Obrona - Licencjat, obrona licencjat

Znaczenie kultury w rozwoju człowieka

Kulturę ma bardzo ważne znaczenie, bowiem określa system wartości, które służą człowiekowi, a zarazem są świadectwem rozwiniętego człowieczeństwa. Jest to system wyrażony w wytworach cywilizacyjnych, osiągnięciach naukowych, systemach intelektualnych, dziełach artystycznych i jest skonkretyzowany w postawach osoby, która jest wartością najwyższą. Kultura jest właściwym kształtem życia człowieka nie jest rzeczywistością narzuconą, ale pochodzącą od człowieka i tworzącą człowieka. Jest właściwym sposobem istnienia i bytowania człowieka. Ludzie stanowią jedyny podmiot kultury i są także jedynym właściwym jej przedmiotem.
Skoro podmiotem i przedmiotem kultury jest człowiek, to jego wychowanie i kształtowanie jest najbardziej istotnym zadaniem. Chodzi w tym o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej ludzki. O to, ażeby bardziej był, a nie tylko, by więcej miał, aby poprzez wszystko, co ma czy posiada, umiał bardziej i pełniej być człowiekiem, to znaczy, ażeby być także dla drugich.
Kultura wpływa na rozwój umiejętności młodych osobników w społeczeństwie. Cywilizacja potrzebuje artystów, podobnie jak potrzebuje naukowców i techników, pracowników fizycznych i umysłowych, świadków wiary, nauczycieli, ojców i matek, którzy zabezpieczają wzrastanie człowieka i rozwój społeczeństwa poprzez ową wzniosłą formę sztuki, jaką jest "sztuka wychowania". W rozległej panoramie kultury każdego narodu artyści mają swoje miejsce. Gdy idąc za głosem natchnienia tworzą dzieła naprawdę wartościowe i piękne, nie tylko wzbogacają dziedzictwo kulturowe każdego narodu i całej ludzkości, ale pełnią także cenną posługę społeczną na rzecz dobra wspólnego.
Skoro celem jest kształtowanie osoby ludzkiej, jej wychowanie, to najważniejszą dziedziną kultury staje się moralność. Zdrowa moralność, aby wychować człowieka do postępowania zgodnego z właściwie ukształtowanym sumieniem. Taka kultura harmonijnie rozwija wszystkie ludzkie wartości - prawdę, dobro, piękno i świętość. Współdziałanie wszystkich dziedzin kultury: nauki, moralności, sztuki i religii gwarantuje harmonijny rozwój człowieka.

Podsumowanie:
Kultura ma duże znaczenie w rozwoju człowieczeństwa, bowiem wyzwala siły większe i efektywniejsze. Kultura będąca w nieustannym rozwoju, aż do czasów obecnych, stanęła na bardzo wysokim poziomie, dzięki czemu tworzy w czasach obecnych warunki rozwoju cywilizacyjnego. Kultura wychowuje, kształtuj i rozwija umiejętności oraz wszystkie ludzkie wartości, jakimi są prawda, dobro, piękno i świętość ludzi. Łączy w sobie wszystkie środowiska oraz wpływa na rozwój gospodarczy, ekonomiczny i techniczny społeczeństwa. Te wszystkie wielkie osiągnięcia (techniczne, ekonomiczne i gospodarcze), jakich jesteśmy świadkami zwłaszcza w ostatnich czasach, powinny skłaniać do refleksji.

5. Konsekwencje przekazu poprzez media „uzurpowanego świata” (fikcji)

Negatywne cechy fikcyjnej rzeczywistości związane są ze zbyt intensywna interakcją użytkownika ze światem urojonym, utożsamianie się z nim, co prowadzi do wyobcowania ze środowiska rzeczywistego. Młody człowiek może zatracić umiejętność komunikowania się w grupach społecznych, szczególnie w rodzinie oraz traci umiejętności empatii w stosunku do środowiska ludzi, z którymi obcuje. Dziecko staje się mało wrażliwe i mało uczuciowe.
Można zaobserwować spadek zainteresowania nauką szkolną, trudnościami w koncentrowaniu uwagi na lekcjach. Niestety nie tylko dzieci są na to narażone my dorośli również w znacznym stopniu tego doświadczamy . Praktycznie każdy może umieścić na darmowych kontach serwisów swoja stronę, gdzie może zamieścić wszystko - od informacji o zwierzętach do pornografii.
Człowiek mało odporny na media staje się podatny na to co w nich może znaleźć, łatwo poddaje się manipulacji i propagandzie, a także ulega trendom promowanym przez media.

22. Pojęcia kontrplan, przebitka

Kontrplan- ujęcie przeciwstawne do poprzedniego. Stosowane najczęściej przy filmowaniu scen dialogowych, gdy na ekranie pojawiają się na przemian zbliżenia twarzy jednego oraz drugiego rozmówcy.
Przebitka- krótkie ujęcie wcięte w środek innego.

24. Historia fotografii prasowej

Za datę powstania fotografii przyjmowany jest rok 1839, kiedy francuski malarz Louis Daguerre ogłosił zasady dagerotypii. Służył do tego prototyp aparatu fotograficznego - camera obscura.

Początek przemysłu fotograficznego w Polsce to rok 1887, kiedy chemik Piotr Lebiedziński założył w warszawie fabrykę papierów fotograficznych FOTON. W 1899, również w Warszawie, powstała wytwórnia aparatów fotograficznych i obiektywów FOS.

W latach 90-tych XIX wieku fotografia na dobre zagościła na łamach prasy. Było to możliwe dzięki rozpowszechnieniu się klisz siatkowych i fabrycznej ich produkcji - fotografia mogła się ukazywać z dnia na dzień, ponieważ proces obróbki uległ radykalnej zmianie. Za pierwszego polskiego fotografa prasowego uważa się Konrada Brandla, a prawdziwie nowoczesną fotografię stworzyli Łukasz Dobrzański i Ryszard Okniński. We Lwowie wydawana jest "Kronika Fotograficzna" (1898), potem też "Wiadomości Fotograficzne" (1905). W 1910 roku powstała pierwsza w Polsce, warszawska agencja fotograficzna Mariana Fuksa

5. System cenzury komunistycznej i system medialny Polski Ludowej

Aby kontrolować myśli poddanych komunizm wprowadził szeroko zakrojoną cenzurę. Nie wolno było publikować i rozpowszechniać materiałów niezgodnych z ideologicznymi wytycznymi. Karana surowo była nawet tzw. propaganda szeptana, czyli prywatne rozmowy o krytycznym wobec władzy wydźwięku. Władza komunistyczna kontrolowała każdą dziedzinę życia, zarówno prywatną jak i publiczną.

Cenzura w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej funkcjonowała pod postacią instytucji Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (GUKPPiW) powołanego dekretem z 1946, a od lipca 1981 ze zmienioną nazwą - „Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk”. Instytucja ta zajmowała się kontrolą absolutnie wszystkich publikacji, drukowanych we wszystkich drukarniach w całym kraju, a także absolutnie wszystkich publicznych przedstawień teatralnych, estradowych itp., oraz wszystkich polskich audycji radiowych i telewizyjnych. Od roku 1945 do 1980 ingerencje cenzury w teksty drukowane nie były w ogóle oznaczane (ani przez pozostawianie „białych plam”, jak przed wojną, ani w żaden inny sposób). Oznaczany był jednakowoż fakt ocenzurowania: każda książka i każde wydawnictwo oznaczane było zazwyczaj w stopce redakcyjnej numerem zamówienia oraz skrótem składającym się z litery i liczby. To literowo-liczbowe oznaczenie było identyfikatorem cenzora.

