Choroba Parkinsona

W chorobie Parkinsona dochodzi do zaburzenia prawidłowego chodu. Szuranie nogami, drobne kroczki, zaburzenia równowagi zmuszają chorego do koncentracji uwagi na chodzie. Chód parkinsonisty jest powolny, z tendencją do unoszenia pięt. Powyższe objawy i zaburzenia mogą prowadzić do zaburzeń równowagi, a w konsekwencji w późniejszym okresie do upadków. Dlatego też chorzy powinni w czasie chodu pamiętać o:

- stałej kontroli ułożenia głowy - należy ją unosić stale do góry, gdyż pochylenie jej do przodu zmienia położenie środka ciężkości ciała, a w konsekwencji prowadzi do utraty równowagi,

- stawianiu stóp lekko rozstawionych, co zwiększa punkt podparcia,

- wyprostowaniu się, wypinając lekko biodra w przód, co ułatwia utrzymanie równowagi w czasie chodu,

- unoszeniu wyżej kolan i stóp, i nie szuraniu nogami,

- przenoszeniu równowagi z jednej na drugą nogę, by móc oderwać stopy od podłoża,

- obracaniu się na szeroko rozstawionych nogach, tak aby czubek nosa wskazywał ten sam kierunek co czubki butów,

- zmienianiu kierunku marszu chodząc po "łuku" koła, co pozwala uniknąć upadku i szybciej zrealizować swój cel,


kontrolowaniu stawiania kroków - nie zapomnij unieść wysoko ugiętej nogi, zegnij grzbietowo stopę, przenieś lekko ciężar ciała ku przodowi i postaw piętę na podłodze, prostując nogę w stawie kolanowym, opuść palce stopy na podłogę. W tym momencie nie zapomnij o wyprostowaniu tułowia i lekkim odchyleniu głowy. Powtórz to samo z drugą nogą. (rys. 2)

Na początku nauka chodzenia będzie sprawiać duże kłopoty, ale nie zrażaj się i stale ćwicz prawidłowy chód. Twoja praca zostanie nagrodzona, kiedy zobaczysz, że twój krok się wydłużył, a chodzenie nie sprawia ci już takich kłopotów.

Nauka podnoszenia się po upadku:

Choroby zwyrodnieniowe stawów (biodrowy, kolonowy) endoprotezy

---