Turystyka wykład II
Terminologia turystyczna -> to, co najważniejsze…
Pojęcie turystyki
W literaturze spotyka się różne definicje tego pojęcia
Wynika to ze zmian, które dokonują się w obrębie samej turystyki, jak też są wyrazem wzrostu jej znaczenia w życiu społecznym i gospodarczym
Pojęcie turystyki - ewolucja
Pierwsze definicje (XVIII/XIX wiek) zwracają uwagę na dobrowolność i rozrywkowy (przyjemnościowy) charakter wyjazdu
Pojęcie turystyki - ewolucja
Termin „turysta” pojawił się po raz pierwszy w książce Stendhala pt. Wspomnienia pewnego turysty wydanej w 1838 roku
Kilkadziesiąt lat później termin „turystyka” wpisany został do encyklopedii Akademii Francuskiej, gdzie określoną ją jako „podróż odbywaną z ciekawości i dla zabicia czasu”
Na przełomie XIX i XX wieku, wzrastający ruch turystyczny powoduje, że takie pojmowanie turystyki przestaje być wystarczające
Definicja E. Guyer-Freulera z 1905 roku mówi „…turyzm we współczesnym znaczeniu tego wyrazu jest zjawiskiem czasów obecnych, opartym na wzrastającej potrzebie odzyskania sił
i zmiany otoczenia, na obudzeniu się i rozwoju doceniania piękna krajobrazu oraz przyjemności obcowania z naturą, rozwinął się przede wszystkim dzięki rozwojowi stosunków przemysłu
i handlu oraz udoskonaleniu środków transportu”.
W krótkim czasie istotne stało się także gospodarcze pojmowanie zjawiska turystyki
Definicja H. von Schullern zu Schrattenfoffen z 1910 roku „…turystyka jest określeniem tych wszystkich wzajemnie powiązanych procesów, zwłaszcza ekonomicznych, które wywoływane są przez napływ, czasowy pobyt i przemieszczanie się cudzoziemców do lub z określonego regionu, czy kraju”.
Pojęcie turystyki - w literaturze
Turystyka - ogół stosunków i zjawisk wynikających z podróży i pobytu w obcych miejscowościach, o ile nie powstaje z nich trwałe osiedlenie się i o ile nie jest związane z żadną działalnością zarobkową (W. Hunziker i K. Krapf).
Turystyka - obejmuje całość powiązań i zjawisk, które się pojawiają wskutek zmiany miejsca
i w związku z wynikającym z tego pobytem osób, przy czym dla osób tych nowe miejsce pobytu nie jest ani stałym miejscem zamieszkania ani miejscem pracy (C. Kaspar).
Turystyka - ogół stosunków i zjawisk wynikających z podróży i pobytu osób podróżujących
w celach wypoczynku, interesach i w innych celach, pozostających poza swoim codziennym środowiskiem nie dłużej niż przez rok, przy czym główny cel ich wizyty jest inny niż wykonywanie czynności nagradzanych w odwiedzanym kraju (miejscowości) (R. Łazarek)
Pojęcie turystyki - rekomendowane przez WTO
Turystyka - obejmuje ogół czynności osób podróżujących w celach wypoczynkowych, służbowych i innych i pozostających poza swoim codziennym otoczeniem (środowiskiem) nie dłużej niż przez rok (WTO - Światowa Organizacja Turystyki).
TURYSTYKA - wnioski
nie ogranicza się ruchu turystycznego jedynie do pobytów z noclegiem. Obejmuje on także odwiedziny jednodniowe;
nie ogranicza się ruchu turystycznego tylko do podróży w celach wypoczynkowych. Obejmuje on także podróże w celach służbowych, naukowych, religijnych, towarzyskich, sportowych
i innych - pod warunkiem, że miejsce docelowe znajduje się poza miejscem zamieszkania lub pracy;
turystyka jest rodzajem podróży. Nie każda jednak podróż jest turystyką. Definicje wyłączają podróże w celach dojazdu do pracy i czysto lokalne.
turystyka zajmuje znaczną część czasu wolnego i zajęć rekreacyjnych człowieka, ale nie jest ich synonimem, ponieważ większość czynności rekreacyjnych odbywa się w domu i wokół niego.
Kryteria podziału turystyki
Kryterium motywacji (grup motywacji)
Kryterium cechy zasadniczej z punktu widzenia podmiotu turystyki
Kryterium kraju pochodzenia turysty
KRYTERIA PODZIAŁU TURYSTYKI
Motywacje
fizyczne (turystyka wypoczynkowa, lecznicza, sportowa)
psychiczne (turystyka nastawiona na wrażenia, przeżycia - turystyka oświatowa, wypoczynkowa i klubowa)
interpersonalne (turystyka rodzinna, klubowa, nastawiona na wrażenia, eskapizm w postaci np. turystyki kempingowej)
kulturalne (turystyka oświatowa, kształcąca - poznawcza, alternatywna, religijna)
prestiżowe (turystyka kongresowa biznesowa, turystyka nastawiona na przeżycia - motywy kształcenie, doskonalenie się i chęć bycia uznanym) czyli turystyka związana z gospodarką
i polityką: podróże w interesach, uczestnictwo w kongresach, targach i wystawach, turystyka motywacyjna, turystyka dyplomatów i uczestników konferencji, turystyka związana
z uroczystościami państwowymi
KRYTERIA PODZIAŁU TURYSTYKI
Cecha
liczba uczestników (turystyka indywidualna i zbiorowa)
wiek uczestników (turystyka młodzieżowa i seniorów)
czas pobytu (turystyka krótkopobytowa - weekend, długoterminowa - urlopowa, uzdrowiskowa)
pora roku (letnia, zimowa, w szczycie sezonu lub międzysezonowa)
rodzaj zakwaterowania (hotelowa, parahotelowa - kemping, przyczepa, drugie domy)
środek transportu (koleją autokarem, samochodem, statkiem, jachtem, samolotem, pieszo)
oddziaływanie na bilans płatniczy (turystyka zagraniczna przyjazdowa - aktywna, turystyka zagraniczna wyjazdowa - pasywna)
rodzaj finansowania (turystyka socjalna, kredytowana lub finansowana przedpłatami)
zakres oddziaływania urzędowego (swobodna lub reglamentowana)
aspekt socjologiczny (luksusowa, ekskluzywna, tradycyjna, młodzieżowa, seniorów, socjalna)
sposób zorganizowania podróży (turystyka indywidualna - zorganizowana lub nie przez biuro podróży, turystyka ryczałtowa - organizator oferuje pakiet usług za zryczałtowaną cenę)
zachowanie się w podróży (turystyka rozumna, oświecona)
Kraj pochodzenia turysty(formy turystyki zgodne z terminologią WTO)
Formy turystyki w odniesieniu do danego kraju:
turystyka krajowa
turystyka przyjazdowa
turystyka wyjazdowa
Kraj pochodzenia turysty(formy turystyki zgodne z terminologią WTO)
Kategorie turystyki powstające z połączenia określonych form turystyki:
turystyka wewnątrzkrajowa - turystyka krajowa i zagraniczna przyjazdowa
turystyka narodowa - turystyka krajowa i zagraniczna wyjazdowa
turystyka międzynarodowa - turystyka zagraniczna przyjazdowa i wyjazdowa
Formy i kategorie turystyki z punktu widzenia kraju, regionu geograficznego, miejscowości, grupy krajów
Cele wizyt wg klasyfikacji ŚOT
Typy podróży ze względu na motywy odwiedzających
Wypoczynek, rekreacja, wakacje
Odwiedziny krewnych i znajomych
Podróże w sprawach zawodowych i interesach
Podróże w celach zdrowotnych
Podróże w celach religijnych
Inne
Cele wizyt wg klasyfikacji ŚOT
Wypoczynek, rekreacja, wakacje: zwiedzanie, zakupy, uczestnictwo w imprezach sportowych i kulturalnych, rekreacja rozrywki kulturalne, uprawianie sportu amatorskiego, wędrówki piesze, i wspinaczki, wypoczynek na plaży, rejsy wycieczkowe, hazard, wypoczynek i rekreacja dla żołnierzy, obozy letnie, podróże poślubne itp.
Odwiedziny u krewnych i znajomych: odwiedzanie krewnych i znajomych, wyjazdy na urlop do domu, uczestnictwo w weselach i pogrzebach, opieka nad niepełnosprawnymi.
