Kontrciosy stosowane przy obronach przed ciosem sierpowym lewą w głowę

Obrona przez blokowanie
Blokowanie zewnętrzną stroną prawego przedramienia (rys. 53). Zgięta w łokciu prawa ręka, zagradzając pięści przeciwnika drogę do celu, powinna być na moment zetknięcia się z ciosem dostatecznie naprężona, by wstrzymać ten cios. Przy tym rodzaju obrony stosuje się kontrcios "bezpośredni" lewą w głowę, który utrudnia przeciwnikowi zadanie ciosu prawą ręką.

Obrona przez zbicie
Zbicie zadającej cios ręki przeciwnika prawym przedramieniem ku górze (rys. 54). Przy tej obronie bokser uchyla się w lewo od ciosu przeciwnika, kryjąc podbródek bródek za prawy bark i jednocząc ruch pochylania się ze zbiciem. Rękę przeciwnika podbija się ku górze prawym przedramieniem. Ruch zbicia nie powinien być zbyt gwałtowny. Z pozycji obrony bokser ma możność\ odpowiedzieć przeciwnikowi kontrciosem sierpowym, lub z dołu w tułów bądz w głowę.

Obrona przez odchylenie
Odchylenie do tyłu. Ciężar ciała przenosi się przy odchyleniu na z lekka ugiętą w kolanie prawą nogę. Przy tej obronie nie należy odrzucać w tył głowy bądz tułowia, ponieważ jest to nie tylko niebezpieczne, lecz utrudnia również przejście do kontrataku. Odchylenie powinno uchronić głowę od ciosu i zapewnić równocześnie dogodną pozycję wyjściową do przeprowadzenia kontrataku (rys. 55).

Atak najlepiej jest rozpoczynać ciosem prostym lub sierpowym prawą w głowę. Przy odchyleniu do tyłu niożna zastosować również i "bezpośredni" kontrcios, zadawany z boku, lewą ręką w głowę. Jednakże możliwe to jest tylko w tym wypadku, jeżeli przeciwnik znajduje się w dostatecznie bliskiej odległości. Po to, by nie odchylać się zbytnio do tyłu w przypadku dużego przybliżenia się przeciwnika, odchylenie można połączyć z odejściem (krokiem) do tyłu.

Obrona przez unik
Unik z wyprostem w prawo (rys, 56) wykonuje się przez równoczesne zginanie kręgosłupa, stawu biodrowego i kolanowego. Błyskawiczne rozluznienie mięśni, utrzymujących ciało w wyprostowanej pozycji, nadaje temu ruchowi szybkość. Równocześnie z tym bokser może zadać sierpowy cios lewą w głowę lub tułów przeciwnika. Wykonując cios ze skrętem tułowia w prawo, ciężar ciała przenosi się na prawą nogę. Atakującą rękę przeciwnika przepuszcza się ponad głową.

Po uniku można stosować kontrciosy "z obrony" proste lub sierpowe w głowę. Do zadania kontrciosu "z obrony". należy przygotować się jeszcze podczas uniku, nie tracąc przeciwnika z oczu. Cios zadawać należy bezpośrednio po wyprostowaniu się. Kontrcios "z obrony". rozpoczyna się od odbicia się prawą nogą; równocześnie tułów skręca się gwałtownie w lewą stronę.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 57) wykonuje się, robiąc szybki krok do tyłu prawą nogą. Po odejściu można zadać dowolny kontrcios "z obrony" lewą ręką. Prawą ręką najlepiej jest odpowiadać ciosem prostym lub sierpowym w głowę.

