Kontrciosy zadaje się w momencie ataku przeciwnika, w tym celu stosuje się wszystkie zasadnicze, znane w technice boksu ciosy. Kontrcios zawsze połączony jest z jakimkolwiek rodzajem obrony, pozwalającym uniknąć atakującego ciosu przeciwnika, zazwyczaj pierwszego, przewodniego ciosu w ataku. W połączeniu z obroną, ruch każdego zasadniczego ciosu ulega zmianie, pod wpływem charakteru danej obrony. Jako kontrciosy w walce na płldystans stosuje się tylko krótkie ciosy proste, z dołu i sierpowe.

W walce na półdystans bokser działa szybciej niż w walce na dystans; wielka szybkość krótkich ciosów i szybka zmiana- sytuacji w znacznym stopniu utrudniają bokserowi orientację: w walce na półdystans powinien on specjalnie dokładnie odgadywać zamierzone działania przeciwnika, błyskawicznie uprzedzając je, znajdując dogodne pozycje wyjściowe, zarówno do zadawania krótkich ciosów, jak i do obrony. Dlatego też bokser powinien koniecznie nauczyć się i przyswoić sobie dokładnie obrony i przeciwdziałania, stosowane w walce na półdystans. Wszystkie kontrciosy dzielą się na "bezpośrednie" i "z obrony". "Bezpośrednimi" nazywają się te ciosy, które uprzedzają atak przeciwnika (rys. 26). Ciosy te uprzedzają atak przeciwnika i dzięki temu, że są dla przeciwnika niespodziewane, uznane są za najbardziej skuteczne. Ciosy "bezpośrednie" mogą być łączone prawie z wszystkimi rodzajami obrony. Umiejętność posługiwania się nimi daje bokserowi możliwość trwałego zachowania inicjatywy w walce w swoich rękach. W działaniach przeciw atakującemu bokserowi podstawowe są kontrciosy "bezpośrednie"; można nimi powstrzymywać i paraliżować agresywne działania przeciwnika.




Jednym z najlepszych spotykających ciosów jest cios prosty lewą w głowę; jest on skuteczny w dowolnych sytuacjach walki; posługujący się nim bokser jest względnie bezpieczny (od ciosów przeciwnika). Kontrciosami "z obrony" nazywają się te ciosy, które zadaje sta po zastosowaniu obrony (rys. 27).




Przy wyborze kontrciosu nie należy dawać pierwszeństwa wyłącznie kontrciosowi "bezpośredniemu", jako bardziej skutecznemu: również i kontrciosy "z obrony", wykonane "w drugim tempie" po ruchu obronnym, mogą być dostatecznie skuteczne, jeśli będą zadane w odpowiednim momencie.

Podczas początkowego nauczania nowicjusza kontrciosów należy kłaść nacisk na opanowanie ciosów "z obrony", jako mniej obostrzających warunki walki. Końcowa pozycja obrony powinna stanowić dogodną pozycję wyjściową do kontrciosu "z obrony", zadawanego w momencie, kiedy przeciwnik się odsłonił. Nie należy czekać, aż przeciwnik zdąży powrócić do pozycji bokserskiej. Wybór takich czy innych kontrciosów zależy całkowicie od rodzaju obrony, w połączeniu, z którą je się zadaje.

Ćwicząc kontrciosy, należy mieć pojęcie o kombinacjach, które można stosować jako przeciwdziałanie na rozliczne ataki przeciwnika. Dlatego przeciw ciosom atakującym wybiera się najbardziej celowe obrony i wszystkie kontrciosy, które mogą być zadane z danej obrony Przyswoiwszy sobie w sposób trwały różne rodzaje obrony, łatwo jest zadawać najrozmaitsze kontrciosy.

Bokser dobiera do określonych rodzajów obrony najbardziej stosowne kontrciosy, uczy się ich i ćwicząc doprowadza je do doskonałości. Wybierając sposób obrony przed atakującym ciosem przeciwnika trzeba koniecznie przewidywać, jaki cios może nastąpić po pierwszym atakującym ciosie przeciwnika. Należy przeszkodzić przeciwnikowi w kontynuowaniu ataku dalszymi ciosami. Zatrzymać przeciwnika może udany kontrcios "bezpośredni", bąd� "z obrony", wyprzedzający drugi cios przeciwnika. Na przykład, przeciwstawiając jakakolwiek bąd� sposób obrony przeciw atakującemu ciosowi prostemu lewą w tułów, należy oczekiwać od przeciwnika z reguły drugiego ciosu w głowę. W tym wypadku trzeba koniecznie uprzedzić drugi cios przeciwnika, zadając szybki kontrcios "bezpośredni" czy też "z obrony" w głowę. W walce należy zawsze ciążyć do urozmaicenia jej środków bojowych, aby, swobodnie nimi operując, odnajdywać właściwą drogę prowadzącą do zwycięstwa.

