Poprawa dźwięku Skuteczne podniesienie głośności zbyt cichego dźwięku AC3 na notebooku Tagi: ac3, dźwięk, notebooki 06 - 03.06.2009 Autor: Jan Leopolski, Andrzej Pająk Liczba wyświetleń: 51 Nasz notebook prawidłowo odtwarza zarówno pliki MP3, jak i muzyczne płyty CD, i to nawet z pełną głośnością. Jednak w przypadku płyt z filmami DVD dźwięk jest odtwarzany wyłącznie bardzo cicho. Narzędzie AC3Filter potrafi zmienić każdą konfigurację dźwięku. Przeważnie już prawidłowa ... Winę za to ponosi błędna implementacja sterowników AC3. To, że w ogóle dźwięk słyszymy, świadczy, że sterownik dźwięku AC3 został zainstalowany. Ewidentnie jednak występują problemy z konwersją dźwięku wielokanałowego do formatu stereo, który jest obsługiwany przez naszego notebooka. W tej sytuacji pomocne okaże się małe narzędzie o nazwie AC3Filter (www.ac3filter.net). W większości wypadków do rozwiązania problemu wystarczy prawidłowa instalacja aplikacji. Jeżeli dźwięk nadal będzie odtwarzany zbyt cicho, przechodzimy do ustawień dźwięku w Panelu sterowania. Na zakładce »Main« w sekcji »Output« wybieramy ustawienie »2/0 - stereo«, a następnie w sekcji »Preset« - ustawienie »Loud«. Odtwarzanie dźwięku AC3 z płyt DVD będzie działało bez zarzutu po ponownym uruchomieniu przez nas komputera. Różnica między ludźmi a szympansami Opublikował/a migg w dniu grudzień 21, 2006 Wszyscy słyszeli, że DNA szympansa i człowieka różni się tylko w 1-1,5%. Czy nowe badania zmieniły coś w naszej wiedzy na ten temat? Przypomnę najpierw, że jeśli chodzi o liczbę chromosomów, to ludzie mają 23 pary (w tym 22 pary autosomów i 1 parę chromosomów płciowych X i Y), natomiast szympansy, a także goryle i orangutany, 24 pary (w tym 23 pary autosomów i 1 parę chromosomów płciowych). Na obrazku obok można porównać chromosomy człowieka (H) i szympansa (C). Kolory oznaczają podobne sekwencje. Jak widać, u człowieka chromosom 2 powstał dzięki fuzji dwóch małych małpich chromosomów i prawdopodobnie był to pierwszy krok do tego, żeby ludzie stali się odrębnym gatunkiem. A sekwencje? Odkąd zsekwencjonowano genomy człowieka i szympansa, danych jest dużo. Porównanie sekwencji litera po literze dowodzi, że różnica wynosi około 1-1,5%. Już pierwsza analiza genomu szympansa wykazała, że różnice między ludzkim a szympansim genomem polegające na zmianie pojedynczych nukleotydów wynoszą ok. 1,23%, zaś insercje i delecje, choć rzadsze, niż zmiany pojedynczych nukleotydów, powodują, że ok. 1,5% sekwencji euchromatynowych jest specyficznych dla każdego z tych gatunków. Ale już te wstępne analizy sugerowały, że co najmniej 2,7% sekwencji (70 Mb) uległo duplikacjom w inny sposób u szympansa, a w inny u człowieka. Jednak ostatnie badania wykazały, że różnice w liczbie kopii (CNV) nawet w obrębie naszego gatunku są większe, niż przypuszczano. Coraz częściej więc zaczyna się mówić o tym, jak ważne w ewolucji naczelnych były duplikacje fragmentów genomu (Bailey i Eichler, 2005). W PLoS ONE ukazała się właśnie praca (Demuth i in. 2006), z której wynika, że ludzie i szympansy mają co najmniej 6% unikalnych genów. Zespół naukowców przebadał występujące u ludzi, szympansów, myszy, szczurów i psów rodziny genów (czyli grupy genów, których sekwencje są bardzo podobne, ponieważ wywodzą się od jednego genu - przodka). W 56% spośród analizowanych rodzin genów liczba genów zmniejszyła się lub zwiększyła u któregoś z badanych gatunków. Także w ludzkim genomie wiele genów uległo duplikacji (w tym te wpływające na pracę mózgu). Przykładowo rodzina centauryn (być może związanych z autyzmem) u człowieka liczy 15 genów, natomiast u szympansa - zaledwie 6. Naukowcy wyliczyli, że prawdopodobnie od czasu rozdzielenia się tych dwóch gatunków ludzie stracili 86, a zyskali (przez duplikację) 689 genów, natomiast szympansy straciły 729 genów, a zyskały 26. W związku z tym różnica w ilości genów między nimi wynosi około 