21 Znaczenie prawdy w przekazie dziennikarskim

W dziennikarstwie zagadnienie prawdy ma fundamentalne znaczenie. Zanegowanie jej istnienia wiązałoby się bowiem ze zniszczeniem społecznej komunikacji, jak również struktur demokracji i społeczeństwa w ogóle. Zawód ten, bez zobowiązania do przekazywania prawdy, stałby się zawodem przegranym. Nie można by wówczas mówić o dziennikarstwie jako o powołaniu - powołaniu do przekazywania prawdy odbiorcom. Warunkiem prawdziwości środków przekazu jest stopień poznania rzeczywistości przez dziennikarza. Sam musi on dotrzeć do pełnej prawdy, poznać ją, zgłębić, by dopiero później przekazać ją odbiorcom Proces poznania prawdy musi być realizowany przy postawie szczerości, gdyż tylko to pozwoli dziennikarzowi wyzbyć się własnych, subiektywnych opinii czy konstrukcji myślowych. Ze wszystkich rzeczy, o które żurnalista powinien się troszczyć, najważniejsze znaczenie ma obiektywność przekazu. Musi panować więc nad swą emocjonalnością oraz bezkrytycznością. Powinien przedstawiać fakty w sposób neutralny, tak by odbiorca mógł zdobyć się na indywidualny komentarz do prezentowanych przez dziennikarza faktów. Zadaniem ludzi pracujących w mediach musi być ponadto stwarzanie możliwości dla debat publicznych i dialogu. Dziennikarz nie powinien jednak opowiadać się po którejkolwiek ze stron rozmowy, a jedynie czuwać nad jej jakością i odniesieniem dla wspólnego dobra i ludzkich problemów. Współcześnie dużym zagrożeniem dla obiektywizmu dziennikarskiego stało się zaangażowanie w życie polityczne. Wówczas dziennikarz nie przekazuje odbiorcy prawdy obiektywnej, a jedynie stara się przekonać go do opowiedzenia za konkretnym obozem czy stronnictwem politycznym. Nie jest więc ani poszukiwaczem prawdy, ani obiektywnym informatorem.

20 Odpowiedzialność dziennikarza za działanie na rzecz dobra wspólnego

Dziennikarz swoim działaniem przyczynia się do dobra wspólnego. Dobro wspólne (z łac. bonum comumune) jest wartością, którą ludzie osiągają przez wspólne działanie oraz przez korzystanie ze społecznych środków. Powinien mieć na uwadze dobro odbiorcy, być odważny w mówieniu o ryzykownych tematach oraz w zdobywaniu trudnych informacji. Mieć wpływ na innych dziennikarzy z którymi pracuje. Dawać im właściwe świadectwo. Powinien stale pracować nad swoim sumieniem. Dzisiejszy świat kształtowany jest przez media. To one wpływają na to jak myślimy. Dlatego na dziennikarzu spoczywa wielka odpowiedzialność Dziennikarz powinien zdawać sobie sprawę z następstw, jakie mogą wyniknąć po opublikowaniu tekstu.

23 Etyczne znaczenie piękna w przekazie dziennikarskim

- jest odbiciem szacunku do odbiorcy ( wypaczenie np. pornografia)

- piękno powinno wyrażać treść przekazu

- stanowi jego jakość oraz formę ( każdy przekaz jest rodzajem dzieła sztuki), domaga się

zatem *dbałości o język ( przeciw prymityzacji i wulgarności) a także *starania o

komunikatywność, prostotę, jasność, rozunmość i poprawność wypowiedzi

- jest niezbędne do interpretacji i zrozumienia świata, zwłaszcza gdy chcemy zająć się

problemami głębszymi

- na dziennikarzu spoczywa duża odpowiedzialność, ponieważ piękno buduje

Człowieczeństwo

- JEŻELI COŚ NIE JEST DOBRE I PRAWDZIWE JEST PIĘKNEM POZORNYM !

25.b.czynniki wpływające na zakres głębi ostrości:

przysłona - im mniejszy otwór względny jest pozostawiony (czyli: czym wyższa liczba przysłony, np. 16 lub 22), tym większa głębia;
odległość na jaką ustawiona jest ostrość obiektywu (odległość między przedmiotem a aparatem) - im odległość ta jest mniejsza, tym głębia ostrości również.
ogniskowa(to ogniskowa obiektywu aparatu fotograficznego. Jest ona parametrem decydującym o kącie widzenia obiektywu)

Pośrednio, na zakres głębi ostrości ma wpływ:

rozdzielczość i wielkość sensora/filmu

15.a. Autoryzacja wypowiedzi- przepisy prawa i praktyka

Według prawa

Art. 14 ust. 2 Prawa Prasowego (ust. z dn. 26 stycznia 1984 r.) mówi, że dziennikarz nie może odmówić osobie udzielającej informacji autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi, o ile nie była ona uprzednio publikowana.

Dziennikarz nie ma obowiązku prawnego informowania udzielającego wiadomości o prawie żądania autoryzacji (odmiennie: J. Sobczak - dziennikarz ma obowiązek, choć nie wynika on z treści żadnej ustawy). Poinformowanie o prawie żądania autoryzacji jest etycznie wskazane. Dziennikarz nie musi zabiegać o autoryzację, wystąpienie o nią należy do udzielającego informacji.

W praktyce Dziennikarz ma obowiązek przekazania wypowiedzi rozmówcy do autoryzacji, jeżeli ten wyraźnie sobie tego zażyczy. Praktyka dziennikarska jest taka, że jeśli rozmówca tego zastrzeżenia nie poczyni, domniemywa się, iż autoryzacji nie żąda. Poza tym, nie jest generalnie przyjęte autoryzowanie tekstów, a jedynie wywiadów.

W innych krajachAutoryzacja jest oryginalnym tworem prawodawstwa polskiego. Oprócz Polski konstrukcja ta szczątkowo występuje także w Niemczech, gdzie przybiera postać obowiązku "pokazywania tekstu informatorowi", który to obowiązek zawarty jest jednak nie w treści ustawy, lecz w przepisach korporacji dziennikarskiej (związku zawodowego).

Autoryzacji można się zrzec - zarówno wprost przez stosowne oświadczenie woli, jak i w sposób dorozumiany. Szczególna formą zrzeczenia się autoryzacji jest zwołanie konferencji przez rzecznika prasowego. Autoryzacji podlegają tylko wypowiedzi cytowane wprost - czyli w praktyce wywiady. Odmowa autoryzacji teoretycznie stanowi przestępstwo, zagrożone karą pozbawienia wolności do 6 miesięcy. Przepis karny (art. 49 Prawa Prasowego) nie jest stosowany w praktyce, a sprawy tyczące autoryzacji rozstrzygane są sporadycznie przez sądy cywilne. Sposobem obejścia przepisów nakładających na dziennikarza obowiązek autoryzacji jest przekształcenie wypowiedzi z dosłownego cytatu w mowę zależną.

17.a. Przestępstwo prasowe:

Prawo prasowe nie przynosi definicji przestępstwa prasowego, pozostawiając tę kwestię doktrynie i judykaturze. W świetle doktryny „przestępstwem prasowym jest każde przestępstwo popełnione przy użyciu słowa, w szczególności za pośrednictwem publikacji godzących w cześć osoby, prestiż instytucji, prawdę, porządek moralny, wolność słowa”. rzestępstwo prasowe powstaje po przekroczeniu normy prawnej regulującej samą treść publikacji - są to wszystkie przepisy prawa, których przekroczenie stanowi przestępstwo. W odniesieniu przestępstw prasowych jest możliwe orzeczenie kary ograniczenia wolności (art. 33-34 k.k.) polegające na tym, że skazany pozostaje wprawdzie na wolności, ale m.in.: bez zgody sądu nie może zmieniać stałego miejsca pobytu; jest zobowiązany do wykonywania nieodpłatnie pracy wskazanej przez sąd. Art. 35 k.k. dopuszcza zobowiązanie skazanego by w całości lub w części naprawił szkodę wyrządzoną swoim czynem i przeprosił poszkodowanego.

4.b.Polska prasa konspiracyjna okresu II wojny światowej

Powstanie w okupowanej Polsce prasy konspiracyjnej było naturalnym odruchem reakcji

na klęskę wrześniową oraz przejawem formowania się podziemia politycznego i zbrojnego.

Dysponowanie własną prasą było dla ugrupowań działających w konspiracji jedyną formą dotarcia

do społeczeństwa, umożliwiało zarazem przeciwdziałanie propagandzie władz okupacyjnych.