Kontrciosy stosowane przy obronie przed ciosem sierpowym lewą w tułów

Obrona przez blokowanie
Blokowanie zgiętą prawą ręką (rys. 58). Podczas obrony przyciska się zgiętą w łokciu prawą rękę do prawej strony tułowia, zagradzając nią ciosowi przeciwnika drogę do celu. Ten rodzaj obrony najlepiej jest jednoczyć z kontrciosem "bezpośrednim" lewą ręką w głowę, do czego może być wykorzystany dowolny z podstawowych ciosów. Kontrcios "bezpośredni" jest wyjątkowo skuteczny dzięki temu, że jest szybki i nieoczekiwany. Dezorganizuje on zamierzony przez przeciwnika atak, uprzedzając jego drugi cios prawą ręką w głowę. Do rzędu kontrciosów "bezpośrednich", stosowanych przy obronie blokowaniem, może być z powodzeniem zaliczony również kontrcios z dołu lewą ręką w tułów.

Odejście do tyłu
Odejście do tyłu (rys. 59) wyprowadza boksera z zasięgu ciosów przeciwnika. Cel do zadawania kontrciosów "z obrony" określa się z położenia ciała przeciwnika, w momencie gdy cios jego chybił. Przeciwnik, który zadając lewy sierpowy cios w tułów chybił, stoi nieco nachylony. W tej sytuacji zadać można kontrcios "z obrony" tylko w głowę: lewą - dowolny cios, prawą -prosty lub sierpowy.

Kontrciosy stosowane przy obronie przed ciosem sierpowym prawą w głowę

Obrona przez blokowanie

Blokowanie lewym barkiem (rys. 60). Unosząc lewy bark ku górze i zakrywając nim podbródek, powinien broniący się bokser, dla złagodzenia ciosu przeciwnika, płynnym ruchem odchylić tułów w prawo i przenieść ciężar ciała na prawą nogę. Bokser, obracając się przy tym obronnym ruchu w prawo, uzyskuje dogodną sytuację wyjściową do zadania prawą ręką kontrciosu "z obrony". Jeśli przeciwnik, atakujący boksera prawym sierpowym w głowę, chybi i odsłoni się, bokser powinien mu zadać błyskawicznie kontrcios "z obrony" prawą w głowę lub w tułów.

Obrona przez zbicie
Zbicie ciosu lewym przedramieniem w górę (rys. 61). Zauważywszy we właściwym czasie cios zadawany przez przeciwnika bokser, unosząc w górę przedramię zgiętej w łokciu lewej ręki, zbija rękę przeciwnika z linii celu. Równocześnie z tym bokser unosi lewy bark ku górze zakrywając nim podbródek, skręca ciało w prawo i przenosi ciężar ciała na prawą nogę. Z końcowej pozycji obrony (która w tym czasie powinna stanowić dla boksera dogodną pozycję wyjściową do zadania kontrciosu "z obrony") może być zadany prosty lub sierpowy kontrcios prawą w głowę.

Obrona przez odchylenie
Odchylenie do tyłu (rys. 62). Przy tej obronie bokser odchyla tułów do tyłu, przenosząc ciężar ciała na prawą nogę. Głowę należy pochylić w przód. Nie zaleca się zbyt silnego odchylania się do tyłu, ze względu na to, że traci się w ten sposób możliwość zadania kontrciosu "z obrony". Końcowa faza tej obrony powinna stanowić dogodną pozycję wyjściową do rozpoczęcia kontrataku. Kontratak w tym wypadku można zaczynać dowolną ręką, zadając prosty lub sierpowy kontrcios w głowę przeciwnika. Aby uniknąć zbytniego zbliżenia do przeciwnika, obronę przez odchylenie można uzupełnić przez odejście (krokiem) do tyłu.

