13.10.2013

Pedagogika porównawcza

1. Pedagogika porównawcza, jako subdyscyplina pedagogiczna

2. Geneza, koncepcje i główni przedstawiciele pedagogiki porównawczej

3. Metody badań w pedagogice porównawczej

4. Rola szkół sektora państwowego, publicznego, prywatnego

5. Globalizacja współczesnego świata

6. Główne trendy rozwojowe, naczelne kierunki i orientacje współczesnej pedagogiki.

7. Systemy oświatowe w wybranych krajach UE

8. Realizacja programów oświaty takich jak: Sokrates, Leonardo, Tempus

9. Polski system oświaty na tle przemian edukacyjnych współczesnej Europy.

10. Oświata dorosłych i kształtowanie ustawiczne (całożyciowe)

Temat: Pedagogika porównawcza, jako subdyscyplina pedagogiczna.

Kawula wymyślił 7 subdyscyplin pedagogicznych:

1. Kryterium celów działalności edukacyjnych

- kształcenia ( nauczanie i uczenie się)- dydaktyka

-wychowanie- oddziaływanie na sferę wychowanka- teoria wychowania

2. Kryterium rozwojowe (to, co dotyczy rozwoju człowieka w ciągu całego życia).

-pedagogika żłobka, przedszkolna, dzieci i młodzieży, dorosłych

Dorosłość od 18 r.ż.

-wczesna dorosłość- do 35 r. ż.

-średnia dorosłość- do +_ 45 r. ż.

-późna dorosłość- do 75 r. ż. (wg Światowej Organizacji Zdrowia)

-starość- gerontologia

3. Kryterium- o etapy formalnej edukacji

-pedagogika żłobka, przedszkolna, szkolna, wyższa

4. Kryterium dewiacji i defektów rozwojowych

-resocjalizacja, pedagogika penitencjarna (więzienna)

-pedagogika specjalna- rewalidacja, oligofrenopedagogika, tyflopedagogika, surdopedagogika

5. Kryterium- problemowe

-pedeutologia- wszystkim tym, czym zajmuje się nauczyciel, (nauka o nauczycielu)

-pedagogika porównawcza

6. Kryterium metodologii- metody badań

-historia wychowania

-pedagogika ogólna

7. Kryterium działalności ludzkiej

-pedagogika społeczna- środowiskowe uwarunkowania

-pedagogika pracy

-pedagogika zdrowia

-pedagogika medialna- wpływ nowoczesnych urządzeń do pracy w edukacji

-pedagogika ciała

Temat: Geneza, koncepcje i główni przedstawiciele pedagogiki porównawczej.

Wg Andersona

-pedagogika porównawcza- można określić, jako międzykulturowe porównanie struktur różnych systemów oświatowych i społecznych, odpowiedników tych systemów oraz ich części składowych.

Wg Wincentego Okonia

-pedagogika porównawcza- to dyscyplina pedagogiczna zajmująca się analizą i porównywaniem systemów wychowania i oświaty w różnych krajach w powiązaniu z ich rozwojem ekonomicznym, politycznym, społecznym i kulturowym.

Wg Frątczak

-pedagogika porównawcza to dyscyplina teorii o edukacji, zajmująca się analizowaniem, porównywaniem i wartościowaniem polityki ekonomicznej.

Pedagogika porównawcza-, która bada zjawiska wychowawcze w różnych układach rzeczywistości, kiedy te są determinowane historią danego kraju, warunkami realnymi w świecie współczesnym.

Tym samym te wyniki stanowią podstawę empiryczną dla funkcjonowania pedagogiki, jako nauki. Na podstawie tych badań można odkrywać określone prawidłowości. Poznanie tych prawidłowości ma bardzo duże znaczenie zarówno dla pedagoga jak i całokształtu pedagogiki.

Ważne jest wielostronne, rzetelne porównywanie tych zjawisk.

Pedagogika porównawcza- ma tendencje do ujmowania zjawisk w wielokrotnych układach przestrzennych i ich dynamice rozwojowej. Szanse rozwoju pedagogiki porównawczej są bardzo związane z analizą porównawczą z badaniami opisowymi i badaniami eksperymentalnymi. Pedagogika porównawcza będzie systematyzować wiedzę pedagogiczna czerpaną z licznych źródeł. Odpowiedzieć na pytania:, co jest, dlaczego tak jest.

