Podstawowe pytania i zagadnienia do egzaminu z przedmiotu "Publiczne prawo gospodarcze" semestr zimowy
Geneza pojęcia prawa gospodarczego publicznego
Zakres publicznego prawa gospodarczego
Normy publicznego prawa gospodarczego
Konstytucyjne zasady dotyczące ustroju gospodarczego
Rola zasad prawa gospodarczego publicznego w systemie prawnym
Cechy charakterystyczne publicznych stosunków gospodarczo-prawnych
Odpowiedzialność prawna w stosunkach prawnych publicznego prawa gospodarczego
Przyczyny oddziaływania państwa na gospodarkę
Wymień i krótko scharakteryzuj typy zachowań państwa wobec gospodarki
Działania organizatorskie państwa w gospodarce
Działania koordynacyjne państwa w gospodarce
Działania reglamentacyjne państwa w gospodarce
Działania nadzorcze państwa w gospodarce
Działania kontrolne państwa w gospodarce
Planowanie gospodarcze
Programowanie gospodarcze
Zakres działania Głównego Urzędu Statystycznego
Zadania agencji rządowych
Pojęcie działalności gospodarczej i zakres przedmiotowy ustawy
Zakres podmiotowy ustawy - Prawo działalności gospodarczej
Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej
Znaczenie Krajowego Rejestru Sądowego
Rejestr przedsiębiorców
Rejestr dłużników niewypłacalnych
Ewidencja działalności gospodarczej
Treść wniosku o dokonanie wpisu do ewidencji
Decyzja o wpisie do ewidencji
Odmowa wpisu do ewidencji
Wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej
Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia
Rejestr działalności regulowanej
Odmowa wpisu do rejestru działalności regulowanej
Istota koncesji
Organ koncesyjny
Wniosek o udzielenie koncesji
Odmowa udzielenia koncesji
Cofnięcie koncesji
Promesa
Kontrola przedsiębiorcy
Oddziały przedsiębiorców zagranicznych
Przedstawicielstwa zagraniczne
Pojęcie i rodzaje przedsiębiorstw państwowych
Przedsiębiorstwa użyteczności publicznej
Tworzenie przedsiębiorstw państwowych
Łączenie i podział przedsiębiorstwa państwowego
Likwidacja i upadłość przedsiębiorstwa państwowego
Komercjalizacja przedsiębiorstw państwowych
Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych
Jednoosobowe spółki Skarbu Państwa
Specjalne strefy ekonomiczne
Podmiotowy i przedmiotowy zakres ustawy antymonopolowej
Postępowanie antymonopolowe
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Zwalczanie nieuczciwej konkurencji.
1. Geneza pojęcia PPG
Nazwa prawo gosp. pojawiło się na przełomie XIX i XX w. w związku z przekształcaniem się kapitalizmu liberalnego w kapitalizm wiązany. Najdalej idący pogląd upatruje genezę prawa gospodarczego w czasach bardzo odległych, kiedy to panujący zaczął regulować normatywnie zachowania się uczestników obrotu gospodarczego. Prawem publicznym nazywał prawo, które dotyczy spraw państwa a prywatnym, to prawo, które dotyczy interesów poszczególnych ludzi. Autorom francuskim PPG kojarzy się z interwencją władzy publicznej w gospodarce. Geneza prawa gospodarczego jest bardzo odległa, natomiast na przełomie XIX i XX w. dostrzeżono potrzebę wyodrębnienia zbioru norm regulujących zagadnienia gospodarcze w oddzielny dział prawa. W nauce można wyróżnić 2 stanowiska dot. prawa gosp. Jedno z nich zajmują ci, którzy nie widzą potrzeby i podstaw wyodrębnienia pojęcia prawa gosp. jako działu prawa, drugie zwolennicy wyodrębnienia pojęcia prawa gosp. w osobny dział.
Istota prawa gospodarczego publicznego.
Publiczne prawo gospodarcze jest to prawo interwencji państwa i jego organów oraz aparatu w sferze gospodarczej. Publiczne prawo gospodarcze jawi się jako forma normatywnie uregulowanej dopuszczalności ingerencji państwa w sferze stosunków gospodarczych. Jest ono wyrazem władztwa państwa w gospodarce. Odzwierciedla powinności państwa wobec gospodarki, które wyrażane są w formie norm prawnych. Państwo określa w nich zakres swojego władztwa gospodarczego i jego formy prawne. W ten sposób państwo normuje także reguły zachowania przedsiębiorców ustalone ze względu na funkcje państwa.
2. Zakres publicznego prawa gospodarczego.
W ramach publicznego prawa gospodarczego państwo reguluje normatywnie:
stosunki własnościowe będące podstawą gospodarowania i przedmiotem ochrony ze strony państwa
zasady gospodarowania typowe dla danego układu stosunków własnościowych i podlegające ochronie ze strony państwa
formy prawne prowadzenia działalności gospodarczej.
zakres i formy państwowej ochrony prawnej, mechanizmów gospodarczych i praw ekonomicznych
organizację i formy prawne ingerencji państwa w stosunki gospodarcze w skali makro i mikro ekonomicznej.
