Wyk, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania


Wykład psychologia rozwojowa 13-04-2011

Typy przywiązania - (1) ufne (bezpieczne)

Zachowania głównego opiekuna ( matki) prowadzące do wykształcenia się tego wzorca powiazania:

- dostępność fizyczna i psychiczna dla dziecka

- wrażliwe reagowania ze strony matki na sygnały które wysyła niemowlę

- przyjmowanie perspektywy dziecka, interpretowanie sygnałów wysyłanych przez dziecko zgodne z jego potrzebami

- stałość, spójność, i przewidywalność relacji na sygnały dziecka

Zachowanie dziecka w sytuacji nieznanej:

- dziecko dobrze znosi rozłąkę z opiekunem i szybko angażuje się w eksploracje otoczenia

- w poczuciu zagrożenia aktywnie poszukuje kontaktu z innymi

Konsekwencje dla dalszego funkcjonowania dziecka:

- umiejętność nawiązywania i podtrzymywania bliskich relacji z ludźmi;

- przekonanie ze inni ludzie są życzliwi, mają pozytywne intencje;

- chętne angażowanie się w eksploracje otoczenia;

- w sytuacjach konfliktów i trudności aktywne poszukiwanie rozwiązań;

- umiejętność zwracania się o pomoc do innych ludzi i korzystać z ich pomocy;

- zdolność do samodzielnego regulowania swoich stanów emocjonalnych;

- prawidłowe rozróżnianie stanów emocjonalnych innych ludzi;

- przekonanie że pobudzenie emocjonalne nie musi prowadzić do dezorganizacji zachowania;

- przekonanie że w wypadku nadmiernego pobudzenia można podjąć skuteczne kroki, aby przywrócić stabilizacje.

Typy przywiązania - ( 2) lękowo - ambiwalentne

Zachowania głównego opiekuna ( matki) prowadzące do wykształcenia się tego wzorca przywiązania :

- brak ciągłego dostępu do matki lub dostęp pozorny

- brak konsekwentnej opieki ze strony matki, brak spójności, przewidywalności reakcji na sygnaly dziecka;

- matka czasami jest opiekuńcza, skupiona na dziecku , zaspakajająca jego potrzeby, a czasem daleka, skoncentrowana na swoich sprawach lub zła na dziecko ( mimo że wyraża ona te same potrzeby i wysyła te same sygnały co wcześniej).

Zachowanie dziecka w nieznanej sytuacji:

- wykazuje niewielkie zainteresowanie badaniem otoczenia, jest wyraźnie nieufne wobec obcego;

- bardzo się niepokoi oddzieleniem od matki, ale też nie uspakaja się po jej powrocie

- czasem szuka, a czasem unika kontaktu z matką

Konsekwencje dla dalszego funkcjonowania dziecka:

- niepewność w kontakcie z figurą przywiązania;

- brak swobodnej eksploracji ;

- silny lęk przed separacją;

- zmienność nastrojów ( złość, grymaszenie u dzieci) i ambiwalentne zachowanie, często nieadekwatne co do sytuacji szczególnie u osób dorosłych

- niepewność co do własnej wartości

- dzieci często odczuwają poczucie winy u siebie a nie u swoich rodziców nawet jak już dorośnie

- przekonanie o nieprzewidywalności świata;

- sprzeczna atrybucja wyobrażeń i intencji;

- manipulacyjne wykorzystywanie ekspresji emocjonalnej, aby zwrócić na siebie uwagę otoczenia

- dostosowanie własnej emocjonalności do otoczenia.

