• organizatorzy imprez turystycznych,

• osoby zainteresowane pracą w dziedzinie turystyki,

• samorządy terytorialne i gospodarcze,

• agencje promocji, stowarzyszenia i fundacje.

Podmioty tworzące system informacji turystycznej

• przedsiębiorstwa turystyczne,

• samorząd terytorialny (gminny, powiatowy, wojewódzki),

• organizacje turystyczne i paraturystyczne,

• środowiska akademickie,

• inne jednostki współuczestniczące w organizacji i obsłudze ruchu turystycznego.

Dysfunkcje systemu informacji turystycznej

- niewystarczające zaspokojenie potrzeb infomacyjnych jeszcze przed podjęciem podróży, w miejscu stałego zamieszkania,

- brak dostępu do informacji już w miejscu docelowym

Istniejący system informacji turystycznej charakteryzuje:

- ograniczony zasięg (wiele systemów tworzonych jest wyłącznie na potrzeby jednej lub najwyżej kilku firm, a zakres gromadzonej informacji obejmuje wybrane zagadnienia z danego regionu)

• indywidualizacja pracy (brakuje organizacyjnych powiązań nawet pomiędzy podmiotami stosującymi podobne lub takie same rozwiązania techniczne)

• alternatywność rozwiązań (mimo że niektóre systemy sprawdzają się w pracy, wciąż tworzeni są „konkurenci”, co powoduje, że na rynku funkcjonuje wiele podobnych a jednak różnych rozwiązań)

Korzyści wynikające z użytkowania prawidłowo funkcjonującego systemu informacji turystycznej obejmują:

- pełniejsze wykorzystanie oferty turystycznej biur podróży, hoteli i innych przedsiębiorstw branży turystycznej,

- wspomaganie działań samorządu lokalnego związanych z rozwojem społeczno-gospodarczym gmin, powiatów,

- wykorzystywanie systemu w parkach narodowych i krajobrazowych do monitorowania ruchu turystycznego oraz zachowania cennych walorów przyrodniczych,

- wykorzystanie do zadań edukacji turystycznej,

- prowadzenie badań statystycznych przez pracowników naukowych.

Ubezpieczenia w turystyce

Ubezpieczenie w turystyce wiąże się nie tylko z pozytywnymi aspektami podjęcia i realizacji podróży turystycznej, ale również z ryzykiem wystąpienia negatywnych zdarzeń losowych, których zaistnienie może wpłynąć na zakłócenie pożądanego przebiegu wyjazdu turystycznego.

Ubezpieczenie turystyczne to wszelkie ubezpieczenia mające bezpośredni lub pośredni związek z turystyką.

Rodzaje ubezpieczeń turystycznych

Podział rynku ubezpieczeń usług turystycznych

Ubezpieczenia podróżne:

• ubezpieczenia choroby (kosztów leczenia),

• ubezpieczenia wypadku,

• ubezpieczenia świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży (assistance),

• ubezpieczenia rzeczy zabieranych w podróż,

• ubezpieczenia ochrony prawnej,

• ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z imprezy turystycznej.

• ubezpieczenia szkód spowodowanych żywiołami, obejmujące szkody rzeczowe,

• ubezpieczenia pozostałych szkód rzeczowych (np. kradzież),

• ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej i casco środków transportu,

• ubezpieczenia przedmiotów w transporcie (cargo).

• ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzonej działalności,

• ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na rzecz klientów,

• inne ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej.

• gwarancje ubezpieczeniowe,

• ubezpieczenia kredytu,

• ubezpieczenia różnych form ryzyka finansowego.

Ubezpieczenia na życie:

- jako oferta dla osób zatrudnionych w podmiotach gospodarczych działających na rynku.

Charakterystyka ubezpieczeń turystycznych

Ubezpieczenie kosztów leczenia w czasie podróży

(KL) z reguły obejmuje koszty:

• badań, zabiegów, operacji,

• pobytu w szpitalu,

• kupna niezbędnych leków i środków opatrunkowych, przepisanych przez lekarza,

• transportu do szpitala lub przychodni,

• osoby towarzyszącej osobie poszkodowanej, jeśli istnieje taka konieczność,

• leczenia stomatologicznego do określonej kwoty.