Podróże w sprawach zawodowych i interesach:
instalacja urządzeń,
wizytacje,
podróże handlowe do innych przedsiębiorstw,
uczestnictwo w spotkaniach, konferencjach, kongresach, targach i wystawach,
wycieczki będące formą motywacji pracowników,
wygłaszanie wykładów i występy na koncertach,
przygotowywanie wycieczek dla turystów,
zawieranie kontraktów dotyczących transportu i noclegów
Podróże w sprawach zawodowych i interesach c.d.:
praca w charakterze przewodnika lub inna praca związana z turystyką,
podróże związane z zawodowym uprawianiem sportu,
misje rządowe, włączając w to personel dyplomatyczny, wojskowy i członków organizacji międzynarodowych, z wyjątkiem osób pełniących stałą służbę w odwiedzanym kraju,
płatne studia, kształcenie i badania naukowe, na przykład w czasie urlopu naukowego,
kursy językowe, zawodowe i inne rodzaje kształcenia specjalistycznego, związane z interesami lub z zawodem osoby odwiedzającej.
Podróże w celach zdrowotnych: pobyt w uzdrowiskach i sanatoriach, wczasy odchudzające, terapia morska i inne kuracje.
Podróże w celach religijnych, pielgrzymki: uczestnictwo w wydarzeniach religijnych, pielgrzymkach.
Inne: załogi statków i samolotów pasażerskich, tranzyt i inne, nieznany cel podróży.
Podstawowe jednostki statystyczne w turystyce
Podróżny krajowy, międzynarodowy - każda osoba podróżująca między dwiema lub kilkoma miejscowościami w swoim kraju lub poza krajem stałego zamieszkania, niezależnie od celu podróży i wykorzystywanych środków transportu.
Wszyscy podróżni, których wyjazd wiąże się z turystyką będą określani mianem odwiedzających. Termin odwiedzający jest więc podstawowym pojęciem dla całej statystyki turystycznej.
Odwiedzający krajowy, międzynarodowy - każda osoba która podróżuje do innej miejscowości w kraju jej zamieszkania lub do kraju nie będącego miejscem jej stałego pobytu na okres nie przekraczający 12 miesięcy, przy czym głównym celem jej wizyty nie jest podjęcie działalności zarobkowej.
Turyści - odwiedzający, którzy spędzają co najmniej jedną noc w publicznych bądź prywatnych obiektach noclegowych w odwiedzanym kraju.
Odwiedzający jednodniowi (wycieczkowicze) - odwiedzający, którzy nie nocują w publicznych bądź prywatnych obiektach noclegowych w odwiedzanym kraju (także pasażerowie nocujący na statkach).
Kategorie podróżnych
Weryfikacja hipotez
Najważniejszą grupą docelową w kształtowaniu sopockiego produktu turystycznego są odwiedzający jednodniowi, a w mniejszym stopniu turyści - korzystający z sopockiej bazy noclegowej
Klasyfikacja podróżnych międzynarodowych
Terminologia turystyczna w Ustawie o usługach turystycznych
1) usługi turystyczne - usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym,
2) impreza turystyczna - co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program
i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo, jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu,
3) wycieczka - rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników,
4) organizowanie imprez turystycznych - przygotowywanie, oferowanie i realizacja imprez turystycznych,
5) organizator turystyki - przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną,
6) pośrednik turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na wykonywaniu, na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów
o świadczenie usług turystycznych,
7) agent turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na stałym pośredniczeniu
w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających koncesje w kraju lub na rzecz innych usługo dawców posiadających siedzibę
w kraju,
8) usługi hotelarskie - krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc pod ustawianie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie usług z tym związanych,
9) turysta - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nie przekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy
w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegów przynajmniej przez jedną noc,
10) odwiedzający - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości oraz nie korzystającą z noclegu,
11) klient - osobę, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie usług turystycznych, na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osobę, na rzecz, której umowa została zawarta,
a także osobę, której przekazano prawo do korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową,
12) przedsiębiorca krajowy - osobę fizyczną mającą miejsce stałego pobytu w kraju oraz osobę prawną i nieposiadającą osobowości prawnej jednostkę organizacyjną, utworzone zgodnie
z przepisami prawa polskiego i mające siedzibę w kraju,
13) podmiot zagraniczny - osobę fizyczną mającą miejsce stałego pobytu za granicą oraz osobę prawną i nieposiadającą osobowości prawnej spółkę tych osób, utworzone zgodnie z przepisami państw obcych i mające siedzibę za granicą.
Terminologia turystycznaw Strategii Rozwoju Turystyki na lata 2007-2013
Gospodarka turystyczna - oznacza popyt turystyczny obejmujący nie tylko dobra i usługi służące bezpośrednio konsumpcji turystycznej, ale także takie rodzaje aktywności gospodarczej, które są ściśle bądź częściowo uzależnione od ruchu podróżnych i których rozwój nie byłby możliwy (lub byłby znacznie ograniczony), gdyby nie turystyka. Do popytu na usługi i produkty gospodarki turystycznej zalicza się podróże indywidualne, podróże służbowe, wydatki z budżetu państwa na turystykę, nakłady inwestycyjne, wpływy dewizowe z turystyki przyjazdowej oraz inne wpływy z eksportu związanego z turystyką.
Odwiedzający - każda osoba podróżująca do miejsca znajdującego się poza jej „zwykłym otoczeniem” na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeśli podstawowy cel podróży jest inny niż podjęcie działalności zarobkowej, wynagradzanej w odwiedzanej miejscowości. w praktyce liczbę przekroczeń granicy przez cudzoziemców traktuje się jako liczbę cudzoziemców odwiedzających Polskę. Oznacza to, ze jedna osoba kilkakrotnie przekraczająca granicę jest traktowana jako kilka osób.
Odwiedzający jednodniowi - odwiedzający, którzy nie nocują w obiektach zakwaterowania zbiorowego ani w kwaterach i obiektach prywatnych w odwiedzanym kraju.
Produkt turystyczny - dostępny na rynku pakiet materialnych i niematerialnych składników, umożliwiających realizację celu wyjazdu turystycznego. Produkt ten stanowią naturalne i stworzone przez człowieka dobra turystyczne, towary i usługi umożliwiające przybycie, pobyt i korzystanie z walorów turystycznych oraz atrakcyjne spędzanie czasu.
Przemysł turystyczny - obejmuje produkcję dóbr i usług ściśle związanych z turystyką, takich jak zakwaterowanie, wyżywienie, usługi rekreacyjne i transport turystów.
Przestrzeń turystyczna - jest to funkcjonalnie wyróżniająca się część (podprzestrzeń) przestrzeni geograficznej rozumianej w sensie largo, czyli jako przestrzeń, na którą składają się elementy przyrodnicze powłoki ziemskiej (środowisko naturalne), trwałe efekty działalności gospodarczej człowieka w tym środowisku (środowisko gospodarcze) a także środowisko społeczne będące wynikiem działalności terytorialnych zbiorowości społecznych (narody, zbiorowości regionalne i lokalne). Warunkiem powstania i rozwoju przestrzeni turystycznej są potrzeby wypoczynku, poznania i doznania przeżyć, które są głównymi atrybutami przemieszczeń turystycznych współczesnego człowieka. Inaczej mówiąc, przestrzeń turystyczna jest wytworem człowieka użytkującego dla celów turystycznych środowisko geograficzne, które odkrywa i zagospodarowuje, motywując to potrzebą wypoczynku, poznania i chęci doznania różnorodnych przeżyć.
Przychody dewizowe (wpływy z turystyki przyjazdowej) - wszystkie wydatki ponoszone w czasie pobytu w Polsce przez cudzoziemców odwiedzających Polskę (wydatki cudzoziemców w Polsce) powiększone o przekazy na konta polskich podmiotów turystycznych z tytułu usług świadczonych cudzoziemcom na terytorium Polski (wg danych NBP).
Region turystyczny - stosunkowo jednorodny obszar, który wyróżnia się z otoczenia określonymi cechami naturalnymi lub nabytkami. Przyjmując to ogólne określenie jako podstawę definiowania każdego regionu, należy uznać, że region turystyczny to taki obszar, który charakteryzuje się atrakcyjnymi walorami turystycznymi, głównie naturalnymi oraz odpowiednim zagospodarowaniem, na którym koncentruje się ruch turystyczny. Ważną cechą określającą każdy region, w tym również turystyczny, jest jego spójność i powiązanie, których intensywność wyznaczają granice regionu.
Turystyka - turystyka obejmuje ogół działań ludzi, którzy podróżują i przebywają dla wypoczynku, w interesach i w innych celach (z wyłączeniem działalności zarobkowej) przez okres nie przekraczający 12 miesięcy w miejscach znajdujących się poza zwykłym otoczeniem. Termin „turystyka” obejmuje zarówno odwiedzających, którzy zatrzymują się, co najmniej na jedną noc, jak i odwiedzających jednodniowych.
Turystyka krajowa - obejmuje krajowe wyjazdy mieszkańców danego kraju.
Turyści - odwiedzający, którzy przynajmniej przez jedną noc korzystają z obiektów zakwaterowania zbiorowego lub indywidualnego w odwiedzanym kraju, regionie, miejscowości.
