02.09.2010

• PROTEZY STAŁE

• Są to uzupełnienia protetyczne, trwale osadzone na zębie lub zębach pacjenta, które bez pomocy lekarza nie mogą być z nich usunięte.

DZIELĄ SIĘ NA UZUPEŁNIENIA:

Jednoczłonowe- odtwarzają braki w obrębie jednego zęba, jak wkłady czy korony.

Wieloczłonowe- mosty

PROTEZA STAŁA JEDNOCZŁONOWA:

Może odbudowywać część lub całość zniszczonej korony klinicznej zęba.

Służy jako element łączący przęsło mostu z filarem ( zębem własnym pacjenta)

DZIELI SIĘ NA:

wkłady koronowe

wkłady koronowo-korzeniowe

korony częściowe

korony osłaniające

korony całkowite ( ząb ćwiekowy)

TWORZYWA PROTEZ STAŁYCH:

stopy metali- stopy złota, srebrno-palladowe, chromowoniklowe, niklochromowe

stal chromoniklowa, chromowokobaltowa

Są to jednak materiały, które chociaż mają wystarczającą wytrzymałość mechaniczną, to barwą różnią się od naturalnego koloru zębów.

Protezy z nich wykonane zalicza się do uzupełnień niekosmetycznych, stosowanych w mniej widocznych odcinkach łuku zębowego.

Z materiałów estetycznych służących do samodzielnego wykonania z nich protez stałych mogą być używane ceramika, kompozyt lub acetal

Tworzywa akrylowego nie należy stosować jako materiału samodzielnego do wykonywania długoczasowych protez stałych.

09.09.2010

• WKŁADY KORONOWE

• Wkłady koronowe mogą stanowić uzupełnienia samodzielne, odbudowujące utraconą część korony zęba, być elementem łączącym filar z przęsłem mostu, bądź też stanowić element samodzielny, ale służący do oparcia na nim protezy stałej lub ruchomej.

• Wykonuje się je przeważnie na zęby trzonowe i przedtrzonowe, rzadko na kły, a tylko sporadycznie na zęby sieczne.

• Stosowanie wkładów koronowych jest wskazane:

1. Jako odbudowa zniszczonej części korony klinicznej zęba.

2. W celu odbudowy brakującego styku z zębem sąsiednim.

3. Jako element trwale łączący filar z przęsłem mostu.

4. Jako oparcie dla ciernia w protezie częściowej lub dla niestałego połączenia z przęsłem mostu (tzw. wkład we wkładzie)

5. Jako podbudowa dla korony osiadającej, w przypadku niskiego, stożkowatego filaru.

6. Przy podnoszeniu wysokości zwarcia lub uzupełnieniu utraconych kontaktów okludalnych; są to wkłady odbudowujące powierzchnie okludalne zębów trzonowych i przedtrzonowych, zwane również nakładami.

• Przeciwwskazania do stosowania wkładów koronowych są:

1. Duża skłonność do próchnicy

2. Istnienie kilku wypełnień w obrębie zęba, w którym planuje się wykonać wkład lub zbyt duże jago zniszczenie procesem próchniczym.

3. Zęby martwe.

4. Niski filar (jeżeli wkład ma być elementem mostu)

5. Zbyt cienkie ściany otaczające ubytek (możliwość pękania ścian zęba na skutek rozszerzalności termicznej dużej masy wkładu)

6. U młodocianych z uwagi na możliwość uszkodzenia miazgi.

• Wkłady mogą być modelowane metodą bezpośrednią lub pośrednią

1. W metodzie bezpośredniej lekarz modeluje z wosku wkład w jamie ustnej pacjenta.

2. W metodzie pośredniej pobiera się wycisk, a wkład jest modelowany przez technika w pracowni stomatologicznej na modelu uzyskanym z wycisku.

• Opracowanie ubytków pod wkład samodzielny:

• Zasadnicza różnica między opracowaniem ubytku do wypełnienia plastycznego i do wkładu polega na tym, że do wkładu dno ubytku nie może być szersze niż jego wylot.

• Oś główna ubytku do wkładu samodzielnego jest zgodna z osią długą zęba i stanowi tor wprowadzenia wkładu do ubytku.

• Wkład powinien mieć tylko jeden tor wprowadzenia zgodny z osią główną ubytku.