Każde środowisko bądź ugrupowanie myślące o prowadzeniu działalności wydawniczej

musiał zapewnić sobie przede wszystkim drukarnię oraz papier. Najpoważniejszym wydawcą prasy

podziemnej było krajowe przedstawicielstwo rządu w Londynie. Najważniejszym i najdłużej

ukazującym się pismem ZWZ-AK był tygodnik Biuletyn Informacyjny. Dokonywano czasami

także jawnego kolportowania imitacji prasy gadzinowej. Prasa podziemna miała podtrzymywać na

duchu i, poprzez kontrast z propagandą gadzinową, utrwalać przekonanie o ostatecznym

zwycięstwie sprawy polskiej. Upadek Powstania Warszawskiego stanowił koniec większości pism konspiracyjnych. Przenoszenie wydawnictw ze zburzonej Warszawy do innych miejscowości okazywało się często zadaniem zbyt trudnym organizacyjnie. W okresie okupacji ukazywało się blisko 2 tys. tytułów prasy konspiracyjnej. Nadzieje, że czas powojenny stanowić będzie naturalne przedłużenie działalności prowadzonej w podziemiu dla większości ugrupowań okazały się złudne. Sytuacja, w jakiej znalazła się Polska w 1945 roku spowodowała, że prasa konspiracyjna nie przeszła do działalności

jawnej.

Kraj Większość tytułów prasowych przestała wychodzić jeszcze przed rozpoczęciem działań

wojennych. Punktem wyjścia niemieckiej polityki prasowej w Generalnym Gubernatorstwie

stanowił zakaz wydawania jakichkolwiek druków periodycznych, odcięcie społeczeństwa od źródeł

informacji, zakaz posiadania radioodbiorników.

Niemiecką prasę w języku polskim wydawaną w czasie wojny określano mianem

„gadzinowej”. Podstawową funkcja tej prasy było: budowanie, a potem utrwalanie systemu

okupacyjnego, informowanie o potędze III Rzeszy, deprecjonowanie sojuszników polskich. Równie

charakterystyczne dla tej prasy było posługiwanie się kategorią wroga. Prasa „gadzinowa” była

instrumentem władzy do kształtowania postaw zgodnych z propagandą.

W Warszawie 11 października 1939 roku zaczął ukazywać się Nowy Kurier Warszawski.

W Krakowie wydawano Goniec Krakowski.

W okresie wojny na terenie Gubernatorstwa władze okupacyjne wydawały około 50 pism.

Władze okupacyjne nie mogły liczyć na współpracę ze strony polskich dziennikarzy i

publicystów w wiadomych względów.

Na terenach zajętych po 17 września 1939 roku przez ZSRR zorganizowany został system

prasowy podobny w generalnych założeniach do istniejącego w GG. I w tym wypadku

zlikwidowano wszystkie ukazujące się dotychczas tytuły, zaś na ich miejsce wprowadzono nowe,

mające pełnić funkcje nie tyle informacyjne, ile przede wszystkim propagandowe. 27 września

1939 roku ukazał się pierwszy numer Czerwonego Sztandaru, dziennika informacyjnego

wydawanego we Lwowie. Pismo to pod wieloma względami przypominało gadzinówki

wychodzące w Gubernatorstwie. Drugim dziennikiem była Prawda Wileńska.

FUNKCJE AGENCJII PRASOWYCH

Termin agencja prasowe w dziedzinie środków masowego przekazu stosuje się dla instytucji, która gromadzi, opracowuje i rozpowszechnia materiały. Jest to instytucja prasowa mająca za zadanie dostarczanie materiałów innym mediom: radiu, telewizji, prasie, a także serwisom internetowym.Rozwój środków masowego przekazu oraz ich światowy zasięg powoduje, że agencje prasowe zaczynają się specjalizować, w zależności od gromadzonego materiału. Niezależnie od oficjalnej nazwy wyróżniamy agencje prasowe:

informacyjna
publicystyczna

fotograficzna
reklamowa (ogłoszeniowa)

INFORMACYJNA AGENCJA PRASOWA- Jest to typ najstarszy i najbardziej reprezentatywny dla tego rodzaju usług. Zajmuje się zbieraniem aktualnych informacji, selekcjonowaniem, obróbkom i uzupełnianiem, a następnie rozpowszechnianiem wiadomości. Agencje nadają im kształt informacji prostej, rozszerzonej a czasami nawet skomentowanej. Współcześnie prawie każdy kraj posiada swoją własną agencje prasową typu informacyjnego. W niektórych państwach istnieje nawet kilka takich agencji, ale zwykle jedna wiedzie prym przed innymi. Najczęściej to właśnie ona ma bogatsze zaplecze techniczne, rozleglejsze siatki korespondentów i oddziałów obejmujących cały obszar kraju.

AGENCJA PUBLICYSTYCZNA- Agencja tego typu gromadzi, opracowuje i rozpowszechnia zagraniczne i krajowe korespondencje, oraz artykuły problemowe z różnych dziedzin życia kraju, reportaże, komentarze, felietony oraz opracowania źródłowe, dokumentacyjne- słowne o obrazowe- dla potrzeb środków masowego przekazu. Czasami wykonuje również usługi pozaprasowe wydającą na przykład foldery turystyczno- krajoznawcze, broszury informujące o działalności i osiągnięcia własnego kraju. W powyższych agencjach dominuje materiał publicystyczny. Są to najczęściej małe agencje, o wąskiej specjalności i ograniczonym kręgu odbiorców. Czasami tworzą też wyodrębnione autonomiczne działy w większych agencjach informacyjnych.

FOTOGRAFICZNA AGENCJA PRASOWA- Agencje tego typu zajmują się gromadzeniem utrwalonych w obrazie najważniejszych przejawów życia kraju dla potrzeb prasy codziennej i czasopism, dla kroniki filmowej oraz dla telewizji i jej najnowocześniejszych odmian: telewizji kasetowej i przewodowej. Z usług agencji fotograficznych korzystają:

- agencje i wydawnictwa zagraniczne

- instytucje wydawnicze

- instytucje propagandowe

- instytucje kulturalne

Zazwyczaj agencje fotograficzne stanowią autonomiczny pion agencji prasowych typu informacyjnego lub publicystycznego. Wiele agencji spełnia również usługi w zakresie fotoinformacji i fotoreportażu.

Krajowe agencje prasowe najczęściej posiadają własne wyodrębnione działy fotografii prasowej, poza tym w każdym kraju istnieje kilkanaście drobnych agencji fotograficznych, najczęściej o wydzielonym profilu środowiskowym i tematycznym. W Polsce to tego typu agencji specjalistycznych należy Wojskowa Agencja Fotograficzna.

Agencje fotograficzne i prasowe o wydzielonym pionie fotoserwisu często zrzeszają się w organizacjach międzynarodowych (Photo International, European Press Photo Agencies Union) w celu wymiany usług.

REKALMOWA AGNECJA PRASOWA- Agencja taka zajmuje się przyjmowaniem dla środków masowego przekazu informacji reklamowych. Zajmuje się opracowaniem graficznym, technicznym i rozprowadzaniem ich do właściwej instytucji masowego przekazu. Ten typ agencji prasowych jest rozwinięty szczególnie w krajach kapitalistycznych, gdzie reklama jest podstawową dźwignią handlu.

FUNKCJE:

1) FUNKCJA INFORMACYJNAAgencje prasowe zawsze były wykładnikiem warunków politycznych, społecznych i klasowych w danym społeczeństwie. Agencja prasowa jest naczelnym dystrybutorem zebranych informacji, dlatego też nie może przestać istnieć. W dzisiejszych czasach żaden środek masowego przekazu nie może się obejść bez jej usług. Jednak rozwój środków masowego przekazu narzuca agencji konieczność specjalizacji serwisów agencyjnych, dyktuje zmiany stosowne do potrzeb swoich odbiorców. Każde medium ze względu na swoją linie programową, żąda od agencji innego doboru materiałów. Dlatego też agencje muszą się do tego ciągle przystosowywać.

2) FUNKCJA POLITYCZNAAgencja prasowa odgrywa kluczową rolę w gromadzeniu i rozpowszechnianiu informacji na skale krajową i światową, jest głównym pośrednikiem między rynkiem informacji a rynkiem prasy.

SELEKCJA jest bardzo ważnym elementem pracy każdej agencji. Dzięki niej odbiorca otrzymuje wybrany serwis informacyjny według swoich potrzeb, na miarę swoich zainteresowań i intelektu, ale zarazem na miarę potrzeb i tendencji ideowo- politycznych środowiska, społeczeństwa, narodu w którym żyje, działa lub współtworzy. Selekcja informacji odbywa się zarówno pod kątem jakościowym jak i ilościowym. Agencja pełni więc społecznie bardzo odpowiedzialną funkcję i ma ogromne znaczenie ideowo polityczne.