Uczestnictwo w turystyce - (uczestnictwo w wyjazdach turystycznych, aktywność turystyczna społeczeństwa) - procentowy udział osób wyjeżdżających poza miejsce swego zamieszkania, chociaż raz w roku i spędzający poza miejscem swego zamieszkania przynajmniej jedną noc - w populacji ludności danego kraju, regionu, miejscowości.
Wyjazdy urlopowo-wakacyjne - wyjazdy poza miejscem zamieszkania, które trwają, co najmniej 5 dni.
Wyjazdy weekendowe - wyjazdy, z co najmniej jednym noclegiem trwające nie dłużej niż 4 dni.
Zagraniczna turystyka przyjazdowa - obejmuje przyjazdy da danego kraju osób mieszkających na stałe za granicą.
Zagraniczna turystyka wyjazdowa - obejmuje wyjazdy z danego kraju osób mieszkających w tym kraju.
Zadanie 1
Co mają wspólnego i czym się różnią znane Ci definicje turystyki?
Zadanie 2 - kto jest turystą i dlaczego?
A/ Pan Jasiński (Polska) pojechał do Lourdes we Francji, aby zobaczyć cudowny obraz.
B/ Pani Barska (Polska) wyjechała do Turcji na dwutygodniowy wypoczynek nad morzem.
C/ Pan Grabarczyk (Polska) emigruje do Australii, aby tam się osiedlić i rozpocząć nowe życie.
D/ Pani Antczak podróżuje z Gdańska do Warszawy, by spędzić tydzień u krewnych.
E/ Pani Boucher, mieszkanka Paryża, wyjeżdża do USA na trzy dni w celu wzięcia udziału w dwóch spotkaniach handlowych.
G/ Pan Olza zabiera swoją rodzinę z Gorzowa do Jastrzębiej Góry na tygodniowe wakacje.
H/ Pani Gryfin uczestniczy w wycieczce do zabytkowego obiektu położonego na przedmieściu.
I/ Pan Patkowski pracuje przez sześć miesięcy jako szef kuchni na pasażerskim statku oceanicznym.
J/ Pani Wheeler z Birmingham wraz z mężem uczestniczy w wypadzie do zajazdu poza miastem.
K/ Pan Singer z Berlina, z zawodu nauczyciel, podróżuje do Frankfurtu, aby wziąć udział, w dwudniowej konferencji na temat edukacji.
L/ Pan Spanner (USA) wyjeżdża do Wielkiej Brytanii na trzy lata w celu podjęcia studiów inżynierskich na Politechnice w Brighton.
Ł/ Jacek i Anna (Polska) pobrali się i planują spędzić swój miodowy miesiąc na Majorce.
Zadanie 2
M/ Daniel (Polska) musi przejść operację serca (by-pass). Wyjeżdża do Nowego Jorku, gdzie będzie go operował światowej sławy chirurg.
N/ Krystyna otrzymała awans i ponieważ świetnie zna niemiecki, jej firma przeniosła ją z oddziału warszawskiego do berlińskiego.
O/ Hanna wyjeżdża z Poznania na dwa dni do Zakopanego. Postanowiła zatrzymać się u przyjaciółki, która ma tam dom.
P/ Sheila z zawodu pielęgniarka spędziła osiem tygodni w Arabii Saudyjskiej, pracując tam jako członek personelu medycznego w czasie wojny w Zatoce Perskiej.
Q/ John (Wielka Brytania) uczy się języka francuskiego na czteroletnim kursie w miejscowej szkole wyższej. Na trzecim roku wyjeżdża na rok do Angers University we Francji w celu doskonalenia języka.
Zadanie 3
Czy zgodnie z definicją WTO podróżą turystyczną jest:
1. Ucieczka z raju Adama i Ewy
2. Podróżowanie papieża po świecie
3. Tygodniowy wyjazd z naszego kraju ambasadora Tunezji do swojego państwa
4. Wyjazd pana Nawrockiego, mieszkańca Warszawy, nad Zalew Zegrzyński na weekend
5. Twój wyjazd na 2-letnie studia do Oxfordu
Czy zgodnie z definicją WTO podróżą turystyczną jest:
6. Wyjazd Miss Polski na wybory Miss Świata do Pekinu
7. Wyjazd grupy żołnierzy Wojska Polskiego do Bośni w ramach misji ONZ
8. Wyjazd W. Szymborskiej do Sztokholmu po odbiór nagrody Nobla
9. Wyjazd biznesmena szwedzkiego na negocjacje handlowe do Paryża
10. Wyjazd pani Kowalskiej do Pragi, do nowej filii firmy, w której będzie pracować.
Wykład II
PROCES BOLOŃSKI
Bologna Process
Co to jest proces boloński?
W czerwcu 1999 roku ministrowie edukacji 29 państw europejskich postanowili podjąć wspólne działania zmierzające do zbliżenia systemów szkolnictwa wyższego
w poszczególnych krajach i budowania spójnego, przejrzystego i konkurencyjnego wobec innych systemów kształcenia Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego
Deklaracja podpisana została w czerwcu 1999 w Bolonii i przeszła do historii jako Deklaracja Bolońska i dała nazwę procesowi zmierzającemu do utworzenia w 2010 roku Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego
Proces Boloński, w którego realizację zaangażowanych jest obecnie 40 krajów Europy, wykracza poza ramy działań podejmowanych przez kraje członkowskie Unii Europejskiej, ale jest z tymi działaniami ściśle związany
Kraje zaangażowane: Albania, Andora, Austria, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Macedonia, Malta, Polska, Portugalia, Rosja, Rumunia, Serbia i Czarnogóra, Słowacja, Słowenia,Szwajcaria (Lichtenstein), Szwecja, Turcja, Watykan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy
Jakie są cele Procesu Bolońskiego?
Proces Boloński to szereg wspólnych działań mających na celu:
Zapewnienie wysokiej jakości kształcenia w szkołach wyższych; wspieranie współpracy
w tym zakresie
Przyjęcie systemu czytelnych i porównywalnych dyplomów oraz wprowadzenie suplementu do dyplomu
Przyjęcie dwustopniowego systemu studiów opartego na dwóch cyklach kształcenia - cyklu pierwszego stopnia (licencjat/inżynier) i drugiego stopnia (magister lub równorzędne). Na konferencji w Berlinie (2003) do realizacji Procesu Bolońskiego włączono trzeci cykl - studia doktoranckie
Wprowadzenie punktowego systemu zaliczania osiągnięć studenta (ECTS) jako sposobu akumulacji jego osiągnięć w różnych okresach studiów
Wspieranie mobilności studentów, nauczycieli akademickich, pracowników naukowych
i kadry administracyjnej
Promowanie europejskiego wymiaru szkolnictwa wyższego, uczenia się przez całe życie oraz atrakcyjności Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego na świecie
Wdrożenie koncepcji uczenia się przez całe życie
Na czym polega wdrażanie postanowień Deklaracji Bolońskiej w uczelni?
Zapewnianiu wysokiej jakości kształcenia
Kształceniu (w zależności od posiadanych uprawnień) w ramach studiów jedno-, dwu- lub trzystopniowych (student powinien mieć możliwość kontynuowania kształcenia - bezpośrednio lub w dalszej perspektywie czasowej)
Wprowadzaniu systemu punktowego (ECTS) na wszystkich oferowanych kierunkach studiów
Wydawaniu wszystkim absolwentom suplementu do dyplomu w języku ojczystym i obcym
Promowaniu mobilności studentów i pracowników
Co oznacza wdrażanie postanowień Deklaracji?
Do 2005 r. powinny zostać utworzone krajowe systemy oceny jakości kształcenia prowadzonej przez powoływane w drodze ustawy komisje akredytacyjne
W Polsce od 2002 roku działa, jako organ ustawowy Państwowa Komisja Akredytacyjna
Jakie są zalety wielostopniowego kształcenia?
Dwustopniowość studiów:
Umożliwia zakończenie kształcenia po pierwszym stopniu i podjęcie pracy
Umożliwia przerwanie kształcenia po pierwszym stopniu i powrót do uczelni po pewnym czasie - celem kontynuowania kształcenia na drugim stopniu
Wpływa na uelastycznienie studiów
Na czym polega wdrażanie postanowień Deklaracji Bolońskiej w uczelni?
Sprzyja mobilności studentów zarówno między uczelniami, jak i kierunkami studiów
Wpływa na zwiększenie dostępu do studiów
Umożliwia na wejście na rynek pracy w młodszym wieku
Jakie są zalety systemy ECTS?
System punktów ECTS (European Credit Transfer System) jest coraz częściej stosowanym
w Europie sposobem oceny postępów studenta w zdobywaniu wiedzy.