NAJCZĘśCIEJ STOSOWANE KONTRCIOSY PRZY OBRONIE PRZED PODSTAWOWYMI CIOSAMI BOKSERSKIMI



Kontrciosy przy obronie od ciosu prostego lewa w głowę
Nadstawienie otwartej dłoni prawej ręki na cios przeciwnika (rys. 28). Obroną tę łączy się z kontr-ciosem "bezpośrednim" prostym lewą w głowę przeciwnika. Przy blokowaniu, prawa ręka powstrzymuje cios i z lekka zbija zadającą cios rękę przeciwnika w lewo. Odbijając się prawą nogą od podłogi, należy pchnąć ciało w przód i zadać kontrcios.




Szybki, lecz niewielki skręt tułowia w prawo powinien wzmocnić ruch lewej ręki, która zadaje kontrcios "bezpośredni" w odsłonięty cel. Kontrcios "bezpośredni" należy zadawać bardzo szybko, ażeby uprzedzić atakujący cios przeciwnika. Nadstawienie lewego barku na cios przeciwnika (rys. 29). Przy tej obronie podbródek, przylegający do lewego obojczyka, jest zakryty wysuniętym do przodu barkiem.




Ażeby osłabić działanie ciosu przeciwnika, należy zejść z linii ciosu w prawo - skręcić barki w prawo i przenieść ciężanogę. To końcowe położenie obrony powinno stanowić dogodną pozycję wyjściową, do zadania kontrciosu "z obrony" - prostego lub sierpowego, prawą w głowę. Kontrcios "z obrony" zadaje się z równoczesnym przeniesieniem ciężaru ciała na lewą nogę, z krokiem w przód, czy też bez kroku, w zależności od odległości do przeciwnika.

Obrona przez odchylenie
Przez odchylenie w prawo (rys. 30) - to jest przez połączony ze skłonem ruch tułowia w prawo, usuwa się głowę z linii ciosu przeciwnika. Ciężar ciała przenosi się przy tym na prawą nogę. Tułów pochyla się tylko na tyle, by przeciwnik chybił. Należy wzmocnić krycie podbródka przez zasłonięcie go lewym barkiem w połączeniu z niewielkim skrętem tułowia w prawo.




Odchylenie w prawo, z punktu widzenia technicznego, dogodnie jest łączyć z kontrciosem "bezpośrednim" prostym lub sierpowym, lewą, kierowanym w głowę bąd� w tułów przeciwnika. Prawa ręka może być wykorzystana przy odchyleniu w prawo dla zadawania prostych i sierpowych kontrciosów ,,z obrony", w głowę i tułów. Z odchylenia w prawo można zadać bardzo skuteczny kontrcios "z obrony" w tułów. Cios ten zadaje się ze skrętem tułowia w lewo i równoczesnym odbiciem się prawą nogą od podłogi. Odchylenie w lewo (rys. 31) wykonuje się z równoczesnym przeniesieniem ciężaru ciała na nogę lewą. Z tej pozycji można zadać kontrcios sierpowy "z obrony" bąd� cios z dołu lewą w głowę, lub tułów. Stosowanie odchylenia w lewo bez uzupełniającej obrony prawa dłonią podbródka jest bardzo ryzykowne, gdyż przeciwnik może zadać bokserowi drugi cios prawą ręką.