• Ściany boczne ubytku biegnące z jego osią główną muszą być równoległe do siebie lub lekko rozbieżne w kierunku brzegu siecznego czy powierzchni żującej.

• Dno ubytku powinno mieć możliwie dużą powierzchnię i być prostopadłe do kierunku sił działających na powierzchnię wkładu, aby uzyskać najkorzystniejszy rozkład sił żucia, które są znaczne, zwłaszcza w zębach trzonowych.

• Dla wkładów koronowych ubytek klasy II należy opracować na głębokość nie mniejszą niż 15mm.

• Ściany ubytku powinny być lekko zbieżne w kierunku jego dna.

• Wewnętrzne krawędzie należy zaokrąglić, aby uniknąć nadmiernych napięć wewnątrz materiału ceramicznego.

• Punkty styczne z zębami sąsiadującymi należy usunąć (zostaną odtworzone w przyszłym wkładzie).

• Odcinki szkliwa nie podparte zębiną powinny być wyeliminowane.

• Wkład koronowy nie wzmacnia struktur zęba i może przyczyniać się do odłamania guzków zębowych.

• Natomiast nakład, pokrywając powierzchnię zęba równocześnie zabezpiecza go przed działaniem sił okluzyjnych.

• Dla nakładów wskazane jest, aby w obrębie guzków zębowych oszlifować ząb na grubość 2mm a w obrębie bruzdy na 1,5mm.

• W celu estetycznego połączenia materiału ceramicznego z tkankami zęba zaleca wykonywać się pochyły stopień (chamfer) o kącie nachylenia 10̊ -30̊ .

• Opracowanie ubytków pod wkłady stanowiące elementy retencyjne dla przęseł mostów:

• Warunkiem jest krótkie przęsło mostu, odbudowujące jeden, najwyżej dwa zęby.

• Długie i cienkie przęsło podlega znacznym odkształceniom pod wpływem działających sił żucia, co powoduje, że po krótkim czasie wkład może się odcementować.

• Należy pamiętać, że kształt wkładu i związany z tym mały kontakt z tkankami zęba są dla utrzymania konstrukcji mniej korzystne niż w przypadku koron osłaniających.

• Lepsze warunki istnieją wtedy, kiedy przęsło mostu ma niestałe połączenie z wkładem (wkład we wkładzie), gdyż w ten sposób ruchy fizjologiczne drugiego zęba filarowego będą wywierały mniejsze działanie destrukcyjne na wkład niż przy połączeniu sztywnym.

• Ząb filarowy, na który projektuje się wykonać wkład retencyjny, powinien być dobrze ukształtowany anatomicznie, bez nadmiernej ruchomości w zębodole, bez próchnicy i wypełnień.

• Opracowanie ubytku różni się w jednym zasadniczym szczególe w porównaniu z wkładem samodzielnym, a mianowicie oś główna ubytku misi być równoległa nie do osi zęba, na który się go wykonuje, a do osi drugiego zęba filarowego, lub do osi głównej ubytku na nim opracowanego, jeżeli most jest oparty na dwóch wkładach.

• WKŁADY KORONOWO-KORZENIOWE

• Wkłady koronowo-korzeniowe wykonuje się na zęby jedno i wielokorzeniowe, prawidłowo przeleczone kanałowo, w których struktura twardych tkanek korony klinicznej została całkowicie lub prawie całkowicie zniszczona, ewentualnie znajdują się w niej liczne wypełnienia osłabiające wytrzymałość, co nie gwarantuje pewnego utrzymania dla korony protetycznej.

• Wkład koronowo-korzeniowy składa się z części koronowej, odtwarzającej część utraconych tkanek korony zęba, i z ćwieka znajdującego się w kanale korzeniowym, będącego głównym elementem retencyjnym dla wkładu.

• Wkład koronowo-korzeniowy może być uzupełnieniem samodzielnym i składa się z ćwika i korony całkowitej.

• Konstrukcja taka nazywa się zębem ćwiekowym.

• Najczęściej stanowi podbudowę dla korony protetycznej.

• Może być również filarem dla mostu, kiedy stanowi jednolitą całość z koroną całkowitą.

• Długość części korzeniowej powinna być co najmniej równa długości przyszłej korony, nigdy mniejsza, gdyż wówczas korona stanowiłaby dłuższe ramię dźwigni, czego wynikiem mogłoby być wypadanie wkładu lub pękanie korzenia.