Liczba punktów odzwierciedla nakład pracy studenta wymagany do zaliczenia danego przedmiotu
Zaliczenie roku akademickiego wymaga zgromadzenia 60 punktów, a semestru 30 punktów
System ten ułatwia także projektowanie indywidualnych ścieżek kształcenia i elastycznych programów studiów
Co to jest suplement do dyplomu?
Suplement do dyplomu to dokument ułatwiający uznawanie i obiektywną ocenę kwalifikacji absolwentów przez ich przyszłych pracodawców i przebieg kształcenia w kraju lub za granicą.
Struktura suplementu do dyplomu jest regulowana w każdym kraju odpowiednim dokumentem prawnym.
Suplement do dyplomu opracowany został przez ekspertów z Komisji Europejskiej, Rady Europy i UNESCO/ CEPES i stanowić będzie część dyplomu ukończenia studiów (sam nie ma mocy prawnej jako dokument).
Suplement powinien dostarczyć obiektywnych i wyczerpujących informacji dotyczących rodzaju, poziomu, treści i statusu odbytych studiów oraz stanowić podstawę do ułatwienia międzynarodowego uznawania wykształcenia oraz kwalifikacji zawodowych oraz akademickich
Zakłada się, że będzie on stosowany do każdego rodzaju wykształcenia uzyskanego
w szkole wyższej, w tym dla uzyskanych tytułów zawodowych i stopni naukowych oraz dla poszczególnych okresów kształcenia prowadzących do ich zdobycia.
Kto uczestniczy w realizacji działań związanych z Procesem Bolońskim?
Współpraca na poziomie rządów państw sygnatariuszy w dziedzinie dostosowania regulacji prawnych w sferze szkolnictwa wyższego; współpracy komisji akredytacyjnych uznawanych przez rządy państw sygnatariuszy
Bezpośrednich działań instytucji szkolnictwa wyższego oraz konferencji rektorów prowadzących do wdrożenia konkretnych zmian w szkolnictwie wyższym
Współpracy organizacji studenckich w zakresie upowszechniania Procesu Bolońskiego wśród studentów
Wykład II cz. 2
Polityka turystyczna
świadome popieranie i kształtowanie turystyki przez różnego rodzaju organizacje i instytucje wpływające swoją działalnością na wszystko, co jest ważne dla turystyki.
CZYNNIKI OKREŚLAJACE POLITYKĘ TURYSTYCZNĄ (BODŹCE):
Czynniki związane z walorami turystycznymi
Postęp techniczny, technika transportu
Czynniki gospodarcze
Czynniki społeczne
Czynniki prawne
Czynniki zależne od motywacji
Polityka turystyczna
ŚRODKI POLITYKI TURYSTYCZNEJ
Środki gospodarcze
Środki prawne
Środki techniczne
Środki „typu policyjnego”
Środki z zakresu komunikacji społecznej
Środki medyczne
Polityka turystyczna
Wśród organizacji i instytucji tworzących politykę turystyczną należy wymienić:
osoby prawa publicznego (np. państwo, województwa, powiaty, gminy)
osoby prawa prywatnego (np. związki, stowarzyszenia)
oraz luźno powiązane grupy interesów (np. hotelarze, restauratorzy z danej miejscowości)
Polityka turystyczna
W kształtowanie i rozwój produktu turystycznego danego obszaru zaangażowane są takie organy, jak:
regionalne i lokalne organizacje turystyki;
samorząd terytorialny (władze, gmin, powiatu, województwa);
izby gospodarcze (ogólnokrajowe, regionalne);
regionalne biura analiz gospodarczych, planowania i informacji turystycznej;
stowarzyszenia i inne podmioty turystyczne;
podmioty gospodarcze;
a także na szczeblu centralnym odpowiednie ministerstwo (Ministerstwo Gospodarki)
i narodowa organizacja turystyczna (Polska Organizacja Turystyczna).
Ministerstwo Gospodarki zadania
przygotowywanie rozwiązań systemowych stymulujących rozwój turystyki i wzrost krajowego produktu turystycznego,
opracowywanie i monitorowanie realizacji programów z zakresu turystyki,
prowadzenie spraw związanych z zagospodarowaniem przestrzennym kraju w zakresie turystyki i wypoczynku,
dokonywanie oceny funkcjonowania sektora usług turystycznych,
podejmowanie działań mających na celu zwiększenie konkurencyjności polskiej oferty turystycznej,
podejmowanie działań mających na celu ochronę konsumentów usług turystycznych,
prowadzenie spraw związanych ze sprawozdawczością statystyczną w turystyce,
prowadzenie Centralnej Ewidencji Organizatorów i Pośredników Turystycznych.
prowadzenie spraw związanych z pozyskiwaniem zagranicznych i krajowych środków finansowych przeznaczonych na rozwój turystyki,
prowadzenie spraw wynikających z nadzoru Ministra nad Polską Organizacją Turystyczną.
Ministerstwo Sportu i Turystyki
W związku z wejściem w życie od 23 lipca 2007 roku Rozporządzeń Prezesa Rady Ministrów
z 25 lipca 2007 w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sportu i Turystyki oraz Ministra Gospodarki dział administracji rządowej „Turystyka” został przeniesiony do zakresu działania Ministra Sportu i Turystyki
Ustawa o Usługach Turystycznych
USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. (Dz. U. z dnia 29 października 1997 r.)
Dziennik Ustaw z 1997 r. Nr 133 poz. 884
Tekst jednolity Dz.U. z 2004 Nr 223 poz.2268
Dz.U. 273 poz. 2703
Dz.U. z 2005 r. Nr 175 poz.1462- zmiany obowiązują od 1.01.2006
http://www.menis.gov.pl/prawo/wszystkie/us290897.php
http://www.hotelarze.pl/prawo-turystyka/ustawa-turystyka.php
Strategia Rozwoju Turystyki w latach 2007-2013 - projekt
MOCNE STRONY
Duży potencjał kulturowy (liczne zabytki kultury i techniki, w szczególności duża liczba obiektów wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO; żywy i urozmaicony folklor; bogaty kalendarz imprez kulturalnych).
Wypromowane w skali międzynarodowej miasta - Kraków, Wrocław, Warszawa, Gdańsk, Poznań.
Bogate i stosunkowo dobrze zachowane dziedzictwo przyrodnicze.
Tradycyjna polska gościnność.
Postrzeganie Polski jako kraju wolnego od zagrożeń terrorystycznych.
SŁABE STRONY
Słaba dostępność komunikacyjna regionów.
Zbyt mała liczba charakterystycznych regionalnych produktów turystycznych.
Niski poziom urynkowienia ofert turystycznych.
Słabo rozwinięta sieć informacji turystycznej.
Brak wykształconego systemu rezerwacji i dystrybucji usług turystycznych.
Niezadowalający stan bezpieczeństwa publicznego w miastach i na drogach.
Niska jakość usług w stosunku do ich ceny.
Niewystarczające kwalifikacje kadr zarządzających turystyką.
Brak wypracowanego modelu współpracy między partnerami publicznymi i prywatnymi.
Zbyt niskie nakłady na promocję turystyki.
Ograniczony dostęp do źródeł finansowania dla branży turystycznej.
Chaotyczny rozwój infrastruktury turystycznej.
SZANSE
Członkostwo w Unii Europejskiej (m.in. wsparcie Unii Europejskiej dla programów regionalnych, w tym także rozwoju infrastruktury turystycznej).
Ułatwienia w przekraczaniu granicy - wejście Polski do układu z Schengen w 2007 roku.
Wejście Polski w strefy euro.
Poprawa dostępności komunikacyjnej.
Zintegrowanie działań grup interesu na rzecz rozwoju turystyki oraz współpraca wszystkich partnerów na rzecz rozwoju turystyki.
Rozwój produktów turystycznych
Zwiększająca się zamożność i przeciętna długość życia obywateli oraz zmniejszający się czas pracy w krajach rozwiniętych.
Tendencja do dzielenia urlopów i wzrost znaczenia w Europie krótkich wyjazdów.
Stopniowa poprawa wizerunku Polski w mediach zagranicznych.
Rosnący rynek konferencji i kongresów oraz wyjazdów motywacyjnych („incentives”).
Rozwój nowoczesnych technologii
Nadanie turystyce priorytetu w regionalnym rozwoju gospodarczym, prowadzenie aktywnej polityki turystycznej i dostrzeganie korzyści płynących z rozwoju turystyki w regionach.
ZAGROŻENIA
Konkurencyjność cenowa innych krajów, posiadających podobne produkty turystyczne.
Wzrost cen usług turystycznych.
Ataki turystyczne i kataklizmy naturalne.
Odpływ profesjonalnej kadry za granicę.
Brak uznanego międzynarodowo systemu certyfikacji zawodowej.
