Prawoznastwo (opracowanie ), Prawoznastwo


Wstęp do nauk prawnych

  1. Definicja i rodzaje norm społecznych.

1. Normy związane z istnieniem państwa:

A. prawne

B. polityczne

- normy związków zawodowych

- normy partii politycznych

- normy organizacji społecznych

2. Normy niezwiązane z istnieniem państwa:

A. moralne

B. religijne

C. etyczne

D. estetyczne

E. obyczajowe

-normy rodzinne

- normy mowy

- normy ,,dobrego wychowania''

- normy mody

  1. Wskaż różnice między nawykiem a normą społeczną.

nawyk

norma

Sposób powstania

naturalny

spontaniczny

sankcja

brak

jest

Sposób formułowania wypowiedzi

opisowy

dyrektywalny

obserwacja

Eksternalna (zewnętrzna)

Eksternalna i internalna

  1. Cechy normy prawnej .

Norma prawna może mieć charakter generalny i abstrakcyjny lub indywidualny i konkretny.

Generalność oznacza, iż norma nie jest skierowana do jednego, ściśle oznaczonego adresata (np. Jana Kowalskiego), ale do grupy podmiotów określonych przy pomocy nazwy rodzajowej (np. podatnik lub każdy człowiek).

Abstrakcyjność oznacza, iż nakazane czy też zakazane zachowanie jest wymagane od adresata normy w każdym przypadku, gdy ziszczą się określone w normie prawnej okoliczności. Dotyczy to powtarzalnych zachowań, bez zbytecznego uszczegółowienia określonych nią okoliczności.

Indywidualność oznacza, że norma jest skierowana do wskazanego podmiotu.

Konkretność oznacza, że norma dotyczy ściśle wskazanej sytuacji.

  1. Funkcje języka prawnego i języka prawniczego.

- deskryptywna - opis stanu faktycznego, rzeczywistości

-ekspresywna - opis emocji, uczuć, przeżyć. W języku prawniczym wartościuje wypowiedzi języka prawnego

- sugestywna - celem wypowiedzi jest wpłynięcie na podmiot, zasugerowanie mu jakiegoś zachowania

-performatywna - wypowiedź prowadzi do nadania pewnemu zachowaniu nowego sensu społecznego.

  1. Omów różnice między normą prawną a przepisem prawa.

(podręcznik) - przepis jest zwrotem językowym zawartym w tekście prawnym. Stanowi on fragment aktu prawnego wyodrębniony ze względów technicznych przez normodawcę. Norma jest jednostką logiczną konstruowaną z przepisów.

  1. Konstruowanie normy prawnej z przepisów prawa.

Aby skonstruować normę prawną należy znaleźć spójne ze sobą trzy elementy stanowiące logiczną całość:

Rodzaje sankcji:

a. karna (represyjna):

- zwykła - grzywny, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności (od 1 mies. Do 12 lat)

-szczególne - 25 lat pozbawienia wolności, dożywocie.

Środki karne:

-terminowe - pozbawienie praw publicznych, zakaz zajmowania stanowisk, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności gospodarczej, kierowania pojazdem.

-nieterminowe - przepadek przedmiotów, naprawienie szkody, nawiązka, świadczenie pieniężne, podane wyroku do wiadomości publicznej.

b. sankcja egzekucyjna

c. sankcja nieważności czynności prawnych

- ex lege - przepis stanowi, iż czynność jest nieważna

- na wniosek - czynność jest ważna do czasu jej unieważnienia.

  1. Budowa normy prawnej.

Koncepcje:

  1. Zasady prawa.

-w znaczeniu opisowym - wzorzec ukształtowanej i określone instytucji prawnej. Formułowana jest przez orzecznictwo,

- w znaczeniu dyrektywalnym - wiążąca prawnie norma prawna nadrzędna w stosunku do norm zwykłych. Formułowana jest przez prawodawcę.

- jest ona wprost wyrażona w przepisach prawa (Np. zasada państwa demokratycznego, państwa prawa)

- zasady można wywnioskować z norm prawnych przy użyciu reguł inferencyjnych.

- normę prawną za zasadę prawa uznaje niesporna doktryna prawnicza. Uznawana jest za obowiązującą, ponieważ za taką uznaje ją doktryna prawnicza.

- kryterium nadrzędności hierarchicznej - zasady prawa to normy zawarte w aktach o największej mocy obowiązywania, Np. zasady zawarte w konstytucji.

