TEMAT: CHIRURGIA ESTETYCZNA I PLASTYCZNA
PODZIAŁ CHIRURGII UPIĘKSZAJĄCEJ:
Chirurgia plastyczna (rekonstrukcyjna) - jej celem jest usuwanie anomalii wrodzonych oraz defektów będących wynikiem choroby lub wypadku. Polega na przywracaniu prawidłowego wyglądu.
Chirurgia kosmetyczna (estetyczna) - jej celem jest korygowanie wad wyglądu
i udoskonalanie urody zgodnie z życzeniem pacjenta.
Chirurgia upiększająca może więc zajmować się zarówno osobami chorymi (chirurgia plastyczna- rekonstrukcyjna), jak i osobami zdrowymi (chirurgia kosmetyczna- estetyczna), których celem jest jedynie poprawa wyglądu oraz niejednokrotnie odzyskanie równowagi psychicznej.
Na działania chirurgii estetycznej może składac się wiele elementów: techniki chirurgiczne, dermatologiczne, kosmetyczne, fizykoterapeutyczne.
Inną grupę pacjentów stanowią osoby po wypadkach, w wyniku których ich wygląd zewnętrzny uległ zmianie, oszpeceniu, a także te osoby, które urodziły się z defektami wrodzonymi. W takich przypadkach należy oddać się w ręce chirurga plastyka.
Jeżeli do odzyskania zadowolenia i satysfakcji z własnego wyglądu nie wystarczą specjalistyczne zabiegi z zakresu szeroko pojętej kosmetyki i kosmetologii twarzy i ciała, to wówczas można zasięgnąć porady lekarza- plastyka.
Kosmetyczka pełni wówczas rolę doradcy, dlatego też musi posiadać wiedzę na temat metod upiększania i odmładzania.
Należy pamiętać, iż nie każdy człowiek może poddać się zabiegom chirurgii estetycznej. Istnieje bowiem wiele przeciwwskazań natury medycznej, gdyż operacja plastyczna wymaga odpowiednich warunków zdrowotnych. Przed każdym zabiegiem, oprócz szeregu badań, należy przeprowadzić wywiad, w celu ustalenia ewentualnych przeciwwskazań, a także badanie organoleptyczne, mające na celu ustalenie napięcia mięśni, stanu skóry i zdrowia pacjenta.
Kosmetyczka współpracująca z lekarzem- plastykiem ma za zadanie:
przeprowadzić wywiad z pacjentem,
ustalić ewentualne przeciwwskazania do zabiegu,
wykonać badanie organoleptyczne,
przeprowadzić kurację wzmacniającą pod kątem zdrowia psychicznego i fizycznego,
wyjaśnić szczegóły operacji,
zalecić kurację przedoperacyjną,
Pielęgnacja domowa to przede wszystkim:
Unikanie stresu i przepracowania,
Unikanie spożywania używek (kawa, alkohol, papierosy),
Racjonalna dieta,
Higiena życia codziennego (ruch na świeżym powietrzu, sen),
ŚRODKI LIFTINGUJĄCE
1. Kolagen
Jest to podstawowe białko tkanki łącznej, występuje w połączeniu z innymi białkami strukturalnymi - elastyną i MPS - kwasem hialuronowym i siarczanem chondroityny. Struktura jaką jest kolagen nazywana jest proteoglikanem, pełni rolę szkieletu tkanki łącznej, nadaje skórze elastyczność,
napięcie, utrzymuje na właściwym poziomie nawilżenie skóry.
Kolagen występuje w różnych formach, większość z nich jest nierozpuszczalna
w wodzie i nie ma zdolności wchłaniania się w skórę, dlatego w kosmetyce wykorzystuje się hydrolizaty kolagenu. Kolagen występuje w wielu tkankach organizmu zwierząt a jego budowa jest zróżnicowana
w zależności od funkcji i miejsca występowania.