Na wybór informacji wpływa:

obiektywny zespół czynników o charakterze polityczno- społecznym, jak waga, doniosłość

wydarzenia na skale krajową lub światową

subiektywny zespół cech dziennikarza- jak jego postawa ideowo- polityczna, umysłowość, zasób wiedzy czy nawet przejściowe czynniki psychowfilologiczne, czy nawet czynniki psychofizyczne( tj. stres, niedyspozycje organizmu)

W praktyce dziennikarz agencyjny wybiera ze strumienia informacji to co jest najważniejsze jego zdaniem. Musi on więc dysponować szerokim zakresem wiedzy ogólnej o makro i mikroregionie, która pozwoli mu odpowiednio wyselekcjonować informacje. Wiarygodność przekazywanych treści to wstępny i podstawowy warunek selekcji. Dlatego też agencje coraz więcej wagi przywiązują do bogatych i świetnie zorganizowanych dokumentacji prasowych (w APF każdy kto informuje musi się powołać na źródło i starać się o konfrontację informacji).

Działanie dziennikarza i agencji służy włączeniu jednostki w obręb spraw społecznie i politycznie ważnych oraz celom systemu społeczno- politycznego w którym działa.

PODSTAWOWE ZASADY DZIAŁANIA AGENCJI PRASOWEJ:

Szczególna pozycja jaką agencje prasowe zajmują wśród środków masowego przekazu sprawia, że mam ona kilka cech zasadniczych.

Działalność agencji prasowych koncentruje się na dostarczeniu informacji bieżącej, dlatego też w jej pracy przeważają elementy, które są charakterystyczne dla stylu informacyjnego, a szczególnie:

- rzeczowość prezentacji

- zwięzłość wyrazu

- zrozumiałość

15. DZIAŁALNOŚĆ AGENCJI PRASOWYCH W POLSCE

W Moskwie Związek Patriotów Polskich utworzył (10.III 1944r) Polską Agencję Prasową POLPRESS, której centrala w sierpniu 1944 roku została przeniesiona do Lublina, w lutym 1945 - do Łodzi, a we wrześniu do Warszawy. Było to monopolistyczne źródło informacji o wydarzeniach w kraju i na świecie.

Agencją o odmiennym charakterze i zadaniach była Polska Agencja Interpress. Powstała ona w roku 1967 z połączenia kilku istniejących wcześniej instytucji i przedsiębiorstw prasowych i wydawniczych. Interpress stanowił autonomiczną część wielkiego koncernu RSW Prasa-Książka-Ruch i wkrótce stał się sprawnym narzędziem propagandy, adresowanej głównie za granicę.

W obu przypadkach - i w PAP i w Interpressie - stanowiska kierownicze były objęte ścisłą nomenklaturą partyjną, zwłaszcza obsada kadrowa placówek zagranicznych pozostawała w kręgu zainteresowań służb specjalnych.

Trzecią agencją oficjalną była Centralna Agencja Fotograficzna (CAF), także wchodząca w skład koncernu RSW. Większość zdjęć ukazujących się w prasie, wszystkie relacje fotograficzne przedstawiające wydarzenia o charakterze państwowym i centralnym, pochodziły od fotoreporterów CAF. Zdjęcia otrzymywane z agencji zagranicznych również musiały przechodzić przez CAF. Nadzór cenzury był i tu ścisły, a sposób pokazywania osób należących do kierownictwa partii i państwa podlegał drobiazgowej wręcz kontroli.

POLSKA AGENCJA PRASOWA (PAP)

Poprzedniczką PAP była Polska Agencja Telegraficzna. Powstała ona z inicjatywy grupy dziennikarzy z Franciszkiem Orzechowskim na czele 2 1918, gdy Austriacy opuścili Kraków i Lwów. Wówczas polscy dziennikarze przejęli oddziały krakowski i lwowski Wiedeńskiego Biura Korespondencyjnego. W 1920 roku, wobec zbliżania się frontu polsko - bolszewickiego, działalność PAT zawieszono, a środki łączności przeznaczono na potrzeby Armii Polskiej. Ponownie PAT wznowiła działalność w lipcu 1921 r. Po wybuchu wojny w 1939 roku PAT została ewakuowana wraz z rządem RP i wznowiła pracę najpierw w Paryżu, a następnie w Londynie. Podczas Powstania Warszawskiego działała krótko w kraju a następnie aż do początku 19991 roku, kiedy to 8 stycznia tego roku nadała ostatnią depeszę, działała przy rządzie emigracyjnym w Londynie. Na początku Marca 1991 roku odbyła się symboliczna uroczystość połączenia PAP z PAT. W Moskwie Związek Patriotów Polskich utworzył (10.III 1944r) Polską Agencję Prasową POLPRESS, której centrala w sierpniu 1944 roku została przeniesiona do Lublina, w lutym 1945 - do Łodzi, a we wrześniu do Warszawy. W miesiąc później (26.X 1945) dekretem Rady Ministrów została w miejsce POLPRESSU powołana Polska Agencja Prasowa. Dekret stanowił, że PAP jest przedsiębiorstwem państwowym, którego dyrektora i Radę Nadzorczą powoływał Prezes Rady Ministrów.

PAP zasięgiem działania obejmuje całą Polskę, ponadto posiada korespondentów lub stałych współpracowników m.in. w: Austrii, Białorusi, Czechach, Francji Jugosławii, Litwie, Niemczech, Rosji, USA, Węgrzech i we Włoszech. Szacuje się, że około 2/3 wszystkich najważniejszych informacji politycznych czy gospodarczych, jakie się pojawiają w polskiej prasie radio i telewizji pochodzi z serwisów PAP. Agencja ma blisko 130 odbiorców krajowych oraz 30 zagranicznych.

PAP jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Agencji prasowych (Alliance) z siedzibą w Zurychu.

Polska Agencja Prasowa wydaje:

Codzienny Serwis Informacyjny- dostarcza bieżące wiadomości z kraju i ze świata. Zawiera informacje z zakresu polityki, problematyki społecznej, gospodarki, ekonomii, nauki, kultury, sportu. Serwis tworzony jest przez doświadczonych dziennikarzy, licznych korespondentów PAP w kraju i za granicą, uzupełniany informacjami czołowych światowych agencji prasowych. Z serwisu korzystają prasa, radio, telewizje, instytucje finansowe, przedsiębiorstwa urzędy państwowe. Przekazywany jest przez internet oraz satelitę.
Serwis Fotograficzny PAP- Zawiera kompletny pakiet zdjęciowy obrazujący najważniejsze wydarzenia w Polsce i na świecie. Każdego dnia klienci otrzymują siedemdziesiąt kolorowych zdjęć ilustrujących wydarzenia polityczne, kulturalne, gospodarcze, sportowe a także zwykłe ciekawostki. Zestaw zdjęć wykonanych przez fotoreporterów PAP wzbogacony zdjęciami światowych agencji fotograficznych AP i EPA, współpracujących z PAP. Dzięki wykorzystaniu nowoczesnych technik teleinformatycznych serwisy są odbierane, przetwarzane i rozsyłane w postaci cyfrowej drogą satelitarną lub za pośrednictwem systemu komputerowego.
Serwis Infograficzny- Jest doskonałym uzupełnieniem serwisów tekstowych. Ułatwia zrozumienie, lokalizację i analizę zdarzeń. Odbiorcy serwisu otrzymują graficzną ilustrację wydarzeń politycznych, gospodarczych, kulturalnych i społecznych w kraju i na świecie. Każdego dnia w serwisie znajdują się grafy dotyczącą prognozy pogody, sytuacji na giełdzie, kursów walut NBP oraz notowań walut w kantorach. Serwis przygotowywany jest we współpracy z agencją AFP dzięki czemu, zawiera szereg grafów obrazujących wydarzenia na świecie. Serwis dystrybuowany jest poprzez internet oraz satelitę.