Pedagogika porównawcza jest nauką perspektywistyczne. Zadaje pytanie:, Jaka szansa, aby stało się tak jakby mogło być by było.

Funkcje pedagogiki porównawczej:

1. integrująca- rozległe widzenie zjawisk, wszystkie zagadnienia interesujące pedagogów, komperatysta- badacz- musi nawiązywać kontakt z różnymi naukami, specjalnościami

2. wartościująca­- pedagogika porównawcza dąży do przezwyciężania zaściankowości (zamkniętego myślenia), w badaniach pojmowanych z różnych stron

3. inspirująca- wykazując realną szansę niezbędnych zmian; inspiracja do tego by coś zmienić. Pedagogika porównawcza bada podobieństwa i różnicę pomiędzy szkolnictwem i innymi instytucjami wychowawczymi i oświatowymi w różnych państwach.

Zadania pedagogiki porównawcze

1. Gromadzenie materiału faktu

-zbieranie wiadomości o ustrojach szkolnych i pozaszkolnych oraz danych statystycznych. Charakteryzuje różne systemy wychowania i nauczania- zadanie przedwstępne

2. Zadanie- opracowywanie monografii

-poświęcone poszczególnym ustrojom wychowawczym i nauczania. To, co w punkcie pierwszym zebraliśmy tu opisujemy

3. Porównanie systemu

-porównujemy 2 systemy edukacji

4. Dochodzenie drogą porównywania systemów do zasad i prawidłowości.

Temat: Geneza pedagogiki porównawczej.

Twórca pedagogiki porównawczej- uważany jest Marc Antoine Julien de Paris (1775- 1848), autor I publikacji w zakresie badań porównawczych. Chciał podnieść system edukacji we Francji.

Pedro Roselló- zrealizował plan Paris(a)

Po II wojnie światowej w Genewie powstało międzynarodowe biuro oświaty. Stanowiło ono międzynarodowy ośrodek wymiany doświadczeń w różnych krajach. Roselló chciał stworzyć teorię uniwersalną (wszędzie dobra).

1. Badamy system w kontekście

2. Wszystko- fakty i życie oświatowe pozostają we wzajemnej zależności

Michael Sandler-, aby prowadzić badania porównawcze należy wnikać w siłę duchową narodu. To, co dzieje się poza szkołą znaczy więcej niż to, co w szkole dla zrozumienia systemu wychowania.

Badając różne systemy edukacyjne w różnych państwach lepiej rozumie się nasz własny system.

Isaac Kandel- porównywał systemy oświatowe w kilku krajach może być realizowane za pomocą różnych metod- ilościowych, jakościowych.

Problemy i cele oświaty w różnych krajach jest podobnie. Rozwiązywane są wg każdego kraju inaczej.

4 Punkty- droga badań - Kandel

1. opis wybranych problemów wspólnych dla badanych krajów

2. wyjaśnienie i interpretacja przyczyn badanych zjawisk

3. analiza porównawcza

4. tworzenie filozofii pedagogiki

Nicholas Hans- komparatystyka ( porównywanie) polega na opisie, na porównywaniu zjawisk dotyczących wychowania, analizie podobieństw i różnic (w perspektywie historycznej systemu państwa) próbie wyciągnięcia ogólnych zasad, które uzasadniają inne rozwiązania.

Etapy:

1. studiowanie każdego narodowego systemu w jego uwarunkowaniach historycznych

2. zbieranie danych na temat istniejących systemów oświaty (statystyki, administracja, organizacje oświatowe, testy, osiągnięcia szkolne, rasa człowieka, język narodowy, czynniki religijne, czynniki świeckie)

Fredrich Schneider- problem polegający na analizie sił napędowych. W każdym państwie są określone siły napędowe. Siły to- gospodarka, kultura, religia, nauka, struktury społeczne.

Beray George- wykazywać znajomość języka badanego obszaru badań, powinniśmy zamieszkiwać na danym obszarze, aby prawidłowo zrozumieć przekaz kultury.

Dwa rodzaje porównań:

1. zrównoważenie, czyli zrozumienie danych

2. ilustracyjne­ -gromadzenie przykładów programów praktyk edukacyjnych

Harold Noah'a- uważał, że w pedagogice porównawczej można wykorzystać metodologię badań nauk społecznych.