Generalnie rodzaje kolagenu dzielimy na:
typ I - jest to najbardziej powszechnie występujący rodzaj kolagenu w ludzkim organizmie. Jest on obecny w tkance tworzącej blizny, w ścięgnach i tkance łącznej kości. Występuje on także w skórze, tkance podskórnej.
typ II - występuje w chrząstkach stawowych
typ III - występuje w tkance tworzącej się z fibroblastów, w trakcie zabliźniania ran, zanim zostanie wytworzony kolagen typu I, tworzy włókna tkanki łącznej właściwej siateczkowej,włókna te wybarwiają się solami metali ciężkich np. srebrem (argentos)
typ IV - występuje w błonie podstawnej - mikrowłóknach międzytkankowych, tworzących cienkie membrany między różnymi tkankami organizmu
typ V - śródmiąższowy - występuje na granicy tkanki tworzącej blizny i tkanek na krawędzi blizn - występuje zawsze jako dopełnienie kolagenu typu I
typ VI - odmiana typu V - spełniająca tę samą funkcję
typ VII - występuje w tkance nabłonkowej, m.in w skórze i na powierzchni tętnic
VIII - występuje w śródbłonku - tkankach tworzących błony śluzowe i wnętrze żył i tętnic
IX, X, XI - występują w chrząstkach - razem z typem II
XII - występuje razem z typami I i III w wielu tkankach.
W młodej skórze, dzięki odpowiedniej aktywności fibroblastów, następuje nieustanny proces syntezy włókien kolagenowych, które poprzez procesy enzymatyczne ulegają rozkładowi.
Wraz z wiekiem zmniejsza się aktywność fibroblastów i zmniejsza się ilość kolagenu w skórze.
Kolagen jest powszechnie stosowany w kosmetykach, zwłaszcza w kremach i maściach przeciwzmarszczkowych. Stosuje się go też jako wypełniacz w chirurgii kosmetycznej - np. do wypełniania ust.
2. Embrioblasty
Embrioblasty to wyciągi komórkowe przeznaczone do rewitalizacji skóry na drodze stymulacji fibroblastów do produkcji kolagenu i elastyny. Są one przygotowywane do użycia w specjalnym procesie wielokrotnych zamrażań, naświetlań i filtracji.
Badania naukowe wykazały, że Embrioblasty wprowadzone do skóry pobudzają komórki "gospodarza". Wzmagają w ten sposób procesy odnowy skóry (szczególnie w miejscach zmarszczek).
Surowiec pobierany jest w sterylnych warunkach z zawiązków embrionów bydlęcych w pierwszym trymestrze ciąży. Występuje on wówczas w postaci żelu, a w związku z tym, że płód nie ma jeszcze wtedy układu odpornościowego, istnieje małe ryzyko wystąpienia alergii.
Wskazania do zastosowania embrioblastów:
Zmarszczki,
Zwiotczała skóra twarzy, szyi,
Profilaktyka przeciwstarzeniowa,
Sposób wykonywania zabiegu:
Materiał wstrzykuje się śródskórnie, poprzez wielokrotne wkłucia, w miejsca występowania zmarszczek mimicznych, twarzy, szyi, dekoltu. Po ostrzykiwaniu może pojawić się rumień i niewielki obrzęk. Dla utrzymania się efektów zabiegi należy powtarzać. Sekwencja: 2-3 zabiegi w odstępach 10 dniowych, kolejne po 2-3 tygodniach i po miesiącu, z czasem odstępy można zwiększyć.
3. Silikon
Jest materiałem wypełniającym tkanki, podaje się go (wstrzykuje) głęboko pod skórę, co daje efekt zniwelowania średnio głębokich i głębokich zmarszczek. Znalazł on również zastosowanie w wypełnianiu, powiększaniu ust. W wyniku wstrzykiwania silikonu mogą powstać siniaki i opuchlizna. Zabiegi z zastosowaniem silikonu dają zadowalające i stosunkowo trwałe efekty, po około roku można powtórzyć zabieg. Ostrzykiwanie silikonem wymaga dużych umiejętności i doświadczenia, gdyż zbyt płytko podany materiał może spowodować powstanie efektów ubocznych w postaci zgrubień i stanów zapalnych, utrzymujących się nawet do kilku lat.
Istnieją sugestie, że silikon jest materiałem rakotwórczym.
4. Szwy podskórne
Jest to metoda wypełniania zmarszczek i regeneracji skóry, polegająca na umieszczeniu w skórze nici z odpowiednich tworzyw.
Najbardziej popularne są następujące materiały:
Gor- tex,
Katgut,
Złote nici.