• Najkorzystniejszy stosunek części korzeniowej wkładu do koronowej jest 3:1 lub 2:1.

23.09.2010

• METODA BEZOŚREDNIA

• Polega na przestrzyknięciu kanału korzenia wodą w celu izolacji, wprowadzeniu do niego uplastycznionego wosku, dociśnięciu go upychałem przewodowym, aby wypełnił jego dokładne części.

• Końcową czynnością jest wprowadzenie do kanału korzeniowego, poprzez wymodelowaną część koronową wkładu, rozgrzanego kawałka drutu.

• METODA POŚREDNIA

• W metodzie pośredniej, po pobraniu wycisku kęska zwarciowego i wycisku zębów przeciwstawnych, modelowanie i dalsze wykonanie wkładu zostaje przeniesione do pracowni i staje się zadaniem technika.

• DWUCZĘŚCIOWE WKŁADY KORONOWO-KORZENIOWE

• Wkłady koronowo-korzeniowe wykonywane są najczęściej na zęby jednokorzeniowe.

• W przypadku zębów wielokorzeniowych, w których często układ korzeni jest nierównoległy, opracowuje się zwykle jeden kanał i ujście drugiego, które służy jako element stabilizujący położenie wkładu.

• METODA DWUETAPOWA DWUWARSTWOWA

• Do kanału korzenia dostosowuje się pałeczkę drewnianą, plastikową lub z drutu okrągłego o średnicy nieco mniejszej od światła kanału.

• Po wprowadzeniu pałeczki do kanału korzenia pobiera się wycisk masą elastyczną o większej prężności (np. Optosil)

• Nici refrakcyjne mogą jeszcze pozostawać w kieszonce dziąsłowej.

• Po wyjęciu wycisku z jamy ustnej z tkwiącą w nim pałeczką, spłukuje się go wodą, osusza, strzykawką wprowadza masę o mniejszej prężności do kanału korzenia, na zęby sąsiednie oraz do wnętrza pierwszej warstwy wycisku.

• Przed wprowadzeniem łyżki do jamy ustnej należy usunąć nici refrakcyjne.

• Lekarz wprowadza odpowiednio łyżkę z pierwszą warstwą- pobiera wycisk.

• METODA JEDNOETAPOWA DWUWARSTWOWA

• W razie stosowania tej metody korzystna jest praca z asystentem, tzw. na cztery ręce.

• Lekarz po usunięciu nici refrakcyjnych z kieszonki dziąsłowej, przy użyciu strzykawki wprowadza do kanału korzenia masę wyciskową o małej prężności, umieszcza w nim pałeczkę i nastrzykuje masą powierzchnię nośną korzenia oraz zęby sieczne.

• W tym czasie asystent przygotowuje masę mniej elastyczną, nakłada na łyżkę wyciskową, podaje lekarzowi, który pobiera wycisk.

30.09.2010

STANDARDOWE WKŁADY KORONOWO-KORZENIOWE

• Standardowe wkłady koronowo-korzeniowe są to elementy wykonane fabrycznie, umocowane w korzeniu zęba, a służące do osadzenia na nich koron protetycznych.

• Do zalet wkładów standardowych zalicz się:

1. Umożliwienie natychmiastowej czasowej lub trwałej odbudowy utraconej korony klinicznej.

2. Skrócenie postępowania lekarskiego o jedną wizytę, np. w przypadku wykonywania mostów.

3. Są bardziej ekonomiczne, gdyż stosowanie ich oszczędza czas lekarza i pacjenta, a ponadto w pewnych sytuacjach umożliwia wykonanie uzupełnienia bez pomocy technika dentystycznego.

• Do wad wkładów standardowych zalicza się:

1. Możliwość stosowania w ściśle określonych sytuacjach klinicznych.

2. Niemożność długoczasowego stosowania w przypadku zniszczenia zrębu korzeniowego.

3. Nie zawsze zapewniają zadawalającą retencję dla korony protetycznej.

WKŁADY KORONOWO-KORZENIOWE

• Metalowe wkłady koronowo-korzeniowe, oprócz wielu sprawdzonych w praktyce zalet mają również i wady, do których zalicza należy przede wszystkim zaliczyć:

1. Zjawisko korozji (w tym również stopów z metali szlachetnych).

2. Niekiedy niekorzystny wygląd estetyczny, co przejawia się prześwitywaniem metalu w przypadkach koron pełnoceramicznych.

