GRUPA PTASZKÓW

Plan tygodniowy 23 - 27.02.2015

Temat tygodnia: Klub Podróżnika - AUSTRALIA

PONIEDZIAŁEK, 23.02.2015

Temat dnia	Przebieg zajęć	Aktywność dzieci
Poznajemy Australię	1. Wprowadzenie do tematu zajęć - rebus matematyczny Praca z klockami glotto.	Nauczyciel dzieli dzieci na małe zespoły. Rozdaje każdemu zespołowi karteczkę, na której z jednej strony zapisane jest działanie matematyczne, z drugiej - zapisana litera (tworzące słowo: AUSTRALIA) Zadaniem zespołów jest: - rozwiązać działania - ułożyć karteczki w kolejności rosnącej (wyniki działań) - odwrócenie karteczek na drugą stronę - odczytanie (z pomocą nauczyciela) powstałego wyrazu (ułożone w odpowiedniej kolejności litery utworzą nazwę kraju, do którego dzieci udadzą się w tygodniową podróż) Kolejno zadaniem dzieci, w zespołach dwuosobowych, jest ułożenie nazwy kraju z klocków glottodydaktycznych.
		2. Geografia Australii. Zabawy z mapą.	Nauczyciel pokazuje mapę świata (globus). Prosi, by dzieci odnalazły na niej kraj, w którym mieszkają (Polskę). Następnie pokazuje dzieciom obszar Australii. Dzieci porównują wielkość państw. Wskazują również obszary wodne - Ocean Indyjski, Ocean Spokojny, nad którymi leży Australia. Następnie nauczyciel opowiada dzieciom o geografii Australii: Australia to kraj położony na półkuli południowej, obejmujący najmniejszy kontynent świata, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanie Indyjskim i Spokojnym. Australia nie posiada granic lądowych z żadnym państwem (wyspa) Większość Australijczyków żyje na wybrzeżu, bo środek kraju jest pustynny. Mówi się, że Australia jest mało urozmaicona pod względem ukształtowania powierzchni, i że jest jednym z najbardziej płaskich kontynentów. Centralna część tego kraju jest pustynna i z rzadka gdzieś pojawia się jakieś samotne wzniesienie, ale dzięki swoistej budowie geologicznej stanowi to widok niewątpliwie interesujący. Tereny nadbrzeżne są górzyste i zejście do wód zatok i wód wygląda naprawdę niesamowicie malowniczo. W środku Australii rozciągają się wielkie, płaskie równiny. Jest na nich sucho, gorąco i nie ma stałych rzek. Krajobraz tworzą pustynie, półpustynie, trawy i kolczaste zarośla. W dzień większość mieszkających tu zwierząt chowa się pod skalami lub w norach. Wychodzą z ukrycia o zmierzchu, żeby poszukać pokarmu. W środku Australii rzeki i jeziora pojawiają się tylko wtedy, gdy padają deszcze. W czasie suchej brzegi i dna jezior pokrywają się warstwą soli.
		3. Środki transportu - czym się dostać do Australii?	Nauczyciel pyta dzieci, za pomocą jakich środków transportu można dostać się do Australii. Rozkłada na dywanie napisy - nazwy różnych środków lokomocji - zadaniem dzieci jest odczytanie napisów i klasyfikacja nazw pojazdów ze względu na możliwość dostania się nimi do zwiedzanego kraju.
		4. Zabawa muzyczno - ruchowa ,,Samoloty” (Klauza)	Nauczyciel poleca dzieciom wskazanie (spośród wybranych wcześniej) najszybszego środku lokomocji, za pomocą którego można dostać się do Australii (samolot). Kolejno proponuje zabawę muzyczno - ruchową imitującą lot samolotem. - włączenie stacyjki prawą ręką, mówiąc przy tym "zgrzyt" (2x.), - włączenie stacyjkę lewą ręką, mówiąc przy tym "zgrzyt" (2x.), - zapięcie pasów bezpieczeństwa: składamy rytmicznie ręce na krzyż na ramionach, łokcie uniesione do góry, - patrzenie przez okienko: unosimy złożone ręce nad głowę i patrzymy na boki, - latanie: podskakiwanie krokiem polki po sali - trąba powietrzna lub samolot wiruje: dzieci z rąk wykonują młynki - latanie: jw. - lądowanie: dzieci rękoma wykonują zjazd z góry, - tankujemy paliwo
		5. Klimat	Nauczyciel podaje informacje na temat klimatu Australii. Australia w całości położona jest na półkuli południowej (prezentacja). Zdecydowaną większość jej terytorium obejmuje swym zasięgiem strefa klimatu suchego lub wybitnie suchego (wyjaśnienie) W klimacie tym dominują duże wahania temperatur w ciągu doby, a także nikłe ilości opadów. Wschodnie rejony kraju mają klimat wilgotny (wyjaśnienie), tereny północne leżą w strefie klimatów równikowych (wyjaśnienie). Na południowo - zachodnich i południowo - wschodnich wybrzeżach występuje klimat morski (wyjaśnienie). Australia przez to, że leży na półkuli południowej, posiada odwrócone pory roku w stosunku do północnej części globu ziemskiego. Styczeń jest tu gorący i suchy, zaś lipiec jest najchłodniejszym miesiącem w roku.