Typy przywiązania - (3) lękowo - unikające

Zachowania głównego opiekuna ( matki) prowadzą do wyksztalcenia się tego wzorca przywiązania :

- odrzucenie dziecka;

- brak fizycznej i psychicznej dostępności matki;

- błędne interpretowanie i reagowanie na sygnały wysyłane przez dziecko

- w sytuacji gdy dziecko poszukuje bliskości fizycznej, matka unika z nim kontaktu, stara się odwrócić jego uwagę w stronę innych osób lub przedmiotów

- niewielka zdolność przyjmowania perspektywy dziecka, w opiece nad dzieckiem kierowanie się własnymi celami

- Nadmierna kontrola reakcji dziecka

Zachowanie dziecka w niepewnej sytuacji:

-Unika kontaktu z matką zwłaszcza kiedy spotyka się z nią po dłuższej nieobecności

-Czuje się tak samo dobrze w towarzystwie osoby obcej, jak i matki

Konsekwencje dla dalszego funkcjonowania dziecka:

- spodziewanie się raczej odtrącenia i braku pomocy , prezentowanie zachowań obronnych i unikanie kontaktu z figurą przywiązania ( matka)

- brak umiejętności skutecznego poszukiwania wsparcia w sytuacjach trudnych

- przekonanie o swojej niskiej wartości

- spostrzeganie świata i innych ludzi jako nieprzyjaznych i negatywnie nastawionych do jednostki

- trudności w rozpoznawaniu własnych emocji

- nadmierna kontrola emocjonalna, uniemożliwiająca wyrażenie i zaspokojenie swoich rzeczywistych potrzeb

- prezentowanie fałszywego afektu.

Typy przywiązania - (4) zdezorganizowanie - wyraźna patologia

Zachowania głównego opiekuna ( matki) prowadzące do wykształcenia się tego wzorca przywiązania:

- przemoc, zadawanie dizycznego bólu dziecku;

- otwarte wyrażanie wrogości wobec dziecka

- celowe wywoływanie strachu u dziecka

- dziwaczne, budzące lęk zachowania matki - niespójne, gwałtowne , odbiegające od norm społecznych.

Zachowanie dziecka w nieznacznej sytuacji:

- oszołomienie, zagubienie lub obawa

- idąc do matki odwraca wzrok unika kontaktu

Konsekwencje dla dalszego funkcjonowania dziecka:

- lęk przed figurą przywiązania;

- dezorientacja w kontakcie z opiekunem;

- poważne zakłócenia w funkcjonowaniu poznawczym i emocjonalnym dziecka;

-dezorientacja co do obrazu siebie i innych ludzi;

- atrybucja świata zewnętrznego jako niebezpiecznego;

- zawężenie świadomości własnych stanów emocjonalnych;

- niezdolność do normatywnej samoregulacji emocji.

Uwaga:

  1. Należy ocenić motywacje co do adopcji

  2. Zobaczyć czy nie ma motywów pedofilskich

  3. Wykluczyć zabawę dzieckiem

  4. Wybieranie dziecka jak produktu

  5. Przygotować ludzi na to ze napotkają trudności

  6. Stworzyć grupe wsparcia

Rozwój emocjonalny w wieku przedszkolnym

- w tym okresie dziecko coraz lepiej rozumie emocje własne i innych osób, zdobywa zdolność regulowania ekspresji własnych emocji

- duże znaczenie dla tego osiągnięcia rozwojowego mają rozmowy o stanach emocjonalnych

- po 9 r.ż. rozpoczyna się okres nawiązywania bliskich więzi emocjonalnych z przyjaciółmi tej samej płci, opartych na stawianiu wymagań, więzi emocjonalnych. Brak przyjaciół lub przyjaciela tej samej płci w wieku szkolnym jest przyczyną poczucia osamotnienia i niskiej samooceny.

- do około 10 r.ż. najczęściej zawiera się bliższe przyjaźnie z dziećmi tej samej płci, zaś zachowania płci przeciwnej są powodem negatywnych relacji emocjonalnych

Przemoc relacyjna - dziecko nie lubiane nagle zostaje zaproszona na urodziny dziecka, jest ono szczęśliwe. Te osoby nie przychodzą i potem wyśmiewają to dziecko w następnym dniu.

- nawiązanie przyjaźni stanowią dla dziecka podstawę dalszego różnicowania i doskonalenia uczuciowości. Mają one szanse trenowania empatii, altruizmu, wyrażania gniewu w nieagresywny sposób. Uczą się takich pojęć jak : zobowiązanie, lojalność, solidarność, odpowiedzialność za przyjaciela oraz grupę.