3. Siność dziąsła w okolicy przyszyjkowej korony.

WADY (acetalowi)

- stabilna struktura kryształów

- blokada korozji elektrochemicznej

- możliwość usunięcia wkładu k-k

ZACZEPY OSIOWE(matryca)

• K'EVOLUTION - SZYBKI, PROSTY SYSTEM MODELI SKŁADANYCH WILHELMA KIEFERA

ACCU-TRAC

• Jeden uniwersalny rozmiar płytki.

• Jedna technika odlewu

• Wszystkie elementy są wielokrotnego użytku

• Natychmiastowe rozpoznanie modelu

• Łatwe umieszczenie na właściwym miejscu

• Łatwy i szybki ACCU-TRAC

07.10.2010

• KORONY

PODZIAŁ KORON PROTETYCZNYCH

• Ze względu na zasięg i objętość można je podzielić na korony:

1. Częściowe- pokrywające część korony klinicznej zęba.

2. Osłaniające- pokrywające lub osłaniające całą koronę zęba.

3. Całkowita, zwane inaczej zębami ćwiekowymi które odbudowują (a nie tylko pokrywają) utraconą całkowicie strukturę korony zęba.

• Ze względu na stosunek korony do przyzębia wyróżnia się korony:

1. Poddziąsłowe tzn. wnikające w głąb kieszonki dziąsłowej.

2. Dodziąsłowe, sięgające tylko do brzegu dziąsła.

3. Naddziąsłowe

• Z uwagi na kształt brzegu dziąsłowego korony dzieli się na:

• schodkowe ( ze stopniem)

• bezschodkowe

MODYFIKACJE OPRACOWANIA PRZYDZIĄSŁOWEGO

PODSTAWOWE TYPY OPRACOWANIA

• a- pochyły lub zaokrąglony stopień (chamfer)

• b- stopień, którego dno ze ścianą tworzy kąt ok. 90º (shoulder)

• c- zmodyfikowany stopień, stanowiący połączenie dwóch poprzednich (bereled shoulder)

14.10.2010

PODZIAŁ KORON PROTETYCZNYCH

• Z uwagi na materiał, z którego korony są wykonane:

1. Korony jednolite (wykonane z jednego rodzaju tworzywa):

- metalowe

- kompozytowe

- ceramiczne

- z materiału termoplastycznego (akrylopolimer, acetal)

- akrylowe - stosowane na korony tymczasowe

2. Korony złożone o podbudowie metalowej, w których strona zewnętrzna (widoczna) pokryta jest materiałem zbliżonym barwą do zębów naturalnych, zwane są one również koronami estetycznymi, korony złożone dzieli się na:

- licowane ceramiką

- tworzywem sztucznym, np. kompozytem

3. Korony złożone o podbudowie ceramicznej

KORONY PROTETYCZNE

• Korony mogą być:

1. Uzupełnieniami samodzielnymi.

2. Służyć jako elementy mostu łączące przęsło z filarem.

3. Pojedyncze korony mogą być ze sobą zespolone, służące do szynowania zębów w periodontopatiach lub do wzmocnienia w przypadkach dodatkowego obciążenia, np. protezą szkieletową.

• KORONY CZĘŚCIOWE

- Zależnie od wielkości powierzchni zęba, który pokrywają, noszą nazwę półkoron lub koron

trzy-ćwierciowych

- Właściwym ich tworzywem są 22-23-karatowe stopy złota, srebropalladu, lub chrom-kobaltu.

- Są to najczęściej korony jednolicie metalowe, lecz zalicza się je do uzupełnień kosmetycznych, kiedy stronę licową stanowi naturalny ząb.

- Wymienia się następujące korzyści związane ze stosowaniem koron częściowych:

1. Chronią strukturę zęba.

2. Pobrzeża korony są prawie w całości dostrzegane, tak że lekarz może je właściwie wykończyć,

a pacjent dokładnie oczyścić.

3. Są to zwykłe korony naddziąsłowe, przez co nie drażnią przyzębia.

4. Łatwiej jest je osadzać i cementować na zębie niż korony osłaniające.