Model badan- etapy:

1. ustalenie problemu

2. sformułowanie hipotezy

3. definiowanie pojęć i wskaźników

4. wybór przypadków

5. zbieranie danych

6. manipulowanie danymi

7. interpretacja wyników

Brajan Holmes- pedagogika porównawcza stanowi środek do planowania rozwoju reformy polityki oświatowej. Służy ustalaniu zasad, układów, które służą wyjaśnieniu funkcjonowania systemów oświaty. Tym samym uzasadnia potrzebę podejmowania studiów problemowych w kontekście kultury.

Wychowanie przedszkolne

Przez wiele lat nie było doceniane. Wychowanie przedszkolne zaczęto traktować, jako element edukacji ustawicznej (od narodzin do śmierci). Tworzono programy, które mają wdrażać dzieci do edukacji ustawicznej. Prowadzono wiele powtarzanych i wiarygodnych badań. To doprowadziło do tego, iż jest to potrzebne i ma pozytywny wpływ na rozwój dzieci. To spowodowało, iż zaczęto zwracać uwagę, iż wychowanie przedszkolne powinno istnieć. Zainteresowanie edukacją przedszkolną stało się przedmiotem zainteresowań komisji europejskiej. Prace przeprowadzone w ciągu ostatniego stulecia psychologii rozwojowej w zasadniczy sposób zmieniły tradycyjne spojrzenie na okres wczesnego dzieciństwa. Dawniej dziecko w wieku przedszkolnym było dawniej obiektem wychowania i opieki. Współcześnie stało się podmiotem kształcenia. Problematyka dzieciństwa zmieniła się na przełomie wieków.

Instytucje wychowania przedszkolnego.

Pierwsze placówki wychowania przedszkolnego były związane z Fridrich Fróbel. 1840-1850 powstały pierwsze przedszkola Kindergarden- ogródki dziecięce. Prowodyr kształcenia nauczycielek.

Obecnie wychowanie przedszkolne organizuje wiele instytucji oświatowych.

Różnice wynikające z badań wychowania przedszkolnego:

1. Wiek dzieci, dla, których jest to przedszkole wyznaczone

2. Zarządzanie placówkami (sektor publiczny, niepubliczny)

3. Jak duża część populacji z całego kraju korzysta z takiego wychowania przedszkolnego

4. Stosunek do kształcenia podstawowego, początkowego

Cechy wspólne

1. Instytucje samodzielne nie są połączone ze szkołami

2. Przeznaczone dla dzieci od 3-ch etapów rozpoczęcia edukacji

3. Przedszkola związane ze szkołami

4. Upowszechnianie wychowania przedszkolnego

Wskaźnik wychowania przedszkolnego- odsetek dzieci z każdego rocznika od 3-6 lat., które zostały włączone do systemu zinstytucjonalizowanej edukacji przedszkolnej w stosunku do całkowitej liczby dzieci z danej grupy wiekowej. Wskaźnik ten podawany/ wyrażany w procentach.

Wskaźnik największy występuje w Belgii

Badaniom można postawić kilka postulatów.

1. W krajach rozwiniętych udział dzieci w wychowaniu przedszkolnym jest wysoki

2. Pomiędzy krajami występują różnice

Największy udział dzieci można zaobserwować w Belgii i Francji.

Najniższy poziom udziału dzieci w przedszkolach stwierdzono w Finlandii i Szwecji

3. Czas trwania wychowania przedszkolnego

Wskaźnik średniej długości trwania wychowania przedszkolnego. Odsetek sumy liczb określających czas uczęszczania do przedszkola przez wszystkie dzieci każdego rocznika dla odpowiadającej temu poziomu edukacji grupy wiekowej.

Najwięcej czasu w przedszkolu spędzają Francuzi, Belgowie, Węgrowie, Norwegowie a najmniej Grecy, Finlandczycy, Portugalczycy

Cel wychowania przedszkolnego- koncepcje

-wyznaczone przez ministerstwo- jest podobny

-różnice tkwiące w sposobie osiągania celu edukacji

Zgodnie z dokumentami UE różnice i odrębności są przede wszystkim zaznaczone w postaci 2-ch uwag:

1. Za główne zadanie wychowania przedszkolnego uważa się uzupełnienie wychowania w rodzinie- proces uspołeczniania: kraje Niemcy, Holandia, Dania

2. Za zadanie wychowania przedszkolnego uznaje się stopniowe zapoznawanie dzieci ze środowiskiem szkolnym elementy czytania, pisania, liczenia