- kryterium nadrzędności treściowej - zasada prawa jest podstawą aksjologiczną dla wielu norm, normy te można wyprowadzić z zasady prawa.

- kryterium nadrzędności wagi społecznej - pewne normy są wyjątkowo ważne dla życia społecznego i dlatego nazywa się je zasadami prawa , Np. zasady współżycia społecznego w kodeksie cywilnym.

  1. Omów podział: prawo publiczne i prywatne oraz prawo materialne i formalne.

Prywatne - przepisy mające na celu indywidualne interesy jednostki. Stosunki prawne mogą być swobodnie przez nie regulowane.

Formalne - ogół norm regulujących tryb postępowania przed organami stosującymi prawo w związku z dochodzeniem uprawnień i obowiązków określonych w prawie materialnym. Mają charakter wtórny. Pełnią rolę służebną w stosunku do prawa materialnego.

  1. Fakty prawotwórcze.

Fakt prawotwórczy - wszelkie rodzaje działań prowadzące do powstania aktu prawnego lub norm prawnych.

  1. Charakterystyka systemu źródeł prawa w Polsce.

- konstytucja (sztywna, nadrzędna, szczególna treść i walor obowiązywania)

- umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Sejm

- ustawy (podstawowe, samoistne, pierwotne źródło regulacji)

- rozporządzenia z mocą ustawy (prezydent w czasie wojny, gdy nie może zebrać się sejm).

- umowy międzynarodowe ratyfikowane przez prezydenta

- rozporządzenia (na podstawie upoważnienia w ustawie, szczegółowe podmiotowo, przedmiotowo, konkretyzują przepisy ustawy)

- akty prawa miejscowego

- uchwały Rady Ministrów

- zarządzenia prezesa Rady Ministrów

- zarządzenia ministrów

-konstytucyjny

-hierarchiczny

-dychotomiczny (powszechne i wewnętrzne)

  1. Przedmiot i podmiot stosunku prawnego.

  1. Osoba fizyczna - każdy człowiek od narodzin do śmierci. Posiada zdolność prawną - może być podmiotem praw i obowiązków, posiada zdolność do czynności prawnych -zdolność do czynności zmierzających do zmiany, powstania lub zniesienia stosunku prawnego na skutek świadomego złożenia oświadczenia woli.

A) Osoby posiadające pełną zdolność do czynności prawnych- pełnoletni oraz małoletni, którzy wejdą w związek małżeński.

B) Nie posiadający - małoletni poniżej 13 roku życia, lub ubezwłasnowolnieni całkowicie wyrokiem sądowym: chorzy psychicznie, niedorozwinięci umysłowo, alkoholicy, narkomani. Posiadają oni opiekuna, który dokonuje za nich czynności. Zdolność do czynności prawnych można odebrać jedynie tym, którzy nie są w stanie kierować swoim postępowaniem.

C) Posiadający ograniczoną zdolność do czynności prawnych - nieletni między 13 a 18 rokiem życia, ubezwłasnowolnieni częściowo - muszą mieć ukończone 18 lat, jeżeli potrzebna jest pomoc do prowadzenia ich spraw.

  1. Osoba prawna - twór organizacyjny, z którym związane są uprawnienia obowiązki. Jego podstawą jest określona, abstrakcyjnie pojmowana grupa społeczna lub dobra. Posiada zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych (ale tylko w zakresie ograniczonym ustawą , statutem).

  1. Teorie osób prawnych:

- Teoria fikcji - twierdzenie, że osoby prawne nie istnieją realnie, są tworami sztucznymi. Rzeczywistymi podmiotami praw i obowiązków mogą być tylko osoby fizyczne.

- Teoria substratu - wskazują na rzeczywiste istnienie osób prawnych.

  1. Tryby powstania osoby prawnej:

- Erekcyjny - powołanie przez państwo za pomocą aktu prawnego

- Koncesyjny - z inicjatywy założycieli, którzy uzyskali zgodę ze strony państwa

- Rejestracyjny - przez zarejestrowanie w odpowiednim urzędzie po spełnieniu wymogów stawianych przez państwo

  1. Likwidacja osoby prawnej :

- Poprzez decyzję organu osoby prawnej uprawnionego do tego.

- Poprzez ogłoszenie upadłości.

- Wraz z upływem czasu w przypadku osób prawnych powołanych na określony czas.

- Mocą zwierzchniego aktu kompetentnego organu państwa.