Złote nici
Zabieg polega na implantacji pod skórę właściwą złotych nici, które tworzą stelaż dla wiotczejących mięśni, napinają je i wygładzają skórę w miejscach poddanych zabiegowi - twarz, szyja, dekolt, owal twarzy, podbródek.
Za pomocą igły wprowadza się wewnątrz skóry nici, które umiejscawia się tak, aby tworzyły siatkę. Nić ma 25 cm długości. Lekarz tnie ją na odpowiednie kawałki by na danym obszarze tworzyły siateczkę. W zabiegu wykorzystuje się nici ze złota najwyższej próby 999,9(24karaty) o grubości 0,1 mm. Złote nici są nierozpuszczalne, w związku z czym raz zaimplantowane pozostają w skórze całe życie. Zbyt głęboka implantacja spowoduje, że oczekiwane zmiany nie będą widoczne. Natomiast zbyt płytka spowoduje pogrubienie skóry w okolicy implantowanej nici albo ich „wychodzenie”. Zabiegi na twarzy są zabiegami bardzo odpowiedzialnymi i dlatego doświadczenie i profesjonalizm jest bardzo ważnym kryterium przy wyborze odpowiedniego lekarza.
Już po miesiącu w miejscach wszczepienia nici powstaje nowa sieć naczyń krwionośnych, co powoduje leprze ukrwienie, dotlenienie i odżywienie skóry, która staje się napięta, znikają przebarwienia, a istniejące zmarszczki ulegają wygładzeniu.
Jednocześnie złoto stymuluje produkcję kolagenu i elastyny, co daje efekt liftingu we wprowadzonych miejscach.
Celem implantacji złotych nici jest:
Poprawa owalu twarzy,
Opadające powieki, policzki,
Poprawa jędrności skóry,
Opóźnienie procesu starzenia się skóry,
Lifting.
Sposób wykonania
Każda nić o długości 25 cm zakończona jest specjalną jednorazową igłą, której kształt pozwala uniknąć bólu w trakcie implantacji. Lekarz ze złotych nici tworzy siatkę, która podtrzymuje osłabione mięśnie i nie pozwala skórze zwiotczeć. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. W celu odmłodzenia całej twarzy u osoby przed 40 rokiem życia potrzeba 5 nici, po jednej na policzki i owal twarzy, jednej w podbródek. Osoby po 40 roku życia potrzebują większej ilości nici, ponieważ ich skóra z biegiem lat zatraciła zdolności produkcji kolagenu i elastyny, a włókna białkowe uległy znacznemu osłabieniu, dlatego zalecana jest implantacja po dwie nici w każdy policzek.
Po zabiegu przez 4-7 dni mogą utrzymywać się lekkie zasinienia.
Złote nici działają dwuetapowo, co jest związane z budową samego implantu. W pierwszym etapie trwającym około 2 miesięcy widoczne jest działanie rozpuszczalnej nici chirurgicznej, która stanowi otoczkę właściwej złotej nici. Zwiększa się ilość komórek układu odpornościowego i dochodzi do oczyszczenia organizmu z martwych tkanek. W drugim etapie dochodzi do odkładania się włókien kolagenowych i elastylowych wokół złotej nici. Zabieg złotych nici jako jedyny, spośród znanych medycynie do tej pory, skutecznie powoduje wzrost ilości elastyny w skórze. Ponadto złoto ma działanie stymulujące produkcję nowych naczyń krwionośnych w skórze, co powoduje leprze jej dotlenienie i odżywienie, niwelowane są procesy starzenia, wygładzają się zmarszczki, znika zwiotczenie, zmniejszają się fałdy, zwiększa elastyczność, poprawia się koloryt cery, normalizuje się praca gruczołów łojowych, znika tak często widoczna siatka naczyń krwionośnych.
Katgut - są to powszechnie stosowane w chirurgii rozpuszczalne nici pochodzenia zwierzęcego.
Ich zastosowanie w medycynie estetycznej polega na celowym wywołaniu stanu zapalnego i w konsekwencji blizny (rodzaj włókniaka) wypełniającej zmarszczkę. Nici w ciągu kilku miesięcy całkowicie zespalają się ze skórą. Aby zapobiec ewentualnym infekcjom stosuje się równocześnie antybiotykoterapię. Po zabiegu utrzymuje się opuchlizna i siniaki (nawet kilka tygodni).