Modele występujące w edukacji:

1. Model szkolny- school model- edukacja przedszkolna przebiega w klasach, do, których dzieci są kwalifikowane na podstawie kategorii wiekowych. Kraje Polska, Czechy, Słowacja, Francja, Hiszpania, Grecja, Anglia

2. Model rodzinny- Family model- wychowanie przedszkolne odbywa się w grupach łączących dzieci w różnym wieku- Kraje Finlandia, Szwecja, Dania, Niemcy

3. W niektórych państwach mogą być realizowane oba modele połączone. Zależy od organu prowadzącego i od rodziców.

Francuzki system jest silnie związany z tradycją. Wychowanie w przedszkolu jest etapem bardzo wdrażającym, istotnym. Pierwsze instytucje opiekujące się dziećmi powstały 1840-1850 były to ochronki- instytucje przeznaczone dla dzieci robotników.

Trzy poziomy: niższy, wyższy, najwyższy

O zakwalifikowaniu dzieci do poziomu wyżej decydują nauczyciele. Duży nacisk kładzie się na komunikację językową, zdolności intelektualnych, artystycznych

Ocena dzieci- indywidualny zeszyt ze wpisami dotyczącymi rozwoju dziecka

Badania porównawcze doprowadziły do wniosków:

-badając kraje UE stwierdzono czynniki wspomagające osiąganie dobrych wyników

-długość trwania edukacji przedszkolnej- im dłużej dziecko chodzi do przedszkola tym większe prawdopodobieństwo, że wychowanie przedszkolne da pozytywne efekty

-jakość programów edukacyjnych

-wsparcie ze strony rodziców- rodzice powinni współpracować z przedszkolem i utrwalić to, co było przeprowadzone w przedszkolu

-wychowanie przedszkolne jest najkorzystniejsze i najbardziej wpływa na rozwój dziecka ze środowiskiem zaniedbanych, gorszych społecznie, kulturowo

Współczesne badania porównawcze kierują i zwracają uwagę na:

-współpracę przedszkoli z rodzicami

-przygotowanie do zawodu

Kształcenie dorosłych:

-zjawisko, które się bardzo dynamicznie rozwija

-nie zwracano uwagi na kształcenie dorosłych

Wiele instytucji propaguje ideę kształcenia ustawicznego. Kształcenie człowieka nie powinno kończyć się na szkole licealnej itp.; a powinno być całe życie.

Idea, elementy kształcenia ustawicznego:

Problem studiów, kształcenia pracowników w zakładach pracy, dorosłych, kształcenie permanentne, ciągłe, ustawiczne, na odległość (eksternistyczne)

Kształcenie dorosłych- atuld education

-pojęcie o dużym zakresie znaczeniowym

-dotyczy wszystkich procesów edukacji, których osoby dorosłe uzyskują

-edukacja dotyczy uzyskania podstawowego wykształcenia

-kształcenie dalsze

-proces w trakcie, którego dorosły człowiek aktywnie, systematycznie kontynuuje naukę mając na celu poszerzenie wiadomości, zmianę poglądów, wartości, zdolności i umiejętności

Funkcja społeczna osoby dorosłej nie ogranicza się roli studenta, ale podstawowe zadania są z tym związane, jakie jest życie: życiem społecznym, państwowym, rodzinnym.

Podstawowe kształcenie dorosłych- basic atuld education

-kształcenie, które nie zostało zrealizowane w dzieciństwie, pozostałe informacje, które powinny być przyswajane

Kształcenie ciągłe- ogólne lub zawodowe nawiązujące do poprzednich etapów, które zostały zdobyte

Kształcenie permanentne-

1) stanowi kontynuację kształcenia zawodowego i realizowane jest w ramach szkolnictwa zawodowego lub kształcenia w przedsiębiorstwach, zakładach pracy, organizacjach (kursy, szkolenia) prowadzące do nabycia nowych świadomości, umiejętności, kompetencji

2) studia szkoły dla osób pracujących- studia zaoczne, niestacjonarne (licencjackie, magisterskie, doktoranckie), eksternistyczne, wieczorowe, kombinowane.

Temat: Wybrane aspekty w międzynarodowej współpracy w dziedzinie opieki i wychowania.

Do bazy informatorów z zakresu oświaty innych krajów należy ERIC (centrum informacji dotyczących badań edukacyjnych).