3. Normy publicznego prawa gospodarczego
Normy publicznego prawa gospodarczego wyznaczają reguły zachowania zarówno uczestników stosunków gospodarczych jak i państwa. Normy publicznego prawa gospodarczego są wyrażane przez następujące rodzaje przepisów:
programowe
planowe
delegacyjne
wyjaśniające
parametryczne
techniczne
4. Konstytucyjne zasady dotyczące ustroju gospodarczego
W rozdziale I konstytucji znajdujemy określenie wartości stanowiących podstawę ustroju gospodarczego RP. W art. 20 wymienia się bowiem społeczną gospodarkę rynkową, wolność działalności gospodarczej, własność prywatną oraz solidarność, dialog i współpracę partnerów społecznych. Ponadto w rozdziale tym wymienia się inne wartości ustroju gospodarczego takie jak:
ochronę środowiska
wolność wykonywania zawodu
pracę
gospodarstwo rodzinne jako podstawę ustroju rolnego państwa.
W rozdziale II znajdujemy katalog wolności i praw politycznych w tym wolność zrzeszania się w związkach zawodowych, organizacjach społecznych rolników, organizacjach pracodawców, a także prawo obywateli do informacji gospodarczej. Wśród wolności i praw ekonomicznych i socjalnych Konstytucja wymienia prawo do własności innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia, wolność wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy, zapewnienie minimalnej wysokości wynagrodzenia, obowiązek państwa prowadzenia polityki pełnego produktywnego zatrudnienia i zwalczania bezrobocia, prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz prawo do zabezpieczenia społecznego. W innych rozdziałach Konstytucja zajmuje się także własnością i innymi prawami majątkowymi samorządu terytorialnego oraz pozostawia ustawom zwykłym określenie organizacji Skarbu Państwa i zarządzania jego majątkiem oraz ustanowienie monopolu.
5. Rola zasad prawa gospodarczego publicznego w systemie prawnym
Szczególna rola zasad PPG w systemie prawnym polega na tym, że:
wyznaczają one kierunek działań prawodawczych wskazując jaki stan rzeczy prawodawca powinien osiągnąć poprzez tworzenie prawa, a jakich wartości w procesie prawodawczym nie powinien naruszać,
ukierunkowują proces interpretacji przepisów prawnych
wskazują kierunki stosowania prawa
ukierunkowują sposób czynienia użytku z różnych przysługujących określonym podmiotom praw
Do zasad PPG zaliczamy:
zasadę wolności gospodarczej w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej oraz wyboru formy organizacyjno - prawnej tej działalności
zasadę samodzielności finansowej i gospodarczej przedsiębiorców
zasadę równości przedsiębiorców co do prawa
zasadę dobrowolności zrzeszania się przedsiębiorców, pracodawców, pracowników i konsumentów
zasadę uczciwej konkurencji.
6. Cechy charakterystyczne publicznych stosunków gospodarczo-prawnych
Istnienie nadrzędności i podległości kompetencji jest jedną z cech charakterystycznych stosunków prawnych PPG. W stosunkach prawnych PPG występują 2 grupy podmiotów:
pierwszą stanowią podmioty, dla których ustanowienie uprawnień i obowiązków jest równoznaczne z wyposażeniem ich w kompetencje. Są to przede wszystkim organy państwa lub jednostki wypełniające funkcje organów państwa;
drugą grupę stanowią osoby fizyczne i jednostki organizacyjne, zwane podmiotami biernymi.
Stosunki publicznoprawne są ustanawiane i realizowane ze względu na powinności państwa wobec gospodarki. Powinności te mają jednakże nie tylko charakter obowiązków lecz również uprawnień organów państwa. W realizacji stosunków prawnych PPG znajdują zastosowanie wprost procedury właściwe dla realizacji stosunków administracyjno-prawnych, np. KPA. Częściej jednak są to procedury, które tworzy się specjalnie na użytek obsługi tego rodzaju stosunków (np. procedura ochrony konkurencji, sprawowania nadzoru, prowadzenia kontroli). Częściowo sięga się także do procedur właściwych postępowaniom sądowym (np. w postęp. cywilnym w sprawach gospodarczych czy w postęp. karnym w sprawach gosp. publicznych). Niektóre działania organów państwa, związane z realizacją stosunków prawnych PPG są również oparte na normach ustrojowych lub na normach wewnętrznych.
7. Odpowiedzialność prawna w stosunkach prawnych publicznego prawa gospodarczego.
Prawodawca, który decyduje się na normatywne określenie zachowania danych podmiotów nie może ograniczać się tylko do wskazania ich uprawnień i obowiązków, ale powinien również przewidzieć poniesienie określonych konsekwencji związanych z przekroczeniem lub niewypełnieniem kompetencji albo wadliwym wykonaniem obowiązków.
8. Przyczyny oddziaływania państwa na gospodarkę
Realizacja funkcji państwa nie może ominąć stosunków gospodarczych. Powody, dla których państwo wkracza w sferę działalności gospodarczej mają charakter społeczny, ekonomiczny. Stosunki gospodarcze obejmują powiązania wielu podmiotów występujących w różnych rolach. Są to stosunki między:
właścicielem środków produkcji o posiadaczami siły roboczej
producentami
producentem a nabywcami towarów i usług
nabywcami towarów.