Gor- tex - jest to syntetyczna, porowata, nierozpuszczalna tkanina. Zabieg polega na wprowadzeniu za pomocą igły kilku nici lub płytek w głębokie warstwy skóry. Po zabiegu występują siniaki i opuchlizna, w celu niedopuszczenia do infekcji podaje się antybiotyki.
METODY STOSOWANE W CHIRURGII PLASTYCZNEJ
1. Terapia kolagenowa - polega na wstrzykiwaniu przez lekarza kolagenu w określone miejsca. W ten sposób wypełnia się zagłębienia, podnosząc je do poziomu skóry otaczającej.
Implanty kolagenowe stosuje się przy powierzchownych, niewielkich zmarszczkach
i liniach na twarzy, rzadziej do niwelowania powierzchownych blizn.
Przeciwwskazania do terapii kolagenowej:
Alergia na kolagen,
Implantów kolagenowych nie można stosować do powiększania piersi, wstrzykiwać do kości, ścięgien i mięśni,
Ciąża,
Karmienie piersią,
Terapia składa się z 3 etapów:
1. test na skórze (wstrzyknięcie niewielkiej ilości kolagenu tuż pod skórę, w przedramię.
Przez 4 tygodnie obserwujemy miejsce wkłucia, czy nie wystąpiło swędzenie, zaczerwienienie, obrzęk),
2. seria zabiegów,
3. okresowych korekt.
2. Mesolift - zabieg polegający na ujędrnianiu skóry twarzy, szyi i dekoltu za pomocą kwasu hialuronowego. Kwas hialuronowy stosuje się w postaci iniekcji w zmarszczki i ubytki skórne. W swojej pierwotnej postaci ulega wchłonięciu, dlatego do wypełniania używa się skoncentrowany i ustabilizowany implant. Kwas hialuronowy jest materiałem biodegradowalnym, w związku z czym ulega wchłonięciu i zabieg trzeba powtarzać. Po zabiegu może pojawić się zasinienie, obrzęk i rumień.
3. Laser argonowy - daje możliwość leczenia naczyniaków oraz trądzika różowatego. Do momentu wprowadzenia lasera naczyniaki leczone były poprzez chirurgiczne usunięcie i pokrycie przeszczepem, co pozostawiało blizny. Obecnie 70% naczyniaków udaje się wyleczyć nieoperacyjnie. Promienie lasera usuwają również rozszerzone naczynia krwionośne w przebiegu trądzika różowatego
Wskazany w leczeniu:
Teleangiektazji,
Trądzika różowatego,
Naczyniaków płaskich,
Brodawek,
Znamion (poza barwnikowymi),
Narośli skórnych,
Przebarwień skórnych,
Tatuaży.
4. Elektroriduliza - technika polegająca na stymulacji elektrycznej, w wyniku jej działania dochodzi do powstania stanu zapalnego, a następnie blizny wypełniającej zmarszczkę.
Zabieg polega na wprowadzeniu w skórę (w zmarszczki) bardzo cienkiej igły przez którą przepuszczany jest prąd o zmiennym napięciu.
Impulsy elektryczne stymulują skórę przez co dochodzi do jej regeneracji.
Wskazania do zabiegu:
Usuwanie powierzchownych zmarszczek twarzy, szyi,
Regeneracja płytkich rozstępów.
KOREKTA TWARZY
1. Chirurgiczne powiększanie podbródka
Korekta każdej części twarzy decyduje i wpływa na ogólny jej wygląd. Chirurgiczne powiększanie podbródka wykonuje się w sytuacji, gdy jest on zbyt mały, co w konsekwencji powoduje uwydatnienie się nosa i szczęki. Zabieg chirurgiczny jest zabiegiem trwałym, jego efekty pozostają całe życie.
Znane są dwa sposoby powiększania podbródka:
Cięcie wewnątrz jamy ustnej lub pod podbródkiem i umieszczenie implantu pomiędzy mięśniem a kością podbródka,
Cięcie od strony jamy ustnej i rekonstrukcja kości podbródka (nie pozostawia blizny na zewnątrz).