Założona w 1966 r. w celu uzyskiwania, opracowywania, przechowywania i udostępniania informacji naukowej z dziedziny oświaty. Inne bazy to: BLAISE, DINDI, DIALOG. Znaczący wkład w rozwój tych baz ma UNESCO. Funkcjonuje wiele wyspecjalizowanych ośrodków dokumentacji umożliwiających dokonywanie porównań w skali światowej, regionu, kraju. np.: OECD (organizacja ekonomicznych współpracy i rozwoju) w zakresie oświaty, które umożliwiają porównywanie w aspekcie międzynarodowym różnych

Na świecie funkcjonują stowarzyszenia pedagogiki porównawczej np.; towarzystwo edukacji porównawczej i międzynarodowej oświaty. Powstało w 1956r. na Uniwersytecie Nowojorskim. Koncentrowała się: wokół zbierania oraz interpretowania i udostępniania materiałów edukacyjnych.

1970 r. powstała światowa rada towarzystw pedagogiki porównawczej, której zadaniem było połączenie narodowych towarzystw pedagogiki porównawczej.

1961 r. założone zostało towarzystwo pedagogiki porównawczej w Europie- wspieranie badań

1991 r. Polskie Towarzystwo Pedagogiki Porównawczej (PTPP)

1992 r. Przyjęte do światowej rady pedagogiki porównawczej

UNESCO- organizacja narodów zjednoczonych do spraw oświaty, nauki i kultury.

Celem- wspieranie współpracy pomiędzy narodami poprzez naukę, kulturę i edukację na rzecz zabezpieczenia pokoju na świecie

-liczy 185 państw członkowskich

-Polska należy od 1946 r.

-siedziba mieści się w Paryżu

-w Polsce w Warszawie- Pałac Kultury

UNESCO

-należy regionalne biuro so spraw szkolnictwa wyższego w Bukareszcie (Rumunia)

-instytut do spraw alfabetyzmu - Teheran (Iran)

-instytut so spraw czasu wolnego z siedzibą w Senegalu

-międzynarodowy instytut do spraw uczenia się przez całe życie (LLL) siedziba w Hamburgu

Programy realizowane przez UNESCO:

1. alfabetyzacja mieszkańców świata ze szczególnym uwzględnieniem krajów 3-go świata, Państwa Afryki, wprowadzanie szkolnictwa obowiązkowego oraz eliminacji wtórnego analfabetyzmu

2. demokratyzacja szkolnictwa- Państwa należące do ONZ miały obowiązek stworzenia szkół dla wszystkich dzieci na poziomie europejskim, światowym nie wyłączając krajów biednych i kolonialnych

-program ten zakładał równy dostęp do oświaty bez względu na pochodzenie, wyznanie, płeć oraz zrównanie praw kobiet z prawami mężczyzn

3. edukacja dorosłych, kształcenie przez całe życie, wyrównywanie szans edukacyjnych i możliwości kształcenia na wszystkich poziomach edukacji, umożliwianie jednostkom samorealizacji w zmieniających się wymaganiach rynku pracy

4. edukacja kobiet- zrównanie dostępu do wykształcenia na różnych szczeblach edukacji i umożliwienie kobietom wykonywania zawodów przynależnych kiedyś wyłącznie mężczyznom

5. edukacja pacyfistyczna- alternatywna do życia w pokoju, osiągnięte przez działania edukacyjne zmierzające do uświadomienia młodym pokoleniom konsekwencji wojen i możliwości pokojowego rozstrzygiwania sporu

6. kształtowanie zawodowe- troska o racjonalną organizację szkolnictwa zawodowego odpowiadającego potrzebom ekonomicznym państwa i potrzebom rynku pracy

7. edukacja międzynarodowa (nauka języków obcych)- założenie obowiązkowego kształcenia w zakresie języków obcych, warunkiem skutecznego nauczenia się języka jest możliwość wyboru miejsca pracy poza miejscem zamieszkania

Założenia:

-absolwenci szkół podstawowych powinni posiadać elementarną znajomość języka obcego służącą do porozumiewania się w stopniu podstawowym

-absolwenci szkół średnich- powinni opanować najmniej dwa języki obce

-absolwenci szkół wyższych- powinni opanować co najmniej trzy języki obce

8. doskonalenie kształcenia nauczycieli- jako warunek konieczny do realizowania funkcji wychowawczej i kształcącej ciągłe rozwijanie swoich umiejętności.