Pewniejsze jest stosowanie odchylenia w lewo w połączeniu z kontciosem "bezpośrednim" prostym, zadanym prawą ręką w głowę, lub w tułów. W tym wypadku należy osłaniać zewnętrzna, stroną kiści lewej ręki podbródek, opuszczonym zaś łokciem - tułów. Jako kontrcios "bezpośredni" przy odchyleniu w lewo, może być wykorzystany krzyżowy cios prawq ręką w głowy. Nazwa tego ciosu pochodzi stąd, że przy zadawaniu go ręce bokserów krzyżują się. Cios ten można zadawać, jeżeli przeciwnik często atakuje ciosem prostym lewą w głowę. Zauważywszy początek ciosu przeciwnika, bokser szybko uchyla się w lewo do przodu, przepuszcza lewą rękę przeciwnika nad swoim prawym barkiem i zadaje cios prosty prawą w głowę, ponad wyciągniętą ręką przeciwnika, wykonując przy tym krok w przód lewą nogą. Powodzenie tego ciosu zależne jest od tego, czy bokser wymierzy dokładnie odległość do przeciwnika.

Obrona przez zbicie
Zbicie prawą dłonią w lewo (rys. 32). Stosując tę obronę, zbija się atakującą lewą rękę przeciwnika dłonią prawej ręki w lewą stronę. Ciężar ciała przy zbiciu powinien być przeniesiony na prawą nogę, tułów zaś nieco zwrócony w lewo. To stwarza dogodną pozycję wyjściową do zadania kontrciosu "z obrony" lewą ręką. To samo zbicie można wykonać z przeniesieniem ciężaru ciała także i na lewa nogę.




W obu wypadkach można zadać lewa ręka dowolny z podstawowych ciosów, zarówno w głowę jak i w tułów, w zależności od tego, jakie miejsce ciała przeciwnika zostało w danym momencie odsłonięte. Zbicie prawym przedramieniem w prawo (rys. 33). Taktyczny cel tej obrony polega na tym, żeby odprowadzić zadającą cios rękę przeciwnika ku zewnętrznej stronie jego pozycji bokserskiej, spowodować tym samym jego odsłonięcie się i zadać mu kontrcios "bezpośredni".Podczas zbicia ciężar ciała przenosi się na lewą nogę, skręcając tułów w prawo. To pozwala broniącemu się zadać lewą ręką dowolny kontrcios "bezpośredni", zarówno w głowę jak i w tułów przeciwnika.




Nie zaleca się korzystać z tego rodzaju obrony bez zadania kontrciosu, ponieważ przeciwnik może w ślad za pierwszym ciosem zadać drugi cios prawą ręką. Ruch tej obrony w sposób organiczny łączy się z kontrciosem "bezpośrednim".

Obrona przez odejście
Odejście w prawo stosuje się w łych wypadkach, kiedy z linii ciosu trzeba usunąć nie tylko głowę, lecz i tułów, uprzedzając rozwinięcie się ataku przeciwnika. Odejście wykonuje się robiąc krok prawą nogą w prawo. Rozróżnia się trzy zasadnicze sposoby tego rodzaju obrony:
1) Odejście zwykłym posuwistym krokiem w prawo z podciągnieciem lewej nogi do położenia pozycji bokserskiej (rys. 34). Po wykonaniu odejścia bokser ma możliwość kontratakowania przeciwnika z boku, rozpoczynając kontratak dowolnym kontrciosem "z obrony". Wybór kontrciosu narzuca sama pozycja ciała przeciwnika.




2) Odejście przez wykonanie wypadu prawa, nogą w prawo, przy czym lewa noga pozostaje na poprzednim miejscu (rys. 35). W połączeniu z tą obroną zadaje się. "bezpośredni" kontrcios prosty lub sierpowy lewą ręką w głowę lub w tułów.




3) Odejście przez wykonanie wypadu prawą nogą w prawo ze zwrotem na niej w lewo, by stanąć twarzą na wprost przeciwnika (rys. 36). Prawa ręka lekko zbija przy tym zadając;) cios rękę. przeciwnika w lewo, lewa zaś przyjmuje wyjściową pozycję do zadania kontrciosu "z obrony". Odsłonięte w tym momencie miejsce na ciele przeciwnika decyduje o wyborze kontrciosu (cios sierpowy lub cios z dołu). Prawą ręką można zadać "bezpośredni" kontrcios z dołu w tułów spod zadającej cios ręki przeciwnika, bąd� prosty cios w głowę.