2. Korekta podwójnego podbródka
Defekt ten można zniwelować poprzez odessanie tkanki tłuszczowej z podbródka. Zabieg jest efektywny tylko u osób nie mających zwiotczałej skóry. Korekta polega na wykonaniu niewielkiego cięcia w fałdzie podbródka, wprowadzeniu igły i odessaniu odpowiedniej ilości tkanki tłuszczowej. Zabieg trwa ok. 30 min. i wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Przez 2-4 dni pacjent ma założony opatrunek, po upływie tego czasu zdejmowane zostają szwy.
3. Korekta kształtu nosa
Zniekształcenia podzielić można na dwie główne grupy:
Wrodzone zniekształcenia (np.: długi, wąski, szeroki, garbaty, zapadnięcie grzbietu, skrzywienie przegrody nosowej),
Nabyte zniekształcenia (np.: zgrubienie grzbietu, złamanie kości nosa, ubytki tkanki nosa).
Poszczególne postacie zniekształceń nosa wymagają różnych metod leczenia operacyjnego:
Operacje naprawcze mające na celu poprawienie kształtu nosa, uzyskanie estetycznego wyglądu całej twarzy,
Operacje odtwórcze polegające na odtworzeniu brakującego fragmentu nosa,
Przed przystąpieniem do operacji naprawczej nosa lekarz musi zbadać jamę nosową i zatoki przynosowe. W przypadku skrzywienia przegrody nosa trzeba najpierw wykonać resekcję przegrody, może się ona odbyć podczas jednej operacji, jednocześnie z operacją naprawczą. Istotną rolę odgrywają cięcia podczas operacji, najbardziej korzystne są cięcia wewnątrznosowe. Ważny jest również opatrunek unieruchamiający po zabiegu naprawczym, jego rolą jest utrzymanie nowego kształtu nosa oraz jego ochrona. Zakłada się również opatrunek do jamy nosowej. Rekonwalescencja trwa zazwyczaj 10 dni, pacjent w tym czasie stosuje leki przeciwbólowe i opatrunki zmniejszające zasinienie. W przypadku operacji odtwórczych stosuje się przeszczepy skórno- chrzęstne oraz wolne przeszczepy skóry.
Jeżeli ubytek jest wynikiem wypadku czy urazu zabieg powinien być przeprowadzony możliwie jak najwcześniej. W sytuacji ubytku po chorobie nowotworowej zabieg można przeprowadzić tylko wtedy, gdy nowotwór został usunięty z dużym marginesem zdrowej tkanki.
4. Face lifting - zabieg mający na celu wygładzenie skóry twarzy oraz poprawę jej owalu. Polega na wykonaniu kilku nacięć (w linii włosów, na skroni, przed małżowinami usznymi i za uszami), następnie lekarz odseparowuje skórę od mięśni i podskórnej tkanki tłuszczowej, przesuwa ją i wygładza. Podczas zabiegu można usunąć nadmiar tkanki tłuszczowej, a także, jeżeli istnieje taka konieczność, zrekonstruować mięśnie.W związku z umiejscowieniem nacięć blizny są niewidoczne.
Zabieg wykonywany jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym, pacjent po operacji pozostaje w klinice dobę. Po opuszczeni kliniki przez kilka dni utrzymuje się opuchlizna, a pacjent musi nosić opatrunek. Szwy zdejmuje się po 6-8 dniach.
Często wykonuje się tzw. lekki lifting skóry i mięśni czoła. Zabieg ten koryguje jedynie zmarszczki okolic czołowych i unosi łuk brwiowy. Cięcia prowadzi się wówczas na skórze głowy, we włosach, ok. 5 cm od linii czoła, następnie następuje naciągnięcie odseparowanej skóry i jej wygładzenie. Zabieg trwa stosunkowo krócej niż face lifting, pacjent opuszcza klinikę na drugi dzień, w tym przypadku nie ma konieczności zakładania opatrunku, szwy usuwane są po 8 dniach. Obrzęk po zabiegu utrzymuje się przez ok. 3 dni.
Lekki lifting można zastosować także w celu usunięcia tzw.” kurzych łapek”, zabieg przebiega podobnie do poprzednich, cięcie wykonuje się w skórze we włosach na wysokości skroni i naciąga okolice „kurzych łapek” i policzków.