		6. Flaga Australii	Nauczyciel mówi dzieciom: - Jak wiecie, każdy kraj ma swoją flagę. Za chwilę zobaczycie jak wygląda flaga Australii (prezentacja i omówienie flagi) Flaga Australii - to granatowy prostokąt, w którego lewym górnym rogu znajduje się Union Jack, symbol Wielkiej Brytanii, przypominający o związkach Australii z Koroną Brytyjską. Siedmioramienna gwiazda poniżej nosi nazwę Federation Star. Jej sześć ramion oznacza sześć stanów, siódme jest wspólne dla dwóch niezależnych terytoriów federalnych. Konstelacja gwiazd po prawej stronie sztandaru to Krzyż Południa, kojarzony często z Australią. Kolejno nauczyciel rozdaje każdemu dziecku białą kartkę, paski czerwonego papieru i gwiazdy różnej wielkości. Zadaniem dzieci jest - metodą odwzorowania - ułożenie flagi Australii. Dzieci opisują ją i porównują z flagą Polski.
		7. Życie i sport.	Nauczyciel mówi dzieciom: Wielu Australijczyków kocha leżenie na plaży, chociaż z powodu intensywnego słońca nie jest to bezpieczne. Większość australijskich dzieci nosi kapelusze słoneczne i smaruje się kremami ochronnymi. Wielu Australijczyków chętnie uprawia sport, np. grają w krykieta, tenisa albo rugby. Najchętniej jednak surfują na deskach na wysokich falach.
		8. Zabawa ćwicząca równowagę	Zadaniem dzieci (po kolei) jest wejście na dwie postawione obok siebie pufy i stanięcie w pozycji osoby surfującej na wysokich falach. Należy poruszać się tak, by nie spaść z „deski”
		9. Australijska farma - królestwo owiec.	Nauczyciel mówi dzieciom: W Australii znajdują się największe na świecie hodowle owiec. Owiec, pasących się na ogromnych pastwiskach pilnują farmerzy na koniach, motorach oraz w helikopterach, oraz specjalnie szkolone psy pasterskie - najlepsze z nich biorą udział w zawodach w zaganianiu owiec. Gdy owcom urośnie wełna trzeba zacząć strzyżenie. Niektórzy postrzygacze potrafią ostrzyc 200 owiec dziennie. Po oczyszczeniu, z wełny przędzie się nici. Powstają z nich kolorowe włóczki lub tkaniny na ubrania i kołdry. Australijskie farmy oddalone są od miast o setki kilometrów. Farmerzy często przemieszczają się helikopterami lub awionetkami. Dzieci farmerów nie chodzą do zwykłej szkoły, tylko uczą się przez radio i Internet. Jeśli ktoś zachoruje i potrzebuje specjalistycznej opieki, lekarz przybywa na miejsce samolotem - w Australii działa latające pogotowie.
		10. Dostarczamy owce na farmy - zabawa matematyczno - językowa	Nauczyciel przygotowuje duży karton z rozrysowaną „mapą” farm australijskich, pudełko z klockami glotto, pudełko z karteczkami z zapisanymi na nich działaniami matematycznymi oraz pudełko z „owcami” (wycięte ilustracje). Dzieci po kolei losują po jednej „rzeczy” z każdego pudełka, mówią, jaką literę wylosowały, rozwiązują działanie matematyczne, po czym biorą tyle owiec, ile wskazuje wynik wykonanego przez nie działania. Gdy skończą swoje zadanie wskazują na która farmę mają trefić jego owce (nazwa farmy ma zaczynać się od nazwy wylosowanej przez dziecko litery)
		10. Tasmania	Nauczyciel prosi dzieci, by na mapie Europy odnalazły wyspę Tasmanię przynależącą do terytorium Australii. Kolejno mówi dzieciom: Pod względem geograficznym wyspa różni się znaczenie od pozostałej części Australii. Ukształtowanie terenu jest bardziej urozmaicone i znaczną część wyspy zajmują góry poprzecinane licznymi dolinami. Wyspa porośnięta jest także licznymi lasami i znajduje się na niej wiele jezior. Taki zielony krajobraz Tasmanii na pewno wyróżnia się znacznie od pozostałej części Australii. Wielu turystów odwiedzających wyspę robi to przede wszystkim, aby podziwiać krajobrazy
		11. Zajęcia plastyczne	Mapa Australii. Każde dziecko otrzymuje kontur przedstawiający mapę Australii. Zadaniem dzieci jest pomalowanie obszaru omawianego kraju (zgodnie ze stworzoną w tym celu legendą) oraz przylegających do niego wód. Kolejno dzieci umieszczają na mapie wszystkie elementy, o których dowiedziały się z zajęć. Do końca tygodnia dzieci będą umieszczały na mapie kolejne elementy, z którymi się zapoznają na kolejnych zajęciach.