-rzeczy

-ciecze, gazy, kopaliny

-dobra osobiste, intelektualne

-pieniądze

-papiery wartościowe

-zachowania

  1. Fakty prawne: definicja i klasyfikacja.

  1. Zdarzenia prawne - okoliczności niezależne od zachowań podmiotów, a wywołujące skutki prawne.(vis maior)

A. Śmierć - wygasa większość stosunków prawnych

B. Urodzenie - nabycie zdolności prawnych

C. Upływ czasu - nabycie zdolności do czynności prawnych, przedawnienie zobowiązań

D. Klęski żywiołowe - Obowiązek wypłaty odszkodowań itp..

  1. Działania prawne - fakty prawne zależne od woli i działań ludzkich, wywołujące przewidziane przepisami skutki prawne.

A. Działania wolicjonalne - celowe i zamierzone zachowania określonych podmiotów prawa nastawione na wywołanie określonych skutków prawnych.

- czynności prawne - świadome i zgodne z przepisami prawa zachowania podmiotów zmierzające do wywołania skutków prawnych mocą oświadczeń woli.

-orzeczenia sądowe - kończą proces stosowania prawa przez sądy.

-konstytutywne - stwarzają nową sytuację prawną, powodują powstanie, zmianę lub ustanie stosunków prawnych.

-deklaratywne - nie są faktem prawnym, autorytatywne stwierdzenie istnienia jakiegoś stanu prawnego lub stanu rzeczy.

- decyzje administracyjne - indywidualne akty stosowania prawa wydawane przez organy administracji. Skierowane do konkretnego adresata regulują konkretny stosunek prawny.

B. Działania niezamiarowe - zachowania podmiotu rodzące skutki prawne, chociaż do ich wywołania podmiot nie dążył.

- Czyny zgodne z prawem - zachowania dozwolone przez normy prawa pozytywnego. Związane są z nimi uprawnienia i obowiązki.

-Czyny niezgodne z prawem - zachowania podmiotu sprzeczne z postanowieniami prawa,

Wiążą się z nimi niekorzystne dla podmiotu skutki prawne.

-Przestępstwo - zawiniony czyn człowieka, społecznie szkodliwy, zabroniony

Pod groźbą kary

-Wykroczenie - drobny czyn karalny zagrożony karą aresztu lub grzywny.

-Delikt praw cywilnego - czyny niedozwolone, zabronione, ale nie zagrożone

Sankcją karną i wywołujące skutki w dziedzinie prawa cywilnego. Sprawca zobowiązany jest naprawić szkodę poszkodowanego.

  1. Stosunek prawny typu zobowiązaniowego i podległości kompetencyjnej.

- oparty na równorzędności stron

- uprawniony jest adresatem zobowiązania

- dobrowolność wchodzenia w stosunki

- norm o charakterze względnie obowiązującym (ius disposituum)

-np. relacja wierzyciel - dłużnik, ukierunkowany na zaspokojenie dążeń wierzyciela

-adresat - recypient

- obowiązek podjęcia określonego działania wynika z uprawnienia

- obowiązek podjęcia określonego działania wynika z kompetencji

- udziela danemu organowi prawo do dokonywania danej czynności

- normy bezwzględnie obowiązujące

  1. Więzi pomiędzy normami prawnymi w systemie prawa.

  1. Kryteria hierarchiczności systemu prawa.

  1. Niesprzeczność systemu prawa.

- w sferze stanowienia prawa -postulat do normodawcy by nie stanowił sprzecznego prawa

- w sferze stosowania prawa - zbiór dyrektyw dla organów stosujących prawo

- sprzeczność logiczna - jedna norma nakazuje określonemu adresatowi w danej okoliczności czynić to, co zakazuje druga.

- przeciwieństwa logiczne - kilka norm nakazuje różnego rodzaju zachowania niemożliwe do jednoczesnej realizacji.

- sprzeczność prakseologiczna - zachowanie zgodne z dyspozycją jednej z norm unicestwiłoby skutek zachowania zgodnego z inną normą.

  1. Reguły kolizyjne i ich rola w procesie stosowania prawa.

- reguła hierarchiczności - ,,lex superior derogat legi inferiori” norma wyższego stopnia deroguje normę niższego stopnia.

- reguła temporalna (chronologiczna) - ,, lex posterior derogat legi priori” - norma wydana później deroguje normę wydaną wcześniej, stosowana między normami o tym samym stopniu hierarchicznym.