5. Łatwiej jest również kontrolować dokładność ich osadzenia na zębach ze względu na

dostępność obserwacji brzegów tych koron.

6. Możliwe jest badanie żywotności zęba pokrytego koroną częściową z uwagi na to, że jego

część przedsionkowa pozostaje odsłonięta.

7. Dają możliwość uzyskania prawie idealnego efektu estetycznego, kiedy ich stronę licową

stanowi własny ząb.

21.10.2010

KORONY CZĘŚCIOWE

• Wskazania do stosowania koron częściowych są następujące:

1. Stosuje się je na zęby odcinka przednio-bocznego, a więc na zęby sieczne, kły i przedtrzonowe, na zęby dobrze wykształcone z zachowaną całkowicie stronę przedsionkową i w częściach bocznych nie dotkniętych próchnicą.

2. Używa się ich głównie jako element mostu łączącego krótkie przęsło z filarem, np. w razie braku pierwszego zęba przedsezonowego można je wykonywać na kieł i drugi ząb przedtrzonowy lub tylko na kieł dla mostu jednobrzeżnego uzupełniającego boczny ząb sieczny.

• Przeciwwskazaniami do stosowania koron częściowych są:

1. Krótkie zęby nie stwarzające możliwości retencji dla koron i mostu.

2. Zęby bardzo płaskie, o małym wymiarze przednio-tylnym, na których nie ma możliwości stworzenia wystarczających powierzchni retencyjnych.

3. Zęby z licznymi ubytkami próchnicowymi.

4. Zęby z wypełnieniami, przez które musiałaby przechodzić granica korony.

5. U pacjentów ze skłonnościami do próchnicy.

• LICÓWKI CERAMICZNE

• Postęp w zakresie poprawy jakości tworzyw ceramicznych umożliwił pokrycie cienką licówką zębów przednich, co pozwoliło osiągnąć znakomity efekt estetyczny.

• Do zalet licówek ceramicznych można zaliczyć:

1. Minimalną redukcję tkanek zęba.

2. Doskonały efekt estetyczny.

3. Trwałość uzupełnienia i odporność na zmianę koloru.

4. Doskonałą szczelność brzeżną.

5. Kompatybilność z tkankami przyzębia.

• Do wad licówek ceramicznych należą:

1. Trudność w dopasowaniu i zacementowaniu.

2. Wymagane jest duże doświadczenie lekarza i delikatne postępowanie, gdyż łatwo one pękają.

3. Trudne jest również zarówno dobranie koloru licówki, jak i barwy cementu.

4. Jest to postępowanie wymagające niezwykłej staranności i bardzo czasochłonne, a w związku z tym kosztowne.

• Do wskazań można zaliczyć:

• Celowość zmiany kształtu i barwy zęba (hipoplazję szkliwa, dysplazję zębów, przebarwienia).

• Odłamanie brzegów siecznych, likwidację luk pomiędzy zębami sąsiednimi.

• Przeciwwskazania obejmują:

1. Zbyt krótkie zęby.

2. Zbyt duże zniszczenia szkliwa.

3. Parafunkcje zwarciowe.

• Opracowanie zęba nie jest zbyt inwazyjne, warstwa zebranego szkliwa nie powinna przekraczać:

1. przyszyjkowo - 0,1-0,3mm

2. wargowo lub policzkowo - 0,3-0,7mm

3. skrócenie brzegu siecznego - 1,0-1,5mm

4. od strony językowej - 0,5-0,7mm

• Stopień przedsionkowy zaokrąglony - typu chamfer

• Do wycisku stosuje się masy o dużej dokładności odwzorowania, np. polieterowe.

• Do cementowania można polecić cementy adhezyjne.

28.10.2010

KORONY OSŁANIAJĄCE

• Korony osłaniające pokrywają całą lub prawie całą powierzchnię korony klinicznej zęba i są szeroko stosowane w lecznictwie protetycznym zarówno jako uzupełnienia samodzielne, jak i stanowiące część mostu łącząc przęsło z filarem.

• Mogą być:

1. Jednolite (metalowe lub estetyczne: akryl, kompozyt, ceramika (Jacketta), termoplastyk)

2. Złożone: -metal + materiał licujący

- ceramika (alumina, cyrkon) + ceramika licująca

• Jednym z podstawowych celów leczenia protetycznego jest stworzenie warunków umożliwiających zachowanie i utrzymanie zdrowego przyzębia i odtworzenie prawidłowej okluzji i artykulacji.