9. Wymień i krótko scharakteryzuj typy zachowań państwa wobec gospodarki
Z punktu widzenia celów działania państwa wyróżnić można trzy zasadnicze typy jego zachowań względem gospodarki:
typ zasadniczy polegający na ochronie przez państwo istniejącego typu gospodarki i związanego z nim modelu gospodarczego
typ drugi polegający na ochronie przez państwo istniejącego typu gospodarki jednoczesnej zmianie modelu gospodarczego
typ trzeci polegający na zmianie typu gospodarki i zmianie modelu gospodarczego.
10. Działania organizatorskie państwa w gospodarce
Celem działań organizatorskich państwa w sferze gospodarki jest formowanie lub utrzymywanie odpowiedniej dla danego typu gospodarki struktury przedsiębiorców. Jeżeli prawo przewiduje, że dla podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej trzeba spełnić pewne warunki to zadaniem organów państwa jest sprawdzenie czy są one spełnione i czy przedsiębiorca może być dopuszczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Jeżeli prawo przewiduje obowiązek uzyskania koncesji lub zezwolenia gospodarczego to działalność państwa musi być tak zorganizowana, aby umożliwić uzyskanie tych dokumentów. Jeżeli prawo przewiduje obowiązek ewidencji lub rejestracji przedsiębiorców lub prowadzonej przez nich działalności gospodarczej to państwo musi zorganizować odpowiedni system ewidencji i rejestracji.
11. Działania koordynacyjne państwa w gospodarce.
Przedmiotem koordynacji mogą być wszystkie zjawiska gospodarcze, natomiast podmiotami koordynowanymi mogą być wszyscy uczestnicy stosunków gospodarczych. Działania te są instrumentem służącym realizacji zadań państwa w gospodarce. Koordynacji mogą podlegać zamiary przedsiębiorców, jak i faktycznie podejmowane przez nich działania. Działania koordynacyjne nie muszą wynikać z odrębnych uregulowań prawnych poświęconych wyłącznie temu zjawisku, nie mogą jednak przekraczać uprawnień organów państwowych w sferze gospodarczej.
12. Działania reglamentacyjne państwa w gospodarce
Reglamentacja stanowi specyficzny rodzaj działalności państwa mający na celu stworzenie konkretnych warunków niezbędnych do prawidłowego przebiegu organizowania stosunków gospodarczych. Działalność ta znajduje wyraz w możliwości podejmowania w konkretnych, prawem określonych przypadkach, doraźnych ingerencji w sferze prawnie zastrzeżonej samodzielności przedsiębiorców. W warunkach gospodarki rynkowej reglamentacja jest stosowana częściej w sytuacjach szczególnych np. sytuacjach kryzysowych, czy w stanie wojennym. Dotyczy wówczas najczęściej ustalania cen urzędowych na podstawowe środki spożycia i usługi oraz eksploatacji i przerobu surowców lub paliw. W zwykłych warunkach reglamentacja jest podyktowana względami ochrony społeczeństwa przed zagrożeniami ekologicznymi lub dotyczy grupy najuboższej.
13. Działania nadzorcze państwa w gospodarce.
Działania nadzorcze mają na celu zapewnienie prawidłowej organizacji i prawidłowego funkcjonowania ustalonego porządku gospodarczego oraz usuwanie nieprawidłowości powstających w tym zakresie. W warunkach gosp. rynkowej instytucja nadzoru państwowego w sferze gospodarki wyrasta z potrzeby respektowania zasady wolności gospodarczej i wywodzi się z konstrukcji policji administracyjnej. Zadaniem państwa jest czuwanie aby rynek funkcjonował w sposób niezakłócony. Wymaga to ustanowienia nadzoru, oceniającego i weryfikującego nieprawidłowe zachowania uczestników rynku. Instytucja nadzoru dotyczy więc funkcjonowania wszystkich segmentów rynku (towarowego, kapitałowego, pieniężnego, pracy). Nadzór jest ustanawiany i wykonywany nie ze względu na przedsiębiorców, lecz ze względu na potrzebę chronienia mechanizmów rynkowych oraz reguł zachowania ustalonych normami prawa. Szczególnie ścisły jest nadzór bankowy i ubezpieczeniowy, a także nadzór w zakresie stosunków pracy, ochrony środowiska oraz nadzór w zakresie obrotów dewizowych z zagranicą. Kompetencje nadzorcze państwa są realizowane przez wiele organów państwowych oraz specjalne urzędy i instytucje.
14. Działania kontrolne państwa w gospodarce.
Pod pojęciem kontroli rozumie się zwykle sprawdzanie i ocenę oraz ustalanie wyników pokontrolnych, a także wysuwanie odpowiednich wniosków. W warunkach gospodarki rynkowej państwowa kontrola gospodarcza ma istotne znaczenie. Jej zadaniem jest sprawdzanie i ocena realizacji obowiązków przedsiębiorców wobec państwa, a także sprawdzanie i ocena prawidłowości zachowań uczestników rynku zgodnie z prawami ekonomicznymi chronionymi przez państwo. Głównym kryterium kontroli jest legalność. Wyniki kontroli są wykorzystywane nie tylko do oceny legalności działania przedsiębiorców lecz służą także organom państwowym do oceny skuteczności oddziaływania państwa na gospodarkę oraz oceny stanu finansów i gospodarki w państwie. Pod względem organizacyjnym kontrola gospodarcza jest wykonywana zarówno przez organy państwowe jak i przez wyspecjalizowany aparat kontrolny. Funkcje kontrolne należą również do samorządu gospodarczego i do związków zawodowych.