Degradacja zasobów naturalnych.
Brak konsolidacji środowisk działających na rzecz rozwoju turystyki.
Malejąca liczba miejsc noclegowych w tańszej bazie noclegowej.
Misja polskiej turystyki
Polska będzie kierunkiem atrakcyjnym turystycznie dla turystów krajowych i zagranicznych, ze skutecznie funkcjonującym przemysłem turystycznym oraz nowoczesnymi, konkurencyjnymi i wysokiej jakości produktami i usługami turystycznymi. Turystyka będzie narzędziem społeczno-gospodarczego rozwoju kraju i regionów.
Obszary priorytetowe
Produkt turystyczny
Zasoby ludzkie
Marketing turystyczny
Przestrzeń turystyczna
Wsparcie instytucjonalne
POT/ ROT / LOT
Funkcje koordynujące działanie różnych podmiotów w zakresie kształtowania produktu turystycznego pełnić powinny Regionalne i Lokalne Organizacje Turystyczne (ROT i LOT), które towarzyszą powstaniu POT
POT
Polska Organizacja Turystyczna
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. D.U. nr 62 23.07.99
W celu wzmocnienia promocji Polski w dziedzinie turystyki w kraju i za granicą tworzy się
POLSKĄ ORGANIZACJĘ TURYSTYCZNĄ z siedzibą w Warszawie
Polska Organizacja Turystyczna
Polska Organizacja Turystyczna
jest państwową osobą prawną
Nadzór nad Polską Organizacją Turystyczną sprawuje minister właściwy do spraw turystyki - Minister Gospodarki
do zadań POT należy:
promocja Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie
zapewnienie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w kraju
i na świecie
inicjowanie, opiniowanie i wspomaganie planów rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej.
POT współpracuje w szczególności z:
jednostkami samorządu terytorialnego
organizacjami zrzeszającymi przedsiębiorców z dziedziny turystyki, w tym samorządu gospodarczego i zawodowego oraz stowarzyszeniami działającymi w tej dziedzinie
polskimi przedstawicielstwami zagranicznymi - w zakresie zadań wykonywanych za granicą
POT może inspirować tworzenie regionalnych organizacji turystycznych obejmujących swoim zakresem działania obszar jednego lub więcej województw oraz lokalnych organizacji turystycznych obejmujących swoim zakresem działania jedną lub więcej jednostek samorządu terytorialnego i z nimi współdziałać
Organy POT
Rada Polskiej Organizacji Turystycznej kadencja 3 lata
1/3 administracja rządowa
1/3 samorząd terytorialny
1/3 branża turystyczna
Prezes kadencja 3 lata
Przychody POT
dotacje budżetowe
bezzwrotna pomoc zagraniczna
dochody z działalności gospodarczej
wpłaty jednostek samorządu terytorialnego
wpłaty organizacji zrzeszających przedsiębiorców, prowadzących działalność gospodarcza w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji
wpłaty przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji
darowizny
przychody ze sprzedaży mienia i wynajmu
Zarządzanie w turystyce
Podstawowa struktura i zadania organizacji turystycznych w Europie
Polityka turystyczna realizowana jest na 3 - 4 poziomach
narodowy
regionalny
subregionalny
lokalny
Podstawowa struktura i zadania organizacji turystycznych w Europie
Stopień centralizacji zarządzania turystyką
Stary model europejski
państwo
region
lokalne środowiska , miasta
Podstawowa struktura i zadania organizacji turystycznych w Europie
Stopień centralizacji zarządzania turystyką
Nowy model europejski
państwo
region
lokalne środowiska , miasta
Zadania dla poszczególnych poziomów
POZIOM NARODOWY
promocja za granicą - placówki za granicą
polityka turystyczna
wsparcie dla branży turystycznej
inicjowanie regulacji prawnych ( ustawy, rozporządzenia, standardy jakościowe)
nadzór ministra właściwego ( gospodarka, handel,transport, kultura)
POZIOM REGIONALNY:
infrastruktura regionalna
planowanie regionalne
wsparcie podmiotów (dotacje na modernizacje)
promocja na rynku krajowym
informacja i działania na rzecz przybywających turystów
szkolenia
zarządzanie jakością
POZIOM LOKALNY
informacja lokalna
uczestnictwo w regionalnym systemie informacji ( dostarczanie - otrzymywanie informacji regionalnej/ krajowej )
promocja (broszury, targi)
planowanie lokalnego rozwoju infrastruktury
organizacja imprez turystycznych, (jak np. festiwali, targów, konkursów, zawodów itp.)
Regionalna Organizacja Turystyczna
Profesjonalna organizacja odpowiedzialna za:
tworzenie atrakcyjnego turystycznie wizerunku regionu oraz jego promocję w kraju i za granicą
Organizacja współpracy jednostek samorządu terytorialnego i branży turystycznej
ROT
Zadania:
Koordynacja działań promocyjnych w regionie
Tworzenie atrakcyjnego wizerunku regionu
Realizacja strategii rozwoju turystyki w regionie
Promocja regionu w kraju i zagranicą
Szkolenia kadr
Badania marketingowe
Stworzenie i zapewnienie funkcjonowania regionalnego systemu informacji turystycznej
Zapewnienie jakości regionalnego produktu turystycznego
Inicjowanie i współpraca z LOT
równoprawny udział w organizacji wszystkich partnerów
skupienie różnych interesów i doświadczeń wielu podmiotów w regionie
zapewnienie podstaw prawno-organizacyjnych ROT przez nowelizację ustawy o POT
Dostęp do środków i funduszy UE
dostęp do systemu preferencji POT
ROT nie jest oddziałem POT
ROT jest organizacją tworzoną w wyniku suwerennej decyzji podmiotów regionalnych
najważniejszym partnerem dla POT jest ROT natomiast dla ROT LOT-y i POT
ROT współpracuje z POT na zasadzi równoprawnych partnerów, którzy podpisują ze sobą roczne i wieloletnie umowy o współpracy osiągając przy tym konkretne korzyści ROT
Członkiem ROT jest:
samorząd wojewódzki
samorząd powiatowy
atrakcyjne turystycznie miasta
związki i stowarzyszenia gmin
organizacje i instytucje turystyczne w regionie
branża turystyczna ( np. PTTK, RIT )
inne zainteresowane podmioty (np.porty lotnicze, banki, targi)
Obszarem działania ROT jest jedno lub więcej województw
Pomorska Regionalna Organizacja Turystyczna
Stowarzyszenie ma nazwę Pomorska Regionalna Organizacja Turystyczna, zwane dalej PROT działa na mocy ustawy: z dnia 7 kwietnia 1989r Prawo o stowarzyszeniach
(Dz. U. Nr 20, poz. 104, ze zmianami) i ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej (Dz. U. Nr 22, poz. 249, ze zmianami) oraz Statutu.
PROT
Celem PROT jest realizacja następujących zadań:
1) promocja Województwa Pomorskiego,
2) zapewnienie funkcjonowania i rozwoju systemu informacji turystycznej
Województwa Pomorskiego,
3) inicjowanie i opiniowanie planów rozwoju turystyki oraz wspomaganie ich realizacji,
4) integracja środowiska turystycznego Województwa Pomorskiego,
5) wspieranie rozwoju turystyki zgodnie ze Strategią Rozwoju Województwa Pomorskiego,
6) koordynacja działań w zakresie turystyki a w szczególności podnoszenie jej jakości oraz planowanie i realizowanie imprez turystycznych,
7) propagowanie i podejmowanie działań na rzecz popularyzacji i ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego,
8) stwarzanie warunków do powstawania i promowania produktów turystycznych
w Województwie Pomorskim,
9) podejmowanie innych zadań sprzyjających rozwojowi turystyki.
PROT realizuje swoje cele poprzez:
1) współpracę z organami administracji rządowej i samorządowej, Polską Organizacją Turystyczną, regionalnymi i lokalnymi organizacjami turystycznymi oraz podmiotami gospodarczymi, a także organizacjami społecznymi działającymi na rzecz rozwoju turystyki i innymi podmiotami,
2) szkolenie i doskonalenie kadr,
3) prowadzenie badań w zakresie turystyki, gromadzenie danych i ich analiza,
4) prowadzenie informacji turystycznej Województwa Pomorskiego,
5) prowadzenie działalności wystawienniczej i wydawniczej,
6) prowadzenie akcji promocyjnych w zakresie turystyki,
7) udział w imprezach promocyjnych i handlowych, w tym giełdach i targach krajowych i zagranicznych,
8) organizowanie objazdów studyjnych,
9) organizowanie konkursów,
10) opracowywanie kalendarzy imprez turystycznych, kulturalnych, sportowych
i gospodarczych,
11) prowadzenie innych działań sprzyjających realizacji statutowych celów PROT.