- jest to ubezpieczenie dobrowolne i polega na tym, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się wypłacić określone w razie doznania przez poszkodowanego trwałego inwalidztwa lub śmierci, będącego następstwem wypadku

- pakiet assistance jest już przez wiele towarzystw ubezpieczeniowych włączany do kosztów leczenia w czasie podróży, ramach tego ubezpieczenia zakład ubezpieczający gwarantuje ubezpieczonym w podróży zagranicznej pomoc medyczną w razie nieszczęśliwego wypadku bądź nagłego zachorowania, transport ubezpieczonego lub jego zwłok do kraju, zwrot kosztów noclegu i transportu członków rodziny ubezpieczonego, opiekę nad małoletnimi dziećmi, pomoc prawną, pokrycie kaucji za zwolnienie z aresztu, pomoc w razie kradzieży dokumentów i kart kredytowych

Ubezpieczenie rzeczy zabieranych w podróż (ubezpieczenia bagażu podróżnego)

Przedmiotem ubezpieczenia są rzeczy ubezpieczonego wchodzące w skład jego bagażu, gdy:

• znajduje się pod bezpośrednią opieką ubezpieczonego,

• zostały powierzone zawodowemu przewoźnikowi do przewozu za dowodem nadania,

• zostały oddane za pokwitowaniem do przechowalni bagażu,

• znajdowały się w zamkniętym pomieszczeniu bagażowym na dworcu, statku, w hotelu lub zamkniętym pojeździe samochodowym bądź zamkniętej przyczepie samochodowej na parkingu strzeżonym,

• były zostawione w innym miejscu zakwaterowania (z wyłączeniem namiotu)

Ubezpieczyciel odpowiada za szkody, jeżeli ubezpieczony bagaż został utracony, zniszczony, uszkodzony w okresie ubezpieczenia na skutek:

• udokumentowanej kradzieży lub rabunku,

• wypadku w komunikacji lądowej, wodnej, lub powietrznej,

• nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania w wyniku którego ubezpieczony był pozbawiony możliwości zaopiekowania się ubezpieczonym bagażem,

• pożaru, uderzenia pioruna, wybuchu, huraganu, powodzi, deszczu nawalnego, gradu, lawiny, trzęsienia, zapadania lub usuwania się ziemi, wydostawania się wody z urządzeń wodno-kanalizacyjnych

Ubezpieczenie kosztów rezygnacji lub przerwania uczestnictwa w imprezie turystycznej

Przyczyną odwołania (przerwania) uczestnictwa może być:

• zdarzenie losowe, takie jak nieszczęśliwy wypadek,

• nagłe zachorowanie lub śmierć ubezpieczonego lub członka rodziny ubezpieczonego,

• szkoda w mieniu ubezpieczonego, pożar, huragan, powódź, inne klęski żywiołowe.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych

Ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje zdarzenia powstałe na terytorium Polski oraz na zasadzie wzajemności, na terytoriach państw, za które odpowiadają Biura- Sygnatariusze Porozumienia Wielostronnego (zielona karta):

• wzajemne uznawanie umów ubezpieczenia OC posiadaczy (kierowców) pojazdów mechanicznych, zawartych na terenie tych krajów,

• traktowanie ubezpieczonego z innego kraju, jak gdyby ubezpieczenie to było zawarte w kraju, w którym zdarzył się wypadek,

• uczestnictwa w likwidacji szkody, łącznie z wypłatą odszkodowania poszkodowanemu w walucie kraju wypadku.

Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej

Są związane z wykonywaniem obowiązku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na rzecz klientów:

• uczestników imprez obejmujących polowania,

• odpowiedzialności cywilnej agentów turystycznych,

• odpowiedzialności cywilnej pilotów wycieczek i przewodników,

• odpowiedzialności cywilnej za szkody na osobie i rzeczy wyrządzonej przez ubezpieczonego podczas podróży zagranicznej,

• odpowiedzialności cywilnej prowadzących parkingi samochodowe,

• odpowiedzialności cywilnej utrzymujących hotele i podobne zakłady.

Ubezpieczenia finansowe

Do tej grupy zalicza się gwarancję ubezpieczeniową, ubezpieczenie kredytu, ubezpieczenie kredytu kupieckiego:

• gwarancja ubezpieczeniowa, gwarancja bankowa, umowa ubezpieczeniowa odpowiedzialności cywilnej na rzecz klientów pokrycia kosztów powrotu do kraju w przypadku gdy organizator nie zapewnia tego powrotu,

Minimalne kwoty zapewniające koszty sprowadzenie klientów do kraju wynoszą:

• 20 euro imprezy krajowe,

• 120 euro imprezy do Czech, Litwy, Białorusi, Niemiec, Słowacji, Ukrainy,

Obwód Kaliningradzki,

• 200 euro imprezy do Austrii, Belgii, Cypru, Francji, Malty, Rumuni, Wielkiej Brytanii, Włoch, Norwegii, Szwecji, Hiszpanii (bez Wysp Kanaryjskich)

• 500 euro do krajów pozaeuropejskich i Wysp Kanaryjskich

Ubezpieczenia na życie

Dla rynku turystycznego ubezpieczenia na życie to przede wszystkim oferta różnorodnych ubezpieczeń dla pracowników podmiotów gospodarczych działających na tym rynku oraz indywidualnych ubezpieczeń dla właścicieli biur turystycznych, hoteli i innych podmiotów działających na tym rynku.

---