Serwisy specjalistyczne:

Ekonomiczny- jest to najpełniejszy polski serwis gospodarczo-finansowy. Zawiera: bieżące informacje ekonomiczne, polityczno-gospodarcze z kraju i ze świata, notowania z giełd papierów wartościowych i towarowych, kursy walut, komentarze i analizy z rynków pieniężnego, kapitałowego i towarowego, dane statystyczne, wskaźniki makroekonomiczne, raporty emitentów, komunikaty PTE i OFE.
Naukowy- zawiera około 20 depesz dziennie tworzonych na podstawie: badań prowadzonych w polskich i zagranicznych instytutach naukowych, jak również informacji własnych zdobywanych przez krajowych i zagranicznych korespondentów PAP. Serwis obejmuje następujące dziedziny nauk: biologia, medycyna, paleontologia, paleoantropologia, astronomia, fizyka, ekologia, archeologia, chemia, technika.
Samorządowy- dostarcza informacji o wszelkich działaniach jednostek samorządu terytorialnego oraz związków i stowarzyszeń samorządowych. Każdego dnia zamieszczanych jest od 20 do 50 nowych depesz z całego kraju. W szczególności są to informacje z zakresu: przedsiębiorczości, edukacji, zdrowia, kultury, ekologii, pracy, parlamentu i rządu - w zakresie dotyczącym samorządów, prawa. Zawiera też "niezbędnik" - wykaz samorządowych aktów prawnych z aktywnymi linkami do dokumentów źródłowych, a także najpotrzebniejsze adresy i telefony do parlamentu, rządu i organizacji samorządowych.
A także: serwis radiowy, serwis dla prowajderów internetowych, sportowy, motoryzacyjny, gospodarczy, informacji zleconych, serwisy specjalne, dziennik internetowy PAP, Serwis Dokumentacji Prasowej i Monitoringu Mediów, Daily News

KATOLICKA AGENCJA INFORMACYJNA (KAI)

Jest drugą co do wielkości agencją religijną w Europie, a pierwszą i największą na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Na polskim rynku medialnym stanowi dla dziennikarzy podstawowe źródło informacji o Kościele.
Codzienne serwisy informacyjne KAI, przygotowywane przez dziennikarzy specjalizujących się w tematyce religijnej, docierają za pośrednictwem internetu i przekazu satelitarnego do niemal wszystkich większych redakcji w Polsce.
Wykorzystuje je zarówno prasa, jak też rozgłośnie i stacje telewizyjne. Dzięki ponad 50 korespondentom krajowym i zagranicznym wszystkie znaczące w życiu Kościoła wydarzenia odnotowywane są na bieżąco.
Katolicka Agencja Informacyjna jest własnością Konferencji Episkopatu Polski.
Powołanie jej w 1993 roku było odpowiedzią na kryzys relacji Kościół-media, jaki nastąpił po przełomie 1989 r.
Głównym celem postawionym Agencji było i jest przełamywanie bariery milczenia wokół problematyki kościelnej i zagwarantowanie obecności informacji religijnej w strumieniu informacyjnym, jaki dociera każdego dnia do milionów Polaków. Swoim odbiorcom dostarcza więc wiadomości o życiu religijnym i zjawiskach religijno-społecznych w kraju oraz zagranicą, zwłaszcza w Europie Środkowej i Wschodniej. Nie konkuruje natomiast z innymi agencjami w dziedzinie informacji politycznych, gospodarczych czy kulturalnych.
Działalność KAI finansowana jest przez Episkopat Polski, a jej pracę koordynuje Rada Programowa. Agencja powstała przy pomocy finansowej i szkoleniowej Catholic News Serwice, współpracuje także z siecią europejskich katolickich agencji prasowych.
Prace i usługi wykonywane przez KAI to między innymi wydawanie książek i dokumentów kościelnych, wydawanie informatorów o Kościele w Polsce i na świecie, organizowanie konferencji prasowych dla dziennikarzy krajowych i zagranicznych, reklamy w biuletynie KAI.

Koncepcja towarzysząca utworzeniu agencji - wyrastała z założenia, że w coraz bardziej zróżnicowanym rynku medialnym, konieczne jest istnienie instytucji, która w sposób profesjonalny informowałaby media o bieżącej działalności i stanowisku Kościoła, a zarazem prowadziła z nimi dialog. W ciągu 7 lat istnienia KAI na trwałe wpisała się w pejzaż medialny w Polsce. Jej informacje niemal codziennie cytują najważniejsze tytuły prasowe. Główną formą działania agencji jest wydawanie codziennych serwisów informacyjnych. Są one kilka razy dziennie przekazywane odbiorcom przez modem, faks lub drogą satelitarną. Dwa razy tygodniowo ukazuje się biuletyn drukowany dla prasy, a raz w tygodniu dla odbiorców indywidualnych. Obok informacji zawiera analizy, komentarze i wywiady oraz streszczenia lub omówienia dokumentów Kościoła. Agencja posiada również własny serwis fotograficzny. KAI jest źródłem ponad 75 proc. informacji religijnych drukowanych w prasie katolickiej; ma ponad 150 odbiorców prasowych, wśród których są redakcje najważniejszych mediów ogólnokrajowych oraz wszystkie ogólnopolskie gazety codzienne. Serwis KAI stanowi także podstawę informacyjną dla najważniejszych tytułów prasy katolickiej oraz katolickiej radiofonii i telewizji. Agencja prowadzi też typową działalność promocyjną Kościoła w postaci częstych konferencji prasowych i problemowych spotkań dla dziennikarzy. Ważną rolę odgrywają systematycznie organizowane przez Agencję konferencje prasowe, towarzyszące niemal wszystkim istotnym w skali kraju wydarzeniom kościelnym w Polsce. Dzięki temu udało się na trwałe związać z agencją poważną grupę dziennikarzy na stałe zajmujących się problematyką religijną w najbardziej opiniotwórczych polskich mediach. Są oni systematycznie - niejako z pierwszego źródła - informowani o stanowisku Kościoła w określonych sprawach. Owocuje to coraz bardziej wiarygodnym przedstawianiem w mass mediach autentycznego stanowiska Kościoła, w sposób wolny od różnorodnych uprzedzeń bądź stereotypowych schematów myślenia. Tak więc działalność KAI w dużej mierze wpłynęła na zmianę sposobu przedstawiania Kościoła i jego stanowiska w ogólnym strumieniu informacyjnym docierających do każdego obywatela. Agencja ma stały gwarantowany czas w dziennikach Radia Watykańskiego ("Dwie minuty dla KAI"), zawierający najważniejsze informacje dnia z życia Kościoła w Polsce.

POLSKA AGENCJA INFORMACYJNA (PAI)PAI powstała w 17.VI 1991 roku w wyniku przejęcia i przekształcenia działającej od 1.I 1967 roku Polskiej Agencji Prasowej Interpress. Podobnie jak PAP, również Polska Agencja Interpress (PAI) musiała uwolnić się od ciążącego na niej odium instytucji związanej z reżimem komunistycznym, dla którego była dogodnym instrumentem propagandy skierowanej do zagranicznych mediów i środowisk opiniotwórczych. Zmieniony został status formalny agencji, która stała się spółką akcyjną o 100- procentowym udziale skarbu państwa, z radą nadzorczą, w której skład weszli przedstawiciele kilku zainteresowanych ministerstw i komisji sejmowych oraz Kancelarii Prezydenta RP.

Wśród głównych działów agencji na pierwszym miejscu należy wymienić centrum prasowe, które ogniskuje działalność na polu kontaktów międzynarodowych. Jego zadaniem jest niesienie pod tym względem pomocy dziennikarzom tak zagranicznym, jak i polskim. PAI przygotowuje dla nich materiały backgroundowe, ułatwia nawiązywanie roboczych kontaktów. Dla akredytowanych w Polsce korespondentów zagranicznych mediów i odwiedzających Polskę specjalnych wysłanników organizuje podróże informacyjne, zapewnia obsługę translatorską. Z okazji ważniejszych wizyt zagranicznych uruchamiane jest specjalne biuro prasowe, które przyjeżdżającym dziennikarzom i korespondentom przygotowuje niezbędne materiały informacyjne i programowe, dokumentacje, tłumaczenia.

Natomiast PAI - Press to odrębna agencja informacyjno - prasowa, pracująca tak dla środków przekazu polskich jak i zagranicznych. Rocznie wychodzi stąd około 500 materiałów prasowych dla wielu zagranicznych dzienników, czasopism i agencji prasowych.

PAI dysponuje ponadto własnym serwisem fotograficznym, z którego usług korzysta prasa krajowa i zagraniczna oraz wydawnictwa. Agencja organizuje wystawy fotograficzne ukazujące różne aspekty życia w Polsce - kraj, ludzi, obiekty kultury.

Z dawnej struktury agencji pozostało własne wydawnictwo, koncentrujące się jednak głównie na publikacjach typu informacyjnego, informatory instytucji publicznych i mass mediów, partii politycznych.