15. Planowanie gospodarcze
Polega na koordynacji tzw. czynników kontrolowanych dla osiągnięcia celów zawartych w programach i przewidywanych prognozach. Efektem planowania są plany, które określają pod względem rzeczowym, finansowym, terytorialnym, czasowym zakres zadań i środków na ich realizację. Plany gospodarcze wyrażają więc podjęte decyzje. Mają one charakter dyrektywny.
16. Programowanie gospodarcze
Programowanie gospodarcze jest opracowaniem świadomej koncepcji rozwoju gospodarki lub jej elementów. Możemy wyróżnić kilka rodzajów programów:
mogą to być programy przebudowy gospodarki lub poszczególnych jej fragmentów,
ze względu na horyzont czasowy programy są niejednolite. Mogą one mieć w różny sposób określony czas realizacji,
mogą mieć charakter stały lub doraźny. Powstanie pierwszych jest najczęściej wynikiem realizacji przez dany organ państwowy obowiązku prawnego polegającego na przygotowaniu programu i jego prezentacji innemu organowi. Powstanie drugiego rodzaju może być zarówno wynikiem realizacji pewnych zadań, które wymagają zaprogramowania jak i kwestią inwencji danego organu w kierunku rozwiązywania określonego problemu,
ze względu na swoje przeznaczenie programy mogą być tworzone dla potrzeb wewnętrznych organu, który go opracowuje bądź też programy opracowuje się w celu ich prezentacji innemu organowi,
programy o charakterze makroekonomicznym można klasyfikować według kryterium podmiotowego biorąc pod uwagę organy, które opracowują, uchwalają, oceniają i kontrolują ich realizację,
programy mogą mieć pod względem formalnym różne nazwy np. założenia, koncepcje czy kierunki.
17. Zakres działania Głównego Urzędu Statystycznego
Do zadań GUS należy:
rozpoznawanie zapotrzebowania na informacje i analizy statystyczne,
organizowanie i prowadzenie badań statystycznych
zbieranie, gromadzenie i opracowywanie danych statystycznych oraz ich analizowanie,
przeprowadzanie spisów powszechnych,
przechowywanie danych statystycznych,
udostępnianie i upowszechnianie wynikowych informacji statystycznych,
opracowywanie i ogłaszanie prognoz demograficznych oraz statystycznych prognoz gospodarczych i społecznych,
przedstawianie organom państwowym i samorządowym wynikowych informacji statystycznych,
dokonywanie statystycznych porównań międzynarodowych i ogłaszanie ich wyników,
współpraca z wyspecjalizowanymi w dziedzinie statystyki organizacjami międzynarodowymi i urzędami innych krajów.
18. Zadania agencji rządowych.
Wśród zadań agencji rządowych wymienić należy:
interwencyjny skup i sprzedaż produktów rolnych - Agencja Rynku Rolnego,
wykup gruntów pod budowę autostrad i przygotowanie do ich budowy - Agencja ds. Budowy i Eksploatacji Autostrad,
czynności prywatyzacyjne - Agencja Nieruchomości Rolnych,
czynności restrukturyzacyjne - ARiMR,
zarządzanie określoną substancją materialną oraz obrót nieruchomościami i innymi składnikami majątku Skarbu Państwa,
funkcje doradcze i promocyjne.
19. Pojęcie działalności gospodarczej i zakres przedmiotowy ustawy.
Reguluje ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z ustawą, działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
20. Zakres podmiotowy ustawy - Prawo działalności gospodarczej.
Podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą jest przedsiębiorca. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uważa się również wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
21. Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej
Zasadą jest, że podejmowanie działalności gospodarczej jest wolne. Wymaga jednak spełnienia przez przedsiębiorców podstawowych zasad, do których zaliczamy:
uzyskanie wpisu do rejestru przedsiębiorców lub ewidencji działalności gosp.
zgłoszenie działalności do rejestrów specjalnych np. REGON, rejestracji podatkowej, we właściwym miejscowo ZUS,
dokonywanie i przyjmowanie płatności za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz, gdy wartość przekracza równowartość kwoty 15 tys. euro,
zawiadomienie innych banków, w których otwarte są inne rachunki przedsiębiorcy o banku, w którym przedsiębiorca ma otwarty rachunek podstawowy,
zawiadomienie właściwego US i ZUS o bankach, w których przedsiębiorca ma otwarty rachunek podstawowy i inne rachunki bankowe,
prowadzenie rachunkowości,
oznaczenie siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz oznakowanie wyrobów wprowadzanych do obrotu,
spełnienie warunków prowadzenia działalności związanych z ochroną życia i zdrowia oraz środowiska,
spełnienie wymogów związanych z zapewnieniem w wykonywaniu działalności gospodarczej, wykonywania jej przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, jeżeli przepisy tego wymagają.
22. Znaczenie Krajowego Rejestru Sądowego.
Ustawa o KRS wprowadziła uporządkowane zasady prawa rejestrowego. KRS składa się z:
rejestru przedsiębiorców,
rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
rejestru dłużników niewypłacalnych.
Rejestr prowadzą sądy rejonowe w miastach będących siedzibą wojewody. Rejestry są jawne, a informacje w nich zawarte powszechnie dostępne.