-Stworzenie dla nauczycieli dobrych warunków pracy pod względem materialnym i fizycznym, zmniejszenie godzin pracy nauczycieli

-Stworzenie warunków do doskonalenia w różnych formach- kursy, studia podyplomowe

9. edukacja ekologiczna- zabezpieczenie zasobów środowiska naturalnego przez wczesną edukację ekologiczną, przestrzeganie nawyków, racjonalne korzystanie energii, wody, segregowanie odpadów i ochrona środowiska

10. program racjonalnego wykorzystania masmediów

-miał na celu promocję jako technikę uczenia dużych grup ludzkich oraz rozwój edukacji multimedialnej

-w ramach tego programu prowadzono badania nas szkodliwością masmediów w stosunku do dzieci, wykazano że ma negatywny wpływ na rozwój fizyczny dzieci- wykazano negatywny wpływ na postrzeganie świata i postrzeganie rzeczywistości, utrwalanie wizji świata wirtualnego jako świata rzeczywistego

11. edukacja międzynarodowa- celem jest wychowanie społeczeństwa w tolerancji do innych kultur, ras i przekonań, sposobów życia

Pojęcia związane z edukacją międzynarodową:

-stereotyp- uproszczone, stare przekonania, stare opinie

-ksenofobia- wrogość, niechęć wobec innych, cudzoziemców, wiąże się z obcokrajowcami

-homofobia

-rasizm- oparty na nierzetelnej tezie o nierówności biologicznych i społecznych ras ludzkich

-dyskryminacja- prześladowanie ludzi ze względu na ich pochodzenie, przynależność klasową, narodową

Zadania edukacji międzynarodowej:

-wychowanie przyszłych pokoleń w duchu tolerancji do innych

-zasadniczym celem jest porozumiewanie się w skali śwaitowej ludzi różnych ras o różnych językach, wyznaniach, tradycjach i stylu życia

-angażowanie na rzecz pokoju, równości, sprawiedliwości i bezpieczeństwa we własnym kraju i na świecie

-wykazywanie się uprzedzeń i stereotypów.

-otwartość

UNIA EUROPEJSKA i jej wkład w rozwój pedagogiki porównawczej

1949 r- powstała Rada Europy, której celem było zjednoczenie Europy w rozwiązywaniu problemów społecznych i działań na rzecz praw człowieka. Jako organizacja posiada swój sąd. Siedziba mieści się w Sztrasburgu w radzie mieści się organ praw człowieka.

Sektor zajmują….

1957 r.- zaczyna działać UE

2004 r. Polska przystępuje do UE w maju

Działania edukacyjne UE polegają na organizowaniu współpracy oraz wymianie doświadczeń . Państwa członkowskie (państwa w zasięgu Europy). UE nie ingeruje w systemy edukacyjne. Każde państwo ustala w jakiej formie będą kształceni jego obywatele. Polityka regulowana jest traktatem i za cel przyjmuje się 4 podstawowe:

1.Upowszechnianie wśród młodzieży poczucia integracji europejskiej

2.Nauczanie języków Państw członkowskich

3.Popieranie wymiany studentów i nauczycieli

4.Rozwiązywanie problemów uznawania dyplomów

Propagowanie pluralizmu- multikulturowość

Przystosowywanie i znajdowanie rozwiązań

Przystosowywanie stanowisk edukacyjnych do zjawisk współczesnych edukacji

W ramach UE mamy kilka programów dotyczących sektora edukacji:

1. LLL- uczenie się przez całe życie

-przyczynił się do podnoszenia jakości szkolnictwa zawodowego

2. Socrates- Polska przystąpiła w marcu 1998 r.

-zadaniem jest rozszerzenie współpracy Europy w dziedzinie edukacji

-formy obejmują zarówno dzieci, osoby dorosłe, młodzież

-celem jest popularyzowanie europejskiego wymiaru w nauczniu

-zachęcanie do wykorzystania innowacji w szkole

-rozwijanie poczucia inności w Europie

-promowanie LLL

-wspomaganie nauki języków obcych

W ramach struktury Socrates mamy kilka podprogramów:

1. Comenius- adresowany do szkół podstawowych i średnich, do uczniów i nauczycieli, do instytucji zarządzających oświatą

W programie mogą uczestniczyć centra badawcze, szkoły wyższe, instytucje doradcze- takie, które przyczyniają się do poprawienia jakości kształcenia nauczycieli