Lokalna Organizacja Turystyczna
Zadania:
Tworzenie i rozwój lokalnego produktu turystycznego
Promocja lokalnych produktów i atrakcji turystycznych
Stworzenie i utrzymanie informacji turystycznej oraz jej aktualizacja i dystrybucja
LOT
LOT nie jest oddziałem POT i nie powinien być oddziałem ROT
LOT jest tworzony lokalnie w obrębie obszaru atrakcyjnego turystycznie
LOT jest organizacja tworzoną w wyniku suwerennej decyzji podmiotów lokalnych
najważniejszym partnerem dla LOT jest ROT
LOT współpracuje z ROT na zasadzie równoprawnych partnerów którzy podpisują ze sobą roczne i wieloletnie umowy o współpracy osiągając przy tym konkretne korzyści
Członkiem LOT są:
Samorządy lokalne (gminne, powiatowe)
Lokalna branża turystyczna ( gospodarstwa agroturystyczne, hotele, ośrodki wypoczynkowe, stadniny koni, muzea itd.)
inne podmioty np. bank, park narodowy, kowal )
Stowarzyszenie Turystyczne Sopot (LOT)
Stowarzyszenie Turystyczne Sopot składa się z 40 członków zwyczajnych oraz 20 członków wspierających.
Stanowi ono typowy model partnerstwa publiczno-prywatnego
Jego członkami są:
Urząd Wojewódzki w Gdańsku;
Urząd Miasta Sopotu;
Polska Agencja Promocji Turystyki, oddział w Gdańsku;
Stowarzyszenie Kupców i Gastronomików Sopockich;
Zrzeszenie Prywatnego Handlu i Usług;
turystyczne firmy Sopotu, takie jak: hotele, pensjonaty, biura turystyczne, biura podróży
oraz pozostali przedsiębiorcy turystyczni i sponsorzy.
Realizacja celów stowarzyszenia odbywa się poprzez:
Inicjowanie badań rynku turystycznego;
Konsultację i doradztwo władzom miasta w zakresie programowania rozwoju turystyki
w mieście;
Reprezentowanie interesów lokalnych podmiotów turystycznych wobec władz samorządowych
i państwowych, związków i zrzeszeń;
Promowanie produktu turystycznego Sopotu (wydawnictwa, targi, media);
Działalność reklamową na rzecz podmiotów wspomagających Stowarzyszenie;
Udział we wspólnych przedsięwzięciach różnych organizacji turystycznych regionu gdańskiego;
Zabieganie o dodatkowe środki na rozwój turystyki w Sopocie (np. fundusze pomocowe Unii Europejskiej).
Stowarzyszenie Turystyczne Sopot (LOT)
Głównym celem Stowarzyszenia Turystycznego Sopot jest integracja lokalnych podmiotów turystycznych dla wspólnej promocji Sopotu w Polsce i za granicą jako miasta atrakcyjnego turystycznie, a także promocja ofert inwestycji turystycznych w kooperacji z Biurem ds. Przekształceń Własnościowych Urzędu Miasta Sopotu oraz kształtowania ogólnego pojęcia turystycznego rozwoju gminy.
Samorząd terytorialny
Rozwój turystyki stanowi ustawowe zadanie samorządów gminnych, powiatowych
i wojewódzkich. Sprawy turystyki stały się od 2001 roku zadaniem własnym samorządów
Województwo
W ustawie o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998 roku, art. 14, ust. 1 znajdziemy zapis dotyczący zadań samorządu w zakresie: „(...) 3) kultury i ochrony jej dóbr, (...) 8) ochrony środowiska, 9) gospodarki wodnej, 10) dróg publicznych i transportu, 11) kultury fizycznej i turystyki (...)”[1].
[1] Ustawa o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998 roku, (Dz. U. Nr 91, 576).
Zarządy województw - Urzędy Marszałkowskie
ZADANIA
współdziała z właściwymi organami, instytucjami i stowarzyszeniami w zakresie rozwoju turystyki;
realizuje działania w zakresie „Strategii Rozwoju Turystyki w Województwie Pomorskim”;
koordynuje działania z zakresu turystyki realizowane przez inne departamenty Urzędu;
współpracuje z Pomorską Regionalną Organizacją Turystyczną, podmiotami turystycznymi niezrzeszonymi w PROT, Lokalnymi Organizacjami Turystycznymi Województwa Pomorskiego oraz właściwymi organami i innymi instytucjami;
organizuje szkolenia regionalne, spotkania, konferencje oraz seminaria w zakresie turystyki;
nadzoruje realizację projektów turystycznych dotowanych przez Województwo;
gromadzi i analizuje dane o rynku turystycznym Województwa dotyczące przyjazdów turystów krajowych i zagranicznych;
realizuje zadania związane z nadawaniem upoważnień dla organizatorów szkoleń dla przewodników turystycznych;
realizuje zadania związane z nadawaniem uprawnień dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek;
realizuje zadania związane z kategoryzacją obiektów hotelarskich;
organizuje i nadzoruje prace komisji egzaminacyjnej i komisji egzaminacyjnej języków obcych dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek;
przeprowadza kontrole:
pilotów wycieczek i przewodników turystycznych w zakresie posiadanych uprawnień co do ich obszaru i ważności oraz poprawności wykonywania zadań,
jednostek prowadzących szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek,
obiektów hotelarskich w zakresie spełniania wymagań kategoryzacyjnych,
organizatorów i pośredników turystycznych w zakresie prowadzonej regulowanej działalności gospodarczej;
nadzoruje ewidencję innych obiektów hotelarskich prowadzoną przez gminną administrację samorządową;
prowadzi wojewódzkie ewidencje:
organizatorów i pośredników turystycznych,
obiektów hotelarskich,
przewodników turystycznych i pilotów wycieczek,
organizatorów szkoleń dla kandydatów na pilotów wycieczek i przewodników turystycznych;
gromadzi polisy OC, gwarancje bankowe i ubezpieczeniowe organizatorów i pośredników turystycznych;
realizuje zadania związane z występowaniem na rzecz klientów w sprawach wypłaty środków z tytułu gwarancji lub polis OC do ubezpieczycieli
Strategia Rozwoju Turystyki w Województwie Pomorskim - wizja
Województwo pomorskie to obszar zaspokajający szeroką gamę potrzeb turystów i mieszkańców oferujący usługi na wysokim poziomie. Wyznacznikiem jakości, obok gościnności mieszkańców
i profesjonalnej obsługi, jest standard bazy materialnej, dostęp
do informacji i bezpieczeństwo.
Turystyka jest siłą napędową rozwoju regionu. Wspomaga wiele dziedzin gospodarki, generuje miejsca pracy i opiera się
na zasadach zrównoważonego rozwoju.
Turystyka to dziedzina oparta na stabilnym systemie organizacyjnym i zarządzaniu marketingowym.
Wizerunek Regionu to przyjazne otoczenie, malownicze krajobrazy, tożsamość kulturowa i twórcza społeczność.
Strategia Rozwoju Turystyki w Województwie Pomorskim - misja
Turystyka daje możliwości dynamicznego rozwoju regionu opartego na bogatym potencjale walorów przyrodniczych
i kulturowych oraz zasobach ludzkich. Poprzez zrównoważony rozwój chronimy obszary przyrodniczo i kulturowo cenne, a także umacniamy tożsamość opartą na historii i kulturze oraz tradycjach, w tym morskich. Rozwój turystyki stwarza szansę na zaktywizowanie obszarów strukturalnie słabych, a w tym obszarów wiejskich.
Zintegrowane działania regionalne w procesie tworzenia
i promocji produktów turystycznych sprawią, że Pomorze będzie regionem znanym i chętnie odwiedzanym przez turystów krajowych
i zagranicznych oraz miejscem wypoczynku jego mieszkańców.
Priorytety
Priorytet 1 Rozwój partnerstwa i współpracy na rzecz spójnego systemu zarządzania
Priorytet 2 Rozbudowa i modernizacja infrastruktury oraz poprawa dostępności
transportowej dla turystyki
Priorytet 3 Tworzenie markowych produktów turystycznych
Priorytet 4 Opracowanie i wdrażanie koncepcji monitoringu rynku turystycznego
Priorytet 5 Tworzenie spójnej promocji oraz zintegrowanego systemu informacji turystycznej
Priorytet 6 Rozwój kapitału ludzkiego oparty na wiedzy i przedsiębiorczości skierowany na wzrost jakości usług turystycznych
Powiat
Na samorządzie powiatowym i wojewódzkim obowiązek w zakresie zadań własnych związanych z turystyką ciążył już wcześniej.
