SPRAWOZDANIE

Grzegorz Muszyński Dr Leon Magiera

Michał Pawlak wtorek 17.05

Energetyka

ĆWICZENIE NR 100A

WYZNACZANIE GĘSTOŚCI CIAŁ STAŁYCH

Celem pomiarów było wyznaczenie gęstości obiektu o pokazanej poniżej budowie:

a

c

b

Do wykonania pomiarów użyliśmy suwmiarki o dokładności ±0.05mm, oraz wagi elektronicznej.

Gęstość wyraża się wzorem:
.

Pomiaru masy dokonaliśmy za pomocą wagi elektronicznej, a objętość określiliśmy mierząc wysokość prostopadłościanu oraz długość i szerokość jego podstawy i podstawiając do wzoru na objętość prostopadłościanu:
.

	a	Δa	b	Δb	c	Δc	V	ΔV
jednostka	m*10^-3	m*10^-3	m*10^-3	m*10^-3	m*10^-3	m*10^-3	mm^3	mm^3
1.	20	0	15,1	0	15,1	0	4560,2	0
2.	20				15,1				15,1		4560,2
3.	20				15,1				15,1		4560,2
4.	20				15,1				15,1		4560,2

W naszym przypadku odchylenie standardowe wynosi zero, jedyne niepewności pomiarowe mogą wynikać jedynie z dokładności suwmiarki (±0.05mm).

	masa
Jednostka	Gram [g]
1.	12,2
2.	12,2
3.	12,2

Ze względu na bardzo niewielką masa badanego obiektu waga wskazywała tą samą wartość pomimo iż prostopadłościan za każdym razem był ustawiany w innej pozycji.

Podstawiając zmierzone wartości do wzoru na gęstość otrzymaliśmy wynik 2675,32 kg/m3 .

Wnioski:

Z tablic gęstości metali wynika, że badany przez nas obiekt zrobiony jest z aluminum.

Ze względu na prostotę badanego obiektu było nam bardzo trudno zauważyć jakiekolwiek niepewności pomiarowe. Jedyne błędy pomiarowe mogą się brać w naszym przypadku tylko
i wyłącznie z dokładności wagi i suwmiarki. Pomimo to nauczyliśmy jak wygląda proces obliczania niepewności pomiarowych oraz jak wykorzystać to w przyszłości.

ĆWICZENIE NR 100 B

PODSTAWOWE POMIARY ELEKTRYCZNE

Pierwszym pomiarem jakiego dokonaliśmy było bezpośrednie zbadanie wartości oporu trzech oporników oraz żarówki (każdego z osobna). Do wykonania pomiaru użyliśmy miernika uniwersalnego, ustawionego na zakres 200Ω. Wyniki pomiarów:

R1 [Ω]	R2 [Ω]	Rreg. [Ω]	Rż. [Ω]
120,8	158,9	197	13,3

Następnie zmierzyliśmy opór, układu złożonego z opornika nr 1 i 2 połączonych szeregowo oraz równolegle:

R1,2[Ω] połączenie szeregowe	R1,2 połączenie równoległe
278	68

Po zmierzeniu oporów w przypadku obu połączeń obliczyliśmy teoretyczne wartości oporów dla poszczególnych połączeń.

Dla szeregowego połączenia n rezystorów można wyliczyć rezystancję wypadkową (opór wypadkowy), R jako sumę rezystancji składowych:

Dla równoległego połączenia n oporników można wyliczyć rezystancję wypadkową (opór wypadkowy), R, który jest mniejszy od najmniejszego oporu składowego:

połączenie szeregowe [Ω]	połączenie równoległe [Ω]
278,7	68,3

Wyniki pomiarów pokrywają się z obliczeniami teoretycznymi, można więc badać opór zastępczy układu za pomocą wzorów, mając tylko zmierzone doświadczalnie opory poszczególnych elementów, ponieważ otrzymane rezultaty nie będą odbiegały od tych zmierzonych doświadczalnie.

---