I INF |
|
Ocena |
19.04.2008
|
Badanie drgań wahadła sprężynowego |
|
Krótki opis zagadnienia
Wahadłem sprężynowym nazywamy swobodnie zawieszoną sprężynę obciążoną ciężarkiem o masie m. Aby zbadać drgania wahadła sprężynowego wykorzystujemy właściwości ruchu harmonicznego. Ruch ten możemy zaobserwować w przypadku wahadła matematycznego, gdzie drgania odbywają się pod wpływem składowej siły ciężkości. W przypadku wahadła sprężynowego ruch harmoniczny wywoływany jest przez silę sprężystości. Zgodnie z prawem Hooke'a dla odkształceń sprężyny występuje zależność:
F= -kx , gdzie
k- współczynnik sprężystości
x- wydłużenie sprężyny
Znak „-” oznacza , że siła F ma kierunek przeciwny do wychylenia x.
Siłę wywołującą ruch harmoniczny można też określić zależnością:
,gdzie
Z porównania tych dwóch równań otrzymujemy:
Z czego możemy wyznaczyć okres drgań T określony wzorem:
We wzorze na okres drgań harmonicznych pod uwagę brana jest tylko masa m obciążenia sprężyny. W rzeczywistości musimy również uwzględnić masę sprężyny ms. W takim wypadku powyższy wzór na okres przyjmuje postać:
W czasie wykonywania ćwiczenia obciążamy sprężynę ciężarkami oraz odczytujemy jej wychylenie. Mierzymy również czas trwania 50 drgań przy poszczególnych obciążeniach sprężyny.
Celem ćwiczenia jest sprawdzenie prawa Hooke'a i wyznaczenie współczynnika sprężystości k.
Tabele pomiarowe
Nr płytki |
Łączna masa
|
Siła
|
Wydłużenie sprężyny |
Czas 50 drgań t[s] |
Okres drgań T[s] |
- |
83,21 |
- |
17,8 |
- |
- |
1 |
116,79 |
-1,71 |
23,8 |
39,96 |
0,80 |
2 |
150,54 |
-2,19 |
29,9 |
45,18 |
0,90 |
3 |
184,20 |
-2.46 |
35,2 |
51,33 |
1,02 |
4 |
217,94 |
-2.78 |
42,1 |
56,91 |
1,14 |
5 |
251,45 |
-3.15 |
48,2 |
61,40 |
1,23 |
6 |
285.13 |
-3.40 |
54,3 |
66,81 |
1,34 |
7 |
318.84 |
-3.77 |
60,5 |
71,39 |
1,42 |
8 |
352,58 |
-4.17 |
65,8 |
74,39 |
1,48 |
9 |
386,34 |
-4.50 |
72,8 |
78,25 |
1,57 |
msp=62,21g
msz=21g
၄dt=1s ၄et=0,01s
၄dx=0,1mm ၄ex=5mm
၄dm=0,01g ၄em=1g
Obliczenia
Aby wyznaczyć siłę sprężystości F działającą na masą zawieszoną na sprężynie korzystamy ze wzoru:
gdzie
Wszystkie wartości prócz T mamy dane z pomiarów wykonanych podczas ćwiczenia.
Okres drgań T sprężyny możemy wyznaczyć ze wzoru
gdzie tn- czas 50 drgań sprężyny
Po wyznaczeniu okresu drgań dla każdej z mas zawieszonych na sprężynie możemy wyliczyć wartość siły sprężystości F dla każdego z wahadeł zgonie z niżej podanym wzorem:
W celu wyznaczenia wykresu wyznaczamy niepewności pomiarowe.
Niepewność standardową u(x) wyznaczanym z metody typu B, którą opisuje się wzorem:
u(x)=
Δdx- niepewność wzorcowania
Δex- niepewność eksperymentatora
Δtx- niepewność wielkości literatury
( w naszym przypadku nie uwzględniamy)
u(x)=
Natomiast niepewność u(F) wyznaczam z prawa przenoszenia niepewności ,który wyraża się w naszym przypadku wzorem:
gdzie
W celu wyliczenia niepewności standardowych u(T) i u(m) korzystam ze wzoru na niepewność standardową typu B:
u(T)=
u(m)=
Po wyznaczeniu niepewności standardowych możemy wrócić do poprzedniego wzoru podstawiając wyliczone wartości dla każdej z 9 niepewności u(F):
=0,084N
=0,091N
=0,087N
=0,083N
=0.085N
=0.081N
=0,084N
=0,088N
=0.087N
Tabela dla wykresu x=f(F)
Siła F[N] |
u(F)[N] |
Wydłużenie sprężyny |
U(x) |
-1,71 |
0,084 |
23,8 |
0.28 |
-2,19 |
0,091 |
29,9 |
0.28 |
-2.46 |
0,087 |
35,2 |
0.28 |
-2.78 |
0,083 |
42,1 |
0.28 |
-3.15 |
0.085 |
48,2 |
0.28 |
-3.40 |
0.081 |
54,3 |
0.28 |
-3.77 |
0,084 |
60,5 |
0.28 |
-4.17 |
0,088 |
65,8 |
0.28 |
-4.50 |
0.087 |
72,8 |
0.28 |
Wykres x=f(F)
Korzystając z metody najmniejszych kwadratów wyznaczam współczynnik kierunkowy prostej, który liczbowo jest równy
.
a=
=
=0,17
gdzie
X=n
=9
=67,32 N
=0,17
więc k=5,88
Przekształcając wzór na okres drgań sprężyny
otrzymuję wzór na współczynnik k sprężyny:
Po przez wzór wyznaczam wartość średnią k i porównuje ją z wartością otrzymaną wcześniej.
Obliczam niepewność standardową u(k) typu A zgodnie ze wzorem :
u(k)=
=0,80
Korzystając z niepewności rozszerzonej porównuję średnią wartość k z wartością wyznaczoną z wykresu.
Obliczam niepewność rozszerzoną przyjmując wartość k=2
Różnica pomiędzy wartością średnią a wyznaczoną z wykresu wynosi
Δk=k-kśr=5,88
-5,34
=0,54
Wnioski
Wartość różnicy Δk=0,54
jest mniejsza od wartości niepewności rozszerzonej U(k).