Wiek dorastania (wczesnej adorescencji) cechuje :

- labilność (chwiejność) emocji

- ambiwalentność uczuć

- bezprzedmiotowość uczuć

- wzrost okazywania agresji i depresji

Główne przyczyny: procesy neurohormonalne przekształcające organizm, zmieniający się obraz własnej osoby.

Rozwój uczuc przypadający na wiek młodzieńczy , zmierza w kierunku osiągnięcia dojrzałości uczuciowej, która charakteryzuje:

  1. Przejście od zależności uczuciowej do niezależności

  2. Od niekontrolowanego uzewnętrzniania uczuć do poddania ich kontroli

  3. Od nieopanowanego uleganiu uczuciom do ich opanowania

  4. Od egocentryzmu do socjocentryzmu

Uczucia stabilizują się, nabierają indywidualnego wyrazu. W tym wieku następuje rozwój tzw. Uczuć wyższych 9 ma to związek z myśleniem abstrakcyjnym) do którego zalicza się uczucia estetyczne, moralne, patriotyczne itd.

Dorosłość a życie emocjonalne

Dorośli na ogół wykazują silniejszą samoregulację emocji. Częściej niż młodzi ukrywają złość, smutek, szczęście, zainteresowanie, wstręt i wstyd. Ich nastrój jest bardziej stabilny.

Cechuje ich mniejszą chęć poszukiwania wrażeń ( choć trzeba pamiętać, ze jest to cecha, pod względem której ludzie znacznie różnią się między sobą) i niższy poziom reakcji psychofizjologicznego ( np. rozumienia się).

Etapy umierania wg Kubler - Ross

- zaprzeczenie ( kwestionowanie diagnozy lekarskiej, opieka innych specjalistów)

- gniew ( kierowane do personelu medycznego, do członków rodziny, do Boga)

- targowanie się ( negocjacje) (np. z personelem medycznym „jeśli mnie wyleczysz to …”)

- depresja ( niechęć do kontaktów, apatia)

- akceptacja ( pogodzenie się z tym ze odchodzę, porządkowanie spraw zaległych i zadbanie o przyszłość bliskich)

Wykład 14-04-2011

Psychologia mediów. Psychologiczne , wychowawcze i antywychowawcze oddziaływanie gier komputerowych.

Ze względu na sprzęt wykorzystania do grania ( ang. Hardware) gry komputerowe dzieli się na 4 kategorie:

  1. Gry na konsole podłączone do telewizora

  2. Gry na komputery osobiste

  3. Małe gry ręczne ( np. przenośne konsole Game Boy firmy Nintendo)

  4. Gry na duże automaty, spotykane w salonach gier.

Klasyfikacja gier komputerowych autorstwa

  1. Ulfik - Jaworskiej (2005):

  1. Gry logiczne

  2. Gry przygodowe

  3. Gry fabularne ( ang. Role-plaing games RPG)

  4. Gry sportowe

  5. Gry zręcznościowe

  6. Gry strategiczne

  7. Gry symulacyjne

  8. Gry edukacyjne

  9. Gry erotyczne

Gry komputerowe jako zjawisko społeczne.

  1. Zabawa grami komputerowymi jest najbardziej popularna wśród dorastających ( 10/11 - 16/17 r.ż.)

  2. Zainteresowanie grami komputerowymi jest większe wśród chłopców niż wśród dziewcząt:

- przeciętny, statystyczny gracz to chłopiec w wieku 13-17 lat mieszkający w dużym mieście , który zajmuje się grami od 2 do 4 godzin dziennie ( Łukasz 1998).

3. Można jednak zauważyć , że przewaga chłopców w tym zakresie nad dziewczętami jest zdecydowanie mniejsza niż w badaniach prowadzonych we wcześniejszych latach.

4. Analiza preferencji różnego rodzaju gier komputerowych pokazuje, że dużym zainteresowaniem cieszą się gry zawierające destrukcje i przemoc.