WTOREK, 24.02.2015

Temat dnia	Przebieg zajęć	Aktywność dzieci
Aborygeni	1. Rozwiązanie szyfru literowego. Wykorzystanie klocków glotto	Nauczyciel prezentuje dzieciom zapisane w rzędzie litery. Do każdej litery przyporządkowany jest jakiś znaczek (np. słońce, drzewo, kwiat…). Kolejno dzieli dzieci na małe zespoły. Każdy zespół otrzymuje kod rysunkowy i komplet klocków glotto. Zadaniem zespołów jest rozszyfrowanie kodu - dopasowanie do każdego z rysunków odpowiedniej litery (zgodnie ze wzorem podanym przez nauczyciela) i ułożenie - z klocków glotto - hasła (ABORYGENI)
		2. Opowieść o Aborygenach	Nauczyciel podaje informacje na temat pierwszych mieszkańców Australii. Zanim do Australii przybyli biali ludzie, żyli tam już Aborygeni.. Aborygeni to jeden z niewielu ludów na ziemi, który od zawsze chciał żyć w zgodzie z naturą - nie chciał jej sobie podporządkowywać. Kiedyś Aborygeni byli Nomadami - nie mieszkali w jednym miejscu, tylko ciągle się przemieszczali. Obozowali niedaleko wody. Gdy kończyły się zapasy żywności - szli dalej. Aborygeni żyli głównie z - myślistwa - w czasie polowań i walk używali głównie bumerangów (pokaz), które w locie wracają do rzucającego. Aborygeni opracowali system znaków migowych, żeby podczas polowania nie płoszyć głosem zwierząt (np. otwierająca się stopniowo dłoń oznaczała kangura) - połowu ryb - polowali na ryby za pomocą harpuna - zbieractwa Aborygeni śpiewali i tańczyli, aby porozumieć się ze swoimi przodkami i żeby opowiedzieć historię stworzenia świata. Gigantyczny flet didgeridoo to jeden z najstarszych instrumentów muzycznych świata. Powstaje z wyjedzonych przez termity drzew, w których drąży się otwór. Aborygeni grali na nim i nadal grają podczas uroczystości plemiennych. Aborygeni pozostawili po sobie w wielu miejscach Australii cudowne rysunki w skale. Artyści malowali piękne malowidła na skałach - motywy, które często nawiązują do legend. Używali najczęściej koloru czerwonego, czarnego, żółtego i białego - uzyskiwali je, rozcieńczając minerały i rośliny.
		3. Zabawa matematyczno - ruchowa ćwicząca stosunki przestrzenne „Aborygeni tropią łup”	Działania dzieci rozwijające ich orientację przestrzenną zgodnie z instrukcjami podawanymi przez nauczyciela, np. zrób dwa kroki do przodu, jeden skok w prawą stronę, cztery kroki do tyłu (chodzenie pod dyktando)
		4. Uluru - puzzle	Nauczyciel dzieli dzieci na dwuosobowe zespoły. Każdy zespół otrzymuje zdjęcie Świętej Góry Aborygenów - Uluru. Każde zdjęcie przedstawia Uluru w innym ujęciu, o innej porze dnia - tak więc w nieco innej kolorystyce. Zdjęcia pocięte są na małe elementy. Zadaniem zespołów jest ułożenie puzzli i opis powstałego obrazka.
		5. Uluru - opowieść	W samym środku Australii, z płaskiej pustyni wyłania się olbrzymia, pomarańczowa skała. To Święta Góra Aborygenów - Uluru, czyli miejsce rzucające cień. Zgodnie z legendą skała została stworzona przez dwóch chłopców, którzy w mitycznych czasach bawili się gliną. W zależności od pogody i pory dnia Uluru zmienia barwy. Aborygeni wierzą, ze we wnętrzu skały śpią ich przodkowie, dlatego nie chcą, by turyści wspinali się na ich Świętą Górę.
		6. Zabawy matematyczne - układanie działań do zadań tekstowych	Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły dwuosobowe. Kolejno przedstawia treść zadań - dzieci próbują wykonać zapisy graficzne i obliczają wynik zadań. - dwaj Aborygeni poszli na polowanie, a trzej kolejni poszli razem z nimi. Ile Aborygenów poszło na polowanie? - jeden Aborygen zjadał owoce, doszło jeszcze pięć innych Aborygenów. Ile Aborygenów jadło owoce? - troje Aborygenów złowiło cztery ryby, później złowili jeszcze trzy ryby. Ile ryb złowili Aborygeni? - pięcioro Aborygenów bawiło się bumerangiem, dwoje z nich zmęczyło się i postanowiło odpocząć. Ilu Aborygenów bawiło się dalej?
		7. Zabawa ćwicząca koncentrację i koordynację wzrokowo - ruchową „Połów ryb”	Na dywanie rozłożone są wycięte z papieru sylwety ryb. Każde dziecko kolejno staje na kamieniu (krążek gimnastyczny) i za pomocą harpuna (woreczek gimnastyczny) próbuje złapać jak najwięcej ryb. Każde dziecko ma trzy próby, w których musi rzucić woreczek w taki sposób, by upadł na rybę (wówczas uważa się ją za wyłowioną)
		8. Kuchnia Aborygenów	W kuchni australijskiej nie należy zapominać o tradycyjnej kuchni rdzennej ludności tzn. o kuchni Aborygenów, której można spróbować w głębi lądu w rezerwatach. Do składników tej kuchni zaliczyć można: Zioła, korzenie, nasiona, serca palmowe czy też owoce Kangury (np. w formie steku z sosem z owoców), węże, jaszczurki, żółwie i strusie w formie np. filetów Insekty i wszelkiej maści larwy owadów bogate w białko
		9. Zajęcia plastyczne	Aborygen Dzieci malują postać człowieka na kolor brązowy, po wyschnięciu malują na nim wzory w kolorze białym (na podobieństwo wzorów na ciałach Aborygenów)