23. Rejestr przedsiębiorców.
Jest podstawowym rejestrem KRS. Wpisuje się do niego spółki jawne, komandytowe, komandytowo - akcyjne, spółki z o.o., spółki partnerskie, spółki akcyjne, spółdzielnie, przedsiębiorstwa państwowe, jednostki badawczo - rozwojowe, przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów o zasadach podejmowania na terytorium RP działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, inne osoby prawne, jeżeli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, oddziały zagranicznych spółek akcyjnych, komandytowych, komandytowo akcyjnych oraz spółek z o.o., działających w Polsce, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń.
24. Rejestr dłużników niewypłacalnych.
Ma bardzo ważne znaczenie dla bezpieczeństwa obrotu gospodarczego. Zgodnie z ustawą o KRS do tego rejestru wpisuje się z urzędu:
osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli ogłoszono ich upadłość lub jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości został prawomocnie oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego,
wspólników ponoszących odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jeżeli ogłoszono jej upadłość lub, jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości został prawomocnie oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego,
dłużników, którzy zostali zobowiązani do wyjawienia majątku w trybie przepisów Kc w postępowaniu egzekucyjnym.
Możliwy jest także wpis na wniosek, z którym może wystąpić wierzyciel posiadający tytuł wykonawczy przeciwko osobie fizycznej, która w terminie 30 dni od daty wezwania do spełnienia świadczenia nie zapłaciła należności, na którą tytuł opiewał.
25. Ewidencja działalności gospodarczej.
Ewidencję działalności gospodarczej prowadzi gmina właściwa dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Organem ewidencyjnym jest odpowiednio wójt, burmistrz, prezydent miasta. Ewidencja jest jawna, a każdy ma prawo wglądu do danych w niej zawartych. Wpis do ewidencji jest dokonywany najczęściej na wniosek, a dla przedsiębiorcy wpisanego do ewidencji prowadzi się akta ewidencyjne. Zgłoszenie o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej podlega opłacie w kwocie 100 zł, a jeżeli zgłoszenie dotyczy zmiany wpisu, opłata wynosi 50 zł.
26) Treść wniosku o dokonanie wpisu do ewidencji
Zgłoszenie o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej powinno zawierać:
oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny PESEL, o ile taki posiada,
oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania - również wskazanie tego miejsca i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego miejsca, o którym mowa w art. 11 ust. 1,
określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),
wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.
27. Decyzja o wpisie do ewidencji.
Decyzja o wpisie do ewidencji - powinna zawierać:
firmę przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile go posiada,
numer NIP, o ile go posiada,
oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu do doręczeń przedsiębiorcy oraz adres pod którym jest wykonywana dział. gosp.
określenie przedmiotu wykonywania działalności zgodnie z PKD.
Wprowadzenie do systemu informatycznego danych zawartych w decyzji następuje niezwłocznie po jej wydaniu nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia wpływu wniosku.
28. Odmowa wpisu do ewidencji.
Organ ewidencyjny wydaje decyzję o odmowie wpisu, jeżeli:
zgłoszenie dotyczy działalności gospodarczej nieobjętej przepisami ustawy,
wniosek został złożony przez osobę nieuprawnioną,
prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej w zgłoszeniu działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.
Dane zawarte w ewidencji nie mogą być z niej usunięte.
29. Wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej.
Wpis do ewidencji działalności gospodarczej podlega wykreśleniu w przypadku:
gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej we wpisie działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę;
wpisania do rejestru przedsiębiorców spółki handlowej powstałej z przekształcenia spółki cywilnej, w zakresie działalności wpisanej do rejestru przedsiębiorców;
stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.
Wpis do ewidencji podlega wykreśleniu, także w przypadku gdy organ ewidencyjny dokonał go z naruszeniem prawa. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu administracyjnym dotyczące wznowienia postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji.
30. Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej określa jaka działalność gospodarcza wymaga zezwolenia, zgody i licencji w zakresie wymienionym w art. 75 ustawy. Zezwolenie jest decyzją administracyjną i nie dotyczy działalności gospodarczej objętej monopolem. Warunki uzyskiwania zezwoleń regulują odrębne przepisy w sposób zróżnicowany, odpowiednio do specyfiki gospodarczej, której dotyczą. Wymóg uzyskiwania zezwoleń może być ustanowiony tylko w ustawie. O wydanie zezwolenia na podjęcie danej działalności może ubiegać się każdy przedsiębiorca.
Zezwolenia trzeba uzyskać m.in. na:
detaliczną sprzedaż alkoholu,
wykonywanie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych,
produkcję tablic rejestracyjnych,
w zakresie działalności maklerskiej,
działalność bankową, funduszu inwestycyjnego,
wykonywanie rybołówstwa morskiego,
działalność w zakresie wytwarzania pasz dla zwierząt.
31. Rejestr działalności regulowanej.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej wprowadziła nowy rodzaj reglamentacji tzn. działalność regulowaną. Działalność ta podlega wpisowi do rejestru działalności regulowanej na wniosek przedsiębiorcy po złożeniu przez niego oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania tej działalności. Po dokonaniu wpisu organ prowadzący rejestr wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru. Rejestr działalności regulowanej jest jawny, a dla przedsiębiorcy do niego wpisanego prowadzi się akta rejestrowe. Działalnością regulowaną jest m.in.:
świadczenie usług turystycznych obejmujących polowania wykonywane przez turystów zagranicznych na terenie Polski,
organizacja profesjonalnego współzawodnictwa sportowego,
prowadzenie stacji kontroli pojazdów,
prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców,
organizowanie wyścigów konnych,
wytwarzanie wyrobów tytoniowych,
działalność kantorowa polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych,
działalność w zakresie przedsiębiorstwa składowego.