Doświadczenia kilku lat wykazały jednak, że obowiązująca obecnie forma prawna agencji, mianowicie jednoosobowa spółka skarbu państwa, w której szef rządu pełni jednoosobowo funkcję walnego zgromadzenia spółki, jest zbyt narażona na uleganie zmianom w sytuacji politycznej kraju. Kierownictwo agencji, rada nadzorcza zmieniają się niemal dokładnie wraz z każdą zmianą gabinetu. Nie jest to sytuacja korzystna dla stabilnego rozwoju i funkcjonowaniu agencji.

POZOSTAŁE AGENCJE PRASOWE W POLSCE:

Niezależna Górnośląska Agencja Informacyjna "Silesiapress" (NZAI)- została założona jesienią 1990 roku. Skupia ona dziennikarzy o dużym doświadczeniu zawodowym. Założeniem programowym agencji jest prezentacja problemów społeczno - gospodarczych związanych z transformacją regionu śląskiego oraz ukazywanie z regionalnej perspektywy stosunków polsko - niemieckich. Główną siedzibą agencji są Katowice.
Agencja Informacyjna (AI)- Założyli ją w formie spółki akcyjnej byli dziennikarze PAP, którzy zmuszeni byli odejść lub odeszli na własne życzenie w 1990 roku. AI powstała w styczniu 1990 r., na początku jako Powszechna Agencja Informacyjna (PAI), a od roku 1992 używana jest nazwa skrócona - AI, aby uniknąć nieporozumień z PAI. W AI pracuje lub współpracuje z nim około 60 dziennikarzy. Źródłem informacji zagranicznych jest prasa zagraniczna, serwis Reutera oraz korespondencje własnych współpracowników. AI wydaje ponadto biuletyny , jak "Przegląd" - wydarzenia w kraju i za granicą, "Szkiełko i oko" - nauka, technika, medycyna, ekologia, "Paragraf - sensacje policyjne i sądowe" czy "Merkuriusz partii i ugrupowań politycznych". Na liście abonentów AI jest 56 redakcji, głównie małych gazet terenowych, które otrzymują materiały agencyjne faxem lub pocztą.
"Serwis Informacyjny Solidarności (SIS)" - Agencja ta, choć już nie istnieje, miała udział w kształtowaniu nowego oblicz polskich mediów w latach 1988 - 1994. W tych latach SIS działa w trzech różnych formach organizacyjnych.
Agencja informacyjno-wydawnicza BOSS- agencja ta ma nieco inny charakter aniżeli przedstawione wcześniej. Wynika to z faktu, że jest ona zorientowana nie na media, lecz na instytucje i przedsiębiorstwa sfery gospodarki i finansów. Agencja BOSS jest kontynuacją w sensie programowym jak i kadrowym utworzonej w lipcu 1989 redakcji serwisów ekonomicznych BOSS Polskiej Agencji Prasowej.
Telefoniczna Agencja Informacyjna

POLSKA PRASA XVIII WIEKU

Początki prasy w Polsce sięgają XVI wieku, kiedy pojawiły się pierwsze druki informacyjne - gazety ulotne; najstarsza znana „Nowiny z Konstantynopola” (1550 r.) została wydana z okazji wydarzeń politycznych, wojennych, dyplomatycznych i inne. Gazety ulotne przetrwały do połowy XVIII w., a ich łączną liczbę (nie uwzględniając gazet pisanych) szacuje się na 2-3 tysiące. Za datę rozpoczynającą właściwe dzieje prasy polskiej przyjęto 1661 - rok ukazania się „Merkuriusza Polskiego” drukowanego przez J.A. Gorczyn. Wydawcą wielu efemeryd prasowych w Krakowie był J.A. Priami. W Królewcu pierwsze pismo dla ludności polskiej „Pocztę Królewiecką” wydawał J.D. Cenkier.

Stały rozwój prasy polskiej datuje się od powstania w Warszawie „Kuriera Polskiego” (1729-31) i „Uprzywilejowanych Wiadomości z Cudzych Krajów” (1729), których wydawcy — pijarzy, uzyskali wyłączne prawo wydawania gazet w Koronie. W 1737 oba tytuły zostały przejęte przez jezuitów i 1765 połączone w jedno pismo „Wiadomości Warszawskie”. Od 1760 nowymi ośrodkiem prasy stały się Wilno i Grodno („Kurier Litewski”, „Gazeta Grodzieńska”). Polskie czasopiśmiennictwo naukowe zapoczątkowały „Nowe Wiadomości Ekonomiczne i Uczone”, które wydawał w Warszawie W. Mitzler de Kolof. W 1764 w Polsce ukazywało się 6 gazet i 2 czasopisma, a łączna liczba tytułów prasowych wyd. do tego roku wynosiła ponad 40.

W 1765-95 nastąpił szybki rozwój prasy: wychodziło ok. 90 czasopism i gazet o przeciętnym nakładzie 300-1000 egz.; wzrosło jej znaczenie jako instrumentu polityki oraz rzecznika reform społecznych i gospodarczych; głównym ośrodkiem wydawniczym była Warszawa. Oprócz gazet informacyjnych pojawiły się czasopisma naukowe, literackie, obyczajowe (tzw. moralne) i ekonomiczne; do najważniejszych należały: „Monitor”, tygodnik literacki „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, miesięcznik naukowy, ekonomiczny i społeczny „Pamiętnik Historyczno-Polityczny” oraz „Dziennik Handlowy”, „Korespondent Warszawski”, a w Krakowie — „Zbiór Tygodniowy Wiadomości Uczonych”. Do najpoczytniejszych gazet zaliczano jezuickie „Wiadomości Warszawskie” (1774 przekształcone w „Gazetę Warszawską”). Ważnym wydarzeniem było pojawienie się w Warszawie „Gazety Narodowej i Obcej”, związanej ze stronnictwem reform i służącej propagowaniu idei Konstytucji 3 maja. W 1792 ukazywało się 18 gazet i czasopism; podczas insurekcji kościuszkowskiej 12 reprezentowało obóz powstańczy, m.in. pierwsze polskie pismo codzienne „Gazeta Rządowa” oraz „Gazeta Powstania Polski” i „Gazeta Warszawska Patriotyczna”.

MONITOR- to pierwsze czasopismo, regularnie wydawane w Polsce w latach 1765 - 1785. Zostało założone w marcu 1765 przez Ignacego Krasickiego i Franciszka Bohomolca, a także z inicjatywy i przy wsparciu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pismo było wydawane w drukarni królewskiej i było organem obozu reform. Redagowane na wzór angielskiego The Spectator, w duchu racjonalizmu i tolerancji religijnej. Monitor przyczynił się do powstania negatywnego obrazu epoki saskiej. Poruszał wiele aktualnych i różnorodnych tematów. W nowych, krótkich formach publicystycznych (eseje, reportaże, listy do redakcji, artykuły, felietony itp.), autorzy krytykowali sarmackie zacofanie, postulowali nowy wzór osobowy oświeconego szlachcica. Zasadniczym celem czasopisma była poprawa obyczajów i moralności społeczeństwa. Zwalczano m.in.:pijaństwo i karciarstwo, próżniactwo, tzw. modnisiostwo, czyli plotkarstwo, manię pojedynkowania się, panegiryzm, fanatyzm religijny. W Monitorze drukowano teksty najwybitniejszych pisarzy polskich XVIII w., jednak najczęściej było to tłumaczenia i przeróbki autorów obcych. Np. cały rocznik 1772 był pióra Ignacego Krasickiego, który tłumaczył i adoptował do warunków polskich artykuły z angielskiego The Spectator.

ZABAWY PRZYJEMNE I POŻYTECZNE- a właściwie Zabawy Przyjemne i Pożyteczne z Sławnych Ludzi Wieku Tego Autorów Zebrane było to pierwsze polskie czasopismo (tygodnik) literackie. Wydawane w Warszawie w latach 1770-1777. Pismo miało istotny wpływ na ożywienie życia literackiego okresu Oświecenia, kształtowanie literatury nowego typu, upowszechnienie znajomości twórczości ówczesnych pisarzy. Z pismem byli związani najwybitniejsi pisarze i poeci epoki: Adam Naruszewicz, Ignacy Krasicki, Franciszek Dionizy Kniaźnin, Franciszek Zabłocki, Tomasz Kajetan Węgierski. Na czele pisma stanęli Naruszewicz i Albertrandi. Pismo związane było z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim i często popierało jego politykę oraz chwaliło osobę króla jako mecenasa sztuki i literatury. Utwory drukowane w "Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych" często miały charakter polityczny. W latach 1804-1806 Cyprian Godebski z Ksawerym Kosseckim ponownie zaczęli wydawać Zabawy Przyjemne i Pożyteczne, nie udało się jednak dorównać pierwotnej wersji.