BLEFAROPLASTYKA (plastyka powiek)- zabieg naprawczy skóry wokół powiek, usuwa worki pod oczami oraz nadmiar skóry na powiekach. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, cięcia prowadzi się w naturalnych fałdach skóry, aby blizny były słabo widoczne. Po zabiegu występuje obrzęk, zasinienie, ból, podrażnienie spojówek, dolegliwości te usuwa się farmakologicznie, po kilku dniach zdejmuje się szwy, po 2 miesiącach blizny znikają.
Z wiekiem, gdy skóra traci jędrność i sprężystość, zaczyna opadać i zmienia się owal twarzy, zastosować można powiększanie policzków.
Stosuje się dwie metody powiększania policzków:
Implanty silikonowe wszczepiane pod skórę policzka,
Wstrzyknięcie tkanki tłuszczowej pacjenta, w tym przypadku efekty są nietrwałe, gdyż tkanka tłuszczowa ulega wchłonięciu.
5. Korygowanie kształtu uszu - zabieg polega na usunięciu nadmiaru tkanki chrzęstnej ucha. Lekarz wykonuje cięcie za uchem, usuwa chrząstkę lub ją podwija. Po operacji małżowina uszna przylega do głowy, zakładany zostaje unieruchamiający opatrunek (2 dni), aby nie doszło do przemieszczenia się przesuniętej małżowiny. Efekt zabiegu jest trwały a blizny nie są widoczne.
6. Endoskopowy lifting twarzy i brwi
Endoskopia- z grec. endo- środek, wnętrze, skopos- widzenie). Zabieg zaczyna się od wykonania pięciu nacięć na linii włosów i wewnątrz ust. Przez uzyskane otwory wprowadza się endoskop oraz narzędzia chirurgiczne. Poprzez użycie endoskopu chirurg dokładnie monitoruje przebieg operacji. Zadaniem lekarza jest podwiązanie mięśni odpowiedzialnych za zwiotczenie tkanek.
Ryzykiem endoskopowego liftingu jest możliwość uszkodzenia nerwu twarzowego.
OPERACJE PLASTYCZNE RÓŻNYCH CZĘŚCI CIAŁA
1. Liposukcja - zabieg polega na wykonaniu przez chirurga kilku niewielkich nacięć w fałdach skórnych, wprowadzeniu rurki i odessaniu nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej. Metodę tą stosuje się w celu usunięcia nadmiaru tłuszczu z okolic brzucha, pośladków, ud, bioder, ramion, podbródka. Podczas jednego zabiegu można zlikwidować nadmiar tłuszczu z kilku obszarów jednocześnie.
Podczas zabiegu lekarz prowadzi ciecia długości 1,5 cm, przez które wprowadza kaniulę, a następnie za pomocą podciśnienia odessany zostaje nadmiar tkanki tłuszczowej. Zabieg trwa 1-2 godziny, po czym zakłada się opatrunek, który zdejmuje się po 2 tygodniach.
Do zabiegu liposukcji wykorzystuje się czasem fale ultradźwiękowe, w celu zmniejszenia spoistości tkanki tłuszczowej.
2. Plastyka brzucha (abdominoplastyka)- zabieg stosuje się w celu usunięcia nadmiaru skóry i tkanki podskórnej z okolic brzucha. W tym celu wykonuje się cięcie poziome poniżej linii bikini, bądź w przypadki znacznej nadwagi i rozmiarów brzucha, wokół pępka, który następnie odtwarza się w odpowiednim miejscu. Zabieg wymaga kilkudniowej hospitalizacji, pacjent powinien leżeć z nogami ugiętymi w biodrach (likwidowanie naprężeń). Po zabiegu przez kilka miesięcy należy nosić pas podtrzymujący i unikać wysiłku fizycznego.
3. Zabieg powiększania piersi -zabieg polega na uniesieniu tkanki gruczołu
i wprowadzeniu implantu (woreczka z silikonem, solą fizjologiczną, tkankę tłuszczową pacjentki). Implant można umieścić podskórnie lub podmięśniowo. Czas trwania zabiegu to ok. 1-3 godzin, szwy usuwane są po tygodniu od zabiegu.
Wskazania do zabiegu powiększania piersi:
Wrodzony niedorozwój piersi,
Zanik tkanki gruczołu piersiowego po porodzie,
Chęć posiadania większego biustu.
W celu wprowadzenia implantu stosuje cięcie, wyróżniamy 3 rodzaje cięć:
Pod piersią,
Wokół otoczki sutkowej,
W dole pachowym.