Odejście w lewo (rys. 37) wykonuje się, robiąc posuwisty krok, bąd� wypad. W obu wypadkach odejście należy koniecznie połączyć z zadaniem "bezpośredniego" kontrciosu prawym prostym w głowę, aby uprzedzić możliwy cios prawej ręki przeciwnika. Przy odejściu'w lewo stwarza się także możliwość zadania przeciwnikowi "bezpośredniego" kontrciosu prawą z dołu w głowę lub w tułów.
Odejście do tyłu (rys. 38). Ruch tej obrony zaczyna się od odbicia się lewą nogą od podłogi i kroku prawą nogą do tyłu. Wykonując odejście do tyłu, bokser powinien, oceniając pozycję ciała atakującego przeciwnika, określić odsłonięty cel i wybrać rodzaj kontrciosu. Zaledwie prawa noga dotknie podłogi, bokser, nie rozkładając ciężaru ciała na obie nogi i nie tracąc dogodnego momentu, powinien z krokiem w przód szybko zadać w zamierzony cel kontrcios "z obrony".




Kontrciosy stosowane przy obronie przed ciosem prostym lewą w tułów




Blokowanie zgiętą w łokciu ręką (rys. 39). Broniący się bokser zgina lewą rękę w łokciu i przyciska ją do ciała. W tej sytuacji cała ręka jest przeszkodą dla zmierzającego do celu ciosu przeciwnika.

W celu złagodzenia ciosu należy przenieść ciężar ciała na prawą nogą i skręcić tułów nieco w prawo, jakby uchylając się od ciosu. Ten ruch stwarza dogodna sytuacją wyjściową do zadania prawą raka prostego lub sierpowego kontrciosu "z obrony" w głowę.

Obrona przez zbicie
Zbicie, wykonane p r a w a d ł o nią w lewo (rys. 40) spycha zadającą cios ręką przeciwnika w dół na lewo.Ciężar ciała przenosi się na prawą nogą, tułów zaś skręca się nieco w lewo. Z tej dogodnej pozycji bokser może szybko odpowiedzieć dowolnym ciosem lewą w głowę przeciwnika, wykonując równocześnie z kontrciosem krok do przodu.

Obrona przez odejście
Odejście do tyłu (rys. 41) wykonuje się, robiąc posuwisty krok do tyłu prawą nogą. Dla nadania odpowiedniej szybkości własnemu kontratakowi należy natychmiast po kroku w tył, odbijając siej prawa nogą, wykonać szybki krok w przód ku przeciwnikowi. W czasie, kiedy przeciwnik prostuje się po zadanym ciosie, można zadać ciwnika, broniący się bokser osłabia równocześnie siłę jego ciosu, odchylając ciało do tyłu i przenosząc jego ciężar na prawą nogę. Z tej pozycji można zadać lewy prosty kontrcios "bezpośredni" w głowę przeciwnika.

W celu złagodzenia ciosu należy przenieść ciężar ciała na prawą nogą i skręcić tułów nieco w prawo, jakby uchylając się od ciosu. Ten ruch stwarza dogodna sytuacją wyjściową do zadania prawą raka prostego lub sierpowego kontrciosu "z obrony" w głowę.

Kontrciosy stosowane przy obronie od ciosu prostego prawej w głowę




Obrona przez blokowanie
Blokowanie prawą dłonią (rys. 42). Otwartą dłoń prawej ręki umieszcza się przed podbródkiem. Zatrzymując pięść przeciwnika, broniący się bokser osłabia równocześnie siłę jego ciosu, odchylając ciało do tyłu i przenosząc jego ciężar na prawą nogę. Z tej pozycji można zadać lewy prosty kontrcios "bezpośredni" w głowę przeciwnika.




Blokowanie lewym barkiem (rys. 43). Zakrywając lewym barkiem podbródek i wzmacniając jego krycie umieszczoną u lewego barku otwartą dłonią prawej ręki, bokser przyjmuje cios na lewy bark i jakby uchodzi od ciosu, przekazując ciężar ciała na prawą nogę z równoczesnym skrętem tułowia w prawo. Z tej pozycji obrony bokser ma możność odpowiedzieć dowolnym ciosem prawą. Wybór ciosu zależy od tego, jakie miejsce na ciele przeciwnika odsłonięte.

Obrona przez zbicie
Zbicie lewą dłonią w prawo (rys. 44). Zadającą cios rękę przeciwnika zbija się dłonią lewej ręki w prawo. Ciężar ciała przekazuje się przy tym na lewą nogę, w związku z tym łatwo jest zadać dowolny kontrcios "z obrony" prawą. Zbicie, odsuwające rękę przeciwnika od celu, należy wykonywać w len sposób, by otworzyć równocześnie drogę dla własnego kontrciosu "z obrony" prawą.