6% (szacuje się, że człowiek ma około 20-22 000 genów, podobnie jest w przypadku szympansa). Ta różnica jest podobna do proporcji dużych zduplikowanych regionów unikalnych dla każdego gatunku (2,7%). Oczywiście nadal jeśli porównujemy geny litera po literze, różnica w sekwencji genów, które daje się tak porównać, wynosi ok. 1,5%. Od dawna wiadomo było, że duplikacje genów odgrywają niezwykle ważną rolę w ewolucji, mimo, że - choć zachodzą bardzo często - większość z nich kończy się wyciszeniem jednej z kopii genu (Lynch i Conery, 2000). Do tej pory jednak olbrzymie podobieństwo sekwencji powodowało, że różnice między ludźmi a szympansami tłumaczyło się przede wszystkim różnicami w regulacji ekspresji genów (King i Wilson, 1975, Carroll 2006). Ale być może nie docenialiśmy wpływu duplikacji fragmentów genomu, i teraz okaże się, że mają większy wkład w ewolucję człowieka, niż uważano do tej pory. Jak człowiek brał rozwód z szympansem Wojciech Moskal 2006-05-18, ostatnia aktualizacja 2006-05-19 13:13 Ostateczne rozdzielenie się człowieka i szympansa miało miejsce znacznie bliżej naszych czasów, niż do tej pory sądzono. Zanim do tego doszło, nasi i małpi praprzodkowie wielokrotnie krzyżowali się ze sobą - uważają naukowcy z USA ZOBACZ TAKŻE Dokopali się do naszego DNA Ustalono szczegółową budowę niemal wszystkich genów szympansa RAPORTY Ewolucja Badania przeprowadzone przez uczonych z Broad Institute z Uniwersytetu Harvarda i MIT dowodzą, że do ostatecznego rozdzielenia się człowieka i szympansa najprawdopodobniej doszło mniej niż 5,4 mln lat temu. Cały proces przebiegał w niezwykły sposób - trwał bardzo długo i dzielił się na trzy okresy: początkowe rozejście, okres wzajemnego krzyżowania się i ostateczne rozdzielenie. - Wyniki naszych badań dowodzą, że miliony lat temu stało się coś dziwnego. Sposób, w jaki oddzielaliśmy się od naszych najbliższych krewnych - szympansów, nie ma odpowiednika w żadnej populacji żyjących współcześnie małp - mówi David Reich, jeden z autorów pracy opublikowanej dziś w "Nature". Daty do rewizji Naukowcy od dawna wiedzieli, że niektóre odcinki genomu (całego DNA organizmu) są starsze niż inne, co oznacza, że pochodzą z różnych okresów kształtowania się drzewa rodowego, które akurat w tym wypadku zaowocowało ludźmi i szympansami. Zespół z Broad Institute postanowił porównać różnice genetyczne pomiędzy naszymi dwoma gatunkami i przez to określić, jak dokładnie przebiegało ich oddzielanie się od siebie i w jakich przedziałach czasu miało to miejsce. Innymi słowy - kiedy ewolucja ostatecznie wkroczyła na ścieżkę, na której końcu czekał współczesny szympans i przedstawiciel homo sapiens. - Wyniki analizy genetycznej, jaką przeprowadziliśmy, są bardzo zaskakujące i mogą odbić się na całej naszej wiedzy o ludzkiej ewolucji - mówi Eric Lander kierujący Broad Institute, i współautor pracy. Przede wszystkim okazało się, że czas od startu do ostatecznego zakończenia różnicowania się tych dwóch gatunków rozciąga się na ponad 4 mln lat. To znacznie dłużej, niż do tej pory sądzono. Najmłodsze regiony chromosomów ukształtowały się jednak stosunkowo niedawno - prawdopodobnie mniej niż 5,4 mln lat temu. - Na pewno zaś nie wydarzyło się to dawniej niż 6,3 mln lat temu, co dowodzi, że ostateczne rozdzielenie się gatunków człowieka i szympansa miało miejsce znacznie bliżej naszych czasów, niż uważano dotychczas - mówi Lander. Trzecie zaskakujące odkrycie Amerykanów dotyczy jednego z chromosomów płciowych - chromosomu X. Okazało się, że to właśnie ten chromosom dzieliliśmy z szympansami najdłużej - jego w pełni ludzka wersja jest o blisko 1,2 mln lat "młodsza" od pozostałych, niezwiązanych z płcią 22 chromosomów. Najbardziej kontrowersyjna w pracy naukowców z USA jest oczywiście kwestia momentu ostatecznego rozejścia się linii ewolucyjnych człowieka i szympansa. Dotychczasowe badania określały ten okres na 7,4-6,5 mln lat temu. Teraz wypada przesunąć ten okres o 1-2 mln lat do przodu. Stawia to jednak badaczy przed jednym poważnym problemem. Na imię mu Toumai. Małpa czy człowiek? 