W ustawie o samorządzie powiatowym z dnia 5 czerwca 1998 roku ustawodawca w art. 4, ust. 1 zawarł następujący zapis: „Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie: (...) 6) transportu i dróg publicznych, 7) kultury i ochrony dóbr kultury, 8) kultury fizycznej i turystyki, (...) 12) gospodarki wodnej, 13) ochrony środowiska i przyrody (...)”[1].
[1] Ustawa o samorządzie powiatowym z dnia 5 czerwca 1998 roku, (Dz. U. Nr 91, poz. 578).
Gmina
W artykule 7, ust. 1 p. 10 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 czytamy: „zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: (...) 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych”[1].
[1] Ustawa o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990. Tekst jednolity, (Dz. U. Nr 142, poz. 1591).
Branża (sektor ) turystyczna
Przedsiębiorstwa prywatne to nie tylko firmy, które zajmują się działalnością z zakresu turystyki (np. biura podróży, czy hotele). Są to również między innymi punkty gastronomiczne
i rozrywkowe, sklepy oraz obiekty o charakterze kulturalnym (np. kina i teatry)
Branża turystyczna
Przedstawiciele lokalnej branży turystycznej często łączą swoje wysiłki w ramach regionalnych Izb Turystyki
Polska Izba Turystyki Oddział Pomorski w Gdańsku jest terenowym oddziałem Polskiej Izby Turystyki obejmującym zasięgiem województwo pomorskie. Działa od 1992 roku zgodnie
z Regulaminem uchwalonym na podstawie statutu Polskiej Izby Turystyki.
Podstawowymi zadaniami Oddziału jest:
realizacja funkcji samorządu gospodarczego w zakresie turystyki i reprezentowanie interesów członków izby z obszaru działania Oddziału,
dążenie do doskonalenia i rozwoju gospodarki turystycznej na terenie działania Oddziału,
udzielnie pomocy i porad swoim członkom,
organizowanie współpracy między nimi i wspieranie ich inicjatyw gospodarczych,
opracowywanie, doskonalenie i wdrażanie norm rzetelnego postępowania w branży turystycznej,
popieranie rozwoju kształcenia zawodowego,
wspieranie nauki zawodu w jednostkach turystycznych oraz inspirowanie i organizowanie dokształcania,
jak też doskonalenia zawodowego w dziedzinie turystyki
Obecnie Polska Izba Turystyki Oddział Pomorski zrzesza 54 podmioty gospodarcze, są to biura podróży, hotele, towarzystwa ubezpieczeniowe, oraz przedstawiciele terenowi PIT
Polska Izba Turystyki jest działającą od 1990 roku organizacją samorządu turystycznego
Liczy ponad 400 członków i posiada oddziały w największych miastach w Polsce
Wykład 5 Administracja turystyczna - uzupełnienie
INNE ORGANIZACJE TURYSTYCZNE
Polska Agencja Rozwoju Turystyki S.A.
Polska Agencja Rozwoju Turystyki S.A.
PART funkcjonuje na polskim rynku inwestycji turystycznych od 1993 roku
Agencja ta jest największą i najstarszą w Polsce grupą świadczącą usługi doradcze i finansowe w zakresie inwestycji turystycznych
Celem działania PART S.A. jest uczestniczenie w tworzeniu i realizacji projektów i programów wspierających rozwój infrastruktury turystycznej oraz wspomaganie rozwoju przedsiębiorstw turystycznych w Polsce
PART S.A. współpracuje z organami decyzyjnymi, władzami i administracją państwową oraz samorządem gospodarczym przy realizacji polityki rządu
Cele statutowe i przedmiot działalności Spółki wskazują, że PART S.A. jest podmiotem realizującym również misję polegającą na podejmowaniu działań o charakterze ogólnospołecznym
Głównym akcjonariuszem PART S.A. jest POT (98% akcji)
Działanie PART S.A. obejmuje:
Działalność konsultingową w zakresie kreowania polskich marek turystycznych, opracowywania strategii rozwoju produktów turystycznych, biznesplanów i studiów wykonalności
Działalność inwestycyjną
Pośrednictwo inwestycyjne i finansowe - wyszukiwanie źródeł finansowania projektów dla klientów Spółki, kojarzenie partnerów w celu realizacji inwestycji
Doradztwo w zakresie organizacji, budowy strategii
kompleksową obsługę inwestorów polegającą na doradztwie prawnym, finansowym oraz poszukiwaniu lokalizacji pod inwestycje turystyczne
Organizacje zawodowe branży turystycznej:
Stowarzyszenia agroturystyczne - w Polsce działa ponad 50 lokalnych i regionalnych stowarzyszeń agroturystycznych
W 1996 roku została utworzona Polska Federacja Turystyki Wiejskiej „Gospodarstwa Gościnne”
Skupia ona 40 lokalnych i regionalnych stowarzyszeń agroturystycznych. Celem Federacji jest rozwój i promocja turystyki wiejskiej oraz stworzenie oferty wypoczynku na wsi.
Polskie Zrzeszenie Hoteli - PZH
Powstało w 1962 roku
Reprezentuje interesy polskiego hotelarstwa
Jest członkiem Międzynarodowego Zrzeszenia Hoteli (International Hotel Association - IHA)
Siedzibą PZH jest Warszawa
Funkcjonuje 13 oddziałów Zrzeszenia
Izba Gospodarcza Hotelarstwa Polskiego (PZH)
Izbę założono w 2003 roku jako organizację samorządu gospodarczego
Powstała z inicjatywy 123 podmiotów gospodarczych reprezentujących sektor hotelarski, gastronomiczny, firmy, przedsiębiorstwa i wyższe uczelnie współpracujące na rzecz turystyki i hotelarstwa w Polsce.
Reprezentuje 126 hoteli o potencjale ponad 17.380 jednostek mieszkalnych.
Posiada osobowość prawną i działa na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 o izbach gospodarczych
Siedziba Izby mieści się w Warszawie
Polska Izba Hotelarska
Izba powstała w 2002 roku
Jej siedzibą jest Warszawa
Polska Izba Turystyki Młodzieżowej
Powstała w 2002 roku jako organizacja samorządu gospodarczego
Reprezentuje interesy zrzeszonych w niej podmiotów w zakresie działalności turystycznej oraz interesy dzieci i młodzieży w sferze turystyki
Siedziba Izby znajduje się w Warszawie
Społeczne organizacje turystyczne:
Głównym celem działalności społecznego sektora turystyki jest upowszechnianie turystyki, przyciąganie do niej dzieci i młodzieży, szkolenie społecznych kadr turystycznych, popularyzacja krajoznawstwa, organizacja i troska o stan szlaków turystycznych, rozwój turystyki kwalifikowanej itp..
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze
To najstarsze w Polsce stowarzyszenie skupiające turystów i krajoznawców. Powstało z połączenia Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (1873 r.) i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (1906 r.), których jest prawnym następcą oraz spadkobiercą ich tradycji, dorobku ideowego, a także majątku tych Towarzystw.
Od powstania w 1950 r. PTTK rozwija i upowszechnia krajoznawstwo i turystykę kwalifikowaną we wszystkich jej formach.
Najbardziej popularne dyscypliny turystyki kwalifikowanej to: turystyka górska, piesza, kajakowa, żeglarska, kolarska, motorowa i narciarska.
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze zrzesza blisko 70 tysięcy członków. Działają oni w ponad 3 tysiącach kół i klubów PTTK. Koła i kluby tworzą Oddziały PTTK - terenowe jednostki Towarzystwa posiadające osobowość prawną. Obecnie w Polsce działa około 340 oddziałów PTTK.
Bardzo ważnym zadaniem Towarzystwa jest wyznaczanie, znakowanie i konserwacja szlaków turystycznych.
PTTK dysponuje prawie dwustoma obiektami turystycznymi w których znajduje się ponad 20 tysięcy miejsc noclegowych. Składa się na to 60 domów turysty, 77 schronisk górskich, 35 stanic i ośrodków turystyki wodnej, 33 ośrodki campingowe i 5 zajazdów o zróżnicowanym standardzie.
PTTK jest wydawcą książek, map i folderów - posiada własne wydawnictwo "Kraj" Sp. z o.o., które istnieje od 1975 r.
W gestii Towarzystwa jest również 16 Regionalnych Muzeów
Bardzo istotną rolę w życiu Towarzystwa i upowszechnianiu turystyki i krajoznawstwa spełniają wyspecjalizowane jednostki organizacyjne PTTK - Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej w Krakowie, Centrum Fotografii Krajoznawczej w Łodzi oraz Centralna Biblioteka im. K. Kulwiecia w Warszawie.
Towarzystwo swoją działalność programową realizuje dzięki, głównie społecznej, kadrze programowej. Stanowią ją organizatorzy i instruktorzy turystyki , opiekunowie przyrody i strażnicy ochrony przyrody, społeczni opiekunowie zabytków, przodownicy turystyki w poszczególnych dziedzinach turystyki i znakarze szlaków - razem ponad 25 tys. osób. Osobną grupę stanowią przewodnicy - jest ich blisko 10 tysięcy.