- reguła merytoryczne (szczegółowości) - ,,lex splecialis derogat legi generali” - norma szczegółowa deroguje normę ogólną. Stosowana przy kolizji norm tego samego stopnia. Norma szczegółowa deroguje jedynie fragment normy ogólnej, który dotyczy materii, którą ona sama normuje.

- przy kolizji reguły hierarchiczności i temporalnej stosuje się regułę hierarchiczności. (N1 - wcześniejsza, wyższa; N2 - późniejsza, niższa) ,, lex superior prior derogat legi posteriori inferiori”

- przy kolizji reguły hierarchiczności i merytorycznej stosuje się regułę hierarchiczności ( N1 - wyższa, ogólna; N2 - niższa, szczegółowa) ,,lex superior generalis derogat legi inferiori speciali”

- przy kolizji reguły temporalnej i merytorycznej (normy są tego samego stopnia) - stosuje się regułę merytoryczną ( N1 - wcześniejsza, szczegółowa; N2 - późniejsza, ogólna) ,,lex prior specialis derogat legi posteriori generali”

  1. Zupełność systemu prawa, rodzaje zupełności.

- zupełność stosowania prawa (zupełność decyzyjna) - relacja między normami prawa danego systemu a jakimkolwiek zagadnieniem prawa wymagającym rozstrzygnięcia przez organ stosujący prawo. Kompetentny organ władzy publicznej ma obowiązek rozstrzygnąć każdą należycie wniesioną sprawę.

- zupełność systemu prawa w sferze wykładni prawa (zupełność kwalifikowana lub materialna) - relacja między normami prawnymi danego systemu prawa a jakimkolwiek zachowaniem adresata. System jest zupełny, gdy jakiekolwiek zachowanie adresata posiada kwalifikację prawną w normach tego systemu i jest nakazane, zakazane lub indyferentne prawnie.

- zupełność obowiązywania - system prawa jest zupełny, ponieważ obowiązują tylko te normy, które zostały ustanowione na podstawie innych norm prawa, które nabyły i nie utraciły mocy obowiązującej.

  1. Luka w prawie, rodzaje luk w prawie.

- luka extra legem (poza prawem) - system norm prawnych nie wypowiada się o danym stanie faktycznym, organ stosujący prawo musi wyprowadzić normę pośrednią. (wnioskowanie per analogiam)

- luka contra legem (wbrew prawu) - istnieją skutki prawne pozytywne dla danego stanu faktycznego, lecz organ stosujący prawo ocenia je jako niewłaściwe. Może orzec inne skutki ozytywne, orzec skutki negatywne (brak nakazu) , uchylić w danej sytuacji zastosowanie normy bezpośredniej.

- luka intra legem (wewnątrz prawa) - ma miejsce, gdy normodawca wyraża się mało precyzyjnie o danym stanie faktycznym.

- luka techniczna (konstrukcyjna) - gdy obowiązują normy wyznaczające pozytywne konsekwencje sytuacji, lecz organ stosujący prawo nie może ich orzec, gdyż normy nie regulują jakiegoś elementu, bez którego nie można wydać rozstrzygnięcia; kiedy normy upoważniają jakiś podmiot do dokonania czynności konwencjonalnej, nie określając jak ma jej dokonać. Organ może orzec skutki negatywne(postawa bierna ) lub wyprowadzić normę pośrednią przez wnioskowanie per analogiam (postawa aktywna).

- swoista luka w prawie - opóźnienie legislacyjne, Organ upoważniony do wydania odpowiednich norm nie uczynił tego.

  1. Reguły wnioskowań prawniczych.

A. Wnioskowania oparte na wspólnej podstawie aksjologicznej norm.

  1. Analogia legis (z ustawy) - stosowanie norm prawnych odnoszących się bezpośrednio do innego stanu. Stosowana gdy stan faktyczny wymaga rozstrzygnięcia lecz nie ma normy bezpośredniej

P1. Brak normy N określającej skutki stanu faktycznego F

P2. Stwierdzamy, że obowiązuje norma N1 bezpośrednia określająca skutki stanu F2 i że F

i F2 są podobne.

W. obowiązuje norma N2 określająca skutki prawna stanu F1 i skutki te należy wiązać ze stanem F

  1. Analogia iuris (z prawa) - stosowanie normy pośredniej dedukowanej z rozumowania analogicznego na gruncie systemu prawa.

P1. Brak normy N określającej skutki stanu faktycznego F.