5. Wyniki wielu badań pokazują, że chłopcy i dziewczęta różnią się pod względem preferencji gier komputerowych.

Uwarunkowania atrakcyjności gier komputerowych dla dzieci i młodzieży:

- w sensie psychologicznym gracz nie doświadcza odrzucenia i odroczenia zaspokojenia swoich potrzeb;

- Gra daje możliwość aktywnego i bezpośredniego udziału gracza w przygodach komputerowego bohatera;

- gra jest stymulująca dostarcza wielu silnych wrażeń i przeżyć emocjonalnych

- Umożliwia izolację lub ucieczkę od świata realnego

- dostarcza gratyfikacji emocjonalnych

Pozytywne oddziaływanie gier komputerowych:

  1. Polepszenie koordynacji wzrokowo - ruchowej

  2. Polepszenie spostrzegawczości

  3. Skrócenie czasu reakcji na bodźce

  4. Rozwój zdolności przestrzennych u dzieci

  5. Usprawnienie procesów myślowych i decyzyjnych

  6. Pogłębianie umiejętności rozwiazywania problemów

  7. Ćwiczenie koncentracji uwagi

  8. Umocnienie samooceny, poczucie sprawczości i kontroli, dzięki doświadczeniom sukcesu

Negatywne oddziaływanie gier komputerowych ( niezależnie od treści):

  1. Emocjonalne i behawioralne uzależnienie od gier komputerowych ( charakterystyczne cechy tego rodzaju uzależnienia to : a) kompulsywne powtarzanie pewnych zachowań b) brak zainteresowania innymi formami aktywności c) specyficzne objawy psychiczne

  2. Nadmierne korzystanie z gier komputerowych powoduje umacnianie się siedzącego trybu życia, rezygnację z uprawiania sportu i innych form aktywnego odpoczynku

  3. Wpływ gier komputerowych na stymulacje ataków epileptycznych określonych jako video game epilepsy ( dotyczy osób z genetycznie uwarunkowaną cechą wrażliwości na bodźce świetlne

  4. Dzieci spędzające wiele czasu na graniu w gry komputerowe stają się coraz bardziej wyizolowane społecznie gdyż zabawa grami stanowi dla nich substytut kontaktów społecznych

Gry agresywne

Agresywne gry komputerowe - takie programy które angażują użytkownika w akty agresji skierowane wobec postaci i / lub przedmiotów generowanych przez program komputerowy.

Teoria katartyczna - każdy z nas posiada agresje w sobie i musimy ją jakoś wentylować ( np. przez gre) w tym celu aby nie wyładowywać jej na innych ludziach. Jest to teoria obalona. Teoria ta ma jedynie wartość historyczna a żadnej innej.

Współczesna teorią jest teoria jest activ user : ja jako osoba świadoma wiem jakie mam potrzeby i potrafię ją zaspakajać.

Oddziaływanie agresywne gier komputerowych na użytkownika:

  1. Dzieci które grały w gry komputerowe o średnim i dużej zawartości przemocy prezentowały więcej wrogości niż dzieci które nie grały w grę komputerową.

  2. Zarówno osoby bezpośrednio zaangażowane w grę agresywną jak i obserwatorzy wykazywali więcej zachowań agresywnych niż dzieci z grupy kontrolnej. Zależność ta dotyczyła jedynie dziewcząt.

  3. Chłopcy (7-8 r.ż.) którzy wcześniej grali w grę zawierającą przemoc , następnie w zabawie spontanicznie prezentowali więcej aktów przemocy wobec przedmiotów i innych dzieci, niż chłopcy którzy grali w grę neutralną.

  4. Dzieci grające wcześniej w grę zawierającą przemoc, następnie w zabawie naśladowały zachowania bohaterów z gry komputerowej.

  5. Istotny spadek zachowań prospołecznych dzieci od 4 do 6 lat które wcześniej zajmowały się grą zawierającą przemoc.

  6. Osoby preferujące gry zawierające przemoc uzyskują niższe wyniki wskazujące na umiejętność empatii.

  7. Osoby grające wcześnie w grę zawierającą przemoc, miały większą tendencję do przyswajania innych wrogich intencji niż osoby grające zajmujące się gra neutralną.