TEORIE DOTYCZĄCE KONTURU KORONY I JEGO WPŁYWU NA ZDROWIE PRZYZĘBIA

• Teoria ochrony dziąsła zakłada, że kontur korony (jej wypukłość) jest przeznaczony do ochrony brzegu dziąsła przed urazami mechanicznymi w czasie żucia.

• Teoria działania mięśni sugeruje, że nadmierna wypukłość korony, mająca chronić dziąsło przed urazami, utrudnia normalną działalność czyszczącą mięśni języka i policzków i stwarza korzystne warunki do zalegania resztek pokarmowych.

• Teoria dostępności dla zabiegów higienicznych powstała w końcu lat sześćdziesiątych, kiedy badania naukowe poparte doświadczeniami klinicznymi dowiodły, że tkanki okołozębowe nie wymagają ani ochrony mechanicznej, ani samooczyszczającej akcji mięśniowej, ale głównie symetrycznego i skutecznego usuwania płytki nazębnej.

KSZTAŁT ŚCIAN STYCZNYCH

• Bardzo ważny jest również kształt ścian stycznych.

• Styki te zabezpieczają brodawkę dziąsłową przed urazami ze strony zalegających resztek pokarmowych, zwłaszcza włókien mięsnych, ulegających procesom gnilnym i oddziałujących destrukcyjnie na przyzębie.

• W trakcie formowania się kęsa pokarmowego, w skutek akcji mięśni języka i policzków, reszki jedzenia mogą się dostawać do przestrzeni międzyzębowych i tam zalegać.

• Przestrzenie te powinny być otwarte dla łatwego samooczyszczania śliną i dla czyszczenia zębów w ramach zabiegów higienicznych.

ZADANIA POWIERZCHNI ŻUJĄCEJ

1. Odtwarzać w miarę możliwości kształt anatomiczny, zapewniający pełną sprawność czynnościową.

2. Nie powodować zaburzeń okludalnych mogących mieć niekorzystny wpływ na ząb, jak i na cały układ stomatognatyczny.

3. Mieć aktywność powierzchni dostosowaną do jakości filaru, na którym korona jest osadzona.

KORONY (MOSTY) TYMCZASOWE AKRYLOWE

• Korony tymczasowe są uzupełnieniami protetycznymi przewidzianymi do czasowego użytkowania w jamie ustnej.

• Korony tymczasowe ze względu na ochronę przyzębia są zwykle koronami dodziąsłowymi.

KORZYŚCI ZE STOSOWANIA KORON (MOSTÓW) TYMCZASOWYCH

Istnieje wiele korzyści w ich stosowaniu, z których można wymienić następujące:

1. Jako korona ochronna, osłania miazgę zęba przed niekorzystnymi wpływami zewnętrznymi, zwłaszcza termicznymi.

2. Stabilizuje położenie zęba.

3. Zachowuje czynności żucia.

4. Zachowanie wyglądu estetycznego i poprawa wyglądu.

KORONY (MOSTY) TYMCZASOWE AKRYLOWE

• Korony tymczasowe mogą być wykonane:

1. Fabrycznie- fabryczne korony kosmetyczne produkowane są z celuloidu, akrylu lub poliwęglanu.

2. Indywidualnie- indywidualne korony akrylowe można wykonać w pracowni protetycznej sposobem tradycyjnym, polegającym na opracowaniu zęba, pobraniu wycisku i kęska zwarciowego i zleceniu dalszej pracy technikowi, bądź wykonać je bezpośrednio w jamie ustnej pacjenta.