32. Odmowa wpisu do rejestru dział. regulowanej
Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej w drodze decyzji odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru w przypadku gdy:
wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem,
przedsiębiorcę wykreślono z rejestru działalności regulowanej w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku z następujących przyczyn:
przedsiębiorca złożył oświadczenie niezgodne ze stanem faktycznym,
przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wymaganych do prowadzenia działalności regulowanej w wyznaczonym terminie,
stwierdzono rażące naruszenie warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej przez przedsiębiorcę.
33) Istota koncesji - koncesjonowanie stanowi wyjątek od zasady (swobody działalności).
Przyczyny wprowadzenia koncesji:
ważny interes państwa,
zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego,
bezpieczeństwo państwa,
niebezpieczeństwo pojawienia się zjawisk patologicznych.
Koncesje są decyzjami administracyjnymi. Wydają je z reguły naczelne lub centralne organy administracji państwowej.
Dotyczą one dziedzin, które były zastrzeżone wyłącznie dla państwa lub podmiotów gospodarki uspołecznionej.
Są to dziedziny, których kontrolowanie przez państwo jest wskazane, ze względu na bezpieczeństwo obrotu gospodarczego, ze względu na interes państwa, zagrożenia dla życia, zdrowia lub porządku publicznego oraz ze względu na potrzeby budżetu państwa.
Uzyskanie koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin wydobywania kopalin ze złóż, bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych (organem koncesyjnym jest minister Ochrony Środowiska z tym, że na poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin podstawowych i pospolitych koncesji udziela Wojewoda),
wytwarzanie i obrót materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (organem koncesyjnym jest Minister MSWiA),
wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią (Prezes Urzędu Regulacji Energetyki),
ochrony osób i mienia (Minister MSWiA),
rozpowszechniania programów telewizyjnych, radiowych (Przewodniczący KRRiT),
przewozów lotniczych (Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego).
34. Organ koncesyjny
Jest to organ administracji rządowej lub organ jednostki samorządu terytorialnego upoważniony na podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielenia, zmiany i cofnięcia koncesji. Rozstrzygnięcia dotyczące koncesjonowania zapadają w drodze decyzji administracyjnych. Organem koncesyjnym są:
Minister środowiska (poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, wojewoda - podstawowe i pospolite wydobywanie kopalin),
Minister MSWiA (wytwarzanie i obrót materiałami wybuchowymi),
Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (wytwarzanie, przetwarzanie paliwami i energią),
Minister MSWiA ( ochrona osób i mienia),
przewodniczący KRRiT (rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych),
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego (przewozy lotnicze).
35. Wniosek o udzielenie koncesji
Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać:
firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności,
numer w rejestrze przedsiębiorców lub w ewidencji,
numer NIP,
określenie rodzaju i zakresu wykonywanej działalności gospodarczej na którą ma być udzielona koncesja.
Do wniosku należy dołączyć dokumenty wymagane przy danej koncesjonowanej działalności, a także podać informacje wymagane przez przepisy prawa. Jeżeli wniosek złożyło kilku przedsiębiorców, organ prowadzi jedno postępowanie w ramach, którego przeprowadza rozprawę administracyjną. Wynik rozprawy jest wiążący dla organu koncesyjnego. Koncesji udziela się na czas oznaczony nie krótszy niż 5 i nie dłuższy niż 50 lat.
36. Odmowa udzielenia koncesji.
Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji gdy:
przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją, określonych w ustawie lub warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcy niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji lub wskazanych w ogłoszeniu,
ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub obywateli,
jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu przyznano koncesję innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom,
w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w zakresie udzielonej koncesji.
37. Cofnięcie koncesji.
Organ koncesyjny cofa koncesję gdy:
wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania dział. gosp. objętej koncesją,
przedsiębiorca nie podjął działalności objętej koncesją mimo wezwania organu koncesyjnego lub zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
Ponadto organ cofa koncesję lub zmienia jej zakres gdy przedsiębiorca:
rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej określone przepisami prawa,
w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub przepisami regulującymi działalność objętą koncesją.
38. Promesa
Promesa jest decyzją administracyjną. Może być udzielona na czas oznaczony nie krótszy niż 6 miesięcy. O promesę mogą się ubiegać przedsiębiorcy, którzy zamierzają podjąć działalność gospodarczą objętą koncesjonowaniem. Jest ona przyrzeczeniem wydania pozytywnej decyzji administracyjnej. Promesy udziela organ koncesyjny. Ma ona umożliwić im przygotowanie się do podjęcia działalności gospodarczej tego typu. Nie stosuje się jej tam gdzie liczba koncesji jest ograniczona. W okresie ważności promesy organ koncesyjny nie może odmówić wydania koncesji na działalność określoną w promesie, chyba że uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy albo wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków podanych w promesie. Składając wniosek o promesę przedsiębiorca powinien dołączyć wszelkie informacje i dokumenty jakie wymagane są we wniosku o udzielenie koncesji.