Celem zadania kontrciosu ,,z obrony" w głowę, zbicie wykonuje się na prawo w dój, celem zadania kontrciosu w tułów, zbicie wykonuje się na prawo w górę.

Obrona przez odchylenie
Odchylenie w prawo (rys. 45). Przy odchyleniu w prawo, odsuwającym głowę z linii ciosu przeciwnika, ciężar ciała przenosi się na prawą nogę, tułów pochyla się z lekka w prawo, głowę dla obrony podbródka nieco się opuszcza.




Przeciwnik zadając cios obraca się, odsłaniając głowę i tułów. Należy to bezzwłocznie wykorzystać dla zadania kontrciosów. Z pozycji obrony można zadać dowolny kontrcios ,,z obrony" prawą w głowę i tułów. Kontrcios ,,z obrony" należy koniecznie zadawać bardzo szybko, dopóki przeciwnik nie zdążył się zasłonić. O wyborze "bezpośredniego" kontrciosu prostego, który ma być zadany lewa ręka, decyduje odsłonięte miejsce na ciele przeciwnika. Cios ten z powodzeniem można kierować zarówno w głowę, jak i tułów przeciwnika.

Obrona przez odejście
Odejście w prawo (rys. 46) wykonuje się, robiąc szybki krok prawą noga w prawo, ze skrętem tułowia w prawo. W połączeniu z tą obroną zadaje się kontrcios "bezpośredni" prosty lewą w głowę bąd� tułów; lewą ręka można również zadać cios sierpowy w tułów. Wykonawszy odejście, można zadać prawą ręką kontrcios ,,z obrony", jeżeli przeciwnik nie zdążył jeszcze po zadanym ciosie wrócić do pozycji bokserskiej.




Odejście w lewo (rys. 47) może być wykonane ze skrętem ciała w lewo lub w prawo. Przy skręcie ciała w prawo można zadać przeciwnikowi kontrcios "bezpośredni" z dołu w tułów. świetnie wykonywał ten cios mistrz ZSRR 1933 - 1939 r. Wiktor Michajłow. Przy odejściu w prawo ze skrętem w lewo, jako kontrcios "bezpośredni" można wykorzystać prosty lub sierpowy cios prawą w tułów bąd� w głowę przeciwnika.




Obrona przez, odejście w lewo, przeciwstawiana ciosowi prawej ręki przeciwnika, wymaga bardzo dużej precyzji i zdecydowania. Odejście do tyłu (rys. 48) wykonuje się robiąc krok do tyłu prawą noga. Końcowa faza kroku powinna stanowić pozycję wyjściowa do przeprowadzenia szybkiego kontrataku. Kontratak można roz-poczynać dowolnym ciosem; wybór ciosu zależy od odsłoniętego celu na ciele przeciwnika. Najlepiej jednak, stosując tego rodzaju obronę, posługiwać się prostymi lub sierpowymi kontrciosami lewą w głowę, prawą zaś ręka w głowę i w tułów.

Kontrciosy stosowane przy obronach przed ciosem prostym prawą w tułów

Obrona przez blokowanie
Blokowanie przyciśniętą do ciała lewą ręką (rys. 49). Ażeby złagodzić cios, ciężar ciała najlepiej przenieść na prawa nogę, uchylając się jakby od ciosu. Odpowiadać na atak przeciwnika można dowolnym kontrciosem prawą w głowę.

Obrona przez zbicie
Zbicie lewą dłonią w prawo (rys. 50). Przy zbiciu należy przyjąć wyjściową pozycją dla zadania kontrciosu ,,z obrony" prawą ręką. Zbijając zadającą cios ręką przeciwnika, należy koniecznie przenieść ciężar ciała na prawą nogę i zadać dowolny kontrcios "z obrony" prawą ręką w głowę przeciwnika.

Obrona przez odejście
Odejście w lewo krokiem lewą nogą (rys. 51) łączy się ze zbiciem zadającej cios ręki przeciwnika lewą ręką w prawo. Z tej pozycji można z powodzeniem zadać dowolny kontrcios "z obrony" prawą ręką w głowę przeciwnika. Odejście do tyłu (rys. 52) wykonuje się tak samo, jak i odejście w razie atakowania głowy przez przeciwnika. W tym wypadku lepiej jest odpowiadać prostym lewą w głowę, prostym lub sierpowym prawą w głowę.

---