2. Erazmuz- szkolnictwo wyższe. Studentom daje możliwość na wyjazd do uczelni partnerskich. Okres trwania jest bardzo różny- pomiędzy 3 miesiące a 1 rok akademicki, otrzymuje miesięczne stypędium

3. Leonardo da Vinci- obejmuje osoby uczące się w ramach wszystkich form kształcenia zarówno ustawicznego jak i zawodowego. Obejmuje wszystkie organizacje związane z rozwojem zawodowym

-cel- promowanie mobilności pracownika na europejskim rynku pracy

-wdrażanie innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych dla podnoszenia kwalifikacji zawodowych

-wspiera rozwiązania zwiększające przejrzystość i uznawalność kwalifikacji zawodowych w krajach europejskich

Podprojekty

-staże zagraniczne

-wymiana doświadczeń

-projekty partnerskie

4. Lingue- całkowice nastawiony na promowanie kształcenia języków obcych

Celem- informowanie o dostępnych środkach i metodach w nauczaniu języków obcych oraz opracowywanie pomocy naukowych do oceny umiejętności językowych

5. Arion- odbiorcami są kadry kierownicze, program daje możliwość wyjazdu na szkolenia i warsztaty dotyczące spraw związanych z rozwojem systemów edukacji w Europie

6. Minerwa- zajmuje się technologiami- wdrażanie technologii informacyjnych do edukacji np.: przez Internet

7. Grundtvik- adresowany do osób dorosłych uczących się, do instytucji kształcących dorosłych, do nauczycieli i kadry administracyjnej

Osoba dorosła- każda osoba, która zakończyła formalną edukację w szkole

10 podprojektów i są w nich wyróżniane: W ramach tego programu występują bloki (2)

-akcje zdecentralizowane- system jest na terenie danego Państwa

-akcje scentralizowane- 3 programy zarządzane przez Brukselę- agencja wykonawcza

W 2013 r. do uczestnictwa w tym programie uprawnionych było 28 państw.

8. Eurydyce- Europejska sieć informacji o edukacji

Celem- wymiana o systemach edukacyjnych o innowacjach oraz kierunku

9. Tempus- transeuropejski program współpracy w zakresie szkolnictwa wyższego

realizowany:

-wspólne programy europejskie

-mogą przystąpić kraje, które kandydują do UE

Proces Boloński

19.06.1999r. rozpoczął się, kiedy to ministrowie edukacji z 29 krajów podpisali tzw. deklarację bolońską. Jest to dokument zawierający zadania prowadzące do zbliżenia systemów szkolnictwa wyższego krajów Europejskich. Głównym celem było stworzenie do 2010 r. europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego. Jego realizacja miała być wykonana przez:

1. Wprowadzenie systemów przejrzystych i porównywalnych stopni poprzez wdrożenie suplementu do dyplomu

2. Przyjęcie systemu kształcenia opartego na 2/3 poziomach kształcenia

3. Powszechne stosowanie systemu punktów kredytowych ECTS

4. Promocja mobilności studentów, nauczycieli akademickich, naukowców oraz personelu akademickiego

5. Promocja współpracy europejskiej w zakresie zwiększenia poziomu jakości szkolnictwa wyższego

6. Promocja europejskiego wymiaru szkolnictwa wyższego szczególnie w zakresie rozwoju zawodowego, mobilności oraz zintegrowanych programów nauczania

Stan realizacji zaleceń deklaracji był

1. Konferencja w 2001 r. w Pradze

2. Konferencja w 2003 r. w Berlinie

3. Konferencja w 2005 r. w Bergrn

4. Konferencja w 2007 r. w Londynie

-stwierdzono konieczność utworzenia krajowych ram kwalifikaci

5. Konferencja w 2009 r. we Francji

6. Konferencja w 2010 r. w Budapeszcie

7. Konferencja w 2012 r. w Bukareszcie

8. k

Jakie działania podjęła polska

-działania zmierzające do szerokiego umiędzynarodowienia studiów, powszechnego stosowania suplementu do dyplomów

-wprowadzenie 3 stopniowego studiów

-wprowadzenie systemów ECTS

-komisja akredytacyjna- komisja Paka, obowiązek kontroli wszystkich studiów i dokumentów

-promuje mobilność w ramach programu (programy wchodzące w Socrates)

---