KORESPONDENT WARSZAWSKI - gazeta informacyjna wydawana 1792-93 w Warszawie; wydawca i redaktor ksiądz K. Malinowski; popierała obóz reform w dobie Sejmu Czteroletniego; kontynuowana jako "Pismo Periodyczne Korespondenta" (początek 1794), "Korespondent Narodowy Zagraniczny" (IV-XII 1794) i "Korespondent Warszawski i Zagraniczny" (w 1796).

GAZETA NARODOWA I OBCA - pismo wydawane w Warszawie w latach 1791-1792. Ukazywało się dwa razy w tygodniu. Redagowane przez: J. U. Niemcewicza, T. Mostowskiego i J. Weyssenhoffa. Propagowało reformy wprowadzane przez Sejm Czteroletni. Zlikwidowane przez władze konfederacji targowickiej. Gazeta podawała głównie informacje z zagranicy, ale nie brakowało informacji o reformach i upowszechniania idei 3-go maja. Miała 1000-1200 egzemplarzy nakładu. Na łamach pojawiały się listy do redakcji, głównie preparowane, które miały na celu nagłośnić idee redakcji, ale nie bezpośrednio pod jej szyldem.

GAZETA WARSZAWSKA - pierwsza warszawska gazeta ukazująca się regularnie przez długi okres. Założona po kasacie zakonu jezuitów w 1774 r., pierwotnie pod tytułem Wiadomości Warszawskie, była pierwszym ukazującym się regularnie dziennikiem. Pierwszym redaktorem naczelnym i jednocześnie właścicielem gazety był jezuita Stefan Łuskina, który po kasacie zakonu, pozbawiony możliwości wykładania w kolegium jezuickim, zajął się dziennikarstwem. Zapewniwszy sobie na mocy przywileju królewskiego monopol dziennikarski w Warszawie (gazeta nie docierała poza stolicę), Łuskina starał się nie dopuścić do powstania pism konkurencyjnych. W okresie tym gazeta była postrzegana jako skrajnie wsteczna, ponieważ Łuskina był przeciwnikiem prądów oświeceniowych. Łuskina potępiał Gazetę Narodową i Obcą jako pismo kontrabandowe i zwalczał liberalizm pod każda jego postacią. Spowodowało to wystąpienie licznych polemik (także wierszowanych), oraz paszkwili na redaktora naczelnego.

RYNEK MEDIÓW USA I WIELKIEJ BRYTANII

USA - Telewizja jest bardzo ważną częścią amerykańskiej kultury, jednak w przeciwieństwie do innych krajów Stany Zjednoczone nie mają ogólnokrajowych stacji telewizyjnych. Na rynku lokalnym funkcjonuje wielu małych nadawców telewizyjnych, którzy są podczepieni do jednej z ponadregionalnych sieci, uzupełniając z niej swoją ramówkę.

W Ameryce istnieją trzy główne komercyjne sieci telewizyjne: NBS, CBS i ABC. Poza tym istnieje 349 niezależnych publicznych stacji. Zrzeszają się one w 3 centralnych organizacjach (CBP, PBS, NAPTS).

Publiczna telewizja w USA finansowana jest częściowo z podatków, które płacą widzowie, a biorąc pod uwagę fakt, że ogląda ją tygodniowo 100 mln osób, pokrywa to prawie ¾ zapotrzebowania.
W Stanach Zjednoczonych sprzedaje się ponad 52,3 mln. egzemplarzy gazet dziennie, co oznacza że USA to czwarty co do wielkości rynek wydawniczy świata po Chinach, Indiach i Japonii.
Najlepiej sprzedające się gazety to: „USA Today”, „Wall Street Jurnal”, „Washington Post”, „New York Times”, „Los Angeles Times”, a najbardziej opiniotwórcze periodyki to: „Foreign Affairs”, „CQ Weekly”, „The Economist”, „Harvard Buisness Reviev”.
Statystycznie przeciętny Amerykanin ogląda telewizję bez przerwy aż 56 dni w roku. Tygodniowa oglądalność programów w prime time wynosi średnio 82 proc., a 71 proc. w przypadku telewizji kablowej.
Sektor rozrywki i mediów to jeden z największych amerykańskich sektorów biznesowych, przynoszących ponad 242 mld dolarów dochodu. Rynkiem medialnym rządzi zaledwie 8 firm wpływających na umysły amerykanów: Disney, Time Warner, Viacom, General Electric, News Corporation, Yahoo!, Microsoft, Google.

WIELKA BRYTANIA - jest drugim najważniejszym rynkiem wydawniczym w Europie. Całkowita sprzedaż krajowych gazet wynosi prawie 14 mln egzemplarzy w dni powszednie i o ponad milion więcej w niedziele. Nakład najlepiej sprzedających się tytułów waha się między 2, a 4 mln egzemplarzy. Najsłabiej sprzedające się gazety( np. The Racing Post, The Scotsman) sprzedają się w nakładzie 44,5 tys. do 88 tys. egzemplarzy.

FINANCIAL TIMES - wydawany jest przez FT Group. Dziennik brytyjski o elitarnym charakterze i międzynarodowym zasięgu, wydawany od 1888 r. w Londynie; od 1919 własność rodziny Berry, od 1967 Pearson Ltd. Pomimo nazwy pismo nie ma nic wspólnego z The Times. Dziennik jest umiarkowanie konserwatywny. Koncentruje się na tematyce gospodarczej i politycznej, wydanie sobotnie publikuje też artykuły poświęcone kulturze i sztuce. Łączny nakład wynosi ok. 450 tys. egzemplarzy. Charakterystyczną cechą Financial Times jest łososiowy kolor papieru, na którym jest drukowany.
BBC (skrót od British Broadcasting Corporation, Brytyjska Korporacja Nadawcza) - główny brytyjski publiczny nadawca radiowo-telewizyjny, największa tego rodzaju instytucja na świecie. Powstała w 1922 r. z inicjatywy grupy amatorów radia. Korporacja utrzymuje się z produkcji własnych programów, abonamentu telewizyjnego (osiem kanałów telewizyjnych) i zysków należących do niej przedsiębiorstw. W Wielkiej Brytanii nie emituje reklam ani płatnych ogłoszeń firm czy instytucji. Jej część, BBC Worldwide, działa na zasadach komercyjnych.

4. Media w procesie globalizacji. ( wg łopuszańskiego)

*G- jest procesem narastania się wzajemnych uzależnień ludów, na skalę całego globu. Jest to świat w którym coraz więcej ludzi ma dostęp do informacji i powstaje złudzenie, że wszyscy wszystko wiedzą, co daje wrażenie „globalnej wioski”. (skoro są takie warunki powinno się stworzyć globalne państwo). *To zjawisko gospodarcze i społeczne ma miejsce dzięki postępowi technologicznemu, komunikacyjnemu i transportowemu.

*Media odgrywają kluczową wiec rolę: tak szeroka komunikacja zbliża do siebie ludzi odmiennych kultur i narodów, czy nawet cywilizacji i systematyzowania wiedzy o rzeczywistości wg tych różnych obrazów. To media pokazują wszystko, łączą, ale też mogą odpowiednio manipulować. (przez co globalizacja, kierowana włśnie przez media jako światowe państwo tak łatwo opiera się na doktrynie marksistowskiej)

*Samo zjawisko nie jest ani dobre ani złe. Daje efekt solidarności ale też rodzi konflikty.

18.Reklama ukryta w mediach

19.Reklama a normy moralne

*reklama jest dobra wtedy, gdy stara się ona skłonić ludzi do decyzji i działania w sposób racjonalny i moralnie dobry, z pożytkiem dla siebie i dla innych . Oddziaływanie przy pomocy perswazji i motywacji w celu manipulowania odbiorcą i wyzyskiwania go należy uznać za niemoralne.

*reklama uwodzi pomysłem, działa perswazyjnie i manipulacyjnie- moralnie odbiera nam wiec możliwości naszego myślenia(mimo że my podejmujemy decyzje, to za pomocą perswazji decyzja ma być odpowiedzią na przekonanie nas do kupna.)