KORONA OSŁANIAJĄCA JEDNOLITA METALOWA 4.11.2010

Wskazaniami stosowania koron osłaniających jednolitych metalowych są:

1. Odbudowa zniszczonej korony zęba

2. Jako element łączący przęsło mostu z filarem

3. Jako wzmocnienie korony żywego zęba z licznymi uzupełnieniami

4. Poprawa kształtu korony klinicznej w celu uzyskania retencji dla klamry

5. Odbudowa powierzchni zwarciowych przy podnoszeniu zgryzu

6. Jako ochrona tkanek zęba przed patologicznym starciem

7. Odbudowa punktów stycznych

• W koronie lanej istnieje możliwość wykonania powłoki o żądanej grubości w każdym odcinku

• Korony lane powinny być cienkościenne, to znaczy, że przeciętna grubość ich ścian wynosi ok. 0.3mm

• Do oceny grubości powłoki korony lanej pomocny jest przyrząd pomiarowy zaopatrzony z jednego końca w ramiona obejmujące a z drugiego w skalę pomiarową

• Po kontroli na modelu lekarz sprawdza koronę w jamie ustnej, uprzednio przemywając ją alkoholem lub wodą utlenioną

• Po osadzeniu jej na zębie sprawdza kolejno:

1. Dokładność przylegania do zęba w okolicy przydziąsłowej

2. Prawidłowość kontaktów z zębami sąsiednimi

3. Stosunek wypukłości przedsionkowo-językowej do zębów sąsiednich i brodawki dziąsłowej

4. Kontakty zwarciowe w okluzji centralnej oraz przy ruchach bocznych i poprzednich

KORONY JEDNOLITE CERAMICZNE

• Główną ich zaletą jest biokompatybilność z tkankami jamy ustnej

• Lepsze wyniki estetyczne koron jednolicie ceramicznych w porównaniu do koron licowanych ceramiką polegają na naturalnej przezierności, czyli transparencji ich rekonstrukcji

• Masy ceramiczne stosowane do licowania koron wykazują wyższą refleksywność niż materiały jednolite ceramiczne, dlatego rekonstrukcje protetyczne, szczególnie przy mocnym oświetleniu , robią wrażenie bardziej kredowych i mętnych niż sąsiadujące zęby naturalne

ZASADY WYKONYWANIA KORON JEDNOLITYCH CERAMICZNYCH

1. Prace wymagają opracowania okrężnego stopnia o szerokości 1mm , co szczególnie na zębach przednich i przedtrzonowcach ( także u osób młodych) nie jest możliwe do wykonania bez niebezpieczeństwa uszkodzenia miazgi

2. Ponieważ wszystkie ceramiki są mało odporne na naprężenia rozciągające, to podczas preparacji zęba pod korony jednolitej ceramicznej należy opracować okrężny stopień , który jest zaokrąglony od strony kikuta zęba

3. Osiowa głębokość preparacji wynosi przeciętnie 1mm , jakkolwiek niektóre systemy jednolicie ceramiczne wymagają zeszlifowania okrężnie 1.5mm twardych tkanek zęba

TŁOCZONA CERAMIKA

• Jest stosowana na wkłady , nakłady , licówki i korony

• Istnieje możliwość wykonywania małych mostów w określonych indywidualnych warunkach

• Po wymodelowaniu obiektu z wosku należy go zanurzyć w specjalnej masie osłaniającej

• Do takiej uzyskanej formy zostaje w specjalnym piecu ciśnieniowym wtłoczona ceramika o temp. Topnienia 1180 stopni Celsjusza

• Uzyskana w ten sposób rekonstrukcja ma jednolitą barwę , a indywidualne uzyskanie koloru odbywa się za pomocą farbek i glazury.

25.11.2010

• KORONY ZŁOŻONE

KORONA ZŁOŻONA METALOWA- LICOWANA ŻYWICĄ

• Wykonanie kliniczne korony złożonej licowanej akrylem, kompozytem lub innym podobnym tworzywem jest identyczne

• Ząb opracowuje się podobnie jak dla korony metalowej jednolitej lanej, z tym, że ze względu na pokrywanie strony licowej dodatkową warstwą tworzywa ilość zebranych tkanek zęba od strony przedsionkowej musi być większa.

• Wskazania do wykonania korony złożonej są identyczne jak dla korony jednolitej metalowej, ale można ją również stosować w odcinku przednim i bocznym, ponieważ jest to korona estetyczna.

• Przeciwwskazania dotyczą tych zębów na które nie należy wykonywać żadnego typu korony.

KORONA ZŁOŻONA METALOWA- LICOWANA CERAMIKĄ

• Korony osłaniające licowane napalaną porcelaną łączą w sobie zalety koron metalowych i ceramicznych.

• Po pierwsze zapewniają odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, po drugie zaś dobry efekt estetyczny.

9

---