39. Kontrola przedsiębiorcy.
Dokonują jej organy administracji publicznej. W razie powzięcia wiadomości o wykonywaniu działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami ustawy, a także w razie stwierdzenia zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych o znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności wójt (burmistrz lub prezydent miasta) niezwłocznie powiadamia właściwe organy administracji publicznej. W przypadku braku możliwości zawiadomienia wójt, (burmistrz lub prezydent miasta) wstrzymuje wykonywanie działalności gospodarczej w drodze decyzji na czas nie dłuższy niż 3 dni. Czynności kontrolne mogą być wykonywanie przez pracowników organów kontroli, po okazaniu legitymacji służbowej upoważniającej do dokonywania takich czynności oraz po dołączeniu upoważnienia do kontroli. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej.
40. Oddziały przedsiębiorców zagranicznych
Oddział jest częścią przedsiębiorcy zagranicznego i tworzony jest w Polsce dla prowadzenia działalności gospodarczej tego przedsiębiorcy. Jest zorganizowany strukturalnie, ma kierownictwo, wskazane według reguł prawnych przedsiębiorcy, majątek będący częścią majątku przedsiębiorcy, a także ograniczoną samodzielność prawną. Oddział powinien dokonywać samoistnych dla siebie czynności prawnych, nawet jeśli podlegają one jakiejkolwiek formie zatwierdzenia przez kierownictwo całego przedsiębiorstwa za granicą.
Podjęcie działalności przez oddział jest możliwe wtedy, gdy przedsiębiorca zagraniczny pochodzi z kraju w którym obywatel polski może także uruchomić na takich samych warunkach prawnych działalność gospodarczą albo, gdy między krajem z którego pochodzi, a Polską jest zawarta umowa międzynarodowa. Do bieżących czynności związanych z działalnością oddziału, zawieraniem i ?umów, zaciąganiem zobowiązań, spełnianiem świadczeń przedsiębiorca zagraniczny musi ustanowić pełnomocnika.
41. Przedstawicielstwa zagraniczne.
Przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego nie może prowadzić działalności gospodarczej. Jeżeli przedsiębiorca zagraniczny decyduje się na utworzenie przedstawicielstwa to znaczy, że chce tylko reklamować swoją działalność jako przedsiębiorcy zagranicznego lub promować ją w inny sposób. Wykonuje ono usługi na rzecz przedsiębiorstwa zagranicznego, a nie przez niego w ramach działalności gospodarczej. Przedstawicielstwo może zamawiać drukowanie i rozprowadzanie informatorów, reklam, ogłoszeń o prowadzonej działalności za granicą. Może reklamować swoje usługi i wyroby w mediach, rozdawać próbki wyrobów, ogłaszać konkursy, prezentować na targach i wystawach, organizować pokazy, bezpłatnie rozdawać egzemplarze pokazowe swoich wyrobów. Utworzenie przedstawicielstwa wymaga wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców prowadzonego przez Ministra Gospodarki.
47.Komercjalizacja PP.
Komercjalizacja w rozumieniu ustawy polega na przekształceniu PP w spółkę akcyjną lub spółkę z o.o., która wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było PP bez względu na charakter prawny tych stosunków. Obecnie komercjalizację PP można przeprowadzić w różnych celach, w tym:
z zamiarem poddania przedsiębiorstwa prywatyzacji,
jedynie w celu zmiany formy prawnej PP,
w celu dokonania konwersji wierzytelności.
Komercjalizacja PP jest aktem władczym Ministra Skarbu Państwa, przy czym komercjalizacji w celu innym niż prywatyzacja może on dokonać za zgodą RM. Z inicjatywą dokonania komercjalizacji może wystąpić sam MSP, natomiast wnioski w tej sprawie mogą ponadto złożyć organ założycielski bądź dyrektor i rada pracownicza PP.
48.Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych
W znaczeniu prawnym prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych oznacza świadomą i dobrowolną rezygnację przez państwo z własności PP na rzecz podmiotów prywatnych lub innych podejmowaną w celu zmiany reżimu prawnego i finansowego PP. Prywatyzacja stanowi zatem pewien proces który:
jest rozłożony w czasie,
ma prowadzić do zmiany PP,
ma na celu zmianę reżimu prawnego, gospodarczego i finansowego obowiązującego dotychczas PP oraz zmianę sposobu zarządzania nim,
jest przeprowadzany na podstawie odrębnych przepisów prawnych oraz według specjalnej procedury.
W ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji PP wymienione są dwa rodzaje prywatyzacji:
prywatyzacją pośrednią jest zbywanie należących do SP akcji lub udziałów spółek powstałych w wyniku komercjalizacji,
prywatyzacją bezpośrednią jest rozporządzanie wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi majątku PP lub spółki powstałej w wyniku komercjalizacji na zasadach określonych ustawą przez sprzedaż przedsiębiorstwa, wniesienie przedsiębiorstwa do spółki, oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.
49.Jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.