Obron a przez unik
Unik z wyprostem w 1ewo (rys. 63). Bokser przepuszcza zadającą cios rękę przeciwnika nad głową. Równocześnie z pochyleniem i ze skrętem tułowia w prawo można zadać przeciwnikowi "bezpośredni" kontrcios sierpowy prawą w tufów lub w głowę przeciwnika, a także kontrcios z dołu prawą w tułów. Skuteczność kontrciosu "bezpośredniego" zwiększa ruch tułowia przeciwnika, atakującego ciosem ze skrętem w lewo. Obronę przez unik można łączyć także i z kontrciosem "z obrony", zadając go bezpośrednio po wyjściu z uniku. Ruch kontrciosu "z obrony" powinien w naturalny sposób przedłużać ruch obronny. Na przykład, prostując się po uniku w lewo, należy uchwycić dogodną wyjściową pozycję do zadania kontrciosu z dołu prawą w tułów i zadać ten cios krótko i urywiście, łącząc go z gwałtownym lecz niewielkim skrętem ciała w lewo. Także i lewą ręką można zadać kontrcios "z obrony" po wyjściu z uniku. W tym przypadku najbardziej celowy będzie kontrcios sierpowy lewą na głowę. Zadaje się go w ścisłym połączeniu z obronnym ruchem uniku, będącym jakby przygotowaniem do zadania ciosu i równocześnie naturalnym zamachem zapewniającym temu ciosowi siłę.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu wykonuje się, robiąc szybki i lekki krok prawą nogą (rys. 64). Prawa noga, która po odejściu do tyłu stała się oporową, nieco zgina się w kolanie. Po to, by można było szybko i nieoczekiwanie z pozycji obrony kontratakować, nie należy odchylać tułowia do tyłu, lecz przeciwnie, podać tułów lekko ku przodowi (jakby padając), co przyczyni się do szybkości kontrciosu. Bokser, jeszcze w czasie wykonywania odejścia do tyłu, z położenia ciała przeciwnika stara się określić cel dla zadania kontrciosu "z obrony" - po to, by szybkim powrotnym ruchem zaskoczyć przeciwnika. przeciwnik, obróciwszy się (po chybieniu prawym sierpowym) w lewo, mimowolnie odsłania się i łatwo można mu zadać kontrcios prawą ręką. Lewą ręką można w tym wypadku zadać prosty lub sierpowy kontrcios w głowę. Obronę przez odejście do tyłu należy uważać za jedną z najbardziej celowych, ponieważ pozwala ona uniknąć dowolnego ciosu przeciwnika. Jednakże obowiązującym warunkiem przy stosowaniu tego rodzaju obrony powinno być natychmiastowe zadanie kontrciosu, inaczej bokser może łatwo przyzwyczaić się do stosowania pasywnej obrony.

Kontrciosy stosowane przy obronach od ciosu sierpowego prawą w tułów

Obrona przez blokowanie
Blokowanie zgiętym w łokciu lewym ramieniem (rys. 65). lewa ręka zgięta pod ostrym kątem w stawie łokciowym i przyciśnięta do lewego boku zagradza ciosowi przeciwnika drogę do celu. Przy tym rodzaju obrony można, wybierając odsłonięty cel, zadać dowolny kontrcios "z obrony" prawą ręką.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 66) powinno być nie tylko ruchem obronnym, lecz i manewrem pozwalającym bokserowi zająć dogodną pozycję wyjściową do przeprowadzenia kontrataku. Kontratak można zaczynać prostym lub sierpowym ciosem w głowę, bądz dowolnym ciosem prawą ręką.

Kontrciosy stosowane przy obronach od ciosu z dołu lewą w głowę

Obrona przez blokowanie
Blokowanie prawą dłonią (ryso 67). Bokser, nadstawiając otwartą dłoń prawej ręki pod cios przeciwnika, zatrzymuje ten cios na jego drodze ku celowi. Obronę tę łatwo stosować dlatego, że bokser, będąc w pozycji bokserskiej, stale trzyma prawą rękę przy podbródku, ochraniając go. Lewą ręką, wolną w czasie obrony, może bokser zadać kontrcios "bezpośredni". Stosując ten rodzaj obrony bokser może zadać prosty lub sierpowy kontrcios w głowę, bądz kontrcios z dołu lewą w tułów.