ŚRODA, 25.02.2015

Temat dnia	Przebieg zajęć	Aktywność dzieci
Wielka Rafa Koralowa	1. Poznanie podwodnego świata Wielkiej Rafy Koralowej - wprowadzenie w temat wierszem Pt. „Szafy z podwodnej rafy”	Rozmowa kierowana: - co to jest podwodny świat? - jakie stworzenia zamieszkują morza i oceany? - czy w wodzie łatwo jest oddychać? - co jest potrzebne człowiekowi do oddychania pod wodą?
		2. Prezentacja zwierząt i morskich stworzeń żyjących w Wielkiej Rafie Koralowej	Nauczyciel mówi dzieciom: Wielka Rafa Koralowa to piękne miejsce pełne różnych gatunków ryb, mięczaków oraz roślin. To podwodna, żyjąca skała. Tworzą ją tysiące malutkich żyjątek. Jest bardzo stara - ma ponad 2 miliony lat. Powstała, zanim na ziemi pojawił się człowiek. Ciągnie się wzdłuż wschodnich wybrzeży Australii. Ma długość 2300 km. Składa się z około 3 tysięcy małych raf i wysepek. To raj dla morskich stworzeń. (PREZENTACJA I OMÓWIENIE ZDJĘC) Koralowce - wyglądają jak podwodne kwiaty, ale tak naprawdę to żyjące w koloniach zwierzęta. Nie mogą się przemieszczać z miejsca na miejsce, jak inne zwierzęta. Rosną na szkieletach poprzednich pokoleń koralowców. Tworzą rafę koralową. Większa część koralowca jest biała. Jest to substancja, z której zbudowany jest szkielet nieżyjących już polipów. Żyjące polipy natomiast mają często bogatą kolorystykę. Na początku lata, w środku nocy po pełni księżyca, miliony koralowców wypuszczają jednocześnie obłoki maleńkich jajeczek. Przypomina to gigantyczną, podwodną burzę śnieżną. Rozgwiazda - zwana koroną cierniową, jest zagrożeniem dla rafy. Żywi się koralowcami, które pożera w ogromnych ilościach Skrzydlica - piękna i niezwykła, jest bardzo jadowita Płaszczka raja - broni się, używając kolca z jadem Żarłacz biały - niebezpieczny myśliwy Meduzy - mają galaretowate ciało, zwykle w kształcie dzwonu lub parasola, są drapieżne. Do chwytania zdobyczy i do obrony używają parzydełek Konik morski - kształtem przedniej części ciała przypomina figurkę konika szachowego, większość czasu spędza przytwierdzony czepnym ogonem do roślinnej łodygi Ośmiornice - posiadają osiem ramion, u których podstawy rozpięta jest błona. Na ramionach znajdują się ułożone w jeden, bądź dwa rzędy przyssawki. Ośmiornice chętnie ukrywają się w szczelinach skalnych. Dzięki brakowi szkieletu mogą wciskać się w bardzo małe szczeliny. Żółw morski - całe życie spędza w morzu, a jedynie samice na krótki czas wychodzą na ląd w celu złożenia jaj.
		3. Zabawa matematyczna ćwicząca przeliczanie obiektów i porównywanie ilości zbiorów	Nauczyciel prezentuje dużą planszę z narysowanymi na niej stworzeniami żyjącymi w Wielkiej Rafie Koralowej. Każdy rodzaj stworzenia narysowany jest w różnych ilościach. Obok planszy rozłożone są małe karteczki z narysowanymi pojedynczymi stworzeniami (takiego samego rodzaju, jak na planszy). Dzieci pracują w parach. Każde z dzieci losuje jedną małą karteczkę. Nazywa stworzenie. Kolejno na planszy wyszukuje wszystkie stworzenia tego rodzaju i określa ich ilość. Druga osoba z pary robi tak samo z innym rodzajem stworzenia morskiego. Na koniec dzieci, w parze, określają, które z nich ma więcej stworzeń, wstawiają pomiędzy siebie znak mniejszości / większości.
		4. Krzyżówka (hasło: NUREK) Wykorzystanie klocków glotto.	Nauczyciel prezentuje dzieciom krzyżówkę z pustymi polami. Obok krzyżówki układa karteczki z zapisanymi na nich literami potrzebnymi do ułożenia słów tworzących treść krzyżówki. Po ułożeniu hasła dzieci przyglądają się jego zapisowi, głosują nazwę. Kolejno zadaniem dzieci jest samodzielna (bez odwzorowania) próba ułożenia hasła z klocków glotto Omówienie stroju i akcesoriów nurka.
		5. Opowieść ruchowa „Podróż w morskie głębiny”	Nauczyciel zaprasza dzieci w podróż w morskie głębiny. Zadaniem dzieci jest pokazywać przy pomocy mimiki i pantomimy to wszystko, o czym opowiada nauczyciel. Zakładamy strój płetwonurka, wkładamy kombinezon, wskakujemy do wody, zanurzamy się głęboko pod wodą, pływamy, rozglądamy się… Och! Jak tu pięknie! Tyle kolorowych ryb o oszałamiających barwach… widzimy, jak pływają sobie błazenki…, płyniemy dalej, oglądamy… jest i konik morski! A opodal skrzydlica! Ojej! Z daleka zbliża się jakaś wielka ryba… to chyba rekin! Przerażeni chowamy się, czekamy chwilę… Uff… okazuje się, że to tylko delfin… oddychamy z ulgą. Pływamy z nim przez chwilę - można się pobawić z delfinem. Płyniemy dalej, przedzieramy się przez wodorosty. Znajdujemy muszlę, bierzemy ją do rąk, otwieramy, a w środku… znajdujemy piękną perłę! Oglądamy ją. Tak! Jest rzeczywiście piękna! Płyniemy dalej… mijamy mantę, orkę, a bardzo daleko od nas pływa skrzydlica. Och, dobrze, ze nas nie zauważyła! Nagle spostrzegamy na dnie jakiś dziwny przedmiot. Ostrożnie podpływamy bliżej, opływamy go wkoło, zauważamy, ze jest to stara skrzynia… Ostrożnie chwytamy ją, wynurzamy się powoli, wyciągamy ją na brzeg… Ze zmęczenia padamy na piasek i zasłuchani w szum oceanu zasypiamy… wszyscy zamykają oczy…
	6. Skrzynia z sylabami	Nauczyciel stawia na środek sali karton (kufer). Dzieci, oglądają go i otwierają. Wyjmują karteczki z zapisanymi na nich sylabami. Posiłkując się napisami zawieszonymi na tablicy tematycznej układają z sylab nazwy zwierząt żyjących w Wielkiej Rafie Koralowej. Odczytują powstałe napisy. Rysują ilustracje.
	7. Zajęcia plastyczne	Wielka Rafa Koralowa

ZAŁĄCZNIKI:

„Szafy z koralowej rafy”

W środku oceanu stoją jak wyspy

Pełne skarbów podwodnych szafy

Najdziwniejsze chyba z szaf wszystkich

Całe z koralowej rafy

Kto do szafy się zajrzeć odważy

Ośmiornice ujrzy straszliwe

A przy drzwiach są zawsze na straży

Kraby, szczypki i papugoryby…

Kiedyś wsiądziesz do wielkiej muszli

I mijając groźne mureny

żółtą łodzią podwodną wyruszysz

na wyprawę jak kapitan Nemo

Dziwy oceanu poznasz bez strachu

I przywieziesz na imieniny

Swojej mamie bursztyn z dna szafy

Której strzegą błękitne rekiny

Poprzez łąki morskich koników

Płyną ryby w welonach na głowach

Wielkie płaszczki i igielniki

W grzebieniach z masy perłowej

Wśród zielonych fal oceanów

W labiryntach, głębinach i grotach

Znajdziesz tajemnicze sezamy

I syreny w lśniących klejnotach.

CZWARTEK, 26.02.2015

Temat dnia	Przebieg zajęć	Aktywność dzieci
Zwierzęta Australii	1. Zabawy z klockami glotto	Dzieci podzielone na zespoły dwuosobowe. Każdy zespół otrzymuje zestaw klocków glotto. Zadaniem dzieci jest z dostępnych klocków ułożyć wyraz: „ZWIERZĘTA” (metodą odwzorowania z napisu prezentowanego przez nauczyciela). Zadanie należy wykonać na czas - jak najszybciej rozpoznawać i odnajdywać kolejne litery w zestawie.
		2. Zwierzęta Australii	Nauczyciel rozkłada na dywanie zdjęcia różnych zwierząt, które występują w Australii. Następnie prosi, aby dzieci wylosowały po jednym obrazku zwierzęcia i określiły, jaki jest wygląd zwierzęcia (cechy zewnętrzne) Następnym zadaniem dzieci jest: - przegłoskowanie nazwy zwierzęcia (nazwę zwierzęcia podaje nauczyciel) - określenie pierwszej i ostatniej głoski w wyrazie - odszukanie graficznego zapisu pierwszej i ostatniej litery w nazwie danego zwierzęcia (klocki glotto) Kolejno nauczyciel rozkłada zdjęcia zwierząt na dywanie. Pod każdym zdjęciem kładzie zapisaną nazwę zwierzęcia. Po prezentacji nazw zwierząt nauczyciel dzieli dzieci na dwuosobowe zespoły. Każdy zespół otrzymuje dwa komplety kartek z zapisanymi nazwami dwóch wybranych zwierząt. Jeden z kompletów jest zapisany w błędny sposób: - w nazwie zwierzęcia brakuje niektórych liter, lub - w nazwie zwierzęcia niektóre litery napisane są błędnie. (np. kangur - k…ngur , koala - keala , struś - ztruś) Zadaniem dzieci jest - na podstawie poprawnie zapisanego kompletu nazw - poprawić lub uzupełnić te, które zapisane są błędnie. Po naniesieniu poprawek dzieci - na podstawie nazw zwierząt ułożonych pod zdjęciami zwierząt - określają, jakie zwierzęta kryją się pod nazwami, które w swoim zespole poprawiały. Następnie nauczyciel podaje informacje na temat każdego zwierzęcia. Kangury - ssaki, których młode rozwijają się a torbie w brzuchu matki. Po urodzeniu maleńkie, nagie i ślepe zwierzątka wspinają się do torby i rosną tam dalej mocno przyczepione do sutków matki (ssaki). Australijskie kangury olbrzymie są mistrzami świata w skoku w dal - mogą skoczyć na odległość 12 metrów. Koala - żyje na drzewach. Jest aktywny w nocy. Gdy nie je - śpi. Żywi się liśćmi eukaliptusa. Nie pije wody, wystarczają mu soczyste liście. Koala, podobnie jak kangury, piją w torbie u mamy mleko, do czasu, aż będą wystarczająco duże, by zjadać liście eukaliptusa. Dziobak - mają one sierść, ale jednocześnie znoszą jaja. Mają ogon jak u bobra i miękki dziób, jak u kaczki. Kiedy dziobaki śpią, śnią przez połowę nocy. Nie wszystkie zwierzęta potrafią śnić. Papugi - Pies dingo - przywędrował do Australii pięć tysięcy lat temu razem z pierwszymi osadnikami. Był oswojony, ale z czasem zdziczał. Jest pierwszym zwierzęciem, które do przyrody Australii wprowadził człowiek. Struś emu - nie lata, ale szybko biega. W razie zagrożenia kopie napastnika potężnymi nogami. Jego pióra przypominają sierść. Z jednego strusiego jajka powstaje jajecznica dla 20 osób. Diabeł tasmański - jest największym, mięsożernym torbaczem. Ma czarne futro, gwałtownie pożera jedzenie i wydaje głośne wrzaski
		3. Zabawa ruchowa „Skaczemy jak kangury”	Dzieci stają w jednej linii. Starają się, za pomocą dwóch skoków, pokonać jak największą odległość.
		4. Zabawa matematyczna „Jaja strusia”	Struś Emu zachęca dzieci, aby wzięły sobie określoną ilość zniesionych przez niego jaj, ale ile mają ich wziąć, wskazywać będą oczka na kostkach. Dzieci po kolei rzucają dwiema kostkami, dodają do siebie wyrzuconą ilość oczek i układają przed strusiem taka liczbę jaj, jaką wskazał wynik dodawania.
		5. Zabawa naśladowczo - ruchowa	Zadaniem dzieci jest naśladowanie zwierząt australijskich, o których mówi nauczyciel
		6. Zabawa matematyczna „Znajdź swoją rodzinę”. Wykorzystanie klocków glotto.	Rozdanie dzieciom kartek z działaniami matematycznymi - dodawanie i odejmowanie w zakresie 10. (po 3-4 działania z takim samym wynikiem końcowym). Rozłożenie na dywanie obrazków zwierząt przebywających w Australii - do każdego zwierzęcia przypięta jest cyfra będąca wynikiem działania. Zadaniem dzieci jest obliczenie działań, i odnalezienie swojej zwierzęcej rodziny (dzieci siadają przy obrazku z właściwym wynikiem). Każda rodzina układa nazwę swojego zwierzęcia z klocków glotto, po czym opowiada o sobie: jakim jest zwierzęciem, co lubi jeść, co robić? , itp
		7. Zajęcia plastyczne

PIĄTEK, 27.02.2015

Temat dnia	Przebieg zajęć	Aktywność dzieci
Skarby ziemi australijskiej. Poznajemy australijskie miasta.	1. Skarby ziemi australijskiej	Nauczyciel mówi dzieciom: Australia zaczęła się zaludniać od czasu, gdy na jej terenie odkryto pokłady złota i innych metali kolorowych. Wiadomość o znalezisku starano się utrzymać w tajemnicy, ale już wkrótce do Australii zaczęły ściągać rzesze poszukiwaczy złota. Wokół kopalni zaczęły wyrastać miasta, powstawały banki, sklepy, budowano linie kolejowe. Proces płukania złota - miskę napełnioną piaskiem i żwirem ze złoża płucze się w wodzie, wstrząsa i miesza tak, aby piasek i żwir wypłynęły, a złoto pozostało na dnie. Dziś złoto i inne bogactwa naturalne wydobywa się w nowoczesnych kopalniach. W Australii występują złoża różnych surowców. Wydobywa się tu: (OPIS ZOBRAZOWANY ILUSTRACJAMI) Diament - jest najbardziej twardą substancją znaną w przyrodzie. Można nim przecinać szkło, stal i kamienie. Oszlifowane diamenty to brylanty. Opale - występują w wielu odmianach i barwach. Aborygeni opowiadają, ze opale powstały, gdy jeden z bogów chwycił w złości tęczę i rzucił nią o ziemię. Kawałki tęczy powbijały się w ziemię i zamieniły się w mieniące się tysiącami barw kamienie. Złoto - ma wielką wartość. Od najdawniejszych czasów wytwarzano z niego monety i ozdoby. Używa się go w elektronice, w medycynie i w stomatologii. Węgiel - paląc się, wydziela dużo ciepła. Używano go do ogrzewania domów. Dziś spala się go w elektrowniach, by wytworzyć prąd. Potrzebny jest też do produkcji lekarstw i barwników do tkanin. Żelazo - to lśniący metal, z którego ludzie od bardzo dawna wykuwają różne przedmioty. Z żelaza stopionego z węglem tworzy się stal, która służy do budowania domów, torów i narzędzi.
		2. Zabawa matematyczno - ruchowa „Szukamy złota i diamentów”	Dzieci poszukują surowców (małe kawałki papieru w kolorach złotym i srebrnym) schowanych w pojemnikach ze skrawkami białego papieru. Po wyznaczonym czasie tworzą zbiory, przeliczają ich liczebność, porównują liczebność zbiorów wykorzystując znaki mniejszości i większości.
		3. Wycieczka po Australii	Nauczyciel mówi do dzieci: Zapraszam Was na wycieczkę po Australii. Odwiedzimy kilka miast i bardzo ciekawych miejsc. Podróżować będziemy autem. Jazda jest przyjemna, ale i męcząca. Będziemy się więc zatrzymywali, aby odpocząć i dowiedzieć się ciekawych rzeczy o odwiedzanych miastach Kolejność przystanków znajdziecie w różnych miejscach sali (w kilku miejscach sali umieszczone są koperty z informacjami na temat miast w Australii i zadaniami do wykonania przez dzieci). Dzieci podzielone zostają na 3 zespoły. Każdy zespół otrzymuje rozsypankę sylabową, tworzącą nazwę jednego z australijskich miast. Na spodniej części każdej z sylab zapisana jest cyfra określająca kolejność danej sylaby w wyrazie. Dzieci układają sylaby w odpowiedniej kolejności i odczytują nazwę miasta. Następnie każdy z zespołów rozwiązuje działanie matematyczne (wyniki działań określają kolejność omawiania poszczególnych miast), po czym odnajdują kopertę z nazwą swojego miasta. Nauczyciel prezentuje jej zawartość, opowiada o mieście i jego najciekawszych obiektach
		4.Stolica	Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą, jakie miasto jest stolicą Polski. Następnie informuje dzieci, że stolicą Australii, jest miasto, którego nazwa brzmi: Canberra Dzieci, z pomocą nauczyciela, odszukują na mapie Australii jej stolicę. Następnie zaznaczają stolicę Australii na mapie rozrysowanej w poprzednich dniach (kontynuacja tworzenia własnej mapy Australii) Nauczyciel podaje informacje na temat stolicy Australii. Prezentuje ilustracje obrazujące przekazywane dzieciom informacje. Canberra to niewielkie miasto - jest jednak siedzibą rządu, Parlamentu i wszelkich narodowych instytucji Australii. Oprócz stolicy, nosi też miano… najnudniejszego miasta Australii. Zamieszkują je w większości urzędnicy z rodzinami, pracujący w siedzibach rządu. W ciągu dnia, gdy większość ludzi jest w pracy, miasto jest praktycznie wymarłe. Canberra jest miastem położonym na ogromnej przestrzeni. Szerokie drogi są właściwie alejami, niskie domy stoją z daleka od siebie, każdy otoczony wielkim ogrodem. Po Canberze jeździ się jak po rozległym parku, bo spoza zieleni widoczne są tylko największe budynki. W centrum znajduje się pięknie wymodelowane jezioro, a znaczna część miasta leży u podnóża góry Black Mountain, porośniętej gęstym lasem eukaliptusowym. To rozsianie i rozrzedzenie sprawiło jednak, że spacery są właściwie niemożliwe, bo dotarcie z jednego punku to drugiego zajmuje przynajmniej kilkadziesiąt minut, a nawet godzin. Wszyscy więc w parkowej Canberry poruszają się samochodami. Na uroczych alejach nie widać przechodniów delektujących się zielenią miejską. Nawet rowery są rzadkością, a dzieci do szkół są dowożone autobusami. Jedynymi punktami, gdzie gromadzą się mieszkańcy są shopping centres. To niewielkie enklawy, gdzie powoli toczy się życie zbliżone do wielkomiejskiego. Wśród sklepów mieszczą się kafejki i restauracje, czasem kino
		5. Sydney	Nauczyciel mówi dzieciom: Sydney jest największym miastem w Australii. Leży nad oceanem (wskazanie położenia miasta na mapie). W obrębie miasta znajduje się 70 plaż oraz największy na świecie naturalny port. Słynna Opera w Sydney - jej kształt jest znany na całym świecie. Wygląda jak fale morskie. Opera jest olbrzymia - może w niej siedzieć 7 tysięcy widzów na raz. Obok opery stoi jeden z najdłuższych mostów świata - Harbour Bridge. Turyści chętnie płacą za możliwość wspięcia się na jego szczyt.
		4. Melbourne	Nauczyciel mówi dzieciom: Jest to drugie co do wielkości (zaraz po Sydney) miasto w Australii. Ma status kulturalnej i sportowej stolicy Australii: pierwsza olimpiada na półkuli południowej (1956 r.), Australian Open, wyścigi Formuły 1 i Melbourne Cup - niezwykle popularne tam wyścigi konne. Co warto zobaczyć będąc w Melbourne? Takim miejscem na pewno jest Rialto Towers i Eureka Tower. Rialto Towers to kompleks dwóch budynków biurowych w centrum miasta, o wysokości wyższej wieży to 251 m, niższej 185 m. Na 55 piętrze znajduje się tras widokowy, którego można podziwiać miasto i okolice. Cecha, która wyróżnia ten budynek to masywne szklane fasady, które dają efekt przyciemnianych luster, zmieniając kolor w zależności od pory dnia od ciemno niebieskiego w południe do żółtego o zachodzie słońca. Najwyższym budynkiem w Melbourne jest Eureka Tower, który ma 297 m wysokości. Na ostatnim piętrze znajduje się taras widokowy oraz klub nocny. Eureka Tower to najwyższy budynek mieszkalny na świecie, posiadający 560 apartamentów z otwierającymi się oknami. Kolejnym miejscem wartym zobaczenia jest budynek Wystawy Królewskiej. Jest on jednym z najstarszych pawilonów wystwowych, w 2004 roku wpisany został na listę UNESCO jako obiekt będący pierwszym w Australii dziełem ludzkich rąk. Obywają się tutaj liczne wystawy oraz imprezy prestiżowe. Melbourne to miasto pełne zieleni i ogrodów, ale prawdziwą perłą wśród nich są Królewskie Ogrody Botaniczne. Są tacy, którzy są przekonani, że jest to także najpiękniejszy ogród botaniczny świata. Jest on wart odwiedzenia o każdej porze roku, ale w prawdziwy zachwyt może wprawić wczesną wiosną. Wtedy jest tam wyjątkowo pięknie z powodu kwitnących w niezliczonej liczbie odmian, tysięcy azalii i magnolii.

---