Duże znaczenie przywiązuje Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze do współpracy międzynarodowej. Aktualnie Towarzystwo, poza EWV, jest członkiem następujących organizacji międzynarodowych:
Alliance Internationale de Tourisme
Naturfreunde Internationale
Federation of Nature and National Parks of Europe (EUROPARC Federation)
Confédération Mondiale des Activités Subaquatiques
Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych (PTSM)
Utworzone w 1926 r. (jako trzecie na świecie) jest w Polsce reprezentantem światowego ruchu schronisk młodzieżowych.
Statutową powinnością PTSM obok organizowania:
sieci schronisk młodzieżowych
środowiskowych, wojewódzkich i centralnych imprez turystycznych
jest upowszechnianie najtańszej i najbardziej wartościowej wśród młodzieży formy letniego wypoczynku - obozów wędrownych.
Akcji obozowej służy ponad 80 tzw. "tras typowych" PTSM organizowanych w oparciu o sieć schronisk młodzieżowych.
Administratorem tras typowych (prowadzi i przydziela terminy) są oddziały PTSM, które udzielają wszelkich informacji i pomocy bezpośrednim organizatorom obozów (szkoły, koła PTSM i inne).
Członkostwo w PTSM poświadcza legitymacja PTSM. Ważnym ogniwem organizacyjnym Towarzystwa są koła PTSM, które w liczbie ponad 800 (głównie szkolne), skupiają miłośników taniej turystyki schroniskowej.
Koła PTSM organizują turystykę nie tylko dla własnych członków - w wielu szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych organizują całe "turystyczne życie" placówki.
PTSM to m.in.:
atrakcyjna dla posiadaczy krajowa i międzynarodowa legitymacja PTSM
zarejestrowanych ponad 300 polskich schronisk młodzieżowych
ponad 60 tys. członków Towarzystwa
ponad 800 kół PTSM (głównie szkolnych)
ponad 80 tzw. "tras typowych PTSM" dla obozów wędrownych
setki turystycznych imprez środowiskowych, oddziałowych i centralnych
kursy na uprawnienia turystyczne dla nauczycieli i młodzieży,
Polska Federacja Campingu i Caravaningu (PFCC)
Powstała 28 sierpnia 1964 roku.
Celami statutowymi federacji są:
popularyzowanie idei campingu, a w szczególności kształtowanie kultury zachowania na campingach, w kraju i za granicą, przy poszanowaniu środowiska naturalnego,
prowadzenie ewidencji, klasyfikacji, rekomendacji i kontroli oraz funkcjonowania i wyposażenia campingów w Polsce,
zapewnienie poradnictwa w zakresie campingu,
ochrona praw i interesów turystów,
pomoc w budowie i modernizacji campingów,
krzewienie idei, wiedzy i kultury wypoczynku,
realizowanie szerokiej działalności reklamowej i promocyjnej poprzez wydawanie wielu wydawnictw i informatorów a także udział w targach turystycznych i sympozjach,
inicjowanie rozwoju i modernizacji bazy campingowej i dbałość o podnoszenie poziomu i jakości usług,
współpraca z klubami campingowymi,
realizacja konkursu "Mister Camping" jako współzawodnictwa między campingami w podnoszeniu jakości usług i standardu wyposażenia,
organizowanie zlotów campingowych i caravaningowych, krajowych i międzynarodowych,
rokroczna ocena i analiza ruchu campingowego w Polsce,
współpraca z organami państwowymi, organizacjami gospodarczymi i społecznymi w kierunku rozwijania i modernizacji bazy materialnej, pomocy dla klubów campingowych, jak również produkcji sprzętu umożliwiającego uprawianie campingu.
Aktualnie funkcjonuje w Polsce 238 campingów o łącznej ilości ponad 60 tys. miejsc noclegowych w tym ok. 25% w bazie stałej (domki turystyczne, pawilony, schroniska itp.).
Spośród campingów funkcjonujących w Polsce ponad 97% należy do Polskiej Federacji Campingu i Caravaningu.
Polska Federacja Campingu i Caravaningu należy do wielu międzynarodowych organizacji turystycznych m.in. do F.I.C.C. czy do Komitetu Europa Rally.
Od chwili powstania Polska Federacja Campingu przejawiała zainteresowanie współdziałaniem i współpracą z Międzynarodową Federacją Campingu i Caravaningu. Akces do międzynarodowej organizacji został zgłoszony w październiku 1964 r.
Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej
Stowarzyszenie założone w 1957r., zrzeszające terenowe i środowiskowe ogniska poprzez dzielnicowe, miejskie, powiatowe i wojewódzkie jednostki. Celem TKKF od początku jego działalności było upowszechnienie rekreacji ruchowej i profilaktyki zdrowotnej, prowadzącej do utrzymania i podnoszenia sprawności psychofizycznej ludzi.
Od początku swej działalności TKKF był inicjatorem i realizatorem wielu rekreacyjno-sportowych form ruchowych, jak np. gimnastyki przy muzyce, kulturystyki, wschodnich sportów walki, gier sportowych, kometki(badmintona), sportów zimowych i wodnych, spartakiad zakładowych i osiedlowych, zlotów, pokazów itp. TKKF przyczynił się do powstania nowych związków sportowych, np. w badmintonie, kulturystyce, karate, Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
Główną domeną i wiodącym hasłem działalności TKKF od początków jego istnienia jest "sport dla wszystkich". Odgrywa on w polityce społecznej wielu państw kluczową rolę. Ma bowiem duży wpływ na przeciwdziałanie degradacji zdrowotnej i społecznej, podkreśla konieczność działań umożliwiających powszechny dostęp wszystkich grup społecznych do różnych form szeroko rozumianej kultury fizycznej, potrzebę edukacji prosportowej i prozdrowotnej, propagowania osobistych wzorców osobistej kultury fizycznej w dążeniu do wysokiej jakości życia.
Aktualne dane statystyczne i organizacyjne przedstawiają się optymistycznie w aspekcie coraz bardziej dynamicznego rozwoju powszechności kultury fizycznej i przekonywania się naszego społeczeństwa do hołdowania stylowi życia w zdrowiu i sprawności. W ostatnim roku działało ponad 1400 ognisk TKKF, które skupiały około 190 tysięcy osób systematycznie uprawiających różne formy rekreacyjno-sportowe.
W ogniskach tych działa ponad 9500 zespołów i sekcji, w których ćwiczy ponad 220 tysięcy osób obu płci i różnego wieku. Same ogniska TKKF przeprowadzają rocznie około 24 tysięcy imprez rekreacyjno-sportowych z udziałem ponad 3.8 miliona uczestników.
Polskie Stowarzyszenie Turystyki
Działa od 1988 roku w oparciu o ustawę
o stowarzyszeniach i zrzesza, na zasadach dobrowolności, przedstawicieli nauki i praktyki, tj. osoby łączące wiedzę teoretyczną z praktyką ekspertów turystyki, profesjonalistów turystyki, przedstawicieli różnych zawodów, m.in. prawników, ekonomistów, geografów, architektów, pedagogów, socjologów.
Stowarzyszenie popiera wszechstronny rozwój turystyki i nauk o turystyce, zabiegając
o szerokie wykorzystywanie osiągnięć naukowych. Sprzyja wymianie doświadczeń, wypracowywaniu wspólnych stanowisk w istotnych zagadnieniach. Reprezentuje interesy środowiska na zewnątrz, poprzez działalność w krajowych i międzynarodowych organizacjach i stowarzyszeniach związanych z turystyką jak również w organach rządowych.
Polskie Stowarzyszenie Turystyki w 1995 roku było inicjatorem I Kongresu Turystyki Polskiej „TURYSTYKA - SZANSĄ ROZWOJU KRAJU" oraz wnioskodawcą powołania Rady Turystyki przy Premierze (1994), co miało swoje znaczenie w upowszechnieniu spraw turystyki w innych resortach. Stowarzyszenie współdziała w Krajowej Radzie Organizacji Turystycznych, Hotelarskich i Gastronomicznych, której w roku 1997 było współzałożycielem.
Działalność wydawnicza to: biuletyn wewnętrzny oraz materiały z konferencji i seminariów.
Wielu z członków Stowarzyszenia prowadzi badania naukowe, niektórzy są również wykładowcami różnych uczelni i szkół: Uniwersytety, Akademie Ekonomiczne, Akademie Wychowania Fizycznego, Wyższe Szkoły Zawodowe i inne.
Kształcą, szkolą i wychowują kadry dla turystyki. Biorą udział w wielu ofertach edukacyjnych na różnych szczeblach kształcenia i o różnych profilach.
5