*zarzuca się reklamie że zmusza do kupowania nie potrzebnych nam produktów, że dzieje się to na zasadzie manipulacji przygotowanej odpowiednio przez psychologów, często skłaniają do kupna rzeczy niepotrzebnych. Konsument ma wiec prawo wyboru co ostatecznie kupuje a co nie. Mówi się też, że dzięki reklamie i znajomości przez nią produktu na rynku wzrasta cena danego produktu, ale przecież jest też tak że kiedy wzrasta popyt na dany produkt, zwiększa się produkcja a koszty tej produkcji wtedy maleją.

*często trudno nie zgodzić się z tymi którzy uważają że środki masowego przekazu są zarzucane przez reklamy, oraz tym którzy twierdzą że firmy za pomocą dobrej reklamy sprzedawają słabe produkty

*Dzieje się to za pomocą perswazji która jest nam w reklamie wtłaczana. Z definicji jest ona uważana ze działa przez perswazję a nawet manipulację Zgodnie z jej zasadami perswazja działa teoretycznie jawnie, uczciwie i zostawia odbiorcy możliwość wyboru. Przeciwieństwem do niej jest jednak manipulacja, która całkowicie odwrotnie działa ukrycie, nieuczciwie i wymusza na odbiorcy odpowiednie zachowania. Akt działania reklamy działa zawsze pośrednio, dlatego nigdy nie można dokładnie ocenić czy jest tylko perswazją czy też manipulacją. Reklama wykorzystuje inne typy aktów mowy, wtopiony w aktualny czas kulturowy i tym determinuje odbiorcę. Mimo to nawet bez słów chwalenia czy gwarantowania klient wie, że jest to akt reklamowy.

20.Film - jego narodziny, ewolucja i perspektywy

*Początkowo termin film było to związane z wynalazkiem kinematografu i terminami związanymi ze spektaklem filmowym, takie jak „kino”, „ruchome obrazy” , czy „dramat filmowy. W świecie od zawsze były chęci by odtworzenie obrazów z rzeczywistości było możliwe. Już w średniowieczu stwierdzenia „camera obscura” i Laterna magica” były określeniem techniki projekcji obrazu, potem stopniowo za pomocą kolejnych wynalezionych przyrządów zmieniały się fazy odtwarzanego ruchu. Przełomem był wynalazek fotografii, który zmobilizował do nauk na temat analizy zjawisk ruchu. Przyrządy tj. aparat filmowy, kamerę i projektor wynaleźli i jako pierwsi też zastosowali bracia Lumiere z Francji. Jednym z pierwszych wyemitowanych filmów był wspominany do dziś w historii kina „Wjazd Pociągu na stację”. To on zapoczątkował erę kinematografu, bo tak nazwali swój wynalazek bracia Lumiere.

*Film szokował swoim szybkim rozwojem, szczególnie w porównaniu i innymi zmianami w kulturze w tamtym czasie. Rozprzestrzeniał się zarówno w Ameryce jak i Europie. Przyciągał coraz większe ilości widzów, a jego zasięg stał się bezkonkurencyjny na całym świecie.

*Dziś: W pierwszej kolejności określa go jako serię obrazów rzutowanych na ekran za pomocą odpowiedniej techniki projekcyjnej i przesuwających się przed oczami widza. *Mówi także, że jest to sztuka i umiejętność przygotowania i realizowania obrazów rzucanych na ekran, tworzących tym sposobem pewne całości treściowe. *Od strony technicznej definiuje go również jako taśmę, która jest serią złożonych po sobie szeregiem zdjęć .

*jest to rodzaj zjawiska masowego. Potwierdza to fakt, że wielkość dzieła filmowego wynika właśnie z tego masowego charakteru sztuki filmowej i jej komunikatywności. Z pewnością można powiedzieć że dziś góruje nad innymi dyscyplinami artystycznymi łatwością dostępu, bezpośredniością i intensywnością działania, a co najważniejsze łatwością odbioru dla każdego poziomu widza.

*Produkt jakim jest film określa się również mianem sztuki ruchomego obrazu i dźwięku. Mówiąc o dźwięku mamy na myśli zarówno dialogi, muzykę oraz wszystkie inne dźwiękowe efekty. Najważniejszy jest wiec ruch w wielu aspektach, chodzi tu bowiem zarówno o ruch samego obiektu na ekranie, jak i ruch obrazu wykonywany np. za pomocą kamery, ale też ruch który będzie występował pomiędzy danymi obrazami, czyli zmiany ujęć. Są one odbierane za pomocą nerwu wzrokowego przez widza i nakładając się wzajemnie tworzą jedną całość którą odbieramy

*jest to układ lini i barw, który za pomocą obrazów, dialogów i muzyki oddziałuje na odbiorcę. Elementy te są stopione ze sobą i dają jedną całość. Znajdziemy w nim ruch obrazów pomiędzy sobą i po sobie.

*Masowy przekaz i zaliczenie go do środków kultury masowej i jej komunikacji przyczynia się do tego, że film trafia do szerokiego grona odbiorców i rozprzestrzenia te same przekazy za pomocą środków technicznych.

*Istnieje kilka podziałów na rodzaje filmowe, zarówno przez technikę wykonania, rodzaj, gatunek( dokumentalne, oświatowe, seryjne i fabularne,) szerokość taśmy filmowej czy długość montażu.

*jego rozwój dziś szczególnie opiera się na rozwoju techniki, efektach, ale też komercjalizacją- która jest zarówno plusem jak i minusem. (komercjalizacja wpływa bowiem na „niski poziom filmów” - nastawionych tylko na zyski, czy też tani „kicz”- żeby się podobał i żeby się sprzedał.

*środki stylistyczne, jakimi są ruchy kamery, dzwięki, śwatło, muzyka, detal - czyli język filmowy- również dziś ma większe możliwości co daje weksze perspektywy na rozwój dzieł filmowych.

25.b.czynniki wpływające na zakres głębi ostrości:

przysłona - im mniejszy otwór względny jest pozostawiony (czyli: czym wyższa liczba przysłony, np. 16 lub 22), tym większa głębia;
odległość na jaką ustawiona jest ostrość obiektywu (odległość między przedmiotem a aparatem) - im odległość ta jest mniejsza, tym głębia ostrości również.
ogniskowa(to ogniskowa obiektywu aparatu fotograficznego. Jest ona parametrem decydującym o kącie widzenia obiektywu)

Pośrednio, na zakres głębi ostrości ma wpływ:

rozdzielczość i wielkość sensora/filmu

15.a. Autoryzacja wypowiedzi- przepisy prawa i praktyka

Według prawa

W praktyce

Dziennikarz ma obowiązek przekazania wypowiedzi rozmówcy do autoryzacji, jeżeli ten wyraźnie sobie tego zażyczy. Praktyka dziennikarska jest taka, że jeśli rozmówca tego zastrzeżenia nie poczyni, domniemywa się, iż autoryzacji nie żąda. Poza tym, nie jest generalnie przyjęte autoryzowanie tekstów, a jedynie wywiadów.

W innych krajach

Autoryzacja jest oryginalnym tworem prawodawstwa polskiego. Oprócz Polski konstrukcja ta szczątkowo występuje także w Niemczech, gdzie przybiera postać obowiązku "pokazywania tekstu informatorowi", który to obowiązek zawarty jest jednak nie w treści ustawy, lecz w przepisach korporacji dziennikarskiej (związku zawodowego).

17.a. Przestępstwo prasowe:

Przestępstwo prasowe powstaje po przekroczeniu normy prawnej regulującej samą treść publikacji - są to wszystkie przepisy prawa, których przekroczenie stanowi przestępstwo. W odniesieniu przestępstw prasowych jest możliwe orzeczenie kary ograniczenia wolności (art. 33-34 k.k.) polegające na tym, że skazany pozostaje wprawdzie na wolności, ale m.in.: bez zgody sądu nie może zmieniać stałego miejsca pobytu; jest zobowiązany do wykonywania nieodpłatnie pracy wskazanej przez sąd. Art. 35 k.k. dopuszcza zobowiązanie skazanego by w całości lub w części naprawił szkodę wyrządzoną swoim czynem i przeprosił poszkodowanego.

4.b.Polska prasa konspiracyjna okresu II wojny światowej