Obrona przez odchylenie
Odchylenie do tyłu (rys. 68) -jest to zwykłe wyprostowanie tułowia z niewielkim odchyleniem do tyłu.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 69). Bokser, przy odejściu do tyłu, zauważywszy odsłonięty cel na ciele przeciwnika, podejmuje szybko decyzję i kontratakuje kontrciosem "z obrony" prostym lub sierpowym w głowę -dowolną ręką. Przy tym rodzaju obrony stosować można kontr cios z dołu lewą ręką w tułów.

Kontrciosy stosowane przy obronach od ciosu z dołu lewą w tułów

Obrona przez blokowanie
Blokowanie zgiętym w łokciu i przyciśniętym do .boku prawym ramieniem (rys. 70), Bokser, zagradzając opuszczonym łokciem drogę ciosowi przeciwnika, nie powinien opuszczać w dół prawej dłoni, ponieważ ~a pierwszym ciosem przeciwnika w tułów może nastąpić drugi cios w głowę. Wolną przy tej obronie lewą ręką należy zadać kontrcios "bezpośredni" w głowę ażeby zdezorganizować rozwijający się atak przeciwnika. Lewą ręką można zadać i kontrcios sierpowy "z obrony" w głowę, natychmiast po obronie.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 71), przy zastosowaniu którego przeciwnik chybia, wykorzystuje się do przeprowadzenia kontrataku. Kontratak można zaczynać prostym lub sierpowym kontrciosem prawą w głowę. Nie wolno w tym wypadku zadawać ciosu w tułów, ponieważ atakująca lewa ręka przeciwnika zakrywa lewą stronę jego tułowia. Lewą ręką można zadać dowolny z podstawowych ciosów, najbardziej stosowne są cios prosty lub sierpowy w głowę.

Kontrciosy stosowane przy obronie przed ciosem z dołu prawą w głowę

Obrona przez blokowanie
Blokowanie prawą dłonią (rys. 72). Przyjmując cios na otwartą dłoń prawej ręki, bokser zatrzymuje go w pobliżu swego podbródka. Zyskuje on przy tym możliwość zadania silnego sierpowego kontrciosu "z obrony" lewą ręką w głowę.

Obrona przez odchylenie
Odchylenie do tyłu (rys. 73). Bokser, ustawiając się przez odchylenie w dogodnej pozycji wyjściowej do zadania szybkiego kontrciosu "z obrony". powinien dać pierwszeństwo ciosom prawej ręki, ponieważ przeciwnik po chybieniu odsłonił lewą. stronę ciała. W tym wypadku może być zastosowany prosty lub sierpowy kontrcios prawą w głowę. a także kontrcios z dołu prawą w tułów. Lewą ręką można zadać kontrcios sierpowy w głowę. Odchylenie można łączyć z odejściem (krokiem) do tyłu.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 74) na1eży stosować dla przeprowadzenia kontrataku. Rozpocząć atak w danym wypadku można prostym lub sierpowym ciosem dowolnej ręki w głowę "bądz też ciosem z dołu prawą w tułów.

Kontrciosy stosowane przy obronie przed ciosem prawą z dołu w tułów
Obrona przez blokowanie
Blokowanie zgiętym lewym ramieniem (rys. 75). Bokser, przycisnąwszy łokieć do lewego boku, zagradza tym sposobem drogę ciosowi przeciwnika, skierowanemu w tułów. Ręka broniąca powinna dokładnie zakrywać cel, przesuwając się w zależności od ruchu pięści przeciwnika. Ażeby osłabić działanie przyjmowanego na rękę ciosu, należy się od niego odchylić, przenosząc ciężar ciała na prawą nogę. Uzyskując dzięki temu dogodną pozycję wyjściową do zadania kontrciosu "z obrony" prawą ręką bokser może zadać cios prosty lub sierpowy w głowę. Można także zastosować cios z dołu w tułów.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 76) wykonuje się z równoczesnym kontrciosem "z obrony" prostym lub sierpowym w głowę dowolną ręką. Prócz tego, można tu zastosować kontrcios z dołu prawą ręką w głowę lub w tułów.

---