19 lipca 2001 roku Ahounta Dijmdoumalbaye, młody student biologii i uczestnik Francusko-Czadyjskiej Misji Paleoantropologicznej, podczas badania piaszczystych wydm pustyni Djurab w Czadzie natrafił na zagadkową czaszkę. Wspólnie z kierownikiem wyprawy Michelem Brunetem z Uniwersytetu w Poitiers przeszukali rejon znaleziska i wykopali jeszcze dwa fragmenty żuchwy i trzy zęby. Znalezisku nadano oficjalną nazwę Sahelanthropus tchadensis. Do języka potocznego przeszedł jednak jako Toumai - „nadzieja na życie”(tak lokalni nomadowie określają dzieci urodzone przed nadejściem pory suchej). Wiek Toumai oszacowano na 7 mln lat. To blisko 2 mln lat więcej niż najstarsze znane wówczas skamieniałości hominidów. Przez kolejne cztery lata świat naukowy pogrążony był w gorących sporach, czy Toumai był małpą, czy najstarszym przodkiem człowieka. Przeciwnicy drugiej wersji przedstawiali m.in. ten argument, że szczątki Toumai odkryto 2,5 tys. km, od Wielkiego Rowu Afrykańskiego - miejsca, gdzie znaleziono zdecydowaną większość skamielin naszych praprzodków. Dopiero w 2005 roku Brunet opublikował na łamach "Nature" pracę, w której przedstawił ostateczne jego zdaniem dowody przemawiające za tym, że Toumai był jednak przodkiem człowieka. Uczonemu udało się bowiem odnaleźć kolejne dwa kawałki żuchwy z kilkoma tkwiącymi w niej zębami oraz jeden leżący luźno w piasku ząb trzonowy. To umożliwiło komputerową rekonstrukcję twarzy Toumai. Jak się okazało, była ona bardzo podobna do znanych już wcześniej hominidów. Brunet nie miał żadnych wątpliwości - Toumai był przedstawicielem człowiekowatych. Jak pogodzić to wszystko z obecnym odkryciem? - Istnieje możliwość, że zaszła pomyłka i szczątki Toumai pochodzą z okresu znacznie bliższego naszym czasom - twierdzi Nick Paterson, główny autor pracy z dzisiejszego "Nature". - Jeżeli jednak jego wiek, czyli 7 mln lat, jest prawdziwy, Toumai znacznie wyprzedził ostateczne rozejście się szympansa i człowieka. To, że ma on cechy przypominające człowieka, dowodzi, iż różnicowanie się tych dwóch kształtujących się gatunków trwało bardzo długi czas, w którym miały miejsce epizody ich wzajemnego krzyżowania się i wymiany genów. Możliwość takich krzyżówek, pomiędzy pierwszym a ostatecznym rozejściem się linii człowieka i szympansa, wyjaśnia również to, co naukowcy zauważyli na chromosomie X. - Krzyżowanie się gatunków najsilniej wpływa właśnie na chro mosomy płciowe, co może przełożyć się na bardzo młody wiek chromosomu X - tłumaczy Patterson. Do tej pory krzyżówki uważano za proces powszechny w kształtowaniu się nowych gatunków, ale raczej u roślin. - Wzajemne krzyżowanie się przodków człowieka i szympansa może wyjaśniać zarówno ogromny przedział czasu, w którym rozchodziły się nasze gatunki, jak również duże podobieństwa pomiędzy naszymi chromosomami X. Takich przypadków nie spotykaliśmy zbyt często w ewolucji zwierząt, ale może po prostu wynika to z tego, że niespecjalnie ich szukaliśmy - podsumowują swoją pracę badacze z Broad Institute. Tajemnicze zjawisko na Roztoczu Już wczoraj Radio Lublin a dzisiaj inne media informują o tajemniczym zjawisku z roztoczańskiego lasu w pobliżu Husin koło Krasnobrodu. UFO, meteoryt, a może po prostu wiatr lub śnieg? - pyta retorycznie dziennikarz na łamach Dziennika Wschodniego. Wg opisu z Dziennika Wschodniego w husyńskim lesie, na wysokości mniej więcej 2 metrów zgięły się sosny. Ich korony utworzyły w środku lasu coś na kształt szałasu. Na dziwne miejsce trafił miejscowy myśliwy. Dla leśników to normalne zjawisko wywołane np. wichurą. Jednak czy takie wytłumaczenie pozwala zrozumieć dlaczego drzewa nie pochyliły się w jednym kierunku, ale utworzyły krąg o promieniu około 50 metrów.

---