P2. Stwierdzamy że istnieje norma N1 określająca skutki stanu F1. Z N1 wyprowadzamy zasadę ogólną Z

W. ponieważ zasada ogólna Z obejmuje więcej norm niż N1, to obejmuje również stan F. należy więc ze stanem F wiązać podobne skutki co z F1

P1. Obowiązuje norma prawna N określająca skutki prawne stanu faktycznego F

P2. Stan F1 nie ma cech stanu F

W. obowiązuje norma prawna pośrednia N2 zakazująca wiązania skutków prawnych stanu F ze stanem F1

  1. A maiori ad minus - jeżeli ktoś jest uprawniony lub zobowiązany do czynienia więcej, to jest też zobowiązany lub uprawniony do czynienia mniej.

  2. A minori ad maius - jeżeli nie wolno czynić mniej to tym bardziej nie wolno czynić więcej.

B. Wynikanie normy z normy. - zrealizowanie normy pierwszej jest warunkiem wystarczającym do zrealizowania normy drugiej, natomiast zrealizowanie normy drugiej jest konieczne do zrealizowania normy pierwszej. Nie można zrealizować normy pierwszej bez realizacji normy drugiej.

  1. Reguła instrumentalnego nakazu - norma N2 nakazuje adresatowi spełnić wszystko co prowadzi do R.

  2. Reguła instrumentalnego zakazu - Norma N2 zakazuje adresatowi czynić cokolwiek, co uniemożliwiłoby osiągnięcie R.

  1. Formalna (tetyczna) koncepcja obowiązywania prawa.

Koncepcja ta głosi, że obowiązują tylko te normy, które spełniają określone wymogi formalne, a więc:

- norma została ustanowiona przez kompetentny organ w odpowiednim trybie.

- została prawidłowo promulgowana

- nie została derogowana przez klauzulę derogacyjną, upływ czasu, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego lub poprzez zastosowanie reguł kolizyjnych.

  1. Temporalny zakres obowiązywania prawa.

Norma obowiązuje od momentu wejścia w życie, tj. najwcześniej od dnia ogłoszenia, do derogowania.

  1. Sposoby derogacji mocy obowiązującej normy prawnej.

- poprzez zastosowanie przepisów w klauzuli derogacyjnej aktu prawnego

- poprzez orzeczenie TK

- po upływie czasu w aktach czasowych w określonym terminie.

  1. Ustalanie stanu prawnego jako etap stosowania prawa.

- ustalenie, czy dany przepis obowiązuje

- ew. rozstrzygnięcie sprzeczności treściowych przez reguły kolizyjne

- wywnioskowanie normy pośredniej w razie istnienia luki prawnej.

- ustalenie znaczenia normy w odniesieniu do danej sytuacji

a- sytuacja izomorfii - norma jest bezpośrednio jasna i zrozumiała.

b- sytuacja wykładni - norma jest niejasna

  1. Subsumpcja jako etap stosowania prawa.

Zaklasyfikowanie danego przypadku do pewnego rodzajowo określonego przez przepisy zachowania. Zaklasyfikowanie stanu faktycznego danej sprawy do generalnej i abstrakcyjnej normy.

  1. Wykładnia prawa: definicja i rodzaje.

-istnieje różnica między językiem prawnym a potocznym.

-w obrębie języka prawnego istnieje uniwersalny język prawny i język prawny danego aktu

-jako sposób konstruowania dyrektyw stosuje się język domniemania.

1. Dyrektywa domniemania języka potocznego - interpretowanemu zwrotowi należy nadać takie znaczenie, jakie ma on w języku potocznym, chyba że ma on specyficzne znaczenie w języku prawnym uniwersalnym.

2. Dyrektywa domniemania uniwersalnego języka prawnego - interpretowanemu zwrotowi należy nadać takie znaczenie, jakie ma on w uniwersalnym języku prawnym, chyba że w danym akcie prawnym ma on inne znaczenie wynikające z języka danego aktu prawnego.

3. Dyrektywa tożsamości znaczeniowej - należy jednakowo interpretować zwroty o identycznym brzmieniu występujące w obrębie jednego aktu, chyba że z aktu wynikają dyrektywy zobowiązujące do różnego interpretowania tych samych sformułowań.

4. Dyrektywa zupełności (kompletności) - interpretując przepis należy uwzględnić każdy jego zwrot, tak żeby żaden nie okazał się zbędny.