  8. Młodzież często korzystająca z „agresywnych” gier komputerowych wykazywała większą tendencję wobec przemocy niż ich rówieśnicy rzadziej grające w takie gry.

Wykład 27-04-2011

Psychologiczne mechanizmy oddziaływania „ agresywnych” gier komputerowych

  1. Wyjaśnienie poprzez wskazanie mechanizmów wychowawczych: treningu, nadania znaczenia
    (tworzenie konotacji emocjonalnych), podawanie wzorów modeli, presja sytuacyjna.

  2. Odwrażliwienie (desensytyzacja).

Na Odwrażliwienie składa się:

  1. Kształtowanie skryptów poznawczych ( schematów poznawczych).

Mechanizm ten polega na kształtowaniu przekonań dotyczących świata, innych ludzi i relacji z nimi na podstawie swoich doświadczeń. Zgodnie z koncepcją G. Gerbnera i współpracowników pod wpływem mediów następuje kształtowanie obrazu świata zgodnego z obszarem prezentowanym w mediach.

  1. Uwalnianie ( aktywizacja) stłumionej potrzeby agresji.

U osób z ukształtowaną potrzebą agresji ( agresywność jako cecha osobowości) może nastąpić jej uruchomienie pod wpływem przemocy medialnej ( Aronson, Wilson i Akert 1997; Kirwil 1995).

  1. Pobudzenie i przeniesienie pobudzenia.

Wg koncepcji przesunięcia pobudzenia D. Zillmanna ( 1979) pochodzące z różnych źródeł pobudzenie emocjonalne kumuluje się w organizmie i zwykle przypisywane jest w całości jednemu czynnikowi. Pobudzenie zalega jeszcze przez pewien czas w organizmie nawet po zaprzestaniu oddziaływania bodźca i może ono zostać przesunięte subiektywnie na nowy bodziec, który pojawił się nowej sytuacji. Kiedy więc prowokacja pojawia się w momencie gdy osoba przezywa jeszcze jakieś pobudzenie, jest ona odbierana jako silniejsze niż jest w rzeczywistości i prowadzi do wzrostu gniewu oraz agresji.

Psychologia mediów - psychologiczne aspekty Internetu.

Kimberly Young ( University of Pittsburgh) - jako jedna z pierwszych zajęła się badaniem tzw. Uzależnienia od Internetu, podchodząc do niego tak jak do pewnego rodzaju uzależnienia od hazardu.

Psychologia uzależnień w obszarach umożliwiających komunikację synchroniczną

Proces warunkowania instrumentalnego:

W Internecie mamy możliwość zmiany naszej tożsamości i zidentyfikowania takiej, która gwarantuje zwiększenie częstotliwości występowania wzmocnień.

Erotyka i pornografia w sieci

Pornografia ze scenami przemocy.g

Filmy pornograficzne ze scenami przemocy wpływają na agresję mężczyzn wobec kobiet
( Donnerstein 1980; 1984).

Negatywne oddziaływanie „nieagresywnej” i „niedewiacyjnej” pornografii

Wirtualne kontakty seksualne

Tzw. Cybersex i jego konsekwencje - informacje z gabinetów terapeutycznych.

Regularnie korzystanie z pornografii : z czym tak naprawdę mamy do czynienia?

Wykorzystanie wyników badań nad egocentryzmem wieku dojrzewania

Zdaniem D. Elkinda ( 1967)

Młodzi ludzie wydają się zapatrzeni w siebie i mylnie sądzą, że inni podzielają to zainteresowanie

Jedna z cech tego nastawienia jest zaabsorbowanie wyimaginowaną publiczność - w tym okresie życia ludzie przejawiają zbyt dużą wagę do tego, jak często przyglądają się im inni a w konsekwencji przeceniaj wrażenie jakie robi na otoczeniu.

Wykład 28-04-2011

Rozwój społeczny w ciągu życia. Stadia rozwoju psychospołecznego według E.Eriksona.