Skarb Państwa może prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą w formie jednoosobowych spółek SP. Korzysta z tej formy (spółki akcyjne, spółki z o.o.) w przeświadczeniu, że jest ona lepsza od formy PP lub innej państwowej jednostki organizacyjnej ponieważ zapewnia całkowite władztwo w kierowaniu. Ponadto w niektórych sytuacjach forma ta jest bardziej bezpieczna zarówno dla SP jak i klientów spółki. Jednoosobowe spółki SP mogą być tworzone w sposób normatywny, a więc w drodze ustawy lub rozporządzenia, w sposób administracyjny (np. akt komercjalizacji) oraz w sposób zwykły czyli w drodze aktu notarialnego.
50. Specjalne strefy ekonomiczne.
Specjalną strefą ekonomiczną jest wyodrębniona niezamieszkała część terytorium Polski, na której może być prowadzona działalność gospodarcza na szczególnych zasadach. Strefa może być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego danej części terytorium kraju, a szczególnie przez:
rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej,
rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystanie w gospodarce narodowej,
rozwój eksportu,
zwiększenie konkurencyjności wytwarzania wyrobów i świadczonych usług,
zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej,
tworzenie nowych miejsc pracy,
zagospodarowanie niewykorzystanych zasobów naturalnych z zachowaniem równowagi ekologicznej.
Strefę ustanawia RM na wniosek Ministra Gospodarki uzgodniony z ministrem właściwym ds. rozwoju regionalnego.
51. Podmiotowy i przedmiotowy zakres ustawy antymonopolowej.
Zakresem podmiotowym ustawy antymonopolowej są objęte podmioty, które:
naruszają zakazy lub nakazy przewidziane w ustawie,
ponoszą skutki tych naruszeń,
orzekają w sprawach objętych ustawą.
Zakresem przedmiotowym ustawy objęte zostały porozumienia ograniczające konkurencję, nadużywanie pozycji dominującej, a także kontrola koncentracji. Zadania z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, rozwoju konkurencji i ochrony interesów konsumentów realizuje Prezes Urzędu OKiK. Do zakresu jego działania należy:
sprawowanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów,
wydawanie decyzji w sprawach przeciwdziałania praktykom monopolistycznym,
kształtowania struktur organizacyjnych przedsiębiorców,
występowanie do przedsiębiorców i związków przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów
podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,
prowadzenie rejestru przedsiębiorców, których udział w rynku przekracza 80%,
przygotowywanie rządowych projektów polityki rozwoju konkurencji i projektów polityki konsumenckiej,
składanie wniosków w sprawie zmian przepisów w zakresie ochrony praw konsumentów,
52.Postępowanie antymonopolowe.
Postępowanie w sprawie praktyk ograniczających konkurencję jest prowadzone przed Prezesem Urzędu OKiK jako postępowanie wyjaśniające lub postępowanie antymonopolowe. Postępowanie antymonopolowe wszczyna się na wniosek lub z urzędu. Z wnioskiem o wszczęcie postępowania antymonopolowego może wystąpić:
przedsiębiorca lub związek przedsiębiorców którzy wykażą swój interes prawny,
organ samorządu terytorialnego,
organ kontroli państwowej,
rzecznik konsumentów,
organizacja konsumencka
Postępowanie wyjaśniające może poprzedzać wszczęcie postępowania antymonopolowego. Nie powinno ono trwać dłużej niż 30 dni, licząc od dnia jego wszczęcia. Postępowanie antymonopolowe w sprawie praktyk ograniczających konkurencję powinno być zakończone nie później niż w ciągu 4 m-cy od dnia jego wszczęcia.
W wyniku postępowania antymonopolowego Prezes UOKiK wydaje trzy rodzaje decyzji:
o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję i nakazującą jej zaniechanie,
o niestwierdzeniu stosowania praktyki ograniczającej konkurencję,
o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję i stwierdzającą zaniechanie jej stosowania.
Od postanowień i decyzji Prezesa UOKiK służy zażalenie do Sądu Antymonopolowego.
53. Urząd OKiK.
Prezes UOKK jest centralnym organem adm. rządowej, podległym RM. Realizuje zadania z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, rozwoju konkurencji i ochrony interesów konsumentów. Do zakresu jego działania należy:
sprawowanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów ust. o ochronie konkurencji i konsumentów,
wydawanie decyzji w sprawach przeciwdziałania praktykom monopolistycznym,
kształtowania struktur organizacyjnych przedsiębiorców,
występowanie do przedsiębiorców i związków przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów,
podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,
prowadzenie rejestru przedsiębiorców, których udział w rynku przekracza 80%,
przygotowywanie rządowych projektów polityki rozwoju konkurencji i projektów polityki konsumenckiej,
składanie wniosków w sprawie zmian przepisów w zakresie ochrony praw konsumentów.
54. Zwalczanie nieuczciwej konkurencji
Wg ustawy czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie, sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Są to m.in.: wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,
fałszywe lub oszukańcze podanie pochodzenia geograficznego towarów lub usług
naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,
nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy lub nieuczciwe zachwalanie
utrudnianie dostępu do rynku,
nieuczciwa lub zakazana reklama.
Przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:
zaniechania niedozwolonych działań,
usunięcia skutków niedozwolonych działań,
złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie,
naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych,
wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści na zasadach ogólnych.
Z roszczeniami mogą także występować organizacje konsumentów i przedsiębiorców. Ustawa przewiduje też ochronę prawną niesłusznie pozwanego, odpowiedzialność karną w sprawach dot. czynów nieuczciwej konkurencji.