1. Dyrektywa niesprzeczności - należy tak ustalać znaczenie interpretowanej normy, by nie wystąpiła sprzeczność między normą interpretowaną a inną normą systemu prawa, która ma zastosowanie w tej samej sytuacji.

2. Dyrektywa priorytetu zasady prawa - należy tak interpretować znaczenie normy, by nie było ono sprzeczne z zasadą prawa

3. Dyrektywa normatywności zasady prawa - powoływana w procesie wykładni zasada prawa powinna być określona przez wskazanie konkretnego przepisu lub grupy przepisów, w których ta zasada jest zawarta.

4. Dyrektywa systematyzacji wewnętrznej aktu prawnego - ustalanie znaczenia zwrotu przy uwzględnieniu systematyki wewnętrznej aktu; np. umieszczenie przepisu w dziale ogólnym oznacza, że prawodawca chciał mu nadać rangę zasady

1. Wykładnia statyczna - celem jest bezpieczeństwo prawne, pierwszeństwo ma wykładnia językowa. Ustala się znaczenie na moment czasowy ustanowienia normy (cele historycznego normodawcy). Wykładnia nie zmienia się, jeżeli nie zmienił się jej kontekst.

2. Wykładnia dynamiczna - interpretacja na podstawie momentu zastosowania normy, norma musi być adekwatna do rzeczywistości. Interpretator kieruje się aktualnie pojmowanymi względami słuszności i celowości.

Dyrektywy:

- ratio legis - należy interpretować znaczenie normy tak, by było ono zgodne z celem instytucji, które ustanowił ustawodawca.

- należy interpretować znaczenie tak by było ono zgodne ocenami społecznymi i normami moralnymi.

- oceny społeczne powinny być jednolite dla co najmniej wszystkich norm danej instytucji.

  1. Podział wykładni ze względu na podmiot jej dokonujący.

  1. Moc wiążaca wykładni prawa.

- wykładnia wiążąca w danej sprawie - organy pierwszej instancji, organ odwoławczy i SN. Przyjęte przez nie interpretacja wiąże tylko strony danej sprawy.

- zasady prawne - uchwały pełnego składu SN, składu połączonych izb, składu izby, 7 sędziów.

  1. Omów relacje pomiędzy prawem krajowym a unijnym.

  1. Omów relacje treściowe pomiędzy prawem a moralnością.

Charakterystyka związków merytorycznych między normami prawnymi a moralnymi, dotyczących zakresu podmiotowej i przedmiotowej regulacji.

Regulacje zachowań:

- regulacja kompleksowa - normy prawa i normy moralne regulują to samo zachowanie identycznie.

- regulacja równoległa - prawo i moralność przeciwnie regulują to samo zachowanie.

  1. Omów relacje systemowe pomiędzy prawem a moralnością.

Relacje systemowe oznaczają w tym przypadku zależności walidacyjne.(normy jednego systemu uzasadniają obowiązywanie drugiego).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Prawoznawstwo - opracowanie na egzamin, Prawoznawstwo
prawoznawstwo, Prawoznawstwo - opracowanie, Pojęcie i funkcje prawa
Wstęp do prawoznawstwa, Krótkie i bardzo lapidarne opracowanie, WSTĘP DO NAUK PRAWNYCH
Wstęp do prawoznawstwa, opracowanie tobor-tuning, Wstęp do prawoznawstwa
PODSTAWY PRAWOZNAWSTWA, opracowane pytania na zaliczenie Podstawy Prawoznawstwa
Opracowanie prawoznawstwa pytania ściąga
Prawoznawstwo ogólne opracowania
Opracowanie prawoznawstwa ściąga
Opracowanie prawoznawstwa 11 stron, OPRACOWANE PYATNIA NA ZALICZENIE Z WSTĘPU DO PRAWOZNAWSTWA
Prawoznawstwo opracowanie?finicje
Winczorek P - Wstęp do prawoznawstwa. Opracowanie, Prawoznawstwo. Podstawy prawa
Opracowanie prawoznawstwa - ściąga, Różne Spr(1)(4)
opracowania pytań z prawoznastwa wykłady
prawoznawstwo opracowanie, Wyklady, prawoznactwo
Opracowanie pytan-prawoznastwo, wains knsia 07-09, Prawoznastwo
opracowanie pytania- prawa człowieka, prawoznawstwo, polskie prawo konstytucyjne, polskie prawo kons
Opracowanie prawoznawstwo

więcej podobnych podstron