I INF |
Mariusz Nowak |
Ocena |
12.05.2008
|
Badanie ruchu bryły sztywnej na równi pochyłej
|
|
Opis ćwiczenia
Celem ćwiczenia było sprawdzenie zasady zachowania energii mechanicznej oraz wyznaczenie momentu bezwładności badanych brył.
Ćwiczenie polegało na stoczeniu 4 kul, o różnej masie i średnicy, po równi pochyłej o długości 3,3m i zmierzeniu czasu ich staczania. Dla każdej kuli wykonaliśmy po 10 pomiarów na dwóch różnych wysokościach początkowych.
Tabela pomiarowa
L.p |
h1[m] |
t[s] |
h2[m] |
t[s] |
||||||
|
|
kula 1 m1=2,47g r1=19mm |
kula 2 m2=286,31g r2=20,5mm |
kula 3 m3=508g r3=25mm |
kula 4 m4=69,09g r4=23,5mm |
|
kula 1 m1=2,47g r1=19mm |
kula 2 m2=286,31g r2=20,5mm |
kula 3 m3=508g r3=25mm |
kula 4 m4=69,09g r4=23,5mm |
1. |
0,20 |
4,836 |
4,062 |
4,037 |
3,265 |
0,30 |
3,863 |
3,300 |
3,236 |
4,033 |
2. |
0,20 |
4,600 |
4,055 |
4,035 |
3,263 |
0,30 |
3,920 |
3,279 |
3,244 |
4,062 |
3. |
0,20 |
4,862 |
4,047 |
4,033 |
3,271 |
0,30 |
3,817 |
3,265 |
3,238 |
4,054 |
4. |
0,20 |
4,954 |
4,056 |
4,039 |
3,279 |
0,30 |
3,832 |
3,264 |
3,236 |
4,049 |
5. |
0,20 |
4,859 |
4,059 |
4,032 |
3,259 |
0,30 |
3,854 |
3,264 |
3,240 |
4,051 |
6. |
0,20 |
4,837 |
4,052 |
4,032 |
3,255 |
0,30 |
3,827 |
3,260 |
3,238 |
4,022 |
7. |
0,20 |
4,953 |
4,055 |
4,034 |
3,248 |
0,30 |
3,927 |
3,261 |
3,234 |
4,055 |
8. |
0,20 |
4,899 |
4,051 |
4,026 |
3,267 |
0,30 |
3,881 |
3,262 |
3,239 |
4,074 |
9. |
0,20 |
4,891 |
4,051 |
4,029 |
3,244 |
0,30 |
3,859 |
3,240 |
3,234 |
4,089 |
10. |
0,20 |
4,861 |
4,053 |
4,030 |
3,250 |
0,30 |
4,001 |
3,267 |
3,236 |
4,055 |
tśr [s] |
4,855
|
4,054
|
4,033
|
3,260
|
|
3,878
|
3,266
|
3,238
|
4,054
|
Opracowanie wyników pomiarów
Niepewność standardowa typu B wysokości h1 i h2
u(h1)=u(h2)=0,01m
Niepewności standardowe typu A czasu staczania poszczególnych kul
Obliczamy ze wzoru
h[m] |
u(tśr)[s] |
|||
|
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,20 |
0,03135
|
0,00136
|
0,00122
|
0,00348
|
0,30 |
0,01792
|
0,00482
|
0,00097
|
0,00595
|
Wartość C oraz niepewność u(C)
Wartość C obliczamy ze wzoru
3,26 4,054
h[m] |
C |
|||
|
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,20 |
1,120 |
0,485 |
0,465 |
0,413 |
0,30 |
1,032
|
0,441
|
0,417
|
1,221
|
Niepewność u(C) liczymy ze wzoru:
Pochodne cząstkowe wynoszą:
,
A więc,
h[m] |
u(C) |
|||
|
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,20 |
0,109651 |
0,07403 |
0,073265 |
0,047912 |
0,30 |
0,113857 |
0,07404 |
0,073272 |
0,047966 |
Doświadczalny moment bezwładności kul oraz niepewność pomiarowa
Moment bezwładności liczymy z zależności:
h[m] |
Id [kgm2·10-6] |
|||
|
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,20 |
0,9987 |
58,3561 |
147,6375 |
1,64066 |
0,30 |
0,9202 |
53,0619 |
132,3975 |
46,5872 |
Niepewność liczymy z wzoru:
h[m] |
u(Id) [kgm2·10-6] |
|||
|
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,20 |
0,005146 |
0,43452 |
0,930466 |
0,077791 |
0,30 |
0,005343 |
0,434567 |
0,930554 |
0,077878 |
Niepewność rozszerzona: uId= k * u(Id) , gdzie k=2
h[m] |
u(Id) [kgm2·10-6] |
|||
|
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,20 |
0,010292 |
0,86904 |
1,860932 |
0,155582 |
0,30 |
0,010686 |
0,869134 |
1,861108 |
0,155756 |
Teoretyczny moment bezwładności kul
- kula pełna
- kula wydrążona cienkościenna
It [kgm2·10-6] |
|||
kula 1 |
kula 2 |
kula 3 |
kula 4 |
0,5944 |
48,1287 |
127,0000 |
25,4366 |
Wyniki
Dla wysokości h1
Id1= (0,9987 ± 0,01) kgm2·10-6
Id2= (58,3561± 0,87) kgm2·10-6
Id3= (47,6375 ± 1,86) kgm2·10-6
Id4= (1,64066 ± 0,16) kgm2·10-6
Dla wysokości h2
Id1= (0,9202 ± 0,01) kgm2·10-6
Id2= (53,0619 ± 0,87) kgm2·10-6
Id3= (132,3975 ± 1,86) kgm2·10-6
Id4= (46,5872 ± 0,16) kgm2·10-6
Wnioski
Porównując wartości momentu bezwładności uzyskane doświadczalnie przy staczaniu kul z wysokości h1 i h2 oraz wartości teoretyczne widzimy zarówno spore rozbieżności jak i podobieństwa.
Szczególne podobieństwa występują między wynikami uzyskanymi doświadczalnie za wyjątkiem kuli numer 4., u której występuje niemal trzydziestokrotna różnica pomiędzy dwoma seriami. Najbardziej trafne wydają się wyniki uzyskane przez kulę numer 2., gdzie nie występują bardzo duże rozbieżności przy wszystkich trzech rezultatach.
Wyniki badań nie są satysfakcjonujące z powodu ogromnych różnic. Wyraźnie widać, ze pomiary były obarczone dużym błędem. Powodem takiego zjawiska są warunki w jakich przeprowadzono pomiary, niedoskonałość przyrządów oraz z pewnością czynnik ludzki - błędy popełniane przez samych eksperymentatorów. Duże znaczenie ma, także siła tarcia i ruch powietrza.
Szczególny wpływ warunków otoczenia na pomiary można zobaczyć na przykładzie kuli nr 4. Kula o małej masie i dużej powierzchni jest bardzo podatna na wszelkie ruchy powietrza.
4