Podstawowe założenia

  1. Zaufanie lub nieufność

Wiek: 0 - 1

Osoby zaangażowane w relacje : rodzice/opiekunowie

Pomyślne rozwiązanie kryzysu ( cnota) : nadzieja

Podczas tego stadium czynnikiem krytycznym jest charakter rodzicielskich interakcji z niemowlęciem. Jeśli niemowlę jest obdarzane należytą troską, miłością i przywiązaniem, rozwijają poczucie zaufania ( pra zaufanie).

Gdy te podstawowe potrzeby nie są zaspakajane dzieci stają się podejrzliwe, pełne lęku i nie mają zaufania do otoczenia.

  1. Autonomia lub wstyd i zwątpienie

Wiek : 1-3

Osoby zaangażowane w relacje : rodzice / opiekunowie

Pomyślne rozwiązanie kryzysu ( cnota) : wola

W tym czasie rozwijające się zdolności motoryczne i umysłowe dają dziecku możliwość doświadczenia niezależności. Jeśli ten wzrastający pęd do badania świata jest wzmacniany, dzieci na ogół wyrastają na bardziej ufające sobie i autonomiczne.

Jednak jeśli ich rozwojowa niezależność spotyka się z rodzicielską dezaprobatą lub niechęcią, u dzieci może wytworzyć się niewiarą w zdolności i zwątpienie we własne kompetencje.

  1. Inicjatywa lub poczucie winy

Wiek: 3- 5

Osoby zaangażowane w relacje : rodzina

Pomyślne rozwiązanie kryzysu ( cnota) : cel

Udoskonalenie z wiekiem zdolności rozwojowe skłaniają dziecko do przejawienia inicjatywy - spontanicznego badania środowiska i dokonywania odkryć. Rodzicielskie wzmacnianie będzie zachęcać dziecko do inicjowania określonych działań i skłaniać je do podejmowania aktywności skierowanej na osiągniecie danego celu.

Rodzicielskie ograniczenia mogą natomiast wzbudzać poczucie winy za każdym razem, gdy dzieci będą próbowały odkrywać świat na własne rękę.

  1. Przedsiębiorczość lub poczucie niższości

Wiek: 6 - 11

Osoby zaangażowane w relacje : sąsiedzi / szkoła

Pomyślne rozwiązanie kryzysu ( cnota) : poczucie kompetencji

Przyswojenie podstawowych kulturowych umiejętności i norm wraz z umiejętnościami szkolnymi i sposobem użycia narzędzi albo poczucie bycia gorszym.

  1. Tożsamość lub rozproszenie ( pomieszanie) ról

Wiek: dorastanie

Osoby zaangażowane w relacje : grupy rówieśnicze

Pomyślne rozwiązanie kryzysu ( cnota) : zaufanie

W okresie adolescencji jednostka próbuje odpowiedzieć na następujące pytania: kim jestem i jaki jestem oraz wypracowuje własny system wartości. Osiągnięcie w adolescencji tożsamości nadaje życiu kierunek , owocuje wglądem w indywidualne możliwości, zdolności i ograniczenia, stabilizuje koncepcje siebie.

Niepowodzenie w uformowaniu adekwatnego poczucia własnej tożsamości może doprowadzić do dylematu pomieszania ról. To zaś często rodzi poczucie nieadekwatności, izolacji i niezdecydowania.

Etapy osiągania tożsamości:

  1. Tzw. Tożsamość rozproszona

  2. Tożsamość lustrzana inaczej przejęta

  3. Tożsamość moratoryjna

  4. Tożsamość dojrzała albo inaczej osiągnięta.

  5. * tożsamość negatywna

  1. Intymność lub samotność ( izolacja)

Wiek: wczesna dorosłość

Osoby zaangażowane w relacje : przyjaciele / małżonek

Pomyślne rozwiązanie kryzysu : miłość

Zadaniem tego okresu jest rozwój bliskich i głębokich relacji z innymi bez zatracenia własnej tożsamości. Osiągnąwszy w stadium poprzednim poczucie własnej tożsamości, jednostki starają się teraz zdolne do dzielenia się z innymi w sferze moralnej, emocjonalnej i seksualnej. Dla jednych intymność oznacza małżeństwo, dla innych zaś - nawiązanie i podtrzymywanie ciepłej przyjaźni ( co nie oznacza, ze pierwsze nie może zawierać drugiego).

Ci którzy nie potrafią lub nie chcą dzielić się z innymi, cierpią wskutek poczucia samotności lub izolacji.

  1. Kreatywność lub stagnacja ( zaabsorbowanie sobą)

Wiek: środkowa dorosłość

Osoby zaangażowane w relacje : rodzina / współpracownicy

Pomyślne rozwiazywanie kryzysu ( cnota) : troska ( opiekuńczość)

Pozytywny biegun tego wymiaru ( generatywność) oznacza - najogólniej mówiąc - że dorośli mają ochotę patrzeć poza siebie i wyrażać zainteresowanie przyszłością świata.

Rozwojowy przełom oznacza zmianę kierunku inwestowania : od potwierdzania własnej tożsamości, ku takim działaniom, by być potrzebnym i czynić coś pożytecznego dla innych. Cnota opiekuńczości konkretyzuje się w wychowaniu i uczeniu innych, w altruistycznych działaniach, w twórczej pracy, która zostawia swój ślad , w dążeniu do ulepszenia systemu społecznego, w przekazywaniu innym wartości fizycznych i duchowych.

Jednostka zaabsorbowana sobą jest z kolei nadmiernie skłonna zajmować się własnym samopoczuciem i zyskiem materialnym.

  1. Integracja lub rozpacz

Wiek: późna dorosłość ( starość)

Osoba zaangażowana w relacje wszyscy ludzie

Pomyślne rozwiązanie kryzysu ( cnota) : mądrość

Integracja może być efektem całościowego bilansu u schyłku życia. Wynika ona z oceny życia jako wartościowego, z akceptacją własnych porażek. Pozwala przezwyciężyć lęk przed śmiercią i godnie się do niej przygotować. Cnota mądrości oznacza umiejętność określenia celu i sensu własnego życia oraz wartości życia w ogóle.

Niepomyślne rozwiązanie poprzednich kryzysów może wzbudzić poczucie rozpaczy. Ludzie ci postrzegają minione lata jako serię rozczarowań błędów i porażek.

Rozwój społeczny w ciągu życia. Społeczne przełomy życiowe.

Społeczne przełomy życiowe - to takie wydarzenia, zdarzenia które zapoczątkowują nową jakość w kontaktach socjalizowanej jednostki z jej społecznym otoczeniem.

Pierwszy przełom społeczny życiowy:

Drugi społeczny przełom życiowy:

Trzeci społeczny przełom życiowy:

Czwarty społeczny przełom życiowy:

Piąty społeczny przełom życiowy:

Szusty społeczny przełom życiowy :

Siódmy społeczny przełom życiowy

Ósmy społeczny przełom życiowy:

Wykład 25.05.2011

Rozwój moralny w cyklu życia.

Psychologiczne koncepcje rozwoju moralnego

  1. Psychoanalityczna koncepcja rozwoju moralnego

  2. 2. Rozwój moralny jako wynik uczenia się ( koncepcja behawioralna)

  3. Poznawczo - rozwojowa koncepcja rozwoju moralnego

Psychoanalityczna koncepcja rozwoju moralnego

Id ( inaczej „ono”):

Ego ( inaczej „ja”):

Super ego ( inaczej „nad ja”)

Podstawowe mechanizmy rozwoju moralnego:

  1. Identyfikacja

na skutek identyfikacji z ojcem a w przypadku dziewcząt z matką, dziecko przyjmuje od rodziców ich postawy i standardy moralne a tym samym normy obowiązujące w danej kulturze.

Uwewnętrznione w superego reguły tworzą wewnętrzną kontrolę nad zachowaniem moralnym, dziecko staje się zdolne do samodyscypliny. W późniejszym okresie d superego włączone mogą być reguły pochodzące do innych autorytetów np. w procesie identyfikacji dziecka z wychowawcą nauczyciel lub podziwianą postacią.

  1. Funkcje ego

Zdaniem innych badaczy ( m.in. E. Eriksona) dopiero funkcje ego powodują, że jednostka staje się zdolna przestrzegać akceptowanych zasad, zdolna do planowania i realizacji zamierzeń w obliczu wymagań społecznych ( superego) i w kontekście impulsów id.

Rozwój moralny jako wynik uczenia się - koncepcja behawioralna

Zgodnie z ta koncepcją, rozwój moralny to wynik uczenia się przez jednostkę norm i wartości obowiązujących w danej kulturze a nabywanie zachowań moralnych jest wyjaśniane w terminach:

Warunkowanie klasyczne

( Pawłow)Podawanie pokarmu psu i wystąpienie bodźca specyficznego i bodźca niespecyficznego. Bodziec biologiczny ( bodziec bezwarunkowy) Bodziec warunkowy ( wyuczony).

Warunkowanie instrumentalne

( Skiner) klasyczny mechanizm ze wzmocnieniem nie regularnym. Szczur szybko się nauczył ze naciskanie dźwigni daje podawanie pokarmu. Jednak po usunięciu dźwignie ( bodźca ) nie dawało rezultatu. Jednak szczur próbował przez długi okres nadal naciskać dźwignie.

Oraz uczenia się obserwacyjnego

(bandura) dzieciom pokazuje manekina, obserwują go z jakiejś odległości. Asystent niczym się nie tłumacząc wychodzi i bije manekina. Po pewnym czasie dzieci naśladują zachowanie.( 1. Zachowanie jest silne kiedy osoba cieszy się autorytetem. 2. Skuteczność działania. Korzyści jakie z tego płyną. 3. Więź emocjonalna jaka łączy) Moralność danej osoby jest odbiciem grupy jaka jest ważna dla tej osoby.

Poznawczo - rozwojowa koncepcja rozwoju moralnego

Rozwój moralny w ujęciu J. Piageta

W fazie heteronomii moralnej:

W fazie autonomii moralnej

Rozwój moralny w ujęciu J. Piageta

Przedstawione powyżej fakty J. Piaget wiąże z funkcjonowaniem struktur poznawczych:

Rozwój moralny w ujęciu L. Kohlberga

Teorie J. Piageta rozwinął L. Kohlberg

Zaproponował on model rozwoju moralnego na drodze przechodzenia przez trzy poziomy z których każdy obejmuje dwa stadia.

I poziom poziom przed konwencjonalny (wiek 4-10 lat)

II poziom Konwencjonalny (10-13 lat)

III poziom post konwencjonalny (powyżej 13 lat)



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
s, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania, brak tematu
ss, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania, brak tematu
Przywiązanie 2, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania
przywiąznie, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania
sss, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania, brak tematu
s, RESOCJALIZACJA, psychologia rozwoju i wychowania, brak tematu
Psychologia rozwoju i wychowania  03, 03
Psychologia rozwojowa i osobowości - psychologia poznawcza, Resocjalizacja, Psychologia rozwoju czło
Znaczenie koncepcji rozwoju Jeana Piageta, Resocjalizacja, Psychologia rozwojowa
Problem dojrzałości szkolnej należy do zagadnień z pogranicza psychologii rozwojowej i wychowawczejx
Psychologia rozwojowa i osobowości - ściąga (dr K. Rosiak), Resocjalizacja, Psychologia rozwoju czło
Psychologia rozwoju i wychowania
Psychologia rozwojowa i osobowości - podsumowania, Resocjalizacja, Psychologia rozwoju człowieka
ROZWOJ MORALNY WG PIAGETA, Resocjalizacja, Psychologia rozwojowa
Psychologia rozwoju i wychowania kolokiwum
Przetacznik Gierowska, Makiełło, Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego, 221 254
ELEMENTY PSYCHOLOGII ROZWOJOWEJ I WYCHOWAWCZEJ

więcej podobnych podstron