4. Toksyna botulinowa - popularnie zwana jadem kiełbasianym - jest bardzo silnie działającą naturalną toksyną powodującą zahamowanie uwalniania acetylocholiny - neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za przekaźnictwo impulsów między nerwami a mięśniami. Toksyna botulinowa działa poprzez blokowanie połączeń między zakończeniami nerwów,a unerwianymi przez nie mięśniami, czyli blokuje tzw. synapsy nerwowo - mięśniowe. Toksyna wiąże się z błoną presynaptyczną płytki motorycznej i blokuje wydzielanie acetylocholiny, co powoduje, że mięśnie rozluźniają się i zmarszczki na jakiś czas rozprostowują się.
Toksyna botulinowa jest najsilniejszą znaną toksyną biologiczną. Jest neurotoksyną wytwarzaną przez beztlenową pałeczkę Clostridium botulinum. Znamy 7 typów antygenowych toksyny oznaczonych od A - G. Do zatrucia u ludzi dochodzi po spożyciu zakażonych konserw głównie typem A, B i E. W handlu znajdują się dwa preparaty farmakologiczne toksyny botulinowej typu A:
Dysport - firmy Beaufour Ipsen International
Botox - firmy Allergan
Toksyna botulinowa jest szeroko stosowana w usuwaniu zmarszczek:
między brwiami (zmarszczki “lwie”, okolica gładzizny czoła)
poprzecznych czoła
wokół oczu (kurze łapki)
innych: powieki dolnej, wokół ust, na brodzie, szyi.
W dermatologii, obok zastosowania botoxu do wygładzania zmarszczek, stosuje się go do leczenia nadpotliwości dłoni, stóp i pach. Zastrzyki z toksyny botulinowej zaleca się również w leczeniu schorzeń związanych z kurczami mięśni i tikami, w leczeniu spastyczności u dzieci z porażeniem mózgowym, w okulistyce do leczenia zeza i kurczu powiek. Botox może też uwolnić nas od bólów głowy - podany w odpowiednią okolicę czoła i karku leczy migrenę.
Przeciwwskazania
1) bezwzględne:
* zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia gravis, zespół Lamberta Eatona)
* nadwrażliwość na składniki preparatu (albuminy ludzkie)
* stosowanie następujących leków lub okres do 1 tygodnia od ich odstawienia:
-aminoglikozydy (streptomycyna, gentamycyna, amikacyna, kanamycyna itp.)
-aminochinolony (chlorochina, hydroksychlorochina)
-D-penicylamina (Cuprenil)
-cyklosporyna
-tubokuraryna, pankuronium, galamina
-sukcynylocholina
-linkomycyna, tetracyklina, polimyksyna
* miejscowe infekcje skóry
* ciąża, okres laktacji
2) względne:
* zaburzenia krzepnięcia
* stosowanie leków antykoagulacyjnych (np. aspiryna)
5. Mezoterapia - polega na wstrzykiwaniu małych dawek substancji leczniczej bezpośrednio w chorobowo zmienione obszary na ciele pacjenta. W tym celu stosuje się igły krótkie (4-6 mm) i cienkie (0,4 mm średnicy). Substancje wprowadza się podskórnie.
Dwie metody wykonania zabiegu:
1. manualnie za pomocą odpowiednio dobranej wielkości igły i strzykawki,
2. mechanicznie za pomocą specjalnego pistoletu do mezoterapii.
W mezotermii sporządza się roztwory do iniekcji, które zazwyczaj stanowią mieszaninę trzech substancji rewitalizujących i regenerujących nazywanych koktajlami.
Mezoterapia, zastosowanie:
- wypadanie włosów
- odmładzanie
- cellulit
6. Elektroterapia - zabieg mający na celu poprawę krążenia oraz przyspieszenie rozkładu komórek tłuszczowych, poprawia wygląd sylwetki, zmniejsza obwody, leczy cellulit, zwiększa elastyczność skóry. Zabieg opiera się na elektrostymulacji podskórnej poszczególnych odcinków ciała, polega na umieszczeniu igieł po obydwóch stronach leczonego miejsca. Nakłuwania wykonuje się odcinkami, tak jak